De volgende morgen was ik vroeg wakker en ging alleen ontbijten. Dan besloot ik wat huiswerk te maken in de leerlingenkamer.

"Joanne?" ik keek op en Harry staarde me aan. "Wat ben je aan het doen? Ik bedoel. Je maakt toch geen huiswerk voor het ontbijt?"

"Nee ik heb al ontbeten", antwoordde ik kalm.

"Je hebt al ge.." De uitdrukking op zijn gezicht was geld waard, maar ze veranderde vrij snel. Harry ging neer zitten en ik deed verder met mijn huiswerk, hem negerend. Na enkele minuten moest ik toegeven, Harry had een uitmuntend geduld in deze situaties. Dus keek ik op naar zijn bezorgde gezicht.

"Wat?"

"Is alles ok?"

"Wat?..Wat denk je? Tuurlijk wel, ik ben vroeg gaan slapen en dus ben ik vroeg wakker!" antwoordde ik nijdig.

"Mij best."

En hij hield zijn beide handen omhoog om zijn onschuld te bewijzen. Wie houd ik voor de gek, dacht ik nog, ze komen er ooit eens achter en dan wordt het nog lastiger.

"Morgen Joanne, Harry", zei Hermelien vrolijk, ze keek me een beetje verbaasd aan, maar zei niks. "morhhhhge" geeuwde Ron.

"Goedemorgen"

"Kom op, tijd voor ontbijt!" Ze liepen naar de deur en stopte dan. "Ga je niet mee?"

"Ik heb al gegeten."

"Ze begint me echt bang te maken!"

"Ron!" Ze verlieten de leerlingenkamer en een beetje later kwam Leo beneden.

"Wat ben je aan het doen?" Ik draaide mijn blad naar hem. "Joanne, dit is pas voor volgende week! Het is woensdagmorgen! Hoe lang zit je hier al?"

"Ik weet niet, moest toch iets doen."

De Wemels kwamen nu ook naar beneden en nadat Leo de situatie geschetst had dwongen ze me mee te gaan naar de grote zaal. Toen we daar aankwamen, keek Hermelien een beetje gekwetst, maar Harry en Ron enkel verward.

"Ik dacht je al gegeten had?" vroeg Harry.

"Is ook zo", antwoorde ik. De jongens keken elkaar verward aan.

"We hebben haar gedwongen", verklaardde George.

"Kan je haar dwingen dan?" Rons ogen vergrootte even en ik schoot in de lach.

"Ik ben geen monster hoor, Ron"

De dag verliep verder vlot en 's avonds was het Zwerkbaltraining. De zon was aan het ondergaan toen ik gevolgd door de Wemels, Harry en Ned het terrein opliep.

"Ok" zei ik "ik heb er lang over nagedacht en jullie zijn klaar voor een nieuwe oefening, want binnen twee weken hebben we een match tegen Ravenklauw! Harry, jij bent nog steeds de beuker. Maar Ned en Ginny, wij passen de slurk naar Fred en George, jullie slaan die naar de goal. Ron, jij vangt."

"Sorry?" piepte Ron.

"Ja, Harry, Ned en Ginny jullie moeten snel zijn, Fred, George, jullie mikken, Ron vangt, jullie moeten daar al bijna niet meer op oefenen", voegde ik eraan toe tegen Ned en Ginny. Ik kon zien dat iedereen er blij mee was, behalve Ron, maar die was banger om me boos te zien dan voor de kracht van zijn broers.

Een paar minuten later veranderde hij van mening.
"Joanne, wil je me soms dood of zo?!" riep hij me toe en ik lachte.

"Kom op Ron het is toch geen beuker?!" riep ik terug. Ik wist goed genoeg dat Fred en George elke kans grepen om Ron te raken. Na een tijdje floot ik af, liet iedereen nog een shot of twee op doel doen en dan verlieten we het veld.

Toen we terug in de leerlingenkamer kwamen was ik moe en ging ik vroeg naar bed, Harry's vreemde blik negerend, hij moest eens weten!

De volgende dag volgde ik afwezig naar de les. Pas als ik daar toe kwam besefte ik dat het verdediging tegen de zwarte kunsten was. "Dus", begon onze professor. "Ik hoop dat iedereen nog weet wie zijn partner ook al weer was? Ga even bij jullie partners staan, zodat we dat kunnen aantonen.

Iederdeen stond op en liep naar zijn partner de ene met meer zin dan de andere. Ik glimlachte naar Draco en voelde me even licht in mijn hoofd toen hij terug lachte. Ik miste de vakantie..

"Vandaag gaan we gewoon ontwapenen en beschermen. Doe elkaar geen pijn, enkel expelliarmus en protego!" Hij toonde de beide spreuken. "Nu is het aan jullie! Begin maar." Iedereen keek even wat onwennig in het rond, maar dan begonnen meer en meer mensen elkaar te bevuren.

Ik knikte naar Draco om aan te geven dat hij mocht beginnen.  "Expelliarmus"

"Protego!" Mijn stok vloog uit mijn hand, maar niet ver. Ik raapte hem op en wachtte op Draco's teken dat aangaf dat hij klaar was.

"Expelliarmus!"

"Protego!" Nu kwam zijn stok twee centimeter uit zijn hand en viel op de grond.. "Expelliarmus!"

"Protego!" Beide stokken wisselde van eigenaar.

"Wel wel", grijnsde Draco. Ik beantwoorde zijn grijns met een glimlach terwijl ik zijn stok terug gaf.

's Middags gingen we naar de grote zaal om te eten. Toen de tweeling tussen de jongens en mij en Hermelien in kwamen zitten om Ron te plagen, knikte Hermelien naar me. "Wat was dat allemaal?"

"Sorry?"

"Malfidus"

"Wat?"

"kom zeg jullie waren precies de beste maatjes!"

"Hermelien! Jij?" Ik wist dat ik niet verder hoefde te gaan.

"Ik ben gewoon bezorgd!" piepte ze.

"Bezorgd? bezorgd?! Verdorie toch Hermelien!" Maar de conversatie stopte toen Leo erbij kwam.

"Hey meisjes."

"Hoi Leo", antwoordde ik en liep dan richting leerlingenkamer. Mijn vrienden keken Hermelien, die bloosde, verbaasd aan.

Die namiddag hadden we Toverdraken, ik zou Draco bijna kussen gewoon om Hermelien te irriteren, maar ik wist me te beheersen.

"Hoi", klonk het vrolijk naast me. Ik schrok van zijn onvoorzichtigheid.

"Hey", fluisterde ik terug. Hij had genoten van de voormiddag en verloor zijn voorzichtigheid, dus ik herinnerde ik hem er aan door hem te vertellen wat Hermelien gezegd had. Hij trok zijn wenkbrauwen op en stopte nog net een beledigende en schokkende zin.