Dit is het domste idee dat je ooit hebt bedacht, Grace.

Ik bijt op mijn lip als de naald in mijn vel komt en ik onderdruk een schreeuw.
Bloed welt op en even later voel ik de smaak van ijzer.
Saphiras gezicht staat ook vertrokken van de pijn. Alleen is het bij haar omdat ik in haar hand knijp.

God, Grace, wat ben je kleinzerig.

Mijn hart gaat als een razende te keer maar ik geef geen kik.
Even later sta ik buiten met exact hetzelfde hartje op mijn pols als die van James.
In de taxi onderweg naar de tattooshop waar heel de bende hun tattoos laat zetten heb ik Saphira nog gevraagd waarvoor James zijn tattoos stonden.
De klok wist ze niet, maar het hartje was voor zijn tweelingzus. Voor mij.
Daarom heb ik besloten zijn voorbeeld te volgen. 

Ik betaal de taxi deze keer naar huis, maar wanneer we voor mijn huis staan blijf ik in de taxi zitten. Het is al laat, nu naar huis gaan zou boze ouders betekenen, een paar uur later naar huis gaan zou ook boze ouders opleveren. Er is geen verschil, alleen een paar uurtjes plezier. Ik draai me terug naar Saphira: 'Heb je zin om nog iets leuks te doen?'
Saphira knikt opgewonden als antwoord en geeft in de taxi den adres in dat ik niet ken.

'Waar gaan we naartoe?' Vraag ik.

Saphiras gezicht betrekt en ik zie een vleugje van schuldgevoel.

'Ash zal het leuk vinden om je tattoo te zien.' Dat zijn andere woorden voor: we gaan naar de bende.

Ik reageer niet op haar en krab aan het plastic dat over de kersverse tattoo zit.
Ik had toch nog een afspraak met hem voor de rest van de uitleg die god-weet-waarover gaat. Ik hoop alleen dat Candice er niet is.

Mijn gebeden zijn niet verhoord, Candice zit -net als de rest- aan de grote tafel. Ze lijken in een vergadering te zitten. Aarzelend stap ik naar voor, meegesleurd door Saphira.

'Jongens!' Iedereen kijkt geïrriteerd op maar Ash' gezicht klaart direct op wanneer hij mij ziet.

'Jullie kennen toch James zijn tattoo? Het hartje op zijn pols, voor Grace?'
Enthousiast kirt ze: 'Kijk!'

Terwijl ze mijn arm laat zien aan de groep.

De twee broers rekken hun hals, net als Emmanuel. 'Wauw.' Mompelt de jongen. Het was waarschijnlijk niet de bedoeling dat ik het hoorde.
Ash staat op om mijn tattoo te bekijken. Hij knikt goedkeurend. 'Mooi.' Aldus Ash. Ik glimlach.

'Ik vind dat het tijd is om Grace de waarheid te vertellen.' Verbaasd kijk ik op. Ik ben verrast door de woorden, maar eigenlijk nog meer door de persoon die het zegt. Candice kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Wel? Wil je niet weten waarvoor we staan? Waar we voor strijden?'
Even welt er vreugde in me op omdat ze deze informatie met mij wil delen, maar nog geen twee seconden later heb ik al door dat ze gewoon wil dat ik ophoepel. Uiteindelijk knik ik. Ja, tuurlijk wil ik weten wat deze groep bij elkaar bracht. Maar nee, ik ga niet ophoepelen. En zeker niet voor haar.
'Dus,' zegt ze wanneer niemand reageert, 'wij noemen onszelf een bende, maar het is niet dat wij een terroriserende bénde zijn, eerder een bende vrienden. En James,' ze gaat door zonder dat er een greintje verdriet in haar stem doorklinkt, 'heeft iets ontdekt. Hij was een keer ziek, en is naar huis gegaan van school. Zijn vader was binnen en hij hoorde hem praten met een of andere Camille.' Candice spuugt die naam uit alsof de President een stuk vuil is. 'En Camille, onze geliefde President, had dus een relatie met Leonard, jouw vader. Misschien nu nog altijd, maar dat weten we niet.'
Ze haalt even diep adem om dan weer verder te gaan: 'James wilde weten waaróm jullie vader in hemelsnaam vreemdging, dus hij achtervolgde zijn vader, dagenlang en hij hield alles bij in een schriftje van echt papier. Maar aan het krantenartikel te horen, ken jij dat schriftje al.'
Mijn gedachten vliegen terug naar het moment wanneer ik het schrift vond. Ik heb het boek met een klap dichtgeslagen na alle vreemde dingen die er in stonden en daarna niet meer opengedaan.
In de hoop dat Candice verder gaat over wat er ik het schrift allemaal nog staat kijk ik haar aan.
'James' favoriete vakken waren altijd al aardrijkskunde en geschiedenis. Alles wat in de Bovenwereld gebeurde interesseerde hem enorm. Hij wist er dus al veel van voordat hij de President ging bespieden. Alleen kwam hij toen veel meer te weten, wat hij allemaal opschreef. Ondertussen wist hij al lang wat er gaande was tussen jullie vader en mevrouw Weatherfield, maar hij bleef gaan, om meer en meer te weten te komen. Tot hij op een dag iets te weten kwam, waar hij ons voor heeft samengebracht.' Ik hang aan haar lippen maar ze zwijgt, wachtend op een teken van de anderen of ze mag verdergaan, maar ook zij hangen verslingerd aan haar lippen. Alsof ze dit verhaal voor het eerst horen.
'Hij...' Candices adem stokt, 'hij hoorde dat de Bovenwereld wel bewoonbaar.'