Heidax POV

5 year's later

Dalawang taon na ako rito sa hospital. Hindi ako pinayagan ng mga nurse na basitahin si Jenna. I miss her so much.

I wanted to see her but I can't.

I tried to escape but they always caught me. My friends scolded me that day because of what I did.

"What I told you? Stay here!" galit na sambit sa akin ng kapatid ko, napayuko nalang ako. I know he just take care me but I just wanted to see her.

"I just wanted...to see her" nakayuko kong sambit sa kanya. Ramdam ko ang kanyang pagka frustrated dahil sa aking sinabi.

"Listen to me Kuya? She doesn't want to see you in this situation...please naman kuya alagaan mo rin naman sana yung katawan mo..." naiiyak na sambit sa akin ni Heldiago.

Fuck I hurt him. Ang sama kong kapatid. Pinaiyak ko ang sarili kong kapatid na ang ginawa lang naman ay alagaan ako.

"I'm sorry..." I said.

"Kasi kung... mawawala ka rin sa akin, sa amin..Walang Wala na ako Kuya...ubos na ubos na ako" he said and he now hugging by my friends.

"Just listen to him Heidax. We also worried at you" Vren uttered.

"Mawawala na nga si...Jenna pati ba naman ikaw? Durog na durog na kami... nasasaktan na kami sa nangyayari sa inyong dalawa...kaya please maawa ka sa amin.." Rafael uttered.

Ngayon ko lang nakitang na nag kaganto si Rafael. Fuck it's hurt to saw your friends that also hurting because of me.

Ang sama sama kong kaibigan sa kanila, all I want is to see her but I didn't noticed that they hurting now because of my behavior.

"I'm so sorry" I uttered and I started to sobbed. They hug me and we're now crying at each other.

It's hurt for me that I needed to leave them..na maiiwanan silang tatlo. The friendship that I want to protect is difficult and infected but now I don't see now that I can protect our friendship.

Maybe I was dying but it's doesn't mean that I will leave them, they always in my heart... they're now my family.

"PLEASE take care my little brother...maybe he was idiot but he's soft hearted" bilin ko kay Vren. Kaming dalawa kasi ang nasa loob. Rafael and Heldiago buying a food for us.

"Don't say that Heidax.. I'm hurting" he said and he started to sobbed. "Para ka namang bakla dyan Vren.." naiiyak at natatawa kong sambit sa kanya.

"I know from the beginning that you liked her...I never saw you smiling like an idiot since we're kids but then when you met her...you started to smile and socialize to your surroundings...were happy that day..you know that" he started to talked. I don't know why he talking about Jenna and I story.

But instead asking him, I just listened to him. "But everything changed when Tito Joa separated you two...and we saw you how you hurt that day" he continued. May butil na ng luha ang nasa mga mata nya, tumutulo na.

"But Heldiago tried to find Jenna for you, he didn't stopped to find Jenna, He is always awake because of he search where Tito Joa took Jenna. I saw his hard work just to make you happy...." He said. And now I gets what's his point.

Hindi ko maiwasang umiyak, "My little bro...my poor Heldiago.." I said and started to sobbed.

"He doesn't deserve this.."

"So listened to him..he just worried at you. He just wanted you to alive" he said and tap my shoulder.

NAKARAMDAM kong may humawak sa aking mukha, kaya napamulat ako. Bumungad sa akin ang nakangiting mukha ni Jenna.

"Love? Why are you here?" I asked her.

"Visiting you?" She unsure answered and smile at me.

"I love you" she suddenly uttered. I felt stunned when she says that.

"W-What?"

"I love you, my hei" she uttered again. I'm shocked when she says that, I can't believe. It's does mean she remembered me now?

"Do you remember me now?" I asked her and she nodded at me and kiss me in my lips.

"Yes" she answered.

"I miss you so much" I said and I was about to hug her but her body was cold, and I touch her to confirm that I wasn't assume and it's cold.

Napakunot ang noo ko dahil sa aking naramdaman, Hindi ko alam pero iba ang pakiramdam ko, Hindi ko gusto ang nararamdaman ko.

Lalo na nang sambitin nya ang katagang "I will miss you so much..."She said, di ko alam pero parang may meaning yun. Parang di ko na sya makikita.

I was about to hug her but she slowly fading, I saw she smiled at me, the last thing I know.

"Jenna!" I shouted her name, napabangon ako ng wala sa oras. Pawis pawisan ang aking mukha nang bumangon ako.

"What happened?" He worriedly asked me. It's Heldiago.

"I saw her...." I answered.

"Who?" He asked again.

"Jenna" I answered.

Because of my dreams, I ordered him to call the family of Jenna to sure that she was okay.

Pero malungkot na balita ang sinagot nito sa akin. "K-Kuya..Jenna gone" he said.

Napaluha nalang ako sa aking nabalitaan, fuck no she alive! "No! Buhay sya! Nakita ko pa sya kanina!" I shouted said.

My love...she left me. My only love. I can't believe that she gone now. No! she still alive, they just want me to forget her so I can take care myself.

I want to see her, I wasted no time, I desperately wanted to see her. I removed the swerox attached to my hand, Heldiago was surprised.

Blood suddenly came out of it but I didn't care, I just want to see her, That's what's on my mind now.

Masakit man sa pakiramdam pero tiniis ko ang sakit, Wala akong sinayang na oras, tumakbo ako palabas papunta sa kwarto nya o sa operation room kung saan sya dinala.

"Kuya!" I heard Heldiago called my name but I just ignore him, all I want is to see her and wala nang iba.
Takbo lang ako ng takbo, I held my hand because of the pain.

I felt dizzy while I was running. Later on I arrived at the operation room. I saw her family, they look lost and hopeless.

Gulat silang napatingin sa akin, hindi nila akalain na naandito ako ngayon. "W-What are you doing here?" Rafael said. "You should rest now" he added said.

But I just ignore him, "W-Where is Jenna? I w-wanted to...see her?" piyok kong tanong sa kanila, biglang lumungkot ang mga mata nila at mukha.

No This can't be...

"WHERE IS JENNA? TELL ME!" I shouted said. "Nasa...loob sya" Aye uttered. "Jenna?" tawag ko sa pangalan niya nang makapasok ako sa loob ng operation.

Para akong nanghina sa nakita ko, si Jenna..ang mahal ko nakahandusay sa kama, kulay violet na ang katawan nito, ang mga labi na kung dati ay mapupula ay naging kulay violet na.

"Diba sabi mo...lalaban ka? Akala ko ba mahal mo ako? Bakit mo ako iniwan?" naiiyak na sambit ko sa kanya.

Napaluhod nalang ako dahil sa sakit na nararamdaman ko, nasasaktan ako. Sobrang sakit ng aking nararamdaman ngayon walang katumbas na sakit ito.

"Di ko man lang nasabi kung gaano kita kamahal" hikbing sambit ko. "Papakasalan pa kita, pero paano ko gagawin yun? Kung wala ka na?" iyak na sambit ko sa bangkay nya.

"How can I be happy now? If the person who make me happy...is now gone?" I said while Iwas crying. I'm really hurt. It's sad that everything end in this situation.

"I really thought, I can give you this ring...I supposed to propose to you that day....but it's didn't happened, you forgot us that day..and now you just peaceful sleeping here.." naiiyak na sambit ko habang hawak hawak ang binili kong singsing noon.

Lumapit ako sa katawan ni Jenna, I hold her hand and I went it in her face. I feel the cold of Jenna hand. Fuck iniwan na nya ako. Hindi man lang nya ako hinintay. Papasayahin ko pa sya eh sagabal lang itong sakit ko.

Lalo akong napaiyak, Iniwan na nga nya ako mag isa hindi ko matatanggap. Ang taong pinapangarap kong pakasalan ay wala na, kinuha na sa akin.

Tila nawalan ng saysay ang buhay ko, Wala na Yung liwanag ng buhay ko. Iniwan na ako magisa. Hindi sya tumupad sa aming kasunduan na sabay naming aabutin ang aming mga pangarap.

I didn't leave her side the day her coffin was in fureneal. Hindi ako kumakain o umikibo nakaupo lang ako sa harap ng kanyang kabaong.

Nakatulala lang ako sa kanyang kabaong, Wala na akong nararamdaman pa, parang namanhid na ang puso ko hindi manhid na.

"Hey? Kumain ka muna" Rafael said and he give me a soup but I didn't keep it. "Baka nakikilimutan mo may sakit ka...hindi ka dapat malipasan ng gutom" he said.

"I don't want to eat" malamig kong turan sa kanya. Napabuntong hininga nalang sya sa akin at iniwan. Lagi nalang ako iniiwan.

Lumipas ang mga Ilang araw ay di talaga ako umaalis sa tabi at umiimik. Hanggang sa dumating ang araw na kailangan na syang ilibing. Napaiyak nalang ako sa kalawakan.

Deserve ko ba ito? Ang laging masaktan at iwanan?

Tahimik akong pumunta sa libingan nya kung saan sya ililibing. Tahimik lang akong umupo katabi ko ang kapatid ko at ang dalawa kong kaibigan.

Pagkatapos nilang magbigay ng message ay ako na ang kasunod. Tahimik akong tumayo sa unahan.

"Loving a girl like her is lucky, she is my first love and my last. Wala na akong ibang mamahalin kundi sya lang. I remember when I first met her. She caught my attention when she playing with my little brother. I like how she smiled like she doesn't had problem." Pasisimula ko, huminga muna ako ng bahagya bago ulit ako magsalita.

"Then something happened...Her dad injection her so she can't remember me and my friends. We hurt that day..she left us again, iniwan nya akong durog na durog...Wala akong ginawa noon kundi mag mukmuk but I remembered our promise to each other, na tutupadin namin ang aming pangarap na magkasabay..then I started to hope and wish that our path way will be crossed again and it's happened.." pagpapatuloy ko. Nagsimula nang humagos ang aking mga luha sa aking mukha.

Ang sakit...Ang sakit balikan ang mga araw na yuun. "Then we met again..but she still doesn't remembered us. But I didn't give up. I still loving her secretly even it's hurt for me. Then one day she remembered us...we felt happy that day..para kaming nanalo sa lotto...Yung babaeng mahal ko..naalala na ako.. sobrang saya ko noong mga araw na yun" I uttered. I can't help but to cried more.

I was crying in front of them, I'm being weak again. Fuck ayaw ko sa lahat yung umiiyak ako sa harapan ng mga tao but iba ito eh..iba yung sakit kahit anong gawin kong pag pigil sa aking mga luha...kusa silang humahagos.

Hindi ko na natapos ang mga sasabihin ko dahil di ko na nakaya..agad na akong umupo at niyakap naman ako ng mga kaibigan ko at lalo ng kapatid ko.

Makalipas ang Ilang oras ay inilibing na si Jenna, iyak lang ako ng iyak. Niyakap naman nila ako but I know they also hurting.

I still loving you my love.

2 year later

"Love!" tawag sa akin ni Jenna.

"Mahal! Namiss kita!" sambit ko sa kanya at niyakap sya. "I miss you too din. Alam mo walang araw na di kita namimiss" she said and she kissed me, I kissed her back.

We cut our kiss.

"Bakit kasi need mo pang pumunta sa America" nagtatampo nyang sambit sa akin, ngumuso naman sya sa akin.

I really love her.

"Mahal, I told you, I need to leave for our future" I said and kiss her forehead. "But kahit na..I want you in my side." She said and pout.

"Let's bonding!" She excited said and she hug me. "Of course. Let's go at white beach." I said and she nodded at me.

Third Person POV

Ang magkasintahang sina Jenna at Heidax ay masayang nag bobonding sa isa't isa. Kita sa mga mukha nila ang saya.

Pero ang hindi alam ni Heidax...isang illusion lang si Jenna. Matagal nang patay si Jenna ngunit di parin iyon matanggap ni Heidax hanggang nabaliw sya.

Gumaling si Heidax sa sakit nyang Leukemia, it's was miracle that what happened to Heidax. Pero nabaliw sya dahil sa hindi pagtanggap na wala na ang minamahal nyang babae.

LITONG-LITO ang mga tao sa kanya, Nag sasalitang magisa kasi si Heidax. Nakangiti ito tila may kausap na babae.

Hindi nalang nila ito pinansin. Napatingin naman doon sina Rafael, Vren at Heldiago sa kaibigan nila. Nalungkot sila sa sinapit ng kanilang kaibigan.

Naawa sila at nasasaktan sila. Masaya dapat sila nang malaman nilang nakasurvive si Heidax sa sakit nyang Leukemia ngunit kapalit naman nito ay ang pagkawala ng kanyang pag-iisip at sarili.

"K-Kuya... tanggapin mo na..Wala na si Jenna" sambit ng kapatid ni Heidax sa kanya. Ngunit parang walang narinig ito. Tuloy parin sya sa pagkausap sa babaeng isang illusion lang sa isip nya.

"Kuya!" Sigaw ni Heldiago sa kapatid nya dahilan upang mapatingin sa kanya ang mga tao at si Heidax.
Umiiyak na sya. Hindi niya kayang tingnan ang Kuya niya na nawawala na sa sarili.

"Patay na sya! Tanggapin mo na...Alam kong nasasaktan ka pero...wag naman ganto" he was crying while he says those words to his brother.

"What do you mean?" His brother confused asked him. "She here..kausap ko sya" he said. Lalong napaiyak sya.

Awang awa ang dalawa nilang kaibigan sa mag kapatid, naaawa sila kay Heidax dahil sa pagkawala nito sa sariling isip samantalang naawa naman sila kay Heldiago dahil sa sinapit ng kanyang kapatid.

"Wala na sya! Ano ba!" Sigaw nya sa kapatid nya.

"Sabing naandito siya e! Kasama nga natin siya eh!" Sigaw din pabalik sa kanya ng kapatid.

LUMIPAS ang araw matapos ang sagutan ng mag kapatid. Makikita mo sa kwarto ni Heidax na kausap nya ang illusion na si Jenna.

"Love? Di ba totoo ka naman?" Heidax asked her. Napatingin naman ang dalaga sa kanya, malungkot na ngumiti sa kanya ang dalaga.

"Gusto mo ng totoo?" tanong sa kanya ng dalaga, bahagya syang tumango rito.

"Illusion mo lang ako" sagot nito sa kanya. Pero di sya naniniwala but part of him, wanted to believe her. Dahil minsan napapansin niya ang mga taong nakakunot sa kanya tuwing kasama nya si Jenna.

"Please accept it love..that I already died 2 year's ago" Ani ng babae sa kanya, di nya alam kung anong isasagot nya rito.

Bumuntong hininga sya sabay tango sa dalaga, "Okay... just wait for me." He said and kiss her. Tumango naman sa kanya ang dalaga.

Unti unti nang nawawala ang dalaga hanggang tuluyan na itong nawala sa harap nya. Malinaw na sa kanya na wala na talaga ang babaeng mahal nya.

Pumasok si Heldiago sa kwarto ng kanyang Kuya. Isang buwan na ang lumipas. Nagulat sya sa kanyang nadatnan.

Ang kuya nya...nakahandusay sa sahig habang hawak hawak ang kutsilyo. Puno na ng dugo ang katawan nito. Napaiyak nalang sya at napaluhod sa harap nito.
Niyakap nya ang walang buhay na kapatid nya.

"K-Kuya..wake up... please wag mo naman akong iwan" he said and sobbed. Masakit para sa kanya ang nangyari. Nawalan siya ng pamilya, ng isang kaibigan at ngayon naman ang kuya nya.

Pakiramdam nya ang sama sama nya dahil lahat nalang ng mahal nya iniiwan sya. Dinala nya sa hospital ang kanyang Kuya ngunit dead on arrival na ito.

"Heidax Lerveax Alvazarex, time of death 8:47 AM"

On August 4 Heidax died. Iniwan na niya talaga ang mga taong nagmamahal sa kanya. Sumunod na siya sa kanyang minamahal na babae.