Evelyn wordt de volgende ochtend wakker en ze beseft dat ze toch in slaap is gevallen. Daardoor heeft ze niet langer van haar verjaardag kunnen genieten.

'Word maar snel wakker, lieverd. Je ouders hebben nog een verrassing voor je klaarstaan' zei May toen ze Evelyns kamer binnen kwam. Meteen schoot Evelyn overeind. Had haar moeder het dan fout gehad? Was ze dan toch nog vandaag jarig?

'Ben ik vandaag dan toch nog jarig?' Vroeg Evelyn hoopvol aan May, maar die schudde lachend haar hoofd.

'Nee meisje, je was alleen gisteren jarig. Maar je vader en moeder hebben nog wel een cadeautje voor je' legde May uit.

'Dus dan ben ik toch nog vandaag jarig, want alleen op je verjaardag krijg je cadeautjes' zei Evelyn koppig. Lachend gaf May toe. Evelyn Kwam haar bed uit en klom op haar stoel bij de kaptafel. May deed haar haren in een klein knotje op haar rug en Evelyn schudde vrolijk met haar hoofd toen ze klaar was. Ze had nog nooit zo'n knotje gehad en wrong zich in allerlei bochten om hem goed te kunnen zien.

'Doe maar niet, straks gaat hij los' zei May lachend bij al de gekke bekken die Evelyn trok. Het meisje giechelde maar stopte met het schudden van haar hoofd. Ze klom weer van haar stoel af en May kleedde haar aan.

Voor de verandering was het vandaag geen jurk, maar een broek en een trui voor de prinses. Hier moest ze ook even in springen en rondrennen, ze had niet vaak iets anders dan een jurk aan. May moest ook weer lachen en dat stak Evelyn weer aan om nog gekker te doen.

'Kom, gekkerd, je lijkt wel een vis die net gevangen is. Laten we naar je vader en moeder toe gaan' zei May. Meteen werd Evelyn rustig en rende ze naar May toe. Die veegde haar haren weer op de juiste plaats en hand in hand liepen ze de deur uit.

May leidde Evelyn het kasteel uit, de tuinen in. Evelyn vond dat ze erg ver moesten lopen, maar ze was te stoer om zich zomaar over te geven. Dus liep ze stug door naast May. Achterin de tuin kwamen ze aan bij hun eindbestemming. Evelyn was er nog niet vaak geweest, maar ze wist dat het de paardenstal was. Alsof ze ineens weer al haar energie had teruggevonden rende Evelyn op haar ouders af die voor de paardenstal stonden.

'Mama, ik ben vandaag toch ook nog jarig? Want May zei dat ik een cadeautje kreeg' zei Evelyn tegen haar moeder. Queen Mary moest lachen en keek haar dochter liefdevol aan.

'Nee lieverd, je was gisteren jarig, maar vandaag krijgt je je cadeautje nog' legde ze uit.

'Maar als ik een cadeautje krijg ben ik jarig' mompelde Evelyn nog koppig. Zo zacht dat haar moeder haar niet meer kon verstaan.

'Wil je je cadeautje zien?' Vroeg haar vader en Evelyn was het voorval meteen weer vergeten. Nieuwsgierig keek ze de stallen in, maar haar vader blokkeerde haar zicht met zijn grote hand. Ze liepen samen door de stal en toen bleven ze stilstaan. Evelyn hoorde iets – waarschijnlijk een deur – open gaan en toen stapte ze samen met haar vader in het hooi.

Toen kreeg Evelyn weer zich doordat de hand voor haar gezicht weggehaald werd en keek ze recht in de ogen van een gevlekte pony. Hij zag er heel lief en nieuwsgierig uit en Evelyn moest giechelen toen hij brieste en haar gezicht onder het paardenspuug zag.

'Nog gefeliciteerd, Lin' zei Evelyns moeder die achter Evelyn kwam staan.

'Hij is lief' zei Evelyn terwijl ze het paardje voorzichtig over zijn hoofd aaide. De pony vond het blijkbaar fijn want hij hield zijn hoofd hangen zodat Evelyn er beter bij kon en sloot zijn ogen. Evelyn moest toen nog een keer giechelen, maar bleef het paardje aaien.

'Hoe ga je hem noemen?' Vroeg haar vader. Evelyn had niet gedacht dat ze een naam mocht verzinnen en dus moest ze even nadenken. Ze keek nog eens goed naar het lieve paardje en ineens schoot haar een naam te binnen.

'Forel' zei ze. De pony brieste weer, alsof hij het een mooie naam vond en haar ouders knikte. Haar vader pakte een krijtje en schreef iets op de staldeur. Evelyn kon al lezen en ze dacht dat er "Forel" stond in het sierlijke handschrift van haar vader.

'Heb je dan ook zin om met mij samen te rijden?' Vroeg King James ineens. Evelyn keek even weg van Forel om naar haar vader te kijken.

'Op Forel?' Vroeg ze hoopvol, maar haar vader schudde zijn hoofd.

'Je kan nog niet goed genoeg rijden, maar zullen we een ritje door het bos maken op Zeeschuim?' Vroeg hij. Evelyn vond het jammer dat ze niet meteen om Forel kon rijden, maar een ritje op het paard van haar vader klonk ook wel erg leuk. Dus knikte ze en haar vader ging op weg om Zeeschuim op te zadelen.

Ondertussen leerde Queen Mary haar dochter hoe ze haar pony moest borstelen. Evelyn kon het al heel erg goed en Forel vond al die aandacht heerlijk en viel er bijna bij in slaap. Dat maakte dat Evelyn weer moest lachen en ze nog meer ging borstelen.

'Wilt u, prachtige Lady Evelyn, mij vergezellen op mijn paard?' Vroeg King James. Hij kwam samen met een groot, bruin paard met een grote witte bles en vier witte voetjes voor Forels stal staan. Evelyn begon meteen te lachen toen ze haar vader zag en ze knuffelde hem. Ze begreep de helft van de woorden die hij had gezegd niet, maar ze vond haar vader altijd erg grappig als hij zo deed.

King James pakte met een van zijn sterken armen Evelyn op en zwaaide haar voor het zadel. Meteen greep ze de onderste manen van het paard vast zodat ze er niet bij elke onverwachte beweging afgeslingerd werd. Haar vader zei haar moeder gedag en ze kuste even. Queen Mary stuurde ook een blaas kusje naar haar dochter en Evelyn stuurde er eentje terug.

Een bediende kwam aanlopen met twee zadeltassen die helemaal vol zaten met eten, zo leek Evelyn te ruiken. King James stapte op en pakte onder Evelyns armen door de teugels van zijn paard vast. Evelyn vond het fijn om de sterke armen van haar vader onder haar armen te voelen. King James spoorde zijn paard aan en Evelyn voelde de spieren onder zich aantrekken als het paard begon te lopen.

Toen ze achter de weides waren, spoorde King James zijn paard aan naar een rustige draf en Evelyn hobbelde heen en weer. Dat vond ze niet erg, ze vond het zelfs leuk. Maar nog leuker vond ze het als ze in galop gingen. Dan voelde het alsof ze vloog!

'Gaan we in galop?' Riep Evelyn boven de wind uit.

'Nu nog niet, laten we eerst een plekje zoeken om te ontbijten' zei King James. Nu pas merkte Evelyn op dat ze nog niet eens ontbeten had. Ze had best wat trek gekregen en dus zocht ze al naar een goed plekje.

'Daar!' Riep Evelyn ineens en ze wees op een kleine open plek met een paar boomstammen. Ze waren ondertussen het bos in gereden en daar was het gek genoeg een stuk warmer dan op het open veld. Blijkbaar vond Evelyns vader het ook een goed plekje want hij zette Zeeschuim weer terug naar stap en stuurde hem van het pad af.

Toen kon Evelyn eindelijk aan haar ontbijt beginnen. Het zag er karig uit na wat ze gisteren had gegeten, maar het was erg lekker. Ondertussen maakte haar vader grapjes en moest Evelyn lachen. Toen ze hun hele ontbijt op hadden zat Evelyn te rillen van de kou en dus slingerde haar vader haar weer op Zeeschuim om te vertrekken.

'Mag ik dan zo Forel weer borstelen?' Vroeg Evelyn onderweg terug naar huis.

'Volgens mij is die pony al schoon genoeg en heeft mijn kleine meisje het koud. Laten we maar binnen gaan opwarmen' stelde haar vader voor. Evelyn moest toegeven dat ze het inderdaad koud had en dat ze graag voor de open haard zou zitten opwarmen.