TBPAP: XIV

Weeks have passed since we decided to go back to the Philippines. Nakausap ko na rin si Rika tungkol sa pagbalik ko, at mabuti na lang dahil naka-pull out siya ng mga paraan. Natuwa rin ako sa balitang nakarating sa akin, sila na ni Miguel. Nakatagpo ko na rin si Miguel at napagusapan ang tungkol sa pagbabalik modelling ko. Si Jace naman ay naging abala sa kompanya, hindi rin naayos ang gusot namin kahit na sinusubukan niya.

Si Marco na lang ang hindi ko nakakausap, sabi sa akin naman ni Miguel ngayon ang sched namin kaya nandito na ako sa restaurant na request mismo ni Marco. At ang restaurant na ito ang unang pinagdalhan niya sa akin no'ng panahon na nililigawan niya ako.

"O, I'm so sorry, Miss Alonzo or Mrs. Evasquez?" sabi nang lalaking nakatayo ngayon sa harap ko.

Ibinaba ko ang hawak kong menu na binabasa ko at taas kanang kilay siyang tinitigan. "Miss Alonzo pa lang," sagot ko.

"Ow, hindi pa pala kayo kasal pero may anak na?" pagak siyang natawa.

"Nandito ako para sa career ko at hindi para pagusapan ang buhay ko, Mr. Fortunato," may pagkasarkastiko na sabi ko sa kanya.

Naghila naman siya nang mauupuan. "Pasensya na, feeling close ba ako?" Sabay hagikhik niya ng tawa.

"Sa tingin mo?"

He smiled at me. "You've never changed even a bit, Thalara. Ang ganda mo pa rin, at syempre ikaw pa rin..." kumindat pa siya.

Ngumiti lang ako sa kanya. Mahal ko si Jace, at ang pamilya na meron kami, ayoko nang magkaroon ng kahit anong gusot pa. Hindi pa nga kami okay.

Imbes na mainis ako sa kanya ay nakomportable pa ako, siguro dahil may naging ugnayan na rin kami dati. "So, shall we start?" I asked.

"O, yeah, here's your schedule for the next following weeks," sabay abot niya sa isang envelope.

Binuksan ko iyon, madami ngang naka-line up na offers sa akin nang malaman na babalik na ako sa modelling. Dito mas matutuon ko ang pansin ko, para sa amin ni Dawn kung sakali.

"Thanks, Marco."

"I'm just happy that I was chosen to be your manager, Thala," he said with a bright smile on his lips.

"Yeah, me too. Mas mabilis na akong maka-adjust dahil may pinagsamahan na naman na din tayo," sabi ko sa kanya.

Nagtagal pa kaming mag-usap, nakwento niya ang lahat nang nangyari sa kanya pagkatapos ko siyang mabasted. Habang tumatagal kami na magkasama ni Marco ay nagrant na rin ako sa kanya ng mga nangyari sa amin ni Jace magpahanggang ngayon.

"You know, Thala, nagsisimula pa lang ang problema niyo ni Jace, at mukhang wala yata siyang balak pakasalan ka. You've been together for years and he's not yet ready to settle with you," he said. "Well, it's just my own perspective opinion. Base na rin sa kwento mo," pahabol niya kaagad.

"Hindi naman ako nagmamadali sa kasal kaya lang nagdoubt na din ako kung may balak ba talaga siya. Pangarap ko rin kasi na siya na," ani ko.

"Hintayin mo na lang kung kailan siya handa na talaga. Alam mo naman ang panahon ngayon, kapag minadali ang lahat madali na ring matapos. 'Tsaka maraming naghihiwalay ngayon, kahit gaano pa katagal ang napagsamahan kung talagang wala na, gano'n siguro talaga ang hangganganan."

Marco's word hit me. Para siyang bolta-boltaheng kuryente na tumama sa akin. Masakit nga talaga kapag tinamaan ka nang katotohanan. For me, I live up to my expectations where I didn't even realize that, that expectations I expect will hurt and damage my whole life one day.

"Are you okay?" Napakurap-kurap na lamang ako ng marealize na nasa harapan ko pa rin pala siya.

Ngumiti ako kay Marco ng tipid, bago tumango. "You know, I'll take you home. Is that okay?"

"Yeah. Okay lang naman sa akin," sabi ko.

Tumango-tango siya, ipinagpatuloy naman namin ang pagkain at gaya ng sabi niya ay hinatid ako sa bahay namin. Hindi na sana siya papasok pero pinilit ko, kahit man lang sandali upang makilala rin ang anak namin ni Jace. Ang ngiti ko kanina ay napalitan ng hindi maipaliwanag na kaba, lalo nang matalim na nakatitig sa amin si Jace habang may hawak na plato ng pandesal na tinapay.

Kaagad akong lumapit sa kanya at dinampian siya ng halik sa labi ngunit umiwas siya kung kaya sa pisngi niya ako napahalik. "Um, si Marco, Jace. Nasabi ko naman na sa 'yo dati na siya ang bago kong manager. Marco, si Jace..."

Naglahad naman ng kamay si Marco kay Jace. No'ng una ay akala ko hindi niya tanggapin ngunit nagkamali ako. "Nice meeting you again old friend," tanging sabi ni Jace bago nilapag sa harapan ng anak namin ang plato.

"Ah, si Dawn, Marco, anak namin ni Jace," pagsingit ko upang maputol ang kakaibang awkward moment namin sa isa't-isa.

Lumapit naman si Marco kay Dawn, lumuhod upang magpantay sila ng tingin. "Hi, sweetheart, I'm Tito Marco," pakilala niya sa bata.

Ngumiti naman si Dawn. "Nice meeting you po!"

"Kasing ganda mo rin pala ang mommy mo," dagdag ni Marco.

Napansin ko naman ang pag-alon ng adams apple ni Jace. Nag walk out siya at iniwan kami sa sala. Sumunod naman ako aa kanya, nakaupo siya sa silid namin, nakayuko ang ulo.

"Jace..." sambit ko.

Nag-angat siya ng tingin, bakas sa mukha niya ang selos. "I shouldn't feel this thing, Thalara. But I'm so jealous to him. Akala ko okay na, hindi pa rin pala," saad niya.

Umupo ako aa tabi niya, sumandal sa kanyang balikat. "Jace-"

Malalim siyang bumuntong hininga. "I'm sorry for everything, love. I didn't cheat on you that night. Nagkaroon ng bonding ang mga employees ko at sinama nila ako, hindi ko naman inaasahan na gano'n ang mangyayari. When I immediately realize and remember that I have my family... I have you and Dawn, I immediately go home-hugged you and tell you I'm sorry."

"Umabot ba sa-"

"No. No, Thalara. Nothing happened more than that. I'm so sorry. I know I made a mistake. And I'm such a big fool for letting satan win that time. I'm sorry. I'm so sorry, love." He was already sobbing, not even having a chance to look at my eyes.

Inangat ko ang baba niya at ngumiti. Pinunasan ko ang mga luha sa kanyang mga mata. "We're not perfect, Jace. Pero sana hindi mo na sayangin pa ang chance na-" He immediately hugged me tight.

"I won't. I won't do it again. No more lies and secrets to you. Lahat sasabihin ko na sa 'yo. Partner tayo at dapat alam natin ang nangyayari sa isa't-isa. I'm sorry," he mumbled while his hugs got tighten up.

Akala ko tatangal pa ang tampuhan pero hindi pala. Bumaba kaming dalawa sakto namang paalis na si Marco. Jace cook for our dinner, and I can't deny the fact that he's also good in cooking.