Het is alweer een tijdje geleden dat ik geüpload heb, sorry daarvoor... Hopelijk vinden jullie het nog leuk! Xx Didi

Donderdag 19 juli
18:06
School

P.o.v: Emily

Phoebe slaakt geschrokken een kreet en knijpt in Luke's arm. 'Kom op, een beetje tempo graag.' moppert Cooper, zijn ogen groot van de schrik.

'Hallo?' horen we ineens een onbekende stem. Ik ben te uitgeput om te kijken wie het is en blijf zitten, terwijl de rest snel opstaat.

'Em?' onderzoekend en met een vragende blik kijkt Luke me aan.

'Gaan jullie maar eerst, ik moet even op adem komen.' zeg ik zachtjes. Twijfelend knikt hij en ik kijk toe hoe ze eerst het lichaam van Brandon aan de brandweerman overhandigen.

Daarna gaat Phoebe. Terwijl Luke na haar uit het raam klimt ontploft er nog een bom. Geschrokken sta ik op. Cooper klimt snel uit het raam en helpt Michael daarna. Ik loop naar het raam toe en voel de grond onder mijn voeten trillen.

Een beetje angstig ga ik op de rand staan, en dan ontploft er nog een bom. Ik voel hoe het gebouw langzaam instort. 'Emily, spring!' roept Phoebe. Een schok gaat door me heen als het gebouw verder instort, waardoor ik bijna val.

-Het is nu of nooit-. Ik spring in de richting van de bak dinges aan het eind van de ladder en... ik kom net niet bij de reling. Mijn hart slaat een slag over. Net wanneer ik denk dat dit het einde is grijpt iets mijn polsen vast. Ik kijk omhoog en zie dat Michael mijn ene pols vastheeft en Cooper de andere.

Met hulp van Phoebe, Luke en de brandweerman trekken ze me omhoog. Zodra mijn voeten het platform raken haal ik opgelucht adem en val ik dankbaar en trillend in de armen van Cooper en Michael.

Met z'n allen kijken we toe hoe de rest van de school ook instort. Een grote stofwolk komt omhoog en wij gaan ondertussen naar beneden. Zodra we op de grond staan worden we meteen onderzocht door ambulancebroeders, die besluiten ons mee te nemen naar het ziekenhuis. Alles gaat een beetje in een waas voorbij en een paar keer val ik weg.

*

Vaag hoor ik een paar stemmen. 'Kunt u haar identificeren?' vraagt een onbekende stem.

'Dat is Emily. Emily Regas.' antwoordt een, dit keer bekende, stem.

Langzaam open ik mijn ogen, die ik snel weer dichtknijp vanwege het felle licht. Een paar seconden later probeer ik het weer en ik knipper een paar keer met m'n ogen.

Ik zie Michael staan, hij praat met een dokter. Als ik mijn hoofd bijdraai zie ik de rest. 'Emily!' roept Luke blij en opgelucht zodra hij ziet dat ik wakker ben.

Ik glimlach zwak en ga rechtop zitten:'Hey... Hoelang lig ik hier al?'

'Je bent een uur ofzo out geweest...' antwoordt Cooper. Mijn mond valt open.

Op dat moment besef ik pas dat mijn ouders nog niks weten... En Nate! Als Nate erachter komt dat ik Truth Or Dare voor hem achterhield ben ik de klos.

-Alsof dat er nu toe doet!-. Juist... We waren er bijna geweest... Nee! Dat laat ik niet gebeuren! We hebben Brandon wat beloofd, en die belofte komen we na! Ik weet zeker dat de anderen er ook zo over denken. We gaan die Creep vinden!

Yes yes, dat was dit deel alweer! Wat vinden jullie ervan? En hebben jullie al een idee wie Creep is?? Ik ben heel benieuwd wie jullie in gedachten hebben ;) See ya next time!