Van LizzellozzePottr

beoordeling:
Toen ik het begon kreeg ik een hungergame idee!😂❤️ Ik vraag me echt af hoe je op dit idee kwam. Heel veel fantasie! Ik hou ervan!💕

Tips~ spellingsfouten. Veel d's en t's verkeerd en veel typfouten. Misschien bij elke alinea even terug lezen en checken! Misschien ligt het aan mij, maar ik wist niet precies waar ze heen gingen.

Tops~ heel orgineel. Geen idee hoe je hier op kwam, maar ik vind het geweldig met al die soorten en rijken. Het is heel interessant. Je hebt ook mooie namen gebruikt.

Spannend en leuk verhaal!💖
Veel leesplezier!👇

De trein rijdt met grote vaart over de rails. Stephora zit met gebogen hoofd in de voorste coupé en bonkt mee met elke hobbel in de rails. Helemaal alleen. Voor de reis had ze haar vrienden voor het laatst gezien. En nu nooit meer.Een krakend geluid. Stephora kijkt slaperig en nors op. 'Wat.' Vraagt ze boos. Een klein meisje staat huilend in de deuropening. 'Ik ben weggestuurd bij iedereen. Iedereen vind me eng omdat ik een Sujo ben.' Huilt ze. Stephora huiverd even bij deze woorden, maar vermant zich.'Je bent hier welkom, kleine meid. Hoe heet je?' Vraagt ze. Ze is al haar boosheid en twijfel voor even vergeten. 'Ik ben Yoshua. Wie ben jij?' Vraagt het kleine meisje dat Yoshua heet. Ik schat haar in als acht jaar. 'Ik ben Stephora. Een Owula. Hoe kun jij zo jong al op de reis gaan?' Vraagt Stephora.Yoshua snikt even. 'Ik ben weggestuurd van huis. Ze wouden geen Soju in huis. Ik moest op de eerst volgende reis vertrekken voordat ik de familie zou vervloeken, zei mama.' Spreekt Yoshua. Stephora kijkt haar bezorgt aan.'Heb je wel genoeg kleren, eten, drinken en alles mee?' Vraagt ze aan Yoshua.Het kleine meisje knikt. Ze heeft twee kleine vlechten in haar dunne, bruine haren, en ze kijkt met diepzwarte ogen strak voor zich uit. De zwarte ogen zijn een van de afschrikwekkende tekenen van een Soju. Een Soju is een gevaarlijke mentalout, die ervor zorgt dat je in de nachten heel goed kan vechten, maar ook onverwachts kan aanvallen. De kenmerken van een Soju zijn de zwarte ogen, de angstaanjagende vampiertanden en de stekelige horens die uit het hoifd groeien. Maar dit meisje ziet er nog best schatiig uit.Stephora is een Owula eerste rang. Dat betekend een berekenende strijdster, en de mentalout is erg slim. Maar niet erg bijzonder.'Maar ik zie geen horens.' Zegt Stephora vragend. Yoshua glimlacht even. 'Dat kan kloppen. Ik krijg pas de horens als we op.de eerste bestemming zijn.' Zegt ze. Ik huiver bij de gedachte dat dit kleine meisje een gevaarlijke mentalout heeft. De mentalout beslist in je hoofd hoe je je in een strijd gedraagt!Dan gaat de deur weer piepend open. Er staat een vrouw in de deuropening, duidelijk een Sjavol, streng en kwaadaardig. Je ziet het aan haar paarse ogen en naar beneden wijzende mondhoeken. Ze begint met een hoge stem te praten.'Hallo, ik ga alle coupé's langs om jullie in te lichten over de eerste bestemming. Jullie weten natuurlijk dat jullie op de eerste bestemming snel jullie weg moeten vinden naar het volgende treinstation. Als je dat niet op tijd haalt, dan kun je niet mee. In de eerste ronde mag je elkaar nog niet doden. In de nachten mogen jullie niet voortbewegen. En de Soju hier, jij mag natuurlijk ook niet aanvallen, anders mag je ook niet mee. Begrepen?' Vraagt de vrouw bars. Stephora rilt, ze heeft er echt geen zin in.Na een lange treinreis die wat beter was geworden door de komst van Yoshua, komen ze bijna aan. Stephora heeft besloten dat ze Yoshua wel mag, en ze hebben een verbond gesloten. Ze zullen dus samen naar de volgende halte rennen en overleven. Stephora is bang dat Yoshua haar zal aanvallen in de nachten, maar ze neemt het risico toch. Want het is logisch dat niemand anders Yoshua neemt, dus is het beter zo. Gewoon goed oppassen.De trein stopt, en Stephora en Yoshua rennen snel naar de ramen, net als de rest van de mensen in de trein. Ze zien een enorm bos, overal om hen heen. Stephora kreunt. 'Dit word hem niet! Dit is echt puur overleven! Yoshua jij moet kiezen! Oost, west, Noord of Zuid?' Vraagt Stephora. Yoshua knikt langzaam. 'Noord.' Stephora knikt bij dit woord van Yoshua.De treindeuren gaan sissend open en de menigte rent naar buiten. Eenmaal daar begint iedereen in de richtig te staan waar die heen wilt. Stephora en Yoshua gaan klaarstaan in van Noord, samen met anderen die Yoshua vies aankijken. Het kleine meisje negeert het. Dan komt de vrouw naar buiten. 'Beste allen, kies uw vak. U heeft voor ronde 1 maar liefst drie dagen de tijd. Succes. Jullie tijd start.... NU!' En bij die woorden verlaat de trein ons en rijdt weg.Stephora trekt Yoshua mee en begint kei-hard te rennen. Genoeg getraind, dat sowiso. Maar ze vloekt als ze naast zich een jongen langs ziet schieten. Een Spilo! Spilo's hebben geen krachten, ze zijn alleen mega snel. Ze vervloekt de jongen en rent snel verder, waarbij ze merkt de Yoshua het niet bijhoudt. Ze sleurt het arme kind op haar rug en dwingt haar daar te blijven zitten. Ze rent en rent maar door. Ze heeft heir natuurlijk dagen voor getraind. Ze ziet al wat mensen achterblijven en juicht terwijl ze nóg harder begint te rennen.Na een lange tijd begint Stephora steeds zachter te rennen, en na een tijdje stopt ze even om op adem te komen en gooit ze Yoshua van haar rug in het gras. Om de twee meisjes heen: alleen maar bos. Ze móésten dit redden. Als ze niet op tijd bij de trein zouden aankomen zouden ze voor eeuwig hier in de wildernis moeten blijven, omdat de trein nooit terug kwam naar een plek waar die al was geweest.Yoshua schudde een klein rugzakje van haar rug en begon er water uit te halen, net als Stephora. 'Yoshua, niet teveel drinken. Ik denk dat we het redden, maar als we ons hele leven hier moeten slijten hebben we ons water nodig.' Hijgt Stephora. Yoshua kijkt haar begripvol aan, zover dat kan met die zwarte ogen van haar. 'Hoe ben jij zo snel, Stephora?' Vraagt ze. Stephora lacht. 'Door te trainen meid. Hard trainen. Jaren trainen.' Hijgt ze.Yohua kijkt haar bewonderend aan. 'Wow.' Zegt ze. Stephora staat op. 'Ik ben weer oké. Laten we verder gaan.' Zegt ze, terwijl ze haar broek afklopt. Yoshua knikt, en klimt op haar rug. Ze lachen als ze eraf valt. Yashua klimt snel in een boom en springt vanuit daar op de rug van Stephora. Zo lukt het wel. En dan rennen ze verder. En nog verderEn verder.En sneller.En even rusten.En even lachen.Door rennen.Drinken..En dan op een keer gaat de zon onder. Het begint te schemeren en Stephora zet Yoshua weer snel op de grond. Ze knikt dankbaar. 'Stephora, misschien is het voor jou verstandig om in een boom te klimmen.' Zegt Yoshua. 'Ik kan je namelijk per ongelijk doden vannacht.' Zegt ze ernstig. Stephora rilt, en klimt in de allerhoogste boom die ze maar kan vinden. Helemaal in het topje blijft ze zitten. Ze is niet van plan te gaan slapen.Die nacht rilt Stephora van de kou in de hoge boom. Ze kijkt naar beneden en ziet Yoshua rillen. Maar dan gaat er een lichtflits door haar lijf en huilt ze naar de maan. Ze kijkt schichtig om zich heen, op zoek naar mensen. Ze ruikt met haar neus en haar pikzwarte ogen zien er angstaanjagend uit in het donker. En dan ruikt ze iets, en ze stormt een kant op. Stephora raakt in paniek. Wat gaat Yoshua doen? Iemand doden? Dan hoort ze een lange schreeuw van een jongen. Is het de Spilo? De snelle jongen? Ze kan het niet aan en klimt uit de boom. Dit gaat gevaarlijk worden, en dan weet ze. Maar ze moet mensenlevens redden!Stephora rent door het dichtbegroeide bos op het geluid af. Het is niet ver, en na een minuut of twee is ze er al. Het is inderdaad de Spilo, met zijn verbond, een andere jongen. Ze zitten in een boom, en Yoshua gromt vervaarlijk naar boven en probeert erin te klimmen. Stephora beseft dat zij nu degene is die gevaar loopt, en niet de jongens. Ze rent naar de boom van de jongens en probeert er snel in de klimmen, maar Yoshua grijp haar bij haar kraag. Stephora slaat haar nagels in de boom, maar het helpt niets. Ze wordt meegesleurd door het kleine meisje. Yoshua duwt haar op de grond en dwingt haar te gaan liggen. Dan horen ze geschreeuw. De jongens in de boom. Ze roepen naar Yoshua. Ze kijkt op en gromt naar de jongens. Van die gelegenheid maakt Stephora gebruik, en ze sprint weg, en klimt bij de jongens in de boom. Ze gaat naast ze op een tak zitten. De ene jongen heeft bruin haar en veel sproeten en bruine ogen, terwijl de ander blauwe ogen en zwart haar heeft. Ze zijn beiden niet lelijk. 'Hoi. Bedankt bedoel ik. Jij was die Spili, toch?' Vraagt Stephora hijgend. De jongen kijkt bang. 'Ja, ik ben de Spilo. En dit hier is een Kadei. Hij is wel aardig, wees niet bang. Zo te zien kunnen we dat niet zeggen over jouw maatje. Kende je haar al langer?' Vraagt de Spilo. 'Nee, ik ontmoette haar in de trein. Trouwens, ik ben Stephora, aangenaam. Wat is jullie naam?' Vraagt ze vriendelijk.'Gabriël, Kadei, aangenaam.' Zegt de jongen net het zwarte haar en de schitterde blauwe ogen. Hij staart naar Stephora. Ze grinnikt. 'En ik ben Yesper, de Spilo in ons midden. En wie dat beneden is kunnen we wel raden! Trouwens, Stephora, je ziet er goed uit voor iemand die de hele dag heeft gerend.' Grijnst Yesper. Stephora grinnik. 'Jongens, noem me maar Steph. Dat neemt minder tijd in beslag, en is leuker, stoerder. Zullen we een groot vebond sluiten? Ik kan dit niet aan, elke avond in mijn eentje.' Zegt Stephora. De jongens knikken. 'Het is me een eer met zo'n mooi meisje te mogen samenwerken.' Zegt Gabriël. Stephora kleurt rood. 'Als jullie maar door rennen!'De volgende ochtend ontwaken de twee jongens en Stephora in de boom. Als Stephora merkt dat ze met haar hoofd op de schoot van Gabriël ligt, staat ze snel en beschaamd op. De jongen grijnst alleen maar, en Stephora rolt met haar ogen. Beneden zien ze Yoshua ontwaken, zonder drang om ze te vermoorden. Ze komen uit de boom naar beneden, en Stephora rent naar haar toe. 'Yoshua. Kun je niet IETS doen om te zorgen dat je ons niet aanvalt?' Vraagt het meisje radeloos.' Oh nee! Wou jm jullie vermoorden? Het spijt me zo! Ik kan er niks aan doen!' En na die woorden begint Yoshua te huilen. Stephora troost haar snel. 'Stil. We hebben een groot verbond met deze knappe jongens hier, en eentje is een spilo! Dus het komt goed, we gaan die trein echt redden!' Sust Stephora het huilende kind. Yoshua kijkt met grote ogen naar de twee grijnzende jongens.Even later zit Yoshua weer op de rug van Stephora, en Yesper rent natuurlijk vooruit. Gabriël blijft bij de meisjes rennen. 'Dus... Hoe oud ben je?' Vraagt de jongen. Zijn blauwe ogen staan vrolijk. 'Ik ben nu 14, en jij?' Zegt Stephora terwijl ze even hard door rent. Yoshua neuriedt een deuntje. 'Ik ben al 15, ha! En Yesper is ook 14. We komen uit het zelfde rijk. Rijk 345, ook wel rijk van draken genoemd. Wij hebben dus ook een draak. Welk rijk komen jullie uit?' Vraagt de vrolijke Gabriël.Voordat Stephora iets kan zeggen, doet Yoshua haar schattige mondje al open. 'Ik kom uit rijk 13, ongeluksrijk. Veel Spilo's. Ben weggestuurd. Kan er niks aan doen.' Zegt ze. Gabriël en Stephora kijken haar bezorgd aan. 'Ik kom uit rijk 78, rijk van..' maar Gabriël onderbreekt Stephora in haar zin. 'Rijk van transfiguratie! Wow! In welk dier kun jij veranderen?' Stephora grinnikt. 'Yoshua, kun jij even zelf lopen?' Het meisje knikt nieuwsgierig.Even later staat er op de plek van Stephora een tijger. En dan staat ze er weer zelf. 'En? Wat vind je? Moet mijn vacht weer eens kammen. Er zitten echt mega veel klitten in!' Lacht Stephora. Dag 1 is al voorbij.Dag 2 is al voorbij.Het is dag 3. Komen ze op tijd...Yesper rent vooruit. 'IK ZIE DE TREIN!' Roept hij uit. Stephora en Gabriël beginnen zo mogelijk nóg harder te rennen dan ze al deden. 'We moeten dit redden!' Hijgt Stephora met Yoshua op haar rug. Het begint al te schemeren, en de druk op haar schouders neemt toe. In de dagen is de vriendschap met de jongens erg hecht geworden. Ze rennen en rennen. En dan zien ze de halte. Het is enorm donker. De zon is weg, en ze zien niks meer. Ze strompelen voort, tastend in het duister. Niks. De trein heeft expres geen lichten, om het extra moeilijk te maken. Dan horen ze een treinfluit. Hij vertrekt! Stephora begint te gillen, en ze rennen kei-hard naar het gelukd toe. Ze voelen het koele metaal van de trein als die weg rijdt. Stephora klimt zo snel als ze kan op de trein en trekt Yoshua mee omhoog. Ook Gabriël en Yesper volgen. In het duister, op de trein, horen ze een paar gillen vanuit het duister... De mensen die te laat zijn. Ze bidden met zijn vieren voor ze. Dat ze het maar overleven. Dan omhelzen ze elkaar. Ze hadden overleving 1 overleefd! Op naar twee......

Dat was het verhaal! Ik vind het heel goed en ook wat verbetering in het typen..
van fouten leer je!💖

Groetjes..
~Lien