De volgende dag had ik er moeite mee om niet naar Draco toe te lopen. Ik wou hem vermijden, uit de buurt blijven, tot Sneep meer wist. Na de les Toverdranken, bleef ik alleen in het lokaal zitten.

Ik vertelde Severus wat er gebeurd was en schudde verward mijn hoofd. We zaten een tijdje in stilte naast elkaar. Beiden probeerden we de situatie te doorgronden.
"Ze hebben hem gebroken", besloot Severus en ik keek hem vragend aan.

"Zijn liefde voor jou in combinatie met de angst voor zichzelf heeft de angst voor jou opzij geduwd."

Ik knikte, maar kon moeilijk zeggen dat ik teleurgesteld was in Draco.
"Hij vroeg me vorig jaar al om met hem weg te lopen. Ik vond dat allemaal niet nodig en nu zijn we hier."

"Misschien moeten jullie dat alsnog doen. Tot Perkamentus en Harry Hem hebben kunnen verslaan", zei hij een beetje moeilijk. "Hoewel ik niet verwacht dat dat een makkelijke klus wordt." Ik schudde mijn hoofd.

"Bijna onmogelijk en als ze ons vinden voor dat..."

Severus knikte, hij wist wat ik ging zeggen. Voldemort zou ons beiden laten doden. Ik zuchtte en vroeg me af waar alles zo fout gelopen was. Severus kondigde aan dat hij Perkamentus op de hoogte ging brengen en mijn opties met hem zou overlopen. Hij stond al aan de deur toen hij naar me keek.

"Misschien moet je maar al meteen meegaan." Ik volgde hem naar de bureau van het schoolhoofd. Daar deed Severus het verhaal terwijl Perkamentus mij aan keek.

"Wel", zei hij, toen Severus uitgesproken was. "Aan de positieve kant weten we dat heer Voldemort geweldig afgeleid is door deze situatie. Harry en ik kunnen dit wel gebruiken." Hij pauzeerde even en keek me doordringend aan. "Denk je dat je, net als je vader een dubbele rol zou kunnen spelen?"

Naast me verstarde mijn 'vader'. "Professor..", begon die, maar ik onderbrak hem.
"Hoezo?" Perkamentus lachte me toe. "Ik weet dat je Draco graag ziet, Joanne. Hij wordt zowat gefolterd om zijn relatie met jouw te hervatten. De makkelijkste uitkomst lijkt dan toch dat jullie hieraan toegeven?"

Ik fronste, die man gaf meer vragen dan antwoorden.
"Als Voldemort jou zo graag wil dat hij ook bij Severus begint aan te dringen kom je er nog moeilijk tussen uit. Tenzij dat Severus zijn belangrijke rol opgeeft, maar dat zorgt er mogelijk voor de we Hem nooit verslaan. Hoe dan ook, Joanne. En dit spijt me, maar hoe dan ook zal jij nog even de afleiding moeten blijven."

Naast me liet Severus zich verslagen in een stoel zakken. "Draco's toestand is fragiel. Ik denk dat het best is dat hij niet op de hoogte is van jouw kennis", ging Perkamentus genadeloos verder.

"Hij zal jou niks durven vertellen, want dan raakt hij jou kwijt én wordt hij gestraft. Jij zal hem niks zeggen omdat het onze missie om Voldemort te verslaan in gevaar brengt. Maar je zal samen, elk op zijn manier, Voldemort er van overtuigen dat je op weg naar hem bent. Je stelt de eerste ontmoeting nog wat uit, tot Harry en ik voorbereid zijn en dan wanneer Heer Voldemort verslaan is, passen we ons verhaal aan.

We zeggen dat Draco aan ons plan meewerkte. Zijn ouders zullen in Azkhaban belanden, maar hij niet. Hij wordt een held, Joanne en je leven samen kan dan écht beginnen." Hij glimlachte naar me en ik overwoog even te doen alsof ik dat ook geloofde.

"Dat klinkt allemaal mooi, professor. Naast het deel waar we zouden liegen tegen elkaar en het eind-goed-al-goed verhaaltje." Perkamentus trok even zijn wenkbrauwen op. "Draco en ik zouden bij elkaar kunnen zijn áls we elkaar kunnen vergeven, áls we elkaar ooit nog terug kunnen vertrouwen en áls we dit ook beiden overleven."

Perkamentus knikte. "Ik geef toe dat er enkele risico's aan verbonden zijn. We moeten dan ook een goed plan opstellen. Voor nu, Joanne, mag je gewoon van hem genieten. Severus, wij moeten uiteraard nog wat meer overleggen."

Zo simpel had hij me weer buiten gepeigerd, na de bom die hij op me had los gelaten. Ik liep doelloos door de gangen in de richting van de Griffoendortoren. Niks van wat er vandaag besproken was mocht ik met iemand anders bespreken.

Alweer was ik degene met geheimen voor mijn vrienden, degene die tegen hen loog. Alweer zouden de leugens aan mijn ziel vreten. Mogelijk werd het nu nog veel erger. Ik mocht mijn relatie met Draco weer beginnen. Néé, ik moest het. Ik moest met Draco samen zijn en hij met mij. Elk met een andere agenda. Elk voor de andere kant van de oorlog. Elk in de frontlinie.

Stemmen en reacties graag 😁💖