CHELSEA RAMOS

I’m falling deeply to this kid. We’re young but I feel in love with him slowly, It’s not because of his face, it’s not because of his common sense, it’s not because of his attitude. I fell in love with his personality, sweet moves and stupid jokes. I wish this moment never last. Lunod na lunod na naman ako sa mga titig niya.

‘I’m so in love. Siguro kung totoo man na naging sila ni Lily ay kakayanin ko siyang intindihin basta huwag lang siya mawala sa akin. Zanero! Ano bang ginawa mo sa akin.’

“Let’s go.” Saad ni Zane pagkatapos ng simba. S’yempre maglalakad ulit kami pauwi. Holding-hands pa rin kami dahil ayaw bitawan ni Zane ang kamay ko. Pero pansin ko rin na para’ng kakaiba ang kilos niya sa simbahan pa lang. Alam ko naman na may nakakakita sa aming mga classmates niya.

“Ano’ng ginagawa niya dito.” Zane murmuring. Habang nakatuon ang mata sa tumpok ng kabataan na madadaanan namin na nakatambay sa waiting shed ng school nila.

“May problema ba?” Curious na tanong ko. Sumama ang pakiramdam ko. I saw her. I saw Lily. Kaya alam ko ang tinutukoy ni Zane. Hindi maipinta ang mukha ni Zane, iniisip niya siguro na magtatanong ang mga kaibigan ni Lily kung bakit ibang babae ang kasama nito.

“Hindi ko alam. She’s with her friends at nakita nila na iba ang kasama ko. Sigurado aasarin na naman siya at ibubully.” Pagsusumbong ni Zane. Gagawa ng kalokohan tapos hindi kaya lusutan? Mas lalong nanikip ang pakiramdam ko pero ayoko’ng palakihin ang gulo.

“Sakalin ko? Sabunutan kaya? Aawayin ko?” Pagbibiro ko pero gusto ko talagang gawin but I’m trying to be cool and calm. Napalingon si Zane sa akin. “HAHAHA. Joke lang. Seryuso mo! Kalma lang, tell them that I’m your cousin.” I suggested and I know how I cool right now.

“Lalapitan ko lang sila. Hintayin mo ako. Saglit lang.” He said.

“Sige na. Lakad lang ako konte. Lapitan mo na. Just act normal.” I commanded him. ‘Act normal! My foot! Pinsan? Pwee! Hay naku Chelsea! Winning award ka for best martyr!’ I confronted myself while walking in hurried. Yes, iiwanan ko si Zanero. Bahala siya sa buhay niya. ‘But I suggested it kaya hindi ko siya pweding sisihin dahil sabi ko susubukan kong unawain ang sitwasyon niya hanggat sa maayos niya.’

“Bakit mo ’ko iniwan. Sabi ko hibtayin mo lang ako.” Humahangos na hinabol ako ni Zane. Dinakip niya ang isang kamay ko at pinadaop muli ang mga palad namin. Parang wala lang nangyari a’.

“Kumusta pag-uusap n’yo?” Hindi agad nakasagot si Zane, napatingin siya sa akin at binabasa ang expression ng mukha ko.

“Ayos lang, sinabi ko’ng pinsan kita snd I think naniwala naman sila.” Okay. Masunurin. Wow talaga. Pwedi niya na sanang aminin na ako ang totoong girlfriend niya e’ pero wala siyang balak.

“Good. Happy? Dahil nakita mo siya?” I’m pretending that it was nothing. Huminto si Zane sa paglakad at hinila ako palapit sa kanya. He hug me tight and I allow him to do that. He is trying to comfort me.

“Alam ko na hindi ka okay. I’m sorry hindi ko inaasahan ’yon. Tell me, ano dapat gawin ko para maging okay ulit tayo ngayong gabi?” He said with frown face. Kumawala ito sa pagkakayakap sa akin.

“Ayos lang ako, wala kang dapat gawin. Naiintindihan ko. Don’t worry about me. Mas lamang ako sa kanya kase ilang minuto mo lang siya nakasama samantalang ako halos magdamag. Ako ’yong kasama mo ngayon diba? I’m fine.” Mahabang saysay ko. Patuloy lang ang paglakad namin.

“Are you competing with her?” Tanong niya at iling lang ang isinagot ko. Huminto siya sa tapat ng malaking puno bago kami tumawid sa ilog. May liwanag pa rin ang buwan kaya hindi na kami gumamit ng phone para gawing flashlight.

“Hindi ka galit?” Pinapakiramdaman niya lang ako.

“Hindi ko magawang magalit.” I whispered. “Naiintindihan kita.” Dagdag ko pa.

“Come here.” Pinaupo niya ako sa katabi niya. Nakasalampak kami sa malapad na bato. “Happy Anniversary and Happy New Year!” Narinig ko nga ang mga fireworks sa kalangitan. “Happy anniversary too!” I replied. Hinawakan ni Zane ang chin ko para iharap sa kanya ang mukha ko. Kahit madilim I felt his eyes gazing my lips, he kiss me. That was our first kiss. Smack. Seriously? That it’s all about?

“Your first time? Nanginginig mga labi mo.” I’m teasing him. Akala ko pa naman babaero siya tapos hindi marunong. Hindi umimik si Zane so, it means a yes.

“Wow! Swerti ko naman. Haha.” Natutuwa ako sa kanya. I had my first kiss sa first boyfriend ko at naikwento ko naman iyon kay Zane.

“A kiss should be like this.” I whispered. Inabot ko ang mga labi niya at hinalikan. That was soft, nanginginig nga. “I can’t believe this.” Bulalas ko. I played his lips and beating it slowly. I taste every corner of her lips ‘sweets’ my lips was become passionate, I’m trying to use my tongue to enter her mouth but I startled when his hands stroked slowly up from my tummy to my breast. Napaatras ako pero huli na dahil naramdaman ko’ng aggressive na siyang humalik. A fast learner. “Okay stop.” I whispered to him but my mind shouting for more.

“I’m not done yet.” He respond. Napakagalat labi ako ng malikot na ang mga kamay niya. His arms circling around my waist to pull me closer to him while his another hand stroking my breast, stuck there and I feel numb. My body stiffened. I can’t move right now. I jsut closing my eyes and savouring that moment. I could feel myself melting because I feel the warmth in his hand touches my skin. His palm conquering the upper private part of my body and I feel his lips tracing every part of my neck. He made me insane and forgot almost everything. He is not a kid.

“Zane, stop.” Pagsusumamo ko. Kasalan ko rin kase dahil inumpisahan ko. Kahit malamig ang ihip ng hangin ay pinagpapawisan ang buong katawan ko.

“Be mine tonight.” Bulong niya sa may puning-tainga ko. Wala na, kahit ang utak ko ay nawalan na ng lakas para tumanggi sa kanya. I feel weak. Nauuhaw ako pero alam ko’ng hindi tubig ang kailangan ng lalamunan ko. “Enough, love.” I mumbled.

“Ngayon mo pa lang ako tinawag na love. Happy anniversary, love. Okay it’s enough.” Namamaos na sambit ni Zane. Pinagpapawisan rin siya pero hindi man lang hiningal. He is a good kisser pero hindi niya alam at sana walang ibang makaalam kundi ako lang. Alam ko’ng nanghinayang siya pero we need to control ourself.

“Bumalik tayo sa mainroad. Nagpapasundo ako kay Travis.” Akala ko kunwari lang na humawak siya ng cellphone para idivert ang nararamdaman niya pero nagchat pala siya kay Travis. Medyo malapit pa naman kami sa main road, mas malayo kapag sa ilog pa kami dumaan.

“Hindi ko kaya maglakad pauwi. Wala na ako’ng lakas.” Dagdag pa ni Zane. Natatawa ako sa kanya. Saan niya naman ginamit ang lakas niya.

The next day. Naalimpungatan ako sa sigaw ni Mama. “Chelsea! Inaw muna magbantay sa Valley Inn may pupuntahan kami ni Lorraine!” Nagising akong ngalay ang mga labi. Magdamag ba ako’ng nakangiti? Masama na ito. Naalala ko tuloy ang nangyari sa lilim ng malaking puno. “Opo, Ma!” Sagot ko kay Mama na narinig ko’ng isinara ang pinto sa main door. Niyakap ko muna ang unan ko bago bumangon.

Minutes later, I drove my scooter to Valley Inn, doon na rin ako mag-aalmusal dahil sigurado namang may luto si Kuya Ramon. Madami ang nagcheck-in last night. Kilig ako habang nagda-drive at wala ako’ng makukwentuhan. Hindi ko pwedi ikwento kay Myrtle, kase si Lily. Alam niya kaya na lumabas si Lily kagabi.

“Hey! You’re wearing a shorts?!” Gulat ako pagbungad sa office ng Inn nakaupo si Zanero, akala ko bagong empleyado lang ni Mama. Tiningnan ko ang suot ko. Maong shorts nga.

“Sorry nagmamadali ako pumunta rito e’ wala sila Mama.” I explained.

“If you wear that again. You’re dead.” Zane warn me.

“Sobra naman. Dead agad-agad? Wala bang option?” I’m murmuring while checking the Inn's logbook. “Hindi ako sanay makakita ng legs.” Giit niya at pinandilatan ko naman.

“Kumusta? Ngalay paa mo? Hindi ka naman sanay maglakad.” Usisa ko.

“No worries dahil kasama kita e’ hindi ako nakakaramdam ng pagod. Lalo na hawak-hawak ko mga kamay mo.” Sabi niya at sabay kindat pa sa akin. Iningusan ko lang siya. “Kuha lang ako pagkain. Maiwan kita.” Paalam ko sana sa kanya kasu tumayo siya inunahan akong lumabas. “Ako na. Kukunin ko almusal natin. Nagpaluto ako kay Kuya Ramon.” Buti pumasok si Kuya Ramon kahit weekend. Pinakiusapan siguro ni Mama.

“So, bakit ka nandito?” Tanong ko sa kanya pagkatapos ilapag ang almusal sa center table. Kumukuha ako ng juice sa fridge. Pumunta siya ng counter para kumuha ng dalawang pinggan. Kakain rin siya.

“Sabi ni Ninang babalik ka na raw Maynila bukas e.” Sagot niya pagkaupo sa harapan ng pagkain. Fried rice, hotdog at longganisa ang kinuha niya’ng pagkain. Nagtimpla rin ng dalawang tasang kape.

“Oo, tapos na bakasyon. Pasok na ako sa monday. Hindi ko pala nasabi sa’yo kagabi.” I replied.

“Busy ka e’ paano mo naman masasabi.” Si Zane na ngumiti pa ng nakakaloko. Pinandilatan ko siya kaya itinuon muna ang atensyon sa pagkain. Kahit ako tahimik lang na kumain habang pasmile-smile lang sa kaharap ko.

Pagkatapos namin kumain ay naghugas si Zane ng mga ginamit namin at hinintay ko siyang makatapos bago ako nagpaalam na mag-iikot at mamumulot ng kalat sa compound. Minsan kase may mga nagrerent na walang pakialam sa kalat nila. Mayroon pa namang nagcheck-out kaninang madaling-araw. Akala ko papaiwan siya sa office peri nakasunod lang sa akin na may dalang trash can.

Pumasok ako sa isang bakanteng cabin at naglinis. Inalis ang mga kubre kama at pillowcase. “Bago ka umalis bukas-- uhhm can you do some crazy things today? Iyong hindi ko makakalimutan? Dahil nakakalungkot kapag malayo ka.” Nilingon ko siya sa dulo ng kama habang tinatanggal ang supot ng unan. He mumbling nonsense. Nababaliw na ba siya?

“Luh! Huwag ’yon! Hindi pa ako handa. Alam ko’ng nakakabaliw iyon pero huwag muna.” Sunod-sunod ko’ng tanggi. Nagulat ako ng batuhin niya ako ng unan.

“Cute mong tirisin. Hindi ’yang sa kukute mo. I want something special.” Natatawa na sabi niya at lumapit siya sa akin para pisilin ang pisngi ko. “Baliw ka talaga. Dami pumapasok sa isip mo.” Dagdag pa niya at niyakap na ako.

“Umagang-umaga. Lumayo ka sa’kin.” Utos ko sa kanya. Pero sa halip na lumayo ay mas lalo pa humigpit ang yakap.

‘Yon ang alam ko’ng nakakabaliw na bagay e’ na pwedi ko’ng ibigay sa’yo na hindi mo makakalimutan kahit pa tulog kana.”I’m teasing him. Kumawala na so sa pagkakayakap niya ng hapiton ulit ang bewang ko. He circling his arms around my waist and kiss my nape.

“No need to ask for it. Dahil kahit hindi ka agree. Kayang-kaya ko ’yan kunin sa’yo. Kahit hindi ko hingiin alam ko’ng ibibigay mo ’yon sa akin ng buo.” Bulong niya sa may leeg ko.

“How did you know na ibibigay ko sa’yo?”

“Alam ko at may tiwala ’ko sa sarili ko. Kahit ngayon kung gugustuhin ko ay ibibigay mo.” Over confidence naman pero tama siya. Hindi ako mag-aalinlangan na ibigay ang sarili ko ng buong-buo sa kanya. I just smile foolishly and face him while his arms still snaking me.

“Haha. I love you Chelsea. Just keep it. Not now, love.”

“I love you too, Zanero.” Dinampihan niya ako ng halik sa labi pero kinagat ko ang ibabang labi niya. Napangiwi siya dahil nasugatan ng konte.

“Ouch! Masakit ’yon ah.” He whined. Kunwari kinapa ang lips. “Look! It’s bleeding.” Pagsusumbong pa.

“Huwag mo ’yan kakalimutan, the only way na nagawa kita’ng saktan ay ang kagatin lang ang labi mo.” I stared him meaningfully then smile.