- Wow! - kociak zawołał zachwycony.

- To domowe kocię! - Złoty Kwiat zawołała bardziej przerażona tym, że kociak jest bez matki, niż, że jest kotem domowym. - Co robisz bez mamy? - podeszła do malucha. Ognista Gwiazda rozpoznała w kociaku Obłoczka.

- Moja mama to Księżniczka, a ja chcę zostać kotem klanu. - maluch miauknął.

- Nie martwi się o ciebie? - Oszronione Futro zapytała.

- Nie. Powiedziałem jej, że odchodzę. - Obłoczek zamachał ogonkiem jak pies.

- A jak się nazywasz? - zapytał Biała Burza.

- Jestem Obłoczek. - kociak odparł.

- Poczekajcie. Obłoczku, nie jestem pewna czy twoja matka rzeczywiście wie o wszystkim. - Ognista Gwiazda przerwała.

- Noo... Może nie do końca.

- Musi się o ciebie martwić.

- Nie. Ona zawsze mówiła, że chciałaby mieć kociaka w klanie. Odkąd spotkała Ognistą Furię.

- To ja, ale już się tak nie nazywam.

- Spotkałaś go już? - zapytała ciekawie Wierzbowa Skóra.

- Tak. Nie chciałam go straszyć. To w końcu kocię. A skąd znalazłeś nasz obóz?

- Po zapachu. Wszędzie go tu czuć. - Obłoczek wzruszył ramionami.

- Rozumiem... - Ognista Gwiazda westchnęła.

- Zostanę w klanie? - Obłoczek zapytał.

- Na razie tak. Brązowy Pysku, zajmij się nim, proszę. - przywódczyni uprzejmie poprosiła.

- Dobrze, choć. Pokażę ci obóz. - kocica zaprowadziła malucha do żłobka.

- Krucze Skrzydło, weź Wierzbową Skórę. Idziemy do gniazd Dwunożnych poinformować o wszystkim. - Ognista Gwiazda specjalnie wybrała na patrol łagodne koty, by nie przerazić za bardzo matki Obłoczka. Czarny wojownik zawołał Wierzbową Skórę i trzy koty ruszyły w kierunku legowisk Dwunożnych. Ognista Gwiazda dobrze pamiętała trasę do domu Księżniczki. Wyszli z lasu i przez chwilę szli wzdłuż płotów. Ognista Gwiazda wskoczyła na jeden z nich. Księżniczka znowu była w swoim ogrodzie, tym razem, była wyraźnie zmartwiona.

- Jeśli chcesz kocimiętkę, proszę! Jest cała dla ciebie! - zawołała gdy ujrzała Ognistą Gwiazdę.

- Na razie podziękuję. - Ognista Gwiazda odparła. Krucze Skrzydło i Wierzbowa Skóra dołączyli do przywódczyni na płocie.

- Czego chcecie!? Dam wszystko! - kotka drżała z przerażenia.

- Nie bój się. - Wierzbowa Skóra uspokoiła.

- Martwisz się o swojego syna? - Krucze Skrzydło zapytał.

- Zabraliście go! Zjedliście jak mysz! - Księżniczka spojrzała na Ognistą Gwiazdę swoimi wielkimi oczami.

- Nie. - płomienna kotka pokręciła głową. - Obłoczek sam przyszedł do naszego obozu. Dosłownie chwilę temu.

- A czy... czy on tęskni? - zapytała Księżniczka drżącym głosem.

- Nie widać było tego po nim. Ale mówił, że chciałaś mieć kociaka w klanie. - Wierzbowa Skóra zauważyła.

- Tak, chciałam. Ale będzie mógł tu czasem przychodzić?

- Jak zostanie przynajmniej uczniem. - Ognista Gwiazda potwierdziła.

- A nie może teraz? - Księżniczka trochę ochłonęła.

- Nie, to kociak. Kociaki siedzą w obozie. - Krucze Skrzydło zaprzeczył.

- Dobrze. Tylko powiedzcie, żeby o mnie pamiętał. I jadł pięć posiłków dziennie. - Księżniczka poprosiła. Ognista Gwiazda powstrzymała śmiech. Pięć posiłków dziennie? To było śmieszne. - I nie dajcie mu zmarznąć. Macie chyba tam jakieś kocyki? - Ognista Gwiazda ledwo trzymała śmiech. - I nie pozwalajcie mu wychodzić na śnieg, bo się przeziębi. I niech nie chodzi po niczym twardym, bo sobie łapki poniszczy. I jeszcze proszę, by nie chodził między kolcami, bo futro mu się poczochra i niech nie je za dużo mięsa, bo sobie zęby popsuje i nie pozwólcie mu się zmoczyć bo zachoruje. Uważajcie też na zioła, które mu dajecie, bo nie chcę by umarł. A co do śmierci, ma nie walczyć, bo stres szkodzi zdrowiu. I ogólnie ma się nie stresować. Nie przemęczajcie go też, bo będzie osłabiony. Niech śpi z dziesięć godzin dziennie i nie krzyczcie na niego. Jak czegoś nie chce, to mu pozwalajcie nic nie robić. - Księżniczka wyrzuciła z siebie.

- Rozumiemy. - Krucze Skrzydło powiedział obojętnie.

- To my już idziemy. - Wierzbowa Skóra zeskoczyła z płotu, a za nią Krucze Skrzydło i Ognista Gwiazda.

- I pamiętajcie, że są rzeczy których nie lubi! On musi mieć wolność wyboru co robi!!! - Księżniczka zawołała za nimi.

- Wymieniła wszystkie rzeczy, jakie wiążą się z byciem wojownika. - Krucze Skrzydło westchnął.

- Cieszę się, że nikt nie wybuchnął śmiechem. - Ognista Gwiazda podziękowała. Wrócili do obozu. Obłoczek bawił się z innymi kociakami piszcząc radośnie. Ognista Gwiazda zerknęła w niebo. Obłoczek z pewnością będzie dobrym wojownikiem. Wytropił obóz wojowników i miał świetny słuch. Nagle coś zauważyła. Niedługo pełnia! Następnej nocy! Sprawdziła czy kaszel Mysiego Futra się nie pogarsza i poszła jeszcze odwiedzić Piaskową Burzę.

- Witaj Ognista Gwiazdo. - uśmiechnęła się do przyjaciółki.

- Cześć. Jak kociaki? - zapytała Piaskową Burzę. Kotka od jakiegoś czasu spała nieco bliżej innych karmicielek i pozwalała łapać swój ogon. Złoty Kwiat uważała, że zaczyna działać u niej instynkt macierzyński.

- Dobrze. Czasami się wiercą. - Piaskowa Burza polizała swój brzuch. - Ale Krucze Skrzydło przynosi mi codziennie mysz.

- Ja będę już iść. Muszę jeszcze postanowić kto pójdzie jutro na zgromadzenie. - Ognista Gwiazda zawróciła.

- Powodzenia. - Piaskowa Burza powiedziała na pożegnanie.

- Do zobaczenia. - Ognista Gwiazda wyszła z żłobka i udała się do swojego legowiska. Po drodze zawołała Lwie Serce. Kiedy byli już w legowisku przywódcy, Ognista Gwiazda zaczęła.

- Muszę wybrać kogo zabrać na zgromadzenie.

- Myślę, że dobrze by było zabrać Prędką Łapę i Rozżarzoną Łapę. - Lwie Serce zaproponował.

- Zgadzam się. Wydaje mi się, że powinnyśmy zabrać też Szarą Pręgę. - Ognista Gwiazda podsunęła.

- Nie mam nic przeciwko. Ale lepiej, żeby Mysie Futro została w obozie. Nie chcemy żeby kaszel rozprzestrzenił się na inne klany. - Lwie Serce stwierdził. Ognista Gwiazda zgodziła się z nim.

Nie chce mi się dalej pisać o wyborze kotów na zgromadzenie. Ale może jeszcze dziś coś opublikuję, ale małe szanse na to.