To Stay or to Leave?

JB

"I'm breaking up with you."

"I'm breaking up with you."

"I'm breaking up with you."

Pa-ulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang sinabi niya kanina. Pa-ulit-ulit ding nadudurog ang puso ko. Hindi ko alam kung bakit niya ginawa yun? Minahal ko siya. Alam kong mahal niya din ako. Bakit?

I'm here, standing at the rooftop. Na ka silip sa bakanteng lupa na may mga bato na babaksakan ko. Nawawalan na ako ng pag-asa. Wala na siya, wala ng dahilan para mabuhay ako, wala na akong saysay, wala na.

Tumungtong ako sa mahabang upuan sa rooftop. Isang hakbang ko pa ay malapit na akong mamatay, at pag pangalawang hakbang, mawawala na ako sa mundo, wala nang sasagabal at magpapahirap kay Garnet. Papalayain ko na siya.

Ngunit bago pa ako tumalon...

Garnet

"Yes tita?" Pagsagot ko sa tawag ni tita Isabelle

[Uhm, hija. Kasama mo ba si JB? Hindi pa kasi umuuwi at hindi ko ma-contact.]

Kinabahan ako sa sinabi ni tita. I'm very sorry for what I did. This is a big mess!

"Sorry po tita. Hindi ko po siya kasama. Hahanapin ko po siya. Bye po." Binaba ko agad ang telepono at hindi ko na hinintay pa si tita na sumagot "Snow alis na ko. Emergency lang. Bye!" Sabi ko at dali-daling lumabas ng kwarto niya. Saan ko siya hahanapin? Saan ba siya pwedeng magpunta? Sa bahay? Hindi. Sa restaurant? Ayaw niyang makita si Jeff. Sa park? Yung rooftop. Shit!

Sa kadahilanang wala akong masakyang jeep at tricycle, napag-desisyonan ko na tumakbo papuntang park kahit alam kong sobrang layo nun sa ospital. Para kay JB. Malayo pa lang ako ay tanaw ko na ang kotse ni JB na naka park sa labas ng park. Ngunit hinarangan ako ng isang may edad na lalaki.

"Sorry miss. Pero sarado na po ang park. May gagawin jo ditong building." Sabi nung lalaki

"Wala akong pakialam kung ano ang gagawin niyo dito! Kailangan kong pumasok kasi nandito yung boyfriend ko at kailangan ko siyang puntahan!" Sigaw ko

"Eh miss wala na pong tao diyan!"depensa nung kasama niyang babae. Mga tauhan siguro sila sa park.

"Eh andito yung kotse niya eh!" Sigaw ko at tinuro ang kotse ni JB

"Baka naman naki park lang miss." Sabi ulit nung babae

"Naki-park? Bakit siya makiki-park kung katapat lang ng park yung bahay niya?! Kapag may nangyaring masama sa kanya itutulak ko kayo sa swing ng 360 degrees!" Sigaw ko at tinulak yung lalaki. Tumakbo ako ng napakabilis papasok. Malapit na ako sa building na abandonando. Dali-dali akong pumasok duon at nagtungo sa rooftop gamit ang hagdan. Hindi ako pwedeng mapagod, nakasalalay dito ang buhay ng taong mahal ko.

Pagdating ko ng rooftop, naabutan ko siya na naka-tungtong sa upuan. Etong rooftop ay puno ng masasayang memories, ayokong dagdagan ng malungkot. Dali-dali akong tumakbo palapit sa kanya at hinawakan ang wrist niya. Nagulat siya sa'kin at napatingin. Hanggang ngayon, umiiyak siya.

"JB..." Sambit ko at naiyak. Umiling ako na senyales na pinapatigil siya sa masamang balak niya. Ngumisi siya habang umiiyak at bumaba sa upuan. Hinawakan niya ang magkabilang kamay ko at hinalikan ang kanang kamay ko.

"JB please..." Hindi ko maiwasang maiyak. I felt sorry for what I did. Naguluhan lang ako. Gusto kong ipaliwanag sa kanya lahat pero pakiramdam ko sobrang hina ko, na dapat ako yung mawala, hindi siya. Binitawan niya ang mga kamay ko.

"Please what? Stay or leave?" Sabi niya habang umiiyak ngunit ngumingisi siya

Ewan ko pero hindi ako naka sagot.

"Ayaw mo na sa'kin, diba? I should leave, you already let me go, I should also set you free." Sabi niya

"JB mahal kita. Masyado lang magulo yung sitwasyon. It's not my intension. Masyado na akong naguguluhan! Hindi ko alam ang nangyayari! JB please!" Depensa ko at humagulgol na ako ng iyak. Niyakap niya ako ng napaka higpit.

"Sorry..." Paulit-ulit kong sinasabi. I'm so guilty right now! I should die! This man doesn't deserve a girl like me! An idiot like me! I hate myself! I hate my body!

Sa mga panahong yun, bumalik lahat ng ala-ala naming dalawa. Mga magaganda at malulungkot na ala-ala. Simula nung mga panahong ayaw ko sa kanya, nung maging alaga ko siya, nung naging magkaibigan kami, nung mga panahong hindi niya ko iniwan at lagi akong binabantayan, nung mga panahong hindi kami nagkibuan, nung mga panahong nag-aminan kami, nung mga panahong naging kami, ung nalaman namin yung tungkol sa sakit ni Snow, at yung kagagahan kong ginawa, ang makipaghiwalay.

"JB. Please, stay..." Sabi ko

"I can't promise that, Garnet. Sorry." Napahagulgol ako sa binitawan niyang salita. What does he mean? He wont leave me right? Hanggang sa huli kami pa din diba? Right? Walang iwanan!

"You promised me that you wont leave me. Please JB." Hagulgol ko pero hindi siya sumagot. Niyakap niya lang ako ng napaka higpit. Tumagal kami sa ganung posisyon bago siya magsalita ulit.

"I'm tired..."

"But I'm not tired, JB. Andito ako para suportahan at alalayan ka. Hindi na kita iiwan JB, pangako." Sambit ko habang umiiyak "Please JB, stay."

Kumalas siya sa yakap. Kitang-kita ko ang mata niyang maga na ngunit hindi pa rin tumitigil sa pagluha. He's my weakness. I don't want him to leave.

Natauhan na lang ako ng halikan niya ako sa labi.

"Thank you sa lahat ng ginawa mo para sa'kin, Garnet. I love you."