Jennifer had die nacht alles wat ze de dag daarvoor met Nicole besproken had kunnen overdenken. Maar daar had ze niet van wakker gelegen. Integendeel, ze had erg goed kunnen slapen. Het gaf haar rust, dat ze nu iemand verteld had wat Brandon haar misdaan had. Nicole had haar tips gegeven, haar moed ingesproken.

Jennifer was niet meer zo bang voor Brandon. Nicole had haar ervan verzekerd dat ze zeker genoeg bewijs had om naar de politie te stappen als ze dat wilde. Ze had materiaal om Brandon te chanteren en dat maakte haar onverschrokken.

Maar toch had ze het slot nog steeds niet van haar deur durven halen en deed ze haar best om niet in huilen uit te barsten op het moment dat ze de deur moest openen om met Brandon naar beneden te gaan. Misschien was ze toch nog wel bang voor hem.

Ze haalde nog eens diep adem, stelde zichzelf een sterke, echt onverschrokken versie van zichzelf voor en haalde het slot van de deur af. Het was tijd om weer naar het gevreesde ontbijt te gaan.

'Ontbijt,' bromde ze terwijl ze met grote stappen door de kamer liep, onderweg naar de deur.

Blijkbaar had ze haar ogen dicht moeten houden, want midden in de kamer stond Brandon. Naakt.

Jennifer verstijfde. Het was een beeld waarvan ze gehoopt had het nooit meer te zien. Brandons sterke en afgetrainde lijf. Het lijf wat ze zo mooi had gevonden. Wat ze nog steeds mooi vond, moest ze toegeven.

Brandon glimlachte naar haar. 'De prinses is ook eindelijk uit haar toren gekomen,' zei hij sensueel. Jennifer wist dat het die toon was waar ze vroeger zo hard voor was gevallen, maar Brandon had haar zoveel schade aangedaan dat ze niet meer voor iemand als hem kon vallen. 'Ik heb veel liever jou als ontbijt, in mijn bed,' voegde hij toe.

Hij was ziek, herhaalde Jennifer in haar hoofd. Er was iets niet goed in zijn brein, een normaal mens zou zoiets nooit doen. Misschien moest hij maar naar de dokter gaan.

Brandon zette een stap haar kant uit en de angst sloeg toe bij Jennifer, die nog steeds verstijfd naar haar ex stond te kijken. Maar ineens overviel haar een soort rust, een aura van moed.

'Nee,' zei ze ferm. 'Ik weet wat jij wil, maar het gaat niet gebeuren. Je hebt je kans met mij verspeeld. Als ik het voor het zeggen zou hebben dan zou je nooit meer een vrouw mogen aanraken, weet je dat?' zei Jennifer tegen Brandon. Haar stem klonk vast en overtuigend, een toon die ze eerder niet tegen hem had kunnen opzetten.

'Maar Jennifer,' begon Brandon. 'Je wil seks met mij. Iedereen wil seks met mij,' zei hij. Zielig.

'Nee, Brandon,' herhaalde Jennifer. 'Zeker niet iedereen wil seks met jou. Je maakt meer kapot dan je je beseft,' zei ze.

Brandon zette een stap in haar richting en Jennifer zette een stap achteruit. Ze stond nu met haar rug tegen de muur, een naakte Brandon voor haar neus.

'Nee, Brandon,' zei Jennifer ferm. 'Ik kan nu meteen naar de politie gaan met al het bewijs dat ik heb verzameld over alles wat je gedaan hebt, weet je dat?'

'Ze gaan je niet geloven,' wierp Brandon tegen haar in. 'Je hebt niet genoeg bewijs, ze geloven vrouwen toch nooit,' zei hij. 'Zoals ze zouden moeten. Stelletje leugenachtige slangen, die vrouwen,' voegde hij toe, waarna er een reeks lelijke en seksistische scheldwoorden uit zijn mond kwam rollen.

Jennifer besloot te bluffen, zo'n leugenachtige slang te worden als die Bandon blijkbaar voor zich zag. 'En met alle gesprekken die ik opgenomen heb? Van de afgelopen weken en een half jaar geleden?' vroeg ze. Had ze maar gesprekken opgenomen, maar daar had ze natuurlijk niet aan gedacht.

Daar leek Brandon wel een beetje van te schrikken. Jennifer zag hoe hij zich besefte dat veel van de dingen die hij tegen haar gezegd had best schadelijk konden zijn voor hem, hem misschien wel in de gevangenis konden krijgen.

'Ik raad je ten zeerste aan om bij me uit de buurt te blijven, Brandon. Als ik nog seks zou willen nadat jij me getraumatiseerd hebt, dan zoek ik dat wel bij iemand anders,' vertelde Jennifer hem. 'En kleed je aan,' voegde ze toe.

Daarna liep ze snel de kamer uit en liet ze Brandon alleen en naakt achter. Op het moment dat ze de hoek omdraaide liet ze de tranen lopen. Ze was nog niet over haar trauma heen, maar ze had een hele grote stap gezet. Iets wat ze eerder niet gedurfd had en vandaag gewoon tegen haar ex gezegd had.

Ze had nu eindelijk tijd om rustig, zelf te ontbijten, aangezien Brandon nog steeds druk was om zichzelf weer aan te kleden. Jennifer was niet zeker hoe lang ze de tijd had, maar vertelde de medewerker bij het restaurant dat Brandon snel zou aanschuiven bij het ontbijt. Ze hoopte echter dat hij dat niet deed.

Het bleek dat ze heel erg veel tijd had om rustig tot zichzelf te komen. Ze luisterde naar haar muziek, at haar maag vol en dronk een paar koppen koffie. Brandon was nog steeds nergens te vinden. Ze besloot haar telefoon erbij te pakken en Nicole te appen. Ze hadden afgesproken om op het vakantiepark te blijven vandaag, de dag samen door te brengen.

Jennifer Smeets:

Ik ben bijna klaar met mijn ontbijt, hoe ver ben jij?

Even later reageerde Nicole.

Nicole Schuurman:
Hier gaan ze bijna vertrekken naar het park

Wat wil je doen?

Wandelen, zwemmen, zeg het maar

Jennifer Smeets:

Zullen we naar het zwembad gaan?

Nicole Schuurman:

Dat klinkt als een goed plan. Zien we elkaar bij de ingang van het zwembad?

Jennifer Smeets:

Is goed. Zie je daar

Nicole Schuurman:

Zie je zo!

Jennifer legde haar telefoon weer weg, dronk haar laatste kopje koffie leeg en pakte enkel nog een appel op haar weg naar boven. Ze hoopte, ze bad dat Brandon niet meer in de kamer was. Ze wist niet of ze hem nog tegen wilde komen.

Maar gelukkig was de kamer leeg toen ze daar aankwam. Of hij was nu gaan ontbijten of hij was gewoon verdwenen. Sowieso vond Jennifer het prima. Ze pakte haar zwemspullen en liet haar rugtas in de kamer liggen voor als ze weer naar het park zou willen. Ze zou het zeker niet erg vinden als Brandon gewoon naar huis was gegaan en helemaal niet meer terug zou komen. Dat zou wel bewijzen dat hij alleen maar was gekomen om een poging te doen tot seks met Jennifer.

Tegen de tijd dat Jennifer weer beneden kwam, onder de ingang van het Poorthuis, stond Nicole al op haar te wachten naast de deur van het zwembad. Ze had haar rugzak met zwemspullen in haar hand.

'Heb je het een beetje overleefd?' vroeg Nicole zorgzaam aan Jennifer.

Ze knikte. 'Ik heb beter geslapen vannacht, ik voel me rustiger,' zei ze, waarna ze Nicole vertelde wat er die ochtend gebeurd was met Brandon. Hoe ze op hem gereageerd had.

Nicole glimlachte. 'Wat goed van je,' zei ze. 'Wat een ontzettend grote stap was dat. Je gaat in de goede richting met het verwerken van het trauma dat Brandon je heeft aangedaan, ik weet het zeker,' voegde ze toe.

Jennifer glimlachte. 'Zullen we nu gaan zwemmen dan?'

'Graag,' zei Nicole, terwijl ze teruglachte.

Samen liepen ze door de deuren van het zwembad, een rustige ochtend tegemoet. Het zwembad zou waarschijnlijk bijna helemaal leeg zijn, aangezien iedereen naar het park zou gaan.

In het zwembad was het inderdaad erg rustig. Ze hadden zich allebei omgekleed in hun badpak en stonden nu samen onder de douche. Jennifers badpak was oranje van kleur en van een getextureerde stof, versierd met een paar strikken. Nicoles badpak was een wat sportiever, donkerpaars model met bloemen.

Terwijl ze zichzelf even snel afspoelden merkte Jennifer dat haar ogen steeds teruggingen naar Nicole. Ze vond vrouwen mooi en aantrekkelijk, dat wist ze al lang, maar Nicole bleek ook prima aan haar schoonheidsstandaarden te voldoen.

'Kom, laten we gaan zwemmen,' stelde Nicole voor. Het was Jennifer niet ontgaan dat ook zij moeite moest doen om haar ogen af te houden van haar lichaam. Nicole had haar wel verteld dat ze lesbisch was en Jennifer had het geen geheim gemaakt dat ze naast mannen ook vrouwen aantrekkelijk vond.

'Laten we gaan zwemmen,' echode Jennifer Nicoles voorstel. Ze liepen naar binnen in het zwembad dat bijna helemaal leeg was. Er liepen maar een handjevol mensen rond en een paar medewerkers. Nicole en Jennifer kozen ervoor om eerst het zwembad met de stroomversnelling uit te proberen.

'Zelfs het zwembad is helemaal gethematiseerd,' zuchtte Nicole.

'Natuurlijk,' lachte Jennifer. 'Anders zou het de Efteling niet zijn, toch?'

Jennifer liet zich in het water zakken en maakte haar haren nat. Ze was in het begin van hun relatie vaker met Brandon gaan zwemmen. Hij zwom graag en Jennifer was er ook van gaan houden. Maar het was niet iets wat ze enkel met Brandon deed, ze had genoeg zwemherinneringen zonder haar ex. Maar zwemmen met Nicole deed haar wel denken aan de uitjes met Brandon, op een goede manier dan.

'Het is heerlijk om hier even tot rust te komen,' zei Nicole.

Jennifer knikte. 'Het kan ik de Efteling toch best wel snel te druk zijn. Hier kan je even helemaal ontspannen. Dat is iets wat ik altijd goed heb kunnen doen in het zwembad,' zei hij.

Nicole knikte instemmend. 'Zullen we straks even in het bubbelbad gaan?' stelde ze voor.

'Graag,' zei Jennifer. Dus ze verplaatsen zich naar het kleinere bad dat zich boven het zwembad bevond.

'Heb jij eigenlijk broers en zussen?' vroeg Nicole Jennifer toen ze waren gaan zitten in het bad. Er waren op dat moment geen andere mensen in het bubbelbad, dus ze hadden alle privacy die ze konden krijgen.

'Niet echt,' zei Jennifer. 'Ik ben het enige kind van een alleenstaande moeder. Maar mijn nichten woonden mijn hele kindertijd in dezelfde straat, dus ik ben met hen opgegroeid. Mijn jongste nicht is een jaar ouder dan ik en mijn oudste nicht zes jaar ouder. Voor Brandon hadden we nog steeds vaak contact,' legde ze uit.

'Oh wat leuk,' zei Nicole. 'Had je moeder ervoor gekozen om alleenstaande moeder te worden?'

Jennifer knikte. 'Ze wilde heel erg graag moeder worden, maar heeft nooit langdurige relaties gehad. uiteindelijk heeft ze besloten om met een zaaddonor zwanger te worden en zo werd ik geboren,' legde ze uit.

'Het lijkt me wel zwaar om dat in je eentje te moeten doorstaan. Zwangerschap en een kind opvoeden, bedoel ik.'

'Dat lijkt me ook,' zei Jennifer, denkend aan het kleine stukje zwangerschap dat zij mee had mogen maken. 'Zou jij kinderen willen krijgen?' vroeg ze Nicole.

Maar die schudde haar hoofd. 'Nee, kinderen zijn niets voor mij. Misschien dat ik van gedachten kan veranderen als mijn partner heel erg graag kinderen wil, maar ik zou liever geen moeder willen zijn,' antwoordde ze. 'En jij?'

Jennifer zuchtte. 'Ik heb altijd een kinderwens gehad. Als ik het voor het zeggen had, zou ik jong kinderen krijgen. Ik heb het zelfs weleens overwogen om net als mijn moeder dat alleen te doen, mocht ik niemand vinden om kinderen mee te krijgen,' vertelde ze. 'Maar sinds Brandon, sinds de afgebroken zwangerschap, denk ik niet dat ik het nog wil. De kans dat de zwangerschap niet succesvol is, is zo groot. Het verlies dat ik heb meegemaakt begin dit jaar wil ik liever nooit meer meemaken. Ik denk dat ik ook een goed leven heb als ik geen kinderen krijg.'

'Wat vreselijk dat Brandon je kinderwens de grond in geboord heeft,' merkte Nicole op.

'Ach ja,' zei Jennifer en ze haalde haar schouders op. 'Ik denk altijd graag dat alles is zoals het bedoeld was. Dus blijkbaar had het zo moeten zijn, dat ik geen kinderen krijg,' zei ze.

Nicole glimlachte lichtjes. 'Dan kunnen we gezellig samen kinderloos blijven,' zei ze en ze sloeg haar arm om Jennifers schouders.

Jennifer keek Nicole recht in haar ogen aan, ze verdronk in haar bruine ogen. Haar gezicht was perfect, viel Jennifer op. Haar huid glimmend door het water en haar haren nog steeds droog en de kleur van verrukkelijke chocolade. Voorzichtig liet Jennifer haar ogen naar beneden glijden, langs Nicoles schouders en naar haar borsten. Alles aan haar was prachtig en Jennifer kon haar ogen niet goed van haar afhouden.

'Kijk me aan,' fluisterde Nicole en Jennifer keek meteen weer op, ving de blik van Nicole. Het was een intense blik, een blik die Jennifer toch wat spannend vond. Een blik waarvan ze niet zo goed wist wat ze ermee moest doen.

'Zullen we nog een keer door de stroomversnelling gaan?' vroeg Jennifer fluisterend aan Nicole.

Die keek haar iets teleurgesteld aan, leek het wel. 'Ja, is goed,' fluisterde Nicole terug. 'Is goed,' herhaalde ze.