Elynne

Gelukkig duurt het niet lang voordat ik weet welke auto ik moet hebben. Een jongen komt uit een witte auto gerend en schreeuwt de naam van mijn 'begeleider'. Zijn gezicht heeft het uiterlijk van een tiener, maar ik denk dat hij ouder is. Ik vraag me af of Mike ook 'kleuter' tegen hem zegt.

'Mike, wat deed je?!' schreeuwt hij luidkeels. Dan rent hij naar hem toe en slaat een arm om hem heen. De tiener heeft groen haar en draagt een blauw bloesje en een spijkerbroek. Zijn haar zit erg netjes vergeleken met dat van Mike.

Ik wend mijn blik af van de twee en loop zo stevig mogelijk door naar de witte auto. De auto is klein en er is plek voor vier man. Aan de onderkant van de auto zie je dat het ding nodig een wasbeurt nodig heeft. Op de achterbank zit iemand. Als ik dichterbij kom, zie ik een vrouw met roze haar zitten. Haar haar heeft ze opgestoken. Haar lokken zijn dik, dus het zijn vast dreadlocks. De vrouw is waarschijnlijk rond de twintig jaar oud. Ze kijkt verveeld voor zich uit. Waarschijnlijk wacht ze tot de jongens terugkomen.

'Fuck off, ik hoef niet bij jou achterop de rug!' hoor ik Mike schreeuwen. Ze zijn nu halverwege. Inmiddels heb ik de auto al bereikt.

Ik doe het portier van de bijrijdersstoel open en ga zitten. Alsof ik al meer dan honderd keer in deze auto gezeten heb.

'Wat gebeurt daar?' vraagt de vrouw vanaf de achterbank. 'Die Mike van jullie is echt een schoft', zeg ik alleen maar. Het is even stil.

'Oh, hoezo dan?'

'Hij is onbeleefd.'

'Wat zei hij dan?' Zelfs zij benadert me alsof ik een kind ben. Haar toon ergert me.

'Ik heb hem geschopt.' Het klinkt echt kinderachtig. Dit gaat echt de verkeerde kant op. Ik kan mezelf wel slaan. Hem schoppen is helemaal niet professioneel.

Ze is weer even stil.

'Mag ik je er alvast op wijzen dat geweld niet echt helpt als kennismaking?' Jezus, ze zegt het alsof ze de rector is van een school. Ik doe allang niet meer aan school. Ik ben geen kind meer.

'Ik snap dat hij vervelend kan zijn, maar hou je in. Aan onnodige ruzies heeft niemand behoefte', vervolgt ze. Ze zegt het netjes en bedoelt het niet gemeen, maar ik voel me ontzettend op mijn teentjes getrapt. Lukt het me wel om hier mijn hoofd boven water te houden? En vooral; lukt het wel om mezelf te bewijzen? Ik begin niet zo goed volgens mij.

Het portier gaat open. Mike stapt in en kruipt achter het stuur.

'Het liefst scheld ik je verrot of rijd ik over je heen met de auto, maar omdat de baas dat niet zo leuk vindt, doe ik het niet', zegt hij nors. Hij start de auto. 'Anders had je allang op het kerkhof gelegen.' Ik bedenk razendsnel een weerwoord en open mijn mond al, als de dreadlocks-vrouw ertussendoor komt. 'Waarom willen jullie elkaar nú al het leven zuur maken?' vraagt ze geïrriteerd. 'Die meid schopte Mike's knie aan diggelen', antwoordt de groenharige. 'Ja, kutwijf', zegt Mike. 'Ik wil ook wel je andere knie schoppen, hoor', zeg ik met een grijns. Hij werpt me een dodelijke blik toe en concentreert zich dan weer op de weg.

Ik hoor hoe de roze-harige achter me een diepe zucht slaakt.

'Nou, ik ben Danielle,' zegt ze, 'en dat is Michiel.' Ze wijst even kort naar de jongen die vrij jong lijkt. Zou ik vragen hoe oud hij is? Nee, dat zou dom zijn. Gelukkig beantwoordt hij zelf mijn vraag. 'Je kijkt echt alsof ik zestien ben of zo,' zegt hij vrolijk, 'maar ik ben twintig hoor!' Hij zegt het een beetje op zo'n manier dat het misschien een grap is. 'Echt hoor', voegt hij eraan toe. Ik knik als bevestiging dat ik hem geloof. Michiel lijkt me de aardigste van de drie. Hij is de enige die me nog niet aanspreekt alsof ik een kind ben. Het is zielig van mezelf dat ik nou het liefst vriendjes wil worden met de gast die het jongst lijkt.

Als ik uit het raam kijk, zie ik dat Mike als een dronkaard zit te rijden. De auto slingert een beetje en lijkt steeds opnieuw op te trekken. Om misselijk van te worden.

'Heb jij je rijbewijs op de kermis gehaald of zo? Of heb je niet eens een rijbewijs?' vraag ik spottend. 'Hou je bek. Door jouw kutactie kan ik het pedaal niet meer indrukken zonder dat het verrekte pijn doet', snauwt hij. Zijn been trilt als hij meer gas geeft. Lekker voor hem.

'Moet iemand anders rijden? Zo vallen we teveel op met dat rijgedrag van jou', vraagt Danielle. 'Michiel kun jij...' 'Nee, ik ga niet rijden', kapt hij haar af. 'Het is maar voor eventjes, we zijn zo weer bij de garage.' De zin roept vragen bij me op. Hebben ze een garage bij hun huis? Heeft Michiel een rijbewijs? Eén van mijn vragen besluit ik te stellen. 'Heb je geen rijbewijs?' vraag ik op neutrale toon. Michiel kijkt naar beneden en trekt zenuwachtig aan zijn gordel. Zijn enthousiasme is helemaal verdwenen.

'Jawel, maar ik durf niet meer. Echt niet', zegt hij zacht. Omdat hij tenminste normaal tegen me doet, vraag ik niet verder.

'En nu?' vraag ik. 'Nu rijd ik gewoon door, want we zijn er toch zo', zegt Mike. Om zijn woorden kracht bij te zetten drukt hij het gaspedaal harder in. Hij verbijt de pijn en rijdt stug door.

Zo, alweer 200+views :D Dat is zo veel! *screams* En I know, er zijn mensen die echt wel vijf verhalen hebben met meer dan 1000 vieuws, maar dat maakt niet uit xD Ik ben hier al heel blij mee! Thank you for reading :D :D (ik kan het niet vaak genoeg zeggen) 

Binnenkort houd ik ook een grote schoonmaak om alle lelijke fouten uit het verhaal te halen. Dank aan de mensen die dit deden xD Hebben jullie je lolly's al op? :0 

Bye~ En vergeet niet te stemmen als je van dit hoofdstuk genoten hebt als je wil ^^