P.o.v Amy

Ik lig nog steeds in het ziekenhuisbed. Voorzichtig ga ik liggen en sluit mijn ogen. Eindelijk is het voorbij! Het was een marteling waar geen eind aan kwam. 12 uur lang.

De verpleegkundige lopen even de kamer uit en komen dan terug met mijn baby. "Gefeliciteerd, het is een jongen." Ik strek mijn armen uit richting de baby en de verpleegkundige geeft hem aan mij. Ik ga voorzichtig overeind zitten en kijk naar hem. Lichte paarsblauwe oogjes en bruin haar. Elijahs ogen en mijn kleur haar. Ik hou nu al zielsveel van hem. Ik glimlach en kijk op naar Elijah, die op een stoel naast het bed zit. "Hoe gaan we hem noemen?" Vraagt hij na een poosje.  Ik denk even na. "Wat denk je van Caiden?" Hij glimlacht. "Perfect."

Ik rust nog even uit en ga dan weer naar huis. Verbazend genoeg zijn er schone kleren voor mij. Een verpleegkundige heeft mij verteld dat hier een douche was, dus ik ga op zoek. Ik vind de douche nog geen eens twee kamers verderop. Ik neem een snelle douche van nog geen eens 2 minuten en kleed me aan. Hmmmm. Een blauwe trui en een strakke spijkerbroek. Simpel maar chic. Rara, wie zou het gepakt hebben....? Als ik aangekleed ben kam ik mijn haar en loop ik de gang op. Elijah staat tegen een muur aangeleund, Caiden in zijn armen. Als ik de gang op kom kijkt hij op. "Hey".
"Hey" zeg ik. "Elijah...." Hij luistert al niet meer, veel te geïnteresseerd in Caiden, die spartelt in zijn armen. Onbewust glimlach ik. Mijn zoon en mijn mate. Wat wil ik nog meer?

P.o.v Elijah

Als Amy staat te douchen pak ik Caiden voorzichtig op. "Jullie kunnen hem meteen mee naar huis nemen, alles is goed." Deelt de verpleegkundige mee. Ik knik zonder op te kijken van Caiden.
Ik kan het niet geloven. Ik heb een zoon. En een gezin.

Ik loop de gang op en wacht tot Amy klaar is met douchen. Caiden steekt een armpje uit en raakt mijn kin aan. Ik glimlach. Wat schattig!
Wacht...... hoe kan zo'n klein wezentje zo veel impact op mij hebben? Ik kijk naar zijn gezichtje. Zo lief.
Caiden laat zijn armpje weer vallen. Ik vind het bijna jammer. Bijna.

Amy komt de gang op lopen, in de kleding die Arianne heeft uitgezocht. Het staat haar prachtig. "Hey". Ze blijft staan in de deuropening. "Hey, Elijah...." Caiden spartelt in mijn armen en trekt mijn aandacht weer terug naar hem. Als ik naar hem kijk lacht hij. Een klein geluidje wat veel betekent voor mij. Wat is hij prachtig, mijn zoon.

Okeeeeee,
Ik ben vroeger opgestaan om dit te schrijven. Het is niet het beste hoofdstuk, maar we moeten het er even mee doen. Maaree... Ik moet verder aan mijn huiswerk.
Doeiiii