Tijdens de hevige regenbui die uren duurden vonden we een verlaten houten hut waar we in konden schuilen.
Het houten dak lekte, maar er was gelukkig een hoek in de kamer waar het droog was.
Er lag stro en zand op de grond, wat door de regen voor een deel een modderige drap geworden was.

Mijn ogen gleden langs de spinnenwebben die de hoekjes van het huis opvulden naar de open haard waar nog wat overgebleven hout in lag.

"Kunnen we een vuur maken?" vroeg ik toen ik naar het hout wees.
Harren pakte het blok op.

"Het is droog," zei hij verbazingwekkend. "Moet lukken,".

Even later zaten we met z'n drieën en Dhorro op de grond voor het warme vuur.
Eventjes keek ik naar buiten door een klein raampje naast me in de muur en zag dat het erg donker was buiten. Het harde geluid van de neervallende regendruppels werd gevolgd door het geluid van donder.

"Lekker dan. Ook nog onweer," bromde Finn en porde met een takje in het vuur van de haard.

"Walnootbrood?" vroeg Harren toen aan me en ik schudde mijn hoofd. Daarna bood hij het Finn aan, maar ook hij wees het af.

Terwijl ik naar het vuur staarde voelde ik toen hoe moe ik was.
Door de adrenaline en alle onverwachte situaties was ik erg opgewekt, maar nu ik tot rust kwam voelde ik mijn lichaam zwaarder worden.
Mijn oogleden hield ik niet meer open.

Langzaam zakte ik weg en leunde met mijn hoofd tegen de muur.

"Silvera," hoorde ik toen en mijn ogen schoten open. Harren keek me met een zorgelijke blik aan.
Hij had zijn grote mes in zijn handen en legde zijn vingers op zijn lippen.
Ik keek op en zag Finn bij de oude houten deur van de hut staan.
Hij leek te wachten op iets...

"Wat is er?" fluisterde ik zachtjes naar Harren die naast me neer knielde. "Hoe laat is het?"
Het vuur in de open haard was niks meer dan gloeiende kolen geworden.

"Het is bijna ochtend," fluisterde Harren terug en zijn ogen vestigden zich weer op Finn.
Dhorro kroop langzaam over de grond naar de deur toe.

"Het spoor loopt hier dood," hoorde ik toen een vrouwelijke stem buiten zeggen en ik wist gelijk wat er aan de hand was.

Finn wist heel stiekem uit het raampje naast de deur te kijken en gebaarde toen met zijn vingers naar Harren dat er buiten twee mensen waren.

Harren liep zachtjes naar Finn toe en ging aan de andere kant van de deur staan.

Toen vloog de deur open en twee vrouwen stormden binnen. De een had haar boog op me gericht en de ander had een zweep in haar handen.
Dhorro siste en sloeg met zijn staart op de grond.
Finn en Harren grepen elk van hen vast en legden een mes op hun kelen. De vrouwen schrokken van deze onverwachte actie.

"Laat je wapens vallen!" riep Finn en de vrouw met de zweep liet deze direct vallen. Ze keek naar de andere vrouw die haar boog nog steeds vast had. Je kon zien dat ze het moeilijk vond om op te geven. Toch gooide ze deze op de grond.

Ik keek naar hun gezichten en mijn ogen vergrootten zich. Langzaam stond ik op.

"Malya? Ryanna?" vroeg ik toen verbaasd aan de zussen. Het was elf jaar geleden dat ik hen voor het laatst had gezien.

"Je kent ze allebei?" vroeg Finn voor de duidelijkheid.

Ik knikte en keek Malya aan, want ik wist dat zij degene van de twee was die vriendelijk van aard was.

"Kan ik er op vertrouwen dat jullie me niks zullen doen?" vroeg ik.

Malya knikte langzaam en ik gebaarde met mijn hoofd dat Finn en Harren ze mochten loslaten.
De mannen deden wat ik hen vroeg en Harten griste direct de wapens van de grond.

Malya en Ryanna keken naar Dhorro die nog steeds sissende geluiden maakte.

"Wat doen jullie hier?" vroeg ik.

"Zoeken naar jou," sprak Ryanne met een geïrriteerde stem.

"Waarom?"

"Onze leider wilt je zien," antwoordde Malya. "Omdat je een draak bent,".

Ik was even stil.

"We weten wat je gedaan hebt, zogenaamde koningin!" riep Ryanna naar me. "Je hebt het Huis der Geleerden verwoest en trouwe dienaars van Bagu gedood. Je hebt ze levend verbrand,".

Ja, ik wist dat ik erge dingen gedaan had. Toch voelde het alsof ik er niet echt bij was geweest. Het kwam toen tot mijn besef dat ik geen enig berouw voelde voor de daden die ik verricht had.
Nu wist ik dat Bagu me wilde berechten. Als koningin kon ik ook wel weten dat de Oude Stad dit zag als een aanval.

Finn en Harren keken me aan toen Ryanne deze beschuldigingen naar me uitte.

"De Geleerde Marcus heeft me gebruikt. Jullie weten niet wat ik meegemaakt heb in de afgelopen elf jaar," zei ik fel terug.

Ryanna keek me vol ongeloof aan.

"De Geleerden zijn ook heiligen. Zij zullen altijd alles doen in het belang van het Heilige Woud," zei Malya.

"Zo heilig was hij niet," ging ik tegen hen in. "Als Bagu me vanaf dag één serieus genomen had dan was dit allemaal niet zo gelopen,".

"We zijn hier niet om je te doden. Je moet terugkomen," bleef Malya volhouden.

"Zodat ik dáár vermoord kan worden? Nee. Ik ga niet mee. Ik heb een eigen pad om te volgen," zei ik en kwam dichterbij de vrouwen staan. Ik keek ze diep in hun bruine ogen aan.

"We kunnen ze doden en daarna verder gaan met onze reis?" stelde Finn voor.

Ik zag een angst opkomen in Malya's ogen.

"Ja? Zouden jullie dat doen? Nog meer mensen van Bagu vermoorden?" reageerde Ryanna. "Dan is het oorlog. Wij zijn zijn familie. Hij zal je voor altijd achtervolgen,".

"We zijn hier niet om je te doden," sprak Malya me toen weer toe. "Kom met ons mee. Neem je vrienden mee. Ze zijn ook welkom. Maar Bagu moet echt met je praten. Je wilde antwoorden, toch? Die kun je krijgen,".

Haar woorden zetten me aan tot denken.

"Hij wilt me echt niet dood hebben?" vroeg ik en Malya schudde haar hoofd.

"Wij doden niet zomaar," zei ze.

"Dat klonk elf jaar geleden anders niet zo," en ik keek naar Ryanna. "Weet je nog? Ingesmeerd worden met honing, in een bootje gezet worden en opgegeten worden door giftige insecten?"

Ryanna keek naar de grond toen ik dit zei.

"Dat klinkt als... een hele nare dood," merkte Harren op.

"Dat was om je bang te maken," zei Malya toen snel.

Ik keek Finn aan.

"Het is jouw reis, Silvera," zei hij toen. "Jij beslist. Al zeg ik je wel dat het niet verstandig is om het hol van de leeuw vrijwillig in te kruipen,".

"Dan kruipen we het hol van de leeuw niet in," zei ik en keek Ryanna en Malya weer aan. "Ik laat jullie teruggaan naar Bagu met een bericht van mij,".

"En dat bericht is?" vroeg Malya.

"Dat ik hem bij de grens van het Heilige Woud wil ontmoeten," was mijn antwoord. "Alleen dan vind ik het goed om met hem in gesprek te gaan,".

"Heilige Bagu heeft in de afgelopen honderden jaren nooit zijn tempel verlaten!" riep Ryanna naar me.

"Dan maakt hij voor mij nu een uitzondering," zei ik fel.

Finn en Harren begeleidden de vrouwen naar buiten waar hun twee paarden stonden. Het regende nog steeds, maar het onweer was gestopt.
Ze klommen op de natte zadels en keken ons aan.

"Onze wapens?" vroeg Ryanna.

Ik knikte naar Harren en hij gaf de boog en de zweep terug.

"Wij zullen wachten bij de grens," zei ik.

"Je weet niet eens of hij zal komen," merkte Ryanna op.

"Geloof me, ik weet zeker dat hij zal komen,".