Just

!!!

I feel light as the days continue to go chapter by chapter. There's no dull moments of being together with Reje, with my small family. Kung alam ko lang na ganito pala kasaya na mabuhay kasama sila ay hindi na sana ako nagaksaya ng napakaraming taon. I should've spent those years creating memories with them.

"Sa tingin mo sakay na ng barkong 'yan sila mama at papa?" I asked Reje. We are in our usual spot, under a tree while looking at the sea.

"I don't know..." he whispered and looked carefully at me.

Ngumiti ako sa kaniya para ipahiwatig na ayos lang ako. Sometimes, there are just moments where I wonder where they are. Kung magkasama ba sila? O kung may balak pa ba silang umuwi sa'min...

"Do you want to look for them?" Reje asked as he scooted me closer to him. Nakasandal na ang aking ulo sa kaniyang dibdib habang ang kamay ay nakapulupot sa akin.

"Oo naman...pero hindi ko alam kung saan magsisimula," I honestly answered him.

Marami akong gustong gawin na hindi ko alam kung paano gagawin. I want to start looking for them but I'm scared of what I might discover. I don't want to think negatively but I can't help it.

Yumuko si Reje para patakan ng halik ang tuktok ng aking ulo. Napapikit ako sa bugso ng damdamin na pinaparamdam niya sa akin. Mas hinigpitan ko pa ang yakap sa kaniya dahil na rin sa panghihina. Para akong...tinutunaw.

"I'll help you, I'm always here for you," he said, which made me smile.

True to his words, Reje really helped me to look for my parents.

Naghanap kami sa lugar kung saan sila nawala. And that is in Manila.

Hindi naging madali ang paghahanap namin sa kanila. It took days, months, to find them.

Una naming nahanap si papa. At sobra akong nadurog nang malaman kung gaano katagal na siyang nagpapalaboy-laboy. When I went to him, I couldn't even recognize him anymore. I broke down in front of him as I hugged him.

"Umuwi na tayo, pa..." I kept on trying to convince him, but he shook his head in disagreement.

"Hindi ako uuwi nang hindi kasama ang mama ni'yo. Iuuwi ko siya sa inyo."

Puno ng pighati akong napapalahaw ng iyak. He is in this state but he never thought of himself. Ang tanging nasa isip niya lang ay kung paano tutuparin ang iniwang pangako niya sa amin ng mga kapatid ko.

Sobrang nasasaktan man ay pinilit kong magpakatatag para kay papa. I caressed his cheeks and told him that I'll look for mama. At hindi ko na kailangang maghanap sa malayo dahil kung nasaan si papa natutulog ay nasa tapat lang ang bahay ni mama. Ang bahay na tinutuluyan niya ngayon kasama ang bago niyang pamilya ay tanaw na tanaw lang ni papa.

I cried more.

I cried for my father who must have felt broken as he watched his wife build a new family without us.

Gusto kong magalit kay mama pero hindi ko magawa. Buong buhay ko ay namuhay na ako sa galit. I don't want to fill my heart with anger anymore. There's a lot of good things I can fill my heart with aside from hatred, I can fill it with love and share it with others.

Kaya kahit sobrang durog na durog ako dahil sa naging sitwasyon ni papa ay pinilit ko pa ring mag-isip ng positibo. Handang-handa akong magpatawad ngunit naudlot iyon nang malaman ko kung gaano kasama ang ginawa ng bagong kinakasama ni mama kay papa.

Pinilit ko si papa na umuwi na sa'min dahil hindi ko kakayanin pa na manatili pa rin siya rito. Ngunit katulad ng dati ay hindi ko rin siya napilit na hindi gawin ang kaniyang gusto. Hindi ko siya napigilan noon na umalis, ngayon naman ay hindi ko siya mapilit na umalis.

Nagwawala si Papa sa tuwing pilit ko siyang kinukuha. I looked at Reje for help and papa gave him the same reaction. Ayaw niya talagang umalis.

Tiningnan ko ang baro-barong bahay kung nasaan si mama at mas lalong sumikip ang aking dibdib nang makitang wala man lang kahit isang tao mula sa bahay na iyon ang sumilip. I am certain that she can hear my father's cry. But why couldn't she take even a single moment to look? Hindi niya na ba mahal si papa?

Natawa ako sa sariling tanong,

Malamang hindi na! Ipagpapalit ba niya kung mahal pa?

But how about us? She has another child, does that mean she doesn't love us anymore?

"Come here..." Reje pulled me in a hug when he saw me devastated. Halos bumigay ang aking tuhod dahil sa sobrang panghihina. I couldn't imagine how difficult it must have been for my parents.

"R-reje...si papa, iuwi natin si p-papa," nalukot ko ang damit ni Reje dahil sa sobrang pagkakayapos. He nodded at me and whispered words that would assure me that he will do anything just to convince papa to go home.

Wala akong nagawa ngayong araw na 'to kung di ay manatili lamang sa tabi ni papa. Kung hindi siya papayag na umuwi ay hindi rin naman ako papayag na iwan siya rito. Together, we sat on the concrete floor and watched the house in front of us.

Sumapit ang gabi at hindi inaasahang lumabas si mama sa kanilang bahay. Papa instantly got on his feet and walked towards my mom. Ngunit hindi pa man din siya lubusang nakakalapit ay may pumigil na agad sa kaniya.

"Ikaw na naman?! Ilang ulit ko bang sasabihin sa'yo na tantanan mo asawa ko? Gusto mo bang makatikim ulit nitong kamao ko?!" he yelled that made my eyes widen.

Agad akong nagtangkang lumapit sa kanila pero pinigilan ako ni Reje. Inilagay niya ako sa kaniyang likod at siya na mismo ang umawat sa kanila.

"Hindi! Lagi na lang 'tong nanggugulo, e! Ano? Tara sa barangay!" sigang hamon no'ng bagong asawa ni mama.

"Tama na 'yan!" bigla ay sumulpot si mama upang awatin ang dalawa.

I saw it with my own eyes. I saw how she went to her new lover instead of going to my father. Muli akong nadurog sa nasaksihan, at mas lalo pang nawasak nang mapanood kung paano nagbaba ng ulo si papa.

"M-mama," I whispered with my shaking voice.

She must have heard me because I caught her attention. For a split second I saw longing in her eyes. But it was quickly replaced with no emotion. Her eyes are cold.

"Mama..." I called her again but she averted her sight.

Tuluyan nang bumagsak ang aking tuhod at napaluhod.

Sa paanong paraan kami umabot sa ganito?

"Kilala mo ba 'yan, Vina? Bakit tinatawag kang mama?" the other guy asked.

And as if my heart wasn't broken enough, my mother continued to break it into pieces, making it shattered thinly, depicting a powder, so fine that if someone tries to fix, it cannot be built the same way anymore.

"Hindi."

Mabilis na naawat ni Reje ang bagong kinakasama ni mama bago pa man niya masuntok si papa. Out of nowhere, Reje's bodyguard appeared and held the other man to restrain him. Galit na galit siya habang si mama naman ay parang bato lang na nakatayo, pinapanood kung paano kami umiyak ni papa.

Mabilis ang naging pangyayari. Namalayan ko na lang na nasa barangay na kami.

"Ikaw na naman, Buboy? Suki ka na ng barangay, a?" sabi ng tanod na agad kong ipinagtaka.

"Bakit po?" I asked him.

"Lagi 'yang pinapabarangay no'ng asawa ni Vina! Paano ay lagi na lang nasa tapat ng bahay nila at lagi pang lumalapit kay Vina kaya minsan ay nabubugbog. Awang-awa na nga ako riyan ang kaso ay ayaw pa rin talaga umalis doon sa pwesto niya at ayaw ding tumigil sa pangungulit kay Vina!"

Nabingi ako sa narinig. Kahit ayoko na at kahit pigilin ko man ay umusbong pa rin sa akin ang galit. Papa ko 'yan, e! Bakit naman gano'n?!

Muli akong dinaluhan ni Reje. I must have been a burden to him already. Iniwan niya pa ang trabaho sa Norte para lang masamahan ako rito. And I couldn't even do anything but cry. Bakit ba lagi na lang akong mahina?

I don't know how he was able to convince my father to go home. Habang nasa byahe ay hawak-hawak ko ang kamay ni papa. He hasn't talked since the last encounter we had with mama. I am very much aware that he's still hurting despite him not saying anything. That's why I tried so hard to at least lessen the void my mama has created.

"Papa!"

Iyakan agad ang naging salubong sa amin ng mga kapatid ko. Tristan, who had been strong for so long, broke down and cried like a baby upon seeing our father, skinny and maimed. Trisha, who's been very soft hearted, didn't cry but instead, loathed our mom. And I couldn't blame her. Her feelings are valid. I couldn't do anything to change it.

"Mga anak, patawarin ni'yo 'ko. Hindi ko nauwi ang mama ni'yo," papa said. And that is the most heartbreaking line I heard from him.

Niyakap ko si papa at ang mga kapatid ko. My father tried hard, and that was already enough for us. He has been a great father despite all of his mistakes. Kahit siya pa ang pinakamasama o pinakamakasalanan sa buong mundo, mamahalin ko pa rin siya dahil siya lang ang nag-iisang tatay ko.

Sunod-sunod na masasamang pangyayari ang nangyari sa aming buhay. After we were able to persuade papa to return home, a week later, we found out that he has been suffering from lung cancer. Katulad ng sakit ko noon, ngunit ang pagkakaiba ay malala na ang kaniya. Wala akong kaalam-alam na matagal na pala sing pinapahirapan ng sakit niya. So I don't know how I can save him. Pero makakaasa siyang gagawin ko ang lahat mapahaba lang kaniyang buhay.

Lumipas pa ang mga araw na pilit naming nilalabanan ang lungkot ng isa't-isa. We don't know how we will be able to move on. Pero masaya ako na ginawa ko ang lahat para magkasama-sama kami. Hindi ko na kailangang abangan ang bawat barko na dumadaan at tanungin ang hangin kung babalik pa ba ang mga taong lumisan. Because I know I already have everything here with me in Cabacungan, and if mama finds herself wanting to come back, she's still welcome.

Pinipili kong magpatawad para na rin sa ikabubuti ko. Para na rin maging mabuting impluwensya sa mga kapatid ko. Ngunit hindi na ako mangungulit na bumalik siya. Kahit alam ko namang hindi na...malay mo lang di b-ba? I'm giving her a choice.

Nagdaan pa ang maraming araw. Hindi ko namalayan na kaarawan ko na pala ngayon. Abala ang lahat dahil ipinagutos ni Reje na maghahanda raw kami. Sinabi ko namang hindi na kailangan ngunit mapilit siya.

I don't know what our status is right now. I guess we're together? A partner? I don't know, I'm confused! Hindi niya ako girlfriend at hindi niya rin ako asawa. Pero kung amakto kami sa isa't-isa ay hindi na kami mapaghiwalay.

My property in Pagsanghan has been converted into a resthouse. Pinaparentahan ko iyon at ang negosyo ko namang naiwan ay patuloy pa rin na tumatakbo. All of my profits, most of it are going to my fathers medication.

Rizalde transferred his schooling here in Cabacungan ever since we got here. Inasikaso 'yon lahat ni Reje no'ng nasa kulungan pa ako. He did a really good job in raising Reje while I was inside the jail. He told me that all of his property is mine. Itong bahay na tinitirhan namin, sa akin na rin daw ito.

We shared all the things together like a husband and wife. However, there are still limitations because we aren't married yet. Pinili ko pa rin na hindi kami magtabi sa iisang kwarto dahil mag asawa lang ang gumagawa no'n.

Yes, we do share kisses but other than that, nothing more. Madalas kaming tumambay sa dagat, nagyayakapan ngunit limitado lang.

"Ilang taon ka na, ate? Tanda mo na!" pang-aasar sa'kin ni Tristan habang naghihiwa kami ng gulay pangrekado sa pansit.

Inamba ko sa kaniya ang kutsilyo kong gamit at nagbabanta siyang tiningnan. Oo na, matanda na. Pero hindi pa naman kulubot at pangit! May ibubuga pa naman!

Lumipat ang tingin ko mula sa aking kapatid patungo kay papa na nakaupo ngayon sa kaniyang wheelchair. I smiled when I saw him watching us. Sa kaniyang tabi ay ang kaniyang personal nurse na kinuha ni Reje para masigurong naalagaan siya.

I couldn't be more thankful to Reje. Simula una, hanggang ngayon ay naandiyan pa rin siya. Madalas ay nahihiya na nga ako sa kaniya. I couldn't give him anything in return, yet, he still has never left my side.

"Ate, ako na riyan. Mag-ayos ka na para mamaya pag-uwi ni kuya Reje ay maganda ka," ani Trisha.

Namula naman ako ngunit sa huli ay sinunod na rin ang kaniyang gusto. I went to my room to shower. Nang matapos ako ay may nakahanda ng damit para sa akin. It was a red off shoulder dress that hugged my body enough to see a bit of my curves.

Tiningnan ko ang oras at nakitang mag aalas-syete na ng gabi. Nagmadali ako sa pag-aayos ng sarili dahil ilang minuto na lang ay uuwi na si Reje. He insisted not to go to work today so we can celebrate my birthday the whole day but I said no. Kailangan siya ng kaniyang trabaho, ayoko na siyang abalahin pa dahil lang kaarawan ko. Rizalde is also not here, he's together with Reje. Babantayan niya raw ang papa niya dahil baka mambabae.

Natatawang napailing na lamang ako sa kakulitan ni Rizalde.

Nang matapos akong mag-ayos ay nagpasya na akong lumabas. My forehead knotted when I saw no one was inside the house. Dumiretso ako sa kusina at nakitang wala rin sila ro'n.

"Trisha? Tristan?" tawag ko sa mga kapatid.

"Nasa'n kayo?"

Nilisan ko ang kusina at dumiretso sa labas. My forehead knotted more when I also didn't see them there.

"Ate!" narinig ko ang pasigaw na boses ni Trisha na nanggagaling sa may dagat. Tiningnan ko ang dalampasigan at nakita ko ang kapatid na kumakaway. Agad naman akong naglakad patungo sa kaniya.

"Ano ba naman 'yan! Bakit kayo umalis sa bahay nang di man lang ako sinasabihan?" pangaral ko sa kaniya habang nahihirapang maglakad sa buhangin dahil sa sandals na suot.

Yumuko ako para tanggalin ang sapin ko sa paa dahil lumulubog ito. Nang matapos ay nag-angat ako ng tingin at agad ulit na napakunot ang noo dahil nawawala na naman si Trisha!

"Trisha?" tawag ko sa kaniya, medyo naiinis na.

Nilibot ko ang paningin at bahagyang napaawang ang labi nang biglang lumiwanag ang paligid. All of a sudden, I was surrounded by gold twinkling lights. Lumiwanag rin ang mismong kinakatayuan ko sa korteng puso.

"W-what is this?" I asked as I roamed my eyes around. Tumigil lang sa paglilibot ang mata ko nang masilayan si Reje na naglalakad papunta sa akin bibit ang isang palumpon ng rosas.

"Happy birthday," he greeted me with all smiles when he reached where I'm standing.

Nanginginig ang labi na napangiti ako. I don't exactly know why I'm nervous. I don't exactly know why I find it so hard to look at him when he's just doing the same thing he used to do daily, to stare at me lovingly.

"S-salamat," I said. "U-uhm, para sa'n 'to?"

"You'll see."

He smiled sheepishly at me before taking my hand and placing his right hand on my waist. He pulled me closer and without me realizing, we were already swaying our bodies to a mellow music which I have no idea where is coming from.

"Happiest birthday, my sunshine," he greeted me again before he planted a soft kiss on the tip of my nose.

Agad akong napangiti at medyo kinilig. I buried my face on his chest and I heard him chuckle for what I did. Hinalikan niya ang aking noo na nagpahina sa akin.

What did I do to deserve this man?

Bahagya niya akong inihiwalay sa kaniya kaya napaangat ako ng tingin. His hands from my waist reached for both of my hands. And in slow motion, I watched as he bent his one knee without breaking eye contact with me.

Napaawang ang aking labi. Agad kong nadala ang kamay sa bibig upang mapigilan ang pagsinghap. I even broke free from his hold because I felt too shocked I couldn't contain my movements.

Napatalikod ako at nagpabalik-balik ng lakad. Unwillingly, my tears started to pour. But it didn't hurt at all. My tears felt too good, I wanted it to continue flowing. Sobrang saya ko na kung sakali mang panaginip lang ang lahat ng ito ay magwawala ako.

In no time, I found my ring finger already carrying the ring and I was beaming with happiness as Reje spun me in the air. Biglang naglabasan sila Trisha, Tristan, Rizalde at iba pa naming mga kamag-anak. They were crying, clapping and congratulating us. They are happy for us. I looked around more and was even surprised to see Sofia Marie and Alon in one of our audiences.

"Wala bang tututol?!" bigla na lang akong napasigaw nang makita si Sofia Marie.

Walang sumagot kaya naman napayakap ulit ako kay Reje at masayang-masaya siyang ninakawan ng halik. My birthday ended with me being engaged. Hindi man lang kami naging mag boyfriend at girlfriend. Naging mag-fiance na agad.

Nandito ulit kami sa paborito naming pwesto. Magkahugpo ang kamay habang tinatanaw ang dagat. Madaling araw na no'ng mapagpasyahan naming pumasok na sa loob ng bahay.

"Reje..." I called his name, stopping him from entering his own room.

"Salamat...sa lahat."

I laid on my bed with a smile on my face. Ito na ata ang unang araw kung saan mabilis akong nakatulog. Ito lang din ata ang araw kung saan panatag ang loob ko na matulog. At higit sa lahat ay ito rin ang unang araw kung saan nagising ako na hinahabol ang hininga dahil sa panaginip na hindi ko matukoy kung panaginip nga lang ba talaga o katotohanan na.

Hapon na no'ng magising ako. I am catching my breath as I look at myself. Mahigpit ang pagkakapit ko sa bedsheet kaya nalukot ito. Nakababa rin ng bahagya ang aking pajama na nagpapula sa akin.

Did I just touch myself while having wet dreams?

Tumayo ako para pumunta sa cr at nakita ko ang pamumula ng aking pisngi na umabot pa sa dibdib. I can't believe that after being able to fall asleep peacefully at night, I got woken up because of my wet dreams. Because of my unworldly fantasy for Reje that I kept hidden for years!

Hindi ako makapaniwala na sa tagal ng panahon, ngayon pa ako nanaginip ng kabastusan tungkol kay Reje.

Pupungas-pungas na naghilamos ako para magising mula sa panaginip. I felt so hot that I decided to shower right away. At napahilamos na lang ako ng mukha nang makita na basa rin ang aking panloob.

Eksaherada akong napabuntong hininga dahil hindi pa man din kami kasal ay ganito na ako kasabik sa kaniya. And it frustrates me more because I thought that dream will only occur once! But I was wrong! Nasundan pa ng nasundan ang mga panaginip kong iyon!

I kept on having wet dreams.

Lagi kong napapanaginipan na may humahalik sa'kin. Na may humahaplos sa katawan ko. Na may tumitikim at dumidila sa dibdib at pang-ibaba ko. And everytime I wake up, the sheets are always scattered everywhere, my clothes tangled, and claw marks are seen on my pillow.

I must have been really wild while having these wet dreams.

Ako lang naman ang nakakaalam ng mga pantasya ko pero hindi ko maiwasang mailang sa tuwing magkasama kami ni Reje. My wet dreams kept on resurfacing in every single thing that he does. Kahit nagsasalita lang ay biglang maalala ko ang panaginip ko na hinahalikan niya ako.

"Are you okay?" he asked. He probably felt my body stiffen.

"A-ayos lang," I said.

Nagpatuloy pa ang mga basang panaginip. I really thought I was possessed because this is the first time that it happened to me. Iyong tipong sunod-sunod ang pagnanasa ko kay Reje. But I am not possessed at all because it turns out that all of my wet dreams are not dreams! It was real! It was Reje who secretly goes to my room every time I sleep and would do wonders with my body!

Hindi na ba siya makapag-hintay hanggat sa ikasal kami?

I pushed his head away because I couldn't handle it anymore. Nagising na lang ako na may humahalik na sa aking dibdib. I thought it was one of my wet dreams again ngunit nagulat na lang ako nang pagmulat ko ay si Reje ang bumungad sa akin.

"Shh...you might wake everyone up," he said while keeping one of my nipples trapped in his lips. His breath caused the hairs on my body to stand up.

"Matagal mo na bang ginagawa 'to?" I asked him with a low tone, afraid that I might really wake everyone up.

Hindi niya ako sinagot, bagkus ay nagpatuloy lang sa paghalik sa aking dibdib.

I whimpered under him. Kinagat ko ang pang-ibabang labi upang pigilan ang mumunting halinghing na kumawala. He continued sucking my breast, biting my nipples, pulling it and afterwards, would softly lick it.

"Ah!" napasigaw ako dahil sa bigla niyang pagbuhat sa akin.

Otomatikong naipulupot ko ang kamay sa kaniyang leeg. He started walking towards the door and left my room. Inilipat niya ako sa kaniyang kwarto at doon siya nagpatuloy sa pagsamba sa katawan ko.

"You don't have to suppress your moans here. No one can hear you, my room is soundproof," he said, which made me blush.

Tinakpan ko ang mukha gamit ang dalawang palad dahil nahihiya ako sa kaniya. My upper body is exposed, and not long after, my lower body also got exposed. Gradually, his kisses traveled from my breast going to the most sacred part of my body. His head is on my sensitive lower part, licking, kissing, and eating it in a very sensual way.

"OooOh...uhm!"

I pushed his head away again because the sensation he's giving me is just too much. Nagtagumpay naman ako sa pagtulak sa kaniya dahil hindi naman sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa'kin, sakto lang.

Sandali siyang natigil sa paghalik sa aking baba dahil sa pagtulak ko. I caught a glimpse of his face and it really shocked me...Para siyang asong ulol, lawlaw ang dila habang mariin ang titig sa'kin. His brows are met together indicating he's upset because I stopped him.

Napalunok ako nang magpatuloy siya sa kaniyang ginagawa. He held me again, but this time, much tighter.

Hinawakan niya ang aking bewang at mariin na ipinagbuka ang aking dalawang hita. He put his fingers on my clit and started rubbing it left to right like a fucking vibrator!

Nabigla ako.

Hindi ako nakahinga.

Hindi ko napaghandaan.

Hindi ako nakapanlaban.

I surrendered all of myself to him.  I satisfied his hunger by letting him explore every aspect of me. I love this man so much. Hindi ko kakayanin kung mawawala pa siya sa'kin.

I've wanted Reje Mateo Cuaresma since the first time I saw him. And it will always be him, no one else.

;

XL