Toegekomen in het gigantische huis van de Malfidussen, nam Draco me meteen mee naar boven. Hij pakte zijn koffer snel uit. Ik nam ook wat spulletjes uit de mijne, tot ik besefte dat hij me aanstaarde. Ik keek op, recht in zijn mooie ogen.

"Joanne, ik heb je echt zo gemist!" zei hij. We hadden elkaar tussendoor wel gezien, maar hadden niet zo overdreven veel tijd voor onszelf gehad. Ik was de hele vakantie bezig geweest en besefte nu pas hoe zwaar hij het gehad had.

Ik ging op zijn bed zitten en staarde hem aan. "Ik jou ook!" zei ik. Hij kwam dichterbij en kwam op zijn knieën voor me zitten.

Hij leunde tussen mijn knieën door en legde zijn handen op mijn heupen. Ik legde mijn handen op zijn kaken en streelde met mijn lippen over de zijne. Zonder mijn lippen te lossen richtte hij zich op. Zijn handen rustten op het bed, alsook zijn rechterknie.

Ik liet me op mijn rug zakken, zonder zijn lippen ook maar een seconde te lossen. Zijn handen verplaatsten zich weer naar mijn heupen en buik. Hij kreunde zachtjes terwijl hij me kuste en streelde.

"Oh Joanne", fluisterde hij tussen twee kussen door. Zijn lippen volgden mijn kaaklijn tot mijn kin en zakte dan zacht naar mijn keel terwijl zijn hand onder mijn shirt glipte. Ik schrok toen er plots op de deur geklopt werd. Hij keek snel op naar de deur, terwijl zijn hand vanonder mijn shirt schoot. Ik schrok van kalmte in zijn stem terwijl hij "Wat is er?" riep.

"Het eten is klaar", luidde Narcissa's antwoord.

"We komen zo!" antwoordde hij, alweer heel rustig. We hoorden haar wegbenen en hij keek me grijnzend aan. Ik giechelde: "Dat schol niks"

"Nee", antwoordde hij. Hij ging van het bed af en stak zijn hand naar me uit, glimlachend pakte ik deze vast en hij trok me recht, tegen zich aan. Hij duwde zijn lippen snel even tegen de mijne en nadat we elkaars haar deftig hadden gelegd, gingen we naar beneden.

Na het eten zonderden Draco en ik ons weer af. Die avond zou Narcissa ons niet onderbreken. Mijn geluk leek niet te stoppen.

De volgende morgen lazen Draco en ik samen de brief die ik gekregen had van Perkamentus.

Hongaskan (Hungarije)-Zweinstein Juni 10-270

Graicon(Griekenland)-Beauxbatons(Frankrijk) Juni 40-160

Kammfels(Bulgarije)- Glioscan(Schotland) Juni 390-280

Parkers(Amerika)-Jogertsa (Spanje) Juni 250-240

Hochein(Duitsland)- trouchbaniah (Marokko) Juni 30-180

Beauxbatons - Hongaskan Juli 110-80

Kammfels - Jogertsa Juli 450-20

Trouchbaniah -Parkers Juli 50-240

Kammfels- Hochein Juli 100-160

Glioscan-Zweinstein Juli 30-230

Dat betekent dat Kamffels, Beauxbatons, Parker en Zweintein door zijn naar de volgende ronde. Hongaskan, Graicon, Glioscan en Jogerta zijn uiteschakeld en trouchbaniah and Hocein spelen tegen elkaar in Augustus. De winnaar is nog door naar de volgende ronde.

Het ziet er naar uit dat er teams zijn die er uitliggen omdat ze tegen twee sterke ploegen gespeeld hebben, jammer voor hen, maar goed voor ons, toch? Hier geef ik je ook al een schema van de volgende matchen.

September:

Kammfels- trouchbaniah of Hocein.

Zweinstein-Beauxbatons

Oktober:

Parker-Kammfels

trouchbaniah of Hocein. -Zweinstein

November:

trouchbaniah of Hocein.- Beauxbatons

Parker-Zweinstein

December:

Beauxbatons-Kammfels

Trouchbaniah of Hocein. -Parker

Januari:

Parker-Beaubatons

Zweinstein-Kammfels

Voor de verdere matchen moeten uiteraard eerst de uistlagen van deze matchen gekend zijn.

Groeten Albus Perkamtenus

Twee weken bleef ik bij de Malfidussen. Nu Lucius wist dat ik Sneep's dochter was, kon ik niks meer fout doen. Het maakte niet meer uit dat ik een Griffoendor was. Sneep kwam ook eens lang. Het was een vreemd 'familiemoment'. Die dagen passeerden echter snel. Ze waren fantastisch geweest en ik vond het jammer dat ik Draco weer moest verlaten.

Hij hielp me mijn gerief samen te pakken en drukte me in zijn armen. Hij kuste me en hield me vast, voor een lange tijd, daarna liepen we naar beneden en zette ik mijn koffer voor de haard. Ik nam afscheid van zijn ouders en gooide mijn armen weer rond Draco. Het kostte me moeite om hem los te laten en in het haardvuur te stappen.

Alles leek in dat moment zo juist, zo perfect, zo mooi... tè mooi, maar daar stond ik niet bij stil.

Stem, reageer, volg, laat me weten wat je denkt! Kijk ook even bij mijn kortverhalen, deze heb ik al een hele tijd geleden geschreven en wil ik weer oppikken...