Toen het weer helder werd voor mijn ogen merkte ik dat ik in het water was. Ik begon achteloos te zwemmen, zonder te merken dat ik gewoon ademde en dat ik een vissenstaart had. Wacht, wat? Even terug. Een VISSENSTAART?!? Eigenlijk is dat best cool. Vreemd genoeg had ik nog steeds mijn blauwe "Lake hair don't care' topje aan. Ik zag in de verte een donkere figuur zwemmen en ik zwom ernaar toe. Ze stond achterstevoren dus ik zei zachtjes "Hi" Ze schrok zich kapot en draaide zich om, het volgende wat ik voelde was een dolk op mijn keel en zat ze bovenop me. "Oh, Jij bent het, sorry." "Hoe weet jij wie ik ben?" ik fronste. "Jij bent Brooklynn, iedereen weet je naam hier." "Ik ben inderdaad Brooklynn, maar noem me maar Brook, want Brooklynn is veel te lang. Hoe heet jij trouwens?" Ik keek nog eens goed naar haar, ze had blond haar met paarse puntjes, en warme bruine ogen. "Ik heet Merida, Ik ben de genezer van ons dorp, en dus ook de leider, maar dat doet mijn zus voor me." "Waarom?" "Omdat ik er veel te lui voor ben" We barstten samen in lachen uit. "Kom je mee naar de keuken? Ik heb honger."

P.O.V. Brooklynn

Merida zwom weg. Ik probeerde achter haar aan te zwemmen, maar kwam er toen achter dat ik niet zo heel ver vooruit kwam. "Uhm, Merida? Beetje hulp?" Merida keek verbaasd achterom.. Toen ze zag dat ik niet vooruit kwam verdween haar verbaasde blik en zwom ze naar mij toe. "Weet je niet hoe je moet zwemmen?" Ik lachte droog "hahaaahhha nee." "Hier kijk, ik doe het wel voor" Ze begon langzaam met haar staart te bewegen en ik keek aandachtig. "Hier, probeer maar eens" Ik probeerde het op de manier dat Merida het voordeed en wonderbaarlijk genoeg kwam ik een paar centimeter vooruit kwam. "Goedzo, en nu sneller!" Merida glimlachte. Ik probeerde het en schoot vooruit. Ik zag een rotspartij dichterbij komen en het zag er niet naar uit alsof ik ging stoppen. Mijn ogen werden groot en een schreeuw ontsnapte uit mijn mond. Nog een meter, 30 centimeter, 20 centime- Opeens stopte ik. Ik keek achterom en zag een hijgende Merida, die mijn staart vast had. "Met -hijg- je conditie -hijg- is niets -hijg- mis -hijg-. Volgende keer -hijg- wel wat rustiger -hijg- alsjeblieft -hijg." Ik werd rood en begon te stamelen. "Uhm... Sorry?" Het kwam er meer uit als een vraag dan als een echt antwoord. Ze grinnikte. "Het maakt niet uit hoor." Ik slaakte een opgeluchte zucht. "Oke, nu dit achter de rug is, zullen we verder gaan met wat we origineel zouden gaan doen?" "Zwem maar achter mij aan." Merida begon te zwemmen en ik ging er snel achteraan. We gingen een paar kilometer vooruit en daarna rechts. Ik zag een klein dorpje liggen, met huisjes gemaakt van klei. Overal zwommen zeemeerminnen en -mannen en ze waren allemaal wel wat anders aan het doen. Koken, met kleintjes spelen, planten verzamelen, een soort sport met een bal en er was een oudere vrouw aan het breien. "Wauw... Wat is dit voor een plek?" Merida grinnikte. ""Dit is La Guana, mijn dorp.""Wat deed je dan zo ver weg?" vroeg ik nieuwsgierig. "Kijk" Ze hield een mandje omhoog waar een of ander lichtgevend wier in zat. "Dit wier heeft helende krachten, en onze voorraad was bijna op, dus als genezer moest ik nieuwe halen." "Logisch." antwoordde ik. Merida zwom naar een huisje toe en ging naar binnen. Toen ik ook binnen was zag ik dat ze achter een afscheiding stond te rommelen met wat zeewier. Ik zwom naar haar toe en ze gaf me een bakje. "Hier" zei ze toen ze mijn verbaasde blik zag "Proef maar" Merida glimlachte. Ik stopte voorzichtig een stukje in mijn mond en was verbaasd over de heerlijke smaak. "Lekker?" vroeg Merida. Ik knikte heftig. Merida lachte en stopte zelf ook wat in haar mond. Ik hoorde wat gestommel en toen kwam er een ander meisje naar beneden die heel erg op Merida leek. "Hey Merida en ...?" vroeg ze. Ik stak mijn hand uit. Ze keek er raar naar dus ik liet hem maar zakken en zei in plaats daarvan "Uhm hi, ik ben Brooklynn, maar zeg maar Brook." Ze keek me verbaasd aan en draaide zich naar Merida toe. "Is dit de Brooklynn?" Merida knikte als bevestiging. Ze draaide zich weer terug naar mij en keek me met open mond aan. Merida voelde de ongemakkelijkheid en merkte dat het meisje zich niet meer ging voorstellen, dus deed zij het maar. "Ahum, eh Brook, dit is Layla, mijn zus." Ik draaide me naar Layla toe en zei "Nou, hoi Layla, leuk kennis met j te maken." Layla kwam uit haar shock toestand en antwoordde "Ehm ja, l-leuk kennis te maken." en ze haastte zich weer naar boven. "Nou dat was... interresant" zei Merida. "Nog wat zeewier?" Ik knikte en ze stond op het punt om wat zeewier in mijn bakje te doen toen het licht uitviel en alles donker werd. Iedereen viel stil, en er was niets te horen, behalve een angstaanjagende lach. "WAAR IS ZE" bulderde de stem. "WAAR IS BROOKLYNN". Merida werd lijkbleek en fluisterde tegen mij "Vlug, ga naar de kelder, druk op de vierde koraalsteen van rechts en ga door de gang en je komt 4 kilometer verderop er weer uit. Maak dan dat je wegkomt, wij redden ons wel." "Nee"zei ik vastberaden "Ik blijf hier. Ik ga jullie echt niet jullie leven laten opofferen voor mij."

A/N

SORRY DAT HET ZO IMMENS KORT IS MAAR HET WAS Z'ON MOOIE CLIFFORDHANGER EN IK KON HET NIET LATEN.

UGH IK MOET VANDAAG BIJ NEDERLANDS EEN PRESENTATIE HOUDEN OVER DIT BOEK EN IK BEN ZOO NERVEUS EN I'M GONNA DIEEEEEE

XXX een bloednerveuze Danique

PS: vervolg op dit stuk komt nog, don't worry, be happy (sorry kon het niet laten)