Arena

We bereiken het einde van het graanveld en dat is niet het enige. Uit het niets stopt Melissa en ze raapt een steentje op. Met veel kracht smijt ze die door het graan en dan bukt ze. We volgen haar voorbeeld en zien het steentje terugvliegen.

'Krachtveld,' mompelt Mick. We hebben het einde van de Arena bereikt. 'Ik ga mijn kamp niet in het graan opslaan, want dan zie je niemand aankomen,' zegt Mick. Ik knik instemmend, ik vind het idee dat we zo omsingeld kunnen worden geen prettig idee.

'Misschien kunnen we naar District vijf,' oppert Melissa. Ik vind het een prima idee, want Bo kan daar niet komen, maar Micks maag protesteert.

'Misschien kunnen we beter eerst eten,' zegt Mick dan ook. We lopen het veld uit en we gaan aan de rand zitten. Ik haal het brood tevoorschijn en breek één derde ervan af. De rest stop ik terug in de rugzak en ik deel het brood op in drieën. Mick snijdt stukken konijn af en geeft dat aan ons en Melissa heeft een aantal kruiden gevonden. Ik vind het een prima ontbijt en schrok alles snel naar binnen. Daarna neem ik een slok van mijn water, maar ik merk dat het bijna op is.

'We moeten in District vijf een waterbron zoeken,' zeg ik. We ruimen onze spullen op en lopen naar District vijf. De zon staat nu wat hoger aan de hemel en ik gok dat het rond een uur of negen is. Het begint behoorlijk warm te worden en ik trek mijn jas uit. Na ongeveer anderhalf uur lopen bereiken we District vijf. Weer sta ik versteld, want ook hier is het prachtig. Overal stromen heldere beekjes, er staan kleine groepjes bloesembomen en struikjes. Het ruikt er naar de lente. We lopen naar een beekje waar keien omheen liggen en zetten onze tassen neer.

Ik vóél gewoon dat het niet klopt. Het is hier rustig, er is geen gevaar. Ik denk dat het gevaar in het water ligt, want er zijn heel veel beekjes hier. Ik rol de visdraad uit en leg een stuk in het water. Vlug laat ik los, want ik weet niet zeker of er stroom in het water zit. Maar nee, het gras verschroeit niet en voorzichtig zet ik mijn voet op de draad. Ik voel geen schok, dus er zit geen stroom op. Maar als ik naar het draadje in het water kijk, zie ik wat het is. De stroming lijkt heel rustig, maar gaat heel snel. Ik kan goed zwemmen, ook in een sterke stroming en voor Mick geldt hetzelfde. Maar Melissa heeft misschien nooit gezwommen en die sterke stroming wordt haar dood.

'De stroming lijkt heel rustig, maar is heel snel. We moeten onszelf vastmaken met de visdraad en dan maken we de visdraad aan deze boom vast. Zo kunnen we niet verdrinken, of meegesleurd worden. Sorry Melissa, maar Mick en ik kunnen onszelf nog wel redden, maar ik weet niet eens of jij überhaupt wel ooit gezwommen hebt,' vertel ik. Melissa geeft me gelukkig wel gelijk, dus dat is geen probleem.

'Ik stel voor dat jullie eerst met z'n tweeën gaan en dan ga ik ondertussen wel eten zoeken,' zegt Mick. Ik steek mijn duim op en laat Melissa eerst het water ingaan.

Terwijl ze zichzelf wast en haar kleren liggen te drogen, vul ik de waterflessen aan. Na een tijdje komt Melissa het water uitgeklommen en we maken een vuurtje om haar kleren wat sneller te laten drogen. Als Melissa haar kleren weer aanheeft ga ik het water in. Het is heerlijk koel en ik geniet ervan. Dit water is zoet, in District vier hadden we alleen maar de zee. Ik ga met mijn hoofd helemaal onder water en zie kleine visjes zwemmen. Het doet me denken aan District vier en ik voel me thuis. Ineens voel ik iets aan het visdraad trekken en ik kom weer boven.

'Oh sorry, ik was bang dat je verdronken was,' excuseert Melissa zich en ze gaat weer tegen de rots zitten. Ik haal mijn schouders op en duik nog een keer naar de bodem. Ik pluk een paar waterplanten en vang wat waterdieren. Dan kom ik weer boven en ik gooi ze allemaal op de keien. Ik klim het water uit, maak mezelf los en rol de draad weer op. Terwijl mijn kleren bij het vuur drogen, maak ik een pannetje van stenen en touw. We koken de waterplanten en -dieren omdat we niet weten of ze giftig zijn. Als ze gekookt zijn haal ik de pan weer uit elkaar en stop ik de stenen in mijn tas. Hopelijk blijven ze daar nog warm.

Mijn kleren zijn inmiddels droog en ik trek ze aan. Net op tijd, want Mick komt terug, met een konijn en een soort kipachtig iets. We weten alle drie niet wat het is, maar besluiten het erop te wagen. Mick snijdt het vlees en prikt ze aan een stok. Melissa roostert ze en ik ga naar een struik met bramen, om bramen te plukken. Terwijl ik ga plukken gaat Mick zichzelf en zijn kleren wassen. Ik heb algauw een handvol bramen en ik zie ook nog frambozen. Een aantal andere bessensoorten herken ik ook nog van de training. De bessen doe ik in de plastic doek en ik bind het bij elkaar met touw.

Als ik terugkom zie ik Melissa en Mick naast elkaar zitten. Melissa heeft iets in haar handen wat ik herken als een parachute. Ik kom erbij zitten en kijk verwondert naar Melissa's geschenk. Het is een messenslijper en een messenriem met tien messen.

'Dat moet een fortuin gekost hebben,' zeg ik. Melissa knikt, nog steeds verwondert over haar sponsorgift. Ik pak al mijn spullen uit en Mick volgt mijn voorbeeld. Even later heeft ook Melissa al haar spullen uitgespreid. We verdelen het eten, maar houden onze eigen wapens.

'Kom, we gaan andere Tributen zoeken,' beveelt Mick.

'Ja goed idee!' roept Melissa enthousiast. Iets minder vrolijk stem ik ermee in. Maar met het idee dat ik goed voorbereid ben en Bo makkelijk aankan, vind ik het prima. We lopen richting District zes, zien niemand en gaan naar District zeven. Tijdens het lopen vertelt Mick over zijn Boete. Hij heeft zich aangeboden omdat dat moest van zijn vader. Ineens is het stil achter me en ik draai me met een ruk om. Mick heeft Melissa tegen een boom geduwd en drukt zijn mes tegen haar keel.

'Mick!' roep ik geschrokken en boos. Verschrikt kijkt hij op en hij laat Melissa los. 'Wat deed je?!' Hij had Melissa bijna afgemaakt. Dat betekent dat hij haar gewoon met gemak afgeslacht had, om zo te kunnen winnen.

Uiteindelijk hebben we zo'n drie uur gelopen en nog geen één Tribuut gezien. Mick heeft de hoop al opgegeven en ploft in District twaalf neer. Melissa schopt boos een paar steentjes weg en ze rollen naar beneden. Ineens komt er een serie ontploffingen en bang kijken we elkaar aan.

'Wat was dat?' vraagt Mick, die zijn ogen dicht had.

'Ontploffingen. Ik weet niet of de steentjes ontploffen, of dat het is omdat er een beweging overheen gaat...' vraag ik me hardop af. Melissa haalt haar schouders op en gaat tegen haar tas zitten.

We zijn hier pas twee dagen, maar het voelt zoveel langer al. Intussen is er al één Beroeps dood, misschien zelfs drie. Ik hoop zo voor Sera dat ze nog leeft en als ze dan dood is, dat ze niet te veel pijn geleden heeft. Ik kijk naar Melissa, die stil in de verte staart. Misschien denkt ze wel aan Timmy, aan dat ene moment.

En plots komt het keihard bij me aan dat ik een trut ben. Dat ik haar nog niet eens heb gevraagd hoe het ging en toen ik haar tegenkwam dacht ik dat ze me wilde vermoorden. Ik dacht alleen maar aan mezelf, terwijl zij rondliep met een enorm schuldgevoel. En het moment van daarstraks. Ik werd boos op Mick, maar ik heb Melissa niet gevraagd of ze pijn had. Ik ben egoïstisch en harteloos. Net als ik mijn hand op haar arm wil leggen om sorry te zeggen, springt ze op.

'Mick, kijk uit!' roept Melissa geschrokken. Mick springt op en draait zich om. Hij grijpt zijn mes en wil Zeno te lijf gaan. Melissa is al op hem afgestormd en trekt een mes uit haar riem.

'Melissa, niet doen!' roept Mick uit en hij achtervolgt haar. Zeno's mes doorboort Melissa's been en ik kijk met een pijnlijk gezicht toe. Achter de drie zie ik nog iemand wegschieten en ik bedenk me geen seconde als ik zie dat het Bo is. Ze heeft veel voorsprong, maar die wordt al snel kleiner als ze over een boomstronk struikelt. Ze heeft geluk, net voor de boomstronk komt de grond tot ontploffing. Ik sprint haar achterna en binnen de kortste keren heb ik haar bijna ingehaald. Uit het niets ontploft de grond voor haar, waardoor ze naar achter valt. Ik spring bovenop haar en we kijken elkaar aan.

'Hoi Sky, ik dacht dat je dood was. Verzopen in de modder,' zegt ze uitdagend en ze grijnst. Ze heeft de hoop nog niet opgegeven, ze heeft haar dood niet geaccepteerd. Haar hoofd gaat omhoog, maar ik grijp haar blonde haar vast en duw haar tegen de grond.

'Bo, je gaat dit niet overleven,' fluister ik tegen haar. Haar grijzende gezicht verdwijnt en het maakt plaats voor angst.

'Dat denk jij maar!' roept ze, maar niet overtuigend. Mijn oog valt op een beet in haar schouder en ik zie dat de stof van haar vest en shirt daar kapot is.

'Hoe kom je daaraan?' vraag ik en ik knik naar de beet.

'Gaat je niets aan,' hijgt ze en ik laat haar haren los. In plaats daarvan duw ik met mijn hand op haar schouder. Ze schreeuwt het uit van de pijn en ik duw de stof van haar vest naar beneden. Rode lijnen lopen vanaf de wond overal naartoe. Ze heeft een bloedvergiftiging en geen medicijnen.

'Arme Bo. Ze denkt dat ze het overleven kan...' zeg ik spottend, 'maar nee. Het meisje is al zo goed als dood.'

Bo spert haar mond open om nog iets te zeggen, maar ik plant mijn vishaak in haar hals. Bo's ogen rollen in haar kassen en ik blijf nog even wachten. Met mijn vingers ga ik naar haar hals en ik voel een hele zwakke hartslag. Maar uiteindelijk hoor ik een kanonschot en ik voel haar hartslag niet meer. Ik pak haar tas en schud hem leeg. Er valt een doosje lucifers uit, een blaaspijp en pijltjes. Ik stop ze in mijn tas en loop de helling op. Ik hoor nog een kanonschot en ik vermoed dat Zeno ook het loodje heeft gelegd.

Bo uit District vijf is dood. En het komt door mij. Een vlaag van misselijkheid overvalt me en ik geef over, mijn hele ontbijt eruit. Ik ben walgelijk, ik heb iemand gedood. Ik heb twee onschuldige kinderen gedood, die het gewoon zwaar ongelukkig getroffen hebben. Monsterlijke, egoïstische, harteloze Sky.

En alsof het nog niet erger kan, gaat er een deurtje in mijn hoofd open en verschijnt Oxion in mijn gedachte. Hij spreekt:

'Sky, beloof me dat je niet net als je vader wordt.'

-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#-#--#-#-#-#-#-#-#-#-#-
Hi!
Dit is hoofdstuk 14 alweer. Vinden jullie dat Sky erg verandert is? Of dat ze het allemaal erger vindt dan dat het is? Opgedragen aan één van de twee personen die vanuit 'Lizzy' schrijft. 
X
Nina