Otacza mnie pustka
Oczy nie widzą
Nie dostrzegają
Zniknęły barwy.

Uszy nie słyszą
Ni zgiełku miasta,
Ni gwaru ludzi.
Ucichła melodia.

Język zapomniał
Czym jest smak
Wszystko nijakie
Zero posmaku

I nawet węch
Tak czuły zawsze
Na każdy aromat
Nic nie wyczuwa.

Tylko wciąż czuję
Twe ciepło przy mnie
Nim emanujesz
Przypominasz tym

Że ciągle żyjemy.

Pierwszy raz w życiu napisałam wiersz biały... To dziwne uczucie, gdy nie musisz instynktownie szukać rymów.