Ik stond in de deuropening, starend als een idioot. Oliver was de laatste persoon die ik verwachte te zien. Misschien wilde hij zijn excuses aanbieden? Mijn wangen werden rood.

Ik had niet zo gemeen moeten doen, dacht een deel van mij. Het andere deel van mij dacht, hij had gewoon moeten zeggen wie hij was. 

"Ah, hoi." Zei hij en onderbrak mijn gedachte. Ik wist niet of hij boos. Er was geen spoor meer van die geweldige lach te bevinden. Biedt je excuses aan, riep in naar mezelf. Maar ik slikte de woorden door en iets anders kwam eruit. "Wat wil je?"

"Uh, oke.." zei Oliver fronsend. "Heb jij een tweelingzus of zo?"

Hoe de hell weet hij over Cara? hoe weet hij überhaupt dat ik een zus heb?

"Sorry, wat?" vraag ik verward. 

"Nou, ik heb vanochtend een meisje ontmoet bij Starbucks.."

"Jij had gewoon de waarheid moeten zeggen."zei ik, maar het kwam eruit als een fluistering. 

"Waarover precies?" vroeg hij. Iets aan zijn gezichtsuitdrukking maakte hem er gekwetst uitzien. Hoe kon het dat een jongen zo knap was als hij van streek was? Maar ik kon mijn excuses niet aanbieden, dat zou vernederend zijn.

"Weet ik veel. Misschien over wie jij bent? Weet je hoe idioot ik me voelde toen ik jou achter die tafel zag zitten?"

"Je zegt me dat je mij niet kende?"vroeg hij en sloeg zijn armen over elkaar. "Nee, dat wist ik niet." Oliver rolde met zijn ogen. "Daarom vertelde ik het niet. Bij jou kon ik mezelf zijn, snap je?" "Goed, whatever, ik denk dat ik het begrijp. Maar nu weet ik wie je bent, dus dag." Ik begon de deur dicht te maken. "Hey, wacht!" Zei Oliver en stak zijn voet tussen de deur.

"Is dat het eten?" vroeg Drew. Het bed kraakte toen hij opstond van het bed. 

"Hallo,"zei Oliver ongemakkelijk. "Hey," zei Drew langzaam. Hij keek verward. "Ik ken jou." Het drong eindelijk tot hem door. "Jij bent die gast van die band. Stella, wat doe je? Laat hem binnen."

Een nieuwe zucht verliet mijn mond. Niks positief zou deze situatie opleveren. Oliver stapte de kamer in. 

Er was een ongemakkelijke stilte en iedereen staarde elkaar aan. Eindelijk begon mijn broer te praten. "Wat doe je eigenlijk hier als ik vragen mag?" "Ik kwam praten met je ... vriendin?"

"Zusje." corrigeerde Drew. Hij gaf mij een nieuwsgierige blik.

"Oke, zusje. Hoe dan ook, ze vertelde in de lift dat jullie kamer geen air conditioning had en dat jullie jullie geen andere kamer konden krijgen door onze fans-" Drew onderbrak hem. "Wacht, jullie twee hebben elkaar ontmoet in de lift?"

Shit, dacht ik. Nu moest ik alles wel vertellen. "Nou, eigenlijk," begon ik. "Het was vanochtend."

Het klinkt misschien raar, maar ik wilde gewoon een normale dag. Ik had genoeg drama in mijn leven. Ik had Oliver Perry niet nodig om het nog erger te maken. 

"Bij Starbucks." vulde Oliver mij aan.

Hij keek ons beide aan alsof we gek waren. "Wacht, we hebben de hele dag in de rij gestaan voor een handtekening terwijl je hem al ontmoet had?" vroeg  mijn broer.

"Ik ben Cara niet. Ik heb geen posters van The Heartbreakers op mijn kamer hangen. Ik wist toch niet dat hij dat was."

Mijn broer nam diep adem. Hij greep mijn arm. "Kun je ons excuseren? Ik moet even met mijn zusje praten."

"Tuurlijk."zei Oliver. "Ik kwam alleen om jullie uit te nodigen in onze kamer. Dat kun je een handtekening krijgen voor je zus." Hij gaf me een kaart van de kamer. "Geef dit aan de man in de lift. Hij laat je dan naar boven."

Hij liet ons alleen. "Wat is mis met jou? Waarom was je hem aan het beledigen?"

"Sorry" Jammerde ik."Ik bedoelde het niet zo, hij irriteerde me." 

Dat was deels war. Oliver Perry irriteerde mij.

"Hoe vaak moet ik dit nog zeggen. We zijn hier heen gegaan voor Cara. Niet voor jou, niet voor mij, maar voor onze zus."

Beschaamd keek ik weg.

"Stella.."

"Oke, oke. wat wil je dat ik doe?"

"Bied je excuses aan."

"Sorry?"

"Goed geprobeerd. We gaan naar boven voor een handtekening en jij gaat praten met Oliver."

Al alleen de naam zorgde voor vlinders in mijn buik. Ik moest wel praten met Oliver Perry. Alweer.

Woehoe, vierde hoofdstuk alweer. Als je het leuk vind, laat me het weten. En vergeet niet te stemmen :D

xo