'Wie nier weg is, is gezien. Ik kom!' riep Evelyn zo hard mogelijk door de gangen van het kasteel. Ze wist dat Ave, Alice en Endrew waarschijnlijk al te ver wegwaren om haar nog te kunnen horen. Ze had niet voor niets helemaal tot vijftig geteld. Het was een groot voordeel voor de verstoppers om de zoeker tot vijftig te laten tellen, maar voor de zoeker was het een nadeel. Evelyn had geen idee waar ze moest beginnen met zoeken.

Ze keek even om zich heen. Het punt waar Evelyn had staan tellen was aan het einde van de gang op de eerste verdieping, onder Endrews vertrekken. Evelyn keek naar buiten door het raam naar de open gang op de eerste verdieping, die de noord- en zuidkant van het kasteel met elkaar verbond. Door de grote ramen waar Evelyn nu op keek had ze een uitstekend zicht op de gang en zag ze Alice lopen. Het meisje liep van Evelyn af, naar de noordkant van het kasteel.

Evelyn besloot snel, ze rende de gang uit en pakte de hoofdtrap naar beneden. Daarna liep ze verder richting de noordgang. De noordgang op de begane grond bestond uit de zitkamers, Evelyn keek in elke even naar binnen, tot ze in de palmkamer aankwam en ze daar een stukje van Ave's haren boven de bank uit zag komen.

'Ave, gevonden!' riep Evelyn en het zwarte haar kwam omhoog, gevolgd door Ave's gezicht.

'Dat was snel' zei het meisje terwijl ze over de bank heen klom om naar Evelyn toe te gaan. Evelyn haalde haar schouders op en liep de kamer weer uit. Toen ze in de gang aankwam wilde ze meteen naar Alice toegaan, maar toen zag de prinses dat de deuren van alle zitkamers open stonden. Die had zij toch niet open laten staan?

'Ik zag je zusje bij de westgang gezien, in deze richting lopend, dus toen ben ik hier naartoe gegaan om haar te zoeken en ik dacht onderweg even in de zitkamers te kijken' legde Evelyn uit.

'Ik zie het' antwoordde Ave.

'Maar dit heb ik niet gedaan' voegde Evelyn nog toe met een gebaar dat alle openstaande deuren omvatte. Denk ik, voegde ze daar in gedachten aan toe. Het feit was dat de prinses weer helemaal opnieuw kon beginnen met de kamers doorzoeken en daarna moest ze uitvinden waar Alice gebleven was.

Ave liep rustig achter Evelyn aan terwijl de prinses alle zitkamers nog eens checkte en daarna ervoor zorgde dat de deuren dicht zaten. Nadat ze alle kamer gecheckt hadden liep Evelyn naar de westgang om alsnog te kijken of Alice daar misschien was. Zoals misschien ergens wel te verwachten was het meisje nergens te vinden.

Evelyn bedacht dat de kans groot was dat Alice haar ergens gehoord had en misschien had ze Evelyn wel horen zeggen waar ze dacht dat zij zat. Dan was het logisch als Alice naar boven was gegaan, dus liep Evelyn bij de eerstvolgende trap naar boven, waar ze midden in de gang Endrew tegen kwam.

Hij liep met zijn grappige peuterloopje door de gang te swingen. Met zijn twee en een half was Endrew eigenlijk net niet oud genoeg om verstoppertje volledig te begrijpen. Maar Evelyn, Ave en Alice hadden hem niet willen buiten sluiten, dus deed de jonge prins vrolijk mee, proberend de uitleg van de meisjes te begrijpen. Niet dat dat altijd even goed lukte, dit moment was een goed voorbeeld.

'Ik heb je gevonden Endrew' zei Evelyn. Het jongetje leek zijn zus en haar vriendin nu pas op te merken. Zijn grote babyogen keken hen verdwaasd aan terwijl hij aan het zuigen was op zijn speen. Ave liep naar de prins toe en tilde hem op. Endrew was best zwaar, maar Ave kende de beste manier om hem vast te houden zodat hij lichter aanvoelde en het voor hem comfortabel was.

'Kom hoogheid, dan gaan we juffrouw Alice zoeken' zei Ave tegen de jonge prins. Op de een of andere manier klonk het verkeerd om tegen een jongen van twee jaar oud hoogheid te zeggen, maar theoretisch gezien was het helemaal correct. Evelyn zelf werd waarschijnlijk ook hoogheid genoemd toen ze nog een baby was.

'Ik heb nu geen idee meer waar we haar kunnen vinden. Eigenlijk is het kasteel te groot voor verstoppertje met maar vier spelers, op een enkele verdieping is het al lastig' zei Evelyn, bijna op een zeurtoon. Ave haalde haar schouders op.

'Je zal haar toch moeten vinden' antwoordde ze. Dat wist Evelyn ook wel, maar ze vond best dat ze er een beetje over mocht zeuren. Zeuren was soms wel leuk, als je maar niet te lang bleef zeuren, dan werd je vervelend.

Evelyn liep gevolgd door Ave en Endrew het kasteel door. Alice had zich goed verstopt, of ze bleef zich de hele tijd verplaatsen zodat Evelyn haar niet kon vinden. De prinses wilde het de hele tijd bijna opgeven, tot ze weer een ingeving kreeg en besloot dat opgeven iets voor lafaards was. Uiteindelijk vond ze Alice in een van de logeerkamers. Het meisje was trots op ziczelf dat ze zich zo lang had kunnen verstoppen voor Evelyn.

'Ik had Ave als eerste gevonden, nu is zij aan de beurt' zei Evelyn. Ave knikte en zette Endrew weer op de grond. Ze wilde zich al omdraaien en beginnen met tellen, maar toen kwam koningin Mary de hoek om.

'Ik zie dat jullie leuk aan het spelen zijn, maar ik zal toch echt Endrew even mee moeten nemen' zei Evelyns moeder. De koningin liep al naar Endrew toe en pakte zijn hand vast.

'Dat is goed mama, wij spelen nog even door' zei Evelyn. De koningim glimlachte en liep met Endrew weg. Nu draaide Ave zich echt om en begon met tellen. Tot vijftig en ze zouden alsnog het hele kasteel gebruiken.

Evelyn rende meteen weg toen Ave de eerste klank uitsprak. Ze besloot een van haar oude verstopplekken te raadplegen, de bibliotheek. Ave had haar daar wel eens gevonden, maar dat moest ze al lang weer vergeten zijn. Dus rende Evelyn snel naar de begane grond waar ze de bieb in ging en zich tussen de boekenkasten verschool.

De prinses wachtte en wachtte tot Ave haar zou vinden. Elke keer als ze voetstappen hoorde hield Evelyn haar adem in en maakte ze zich zo klein mogelijk, maar meestal was het een bibliothecaris of schoonmaakster die langs haar verstopplek kwam. De schoonmaakster was heel lief voor Evelyn, ze sloeg haar verstopplek over met het schoonmaken zodat Evelyn zich niet hoefde te verplaatsen.

Het duurde een tijdje, maar toen kwam Ave eindelijk de bieb binnen. Evelyn twijfelde of ze daar blij mee moest zijn, of juist niet. Nu was er grote kans dat ze als eerste gevonden werd, maar ze zat ook wel een beetje in een nare positie. Uiteindelijk besloot ze dat ze het niet erg vond als ze de zoeker weer zou zijn, als de regels maar veranderd werden dat ze alleen op een enkele verdieping mochten verstoppen.

Maar alsnog hield Evelyn haar adem in toen Ave langsliep. Helaas keek het meisje heel goed rond en wist ze Evelyns favoriete verstopplekken, waardoor de prinses zichzelf net zo goed had kunndn verraden toen Ave de bieb binnen kwam. Het meisje vond haar vriendin al heel snel. Evelyn vond dat jammer, maar ze kon er niets meer aan doen. Samen met Ave liep ze de bieb weer uit, op zoek naar Alice.

Maar ver kwamen ze niet met het zoeken naar de jonge juffrouw Morgan, mevrouw Morgan kwam met Alice aan de hand naar hen toe lopen. Ave en Evelyn wachtte op hen voor de bieb. Toen de twee daar aangekomen waren wachtte Evelyn tot mevrouw Morgan het gesprek begon. Hoewel de prinses hoger in rang stond dan de vrouw voor haar, had ze respect voor mevrouw Morgan.

'Ik zal Alice even mee moeten nemen, ze heeft les thuis. Ik hoorde dat jullie verstoppertje aan het spelen waren en dat prins Endrew ook al niet meer kon doen, ik vind het jammer dat ik jullie spel dus moet onderbreken. Maar ik weet zeker dat jullie ook iets anders kunnen doen' zei mevrouw Morgan.

'Dat is goed mevrouw Morgan. Ave en ik kunnen wel op mijn kamer gaan borduren, ik word er al steeds beter in' stelde Evelyn voor. Ze had altijd een grote drang om zich als een echte dame voor te doen in het bijzijn van mevrouw Morgan. Ze straalde een soort strengheid uit waardoor Evelyn zich als een dame begon te gedragen.

Mevrouw Morgan knikte en liep met Alice aan haar hand naar buiten. Alice was ook snel ouder geworden. Ze was ondertussen al acht en compleet anders dan het mollige, amper pratende en lopende meisje van Evelyns zesde verjaardag. Ook Alice begon een dame te worden, ze was nog steeds stevig en leek misschien nog wel mollig naast Ave, maar ze was flink in de breedte afgevallen. Haar blonde haren zagen er gezonder uit en haar ogen waren nog groener geworden en ook haar kleding was meer kleding voor een dame.

'Jij? Borduren? Ik dacht dat je dat haatte en zodra niemand keek de werkjes door de kamer smeet, borduurnaaldgevechten met mij hield en zo vaak mogelijk expres in je vinger prikte zodat je een goede reden had om ermee te stoppen' zei Ave lachend toen mevrouw Morgan en Alice ver genoeg waren.

'Ik moet het toch ooit leren, zo dwing ik mezelf alleen maar om het te doen. Mevrouw Morgan gaat de volgende keer natuurlijk een van mijn werkjes zien en dan moet ik er wel een gemaakt hebben' zei Evelyn. 'En dat moet er eentje zijn die een beetje mooi is' voegde ze er snel aan toe toen ze Ave met een veelbetekenende blik naar haar zag kijken.

'Nou, dan moeten we maar eens heel gauw aan de slag' zei Ave. 'En nee, je gaat geen werkje van mij lenen, je gaat zelf een mooi borduurwerkje maken en dat aan mevrouw Morgan laten zien' voegde Ave eraan toe. Uit ervaring wist ze dat Evelyn wel eens haar werkjes geleend had als die van harzelf ontoonbaar waren.

'Ik hoop dat mevrouw Morgan het de volgende keer niet vraagt' mompelde Evelyn terwijl ze achter Ave aan richting haar kamers liep.

Ze gingen in Evelyns zitkamer zitten, daar konden ze gemakkelijk met zijn tweeen zitten en het zat comfortabel. De twee vriendinnen zaten dicht bij elkaar zodat Ave Evelyn goed voor kon doen hoe ze het moest doen. Ave borduurde een ingewikkeldere bloem en Evelyn ging voor een gemakkelijke. Ze keek met grote ogen hoe makkelijk het Ave af ging.

Het meisje was heel behulpzaam en langzaam maar zeker begon de prinses haar bloem mooier te maken. In die enkele dag hadden ze natuurlijk niet genoeg tijd om van Evelyns slechte borduurkunsten iets fantastisch te maken, maar Ave zag zeker vooruitgang. Uiteindelijk werkte Evelyn een werkje af, nadat ze verschillende had moeten weggooien door vreselijke knopen.

Dit werkje was haar beste tot nu toe en liet een mooie bloem zien. Evelyn had zelfs het kleurverloop van de roze kern van de bloem tot de witte uiteindes van de bladeren goed uitgevoerd. Het was een herkenbare bloem. Ook had Evelyn – iets slordiger dan de bloem – april onder de bloem geschreven. De maand waarin de prinses wist dat deze bloem bloeide. Ze kende de naam niet, maar hij stond in de velden met wildbloemen op de paleistuinen.

'Echt waar Evelyn, hij is prachtig. Je hebt zoveel vooruitgang geboekt sinds je vorige werkjes. Je kon dit de hele tijd al, maar had nooit het geduld om het af te maken of opnieuw te beginnen als het een keer niet lukte' zei Ave.

'Dus het is vooral een vooruitgang in gedrag' concludeerde Evelyn. Ave werkte nog aan de laatste steekjes van haar eigen borduurwerkje van een jurk. Haar bloem was mislukt – hoewel het nog best als een werkje van Evelyn kon doorgaan – en dus was ze een nieuw project begonnen.

'Zo kan je het bekijken ja' antwoordde Ave. 'Maar aangezien ik denk dat jij dat als minder goed beschouwd, zal ik zeggen dat het niet zo is. Ik zie ook een vooruitgang in je werk hoor, je wordt er steeds handiger in' voegde Ave snel toe toen ze Evelyns beteuterde gezicht zag.