The Last Chapter

Garnet

5 years past

Napakarami ng nagbago sa limang taon na yun. Nakapag tapos ako ng pag-aaral sa kolehiyo at naging isang lisensyadong guro.

Si ate? OFW na, pero umuuwi siya tuwing pasko hanggang bagong taon. Yung mga anak niya, nasa pangangalaga ko. Buti na lang at 15 years old na si Margaret na siyang panganay. Kahit papaano ay nagiging mabuting ate siya sa mga nakababata niyang mga kapatid. Yung sunog niyang asawa? Patay na. Nagkaroon ng TB dahil sa pagiging lasenggo.

Si Snow, unti-unti siyang gumagaling sa sakit niya. Masaya nga ako para sa kanya, dahil sa kabila ng mga paghihirap niya, gumagaling na siya. Bumabalik na ang pagiging masiyahin niyang babae. Huminto man siya sa pag-aaral, handa kami para suportahan siya.

Si Kurt? May sakit pa rin. Last 3 years kasi, mas lumala ang sakit niya hanggang sa naging stage 4 na ito. Pero kahit na monggoloid yun, naging kaibigan ko yun, kaibigan NAMIN to be exact. Ipagdadasal namin siya para gumaling na. Actually, sila na ni Snow. Yay! Seriously.

Si Jeff? Nakulong. Marami na rin pala kasi ang nagahasa niyang babae. Buti nga sa kanya! He deserves to be in jail and in hell! Kung ako nga na muntik nang ma rape halos mamatay na pano pa kaya yung mga na rape niya. He's a devil.

"I announce you as husband and wives!"

Natauhan ako sa sinabi ng pari. Pati ba naman sa araw ng kasal mo tulala ka pa rin Garnet? -__- Psh!

*~~~~*~~~~*

"Kanina ko pa hindi nakikita si Snow. Na saan ba siya? Bakit hindi siya sumama sa picture taking?" Tanong ko

"Bawal daw kasi siyang magtagal, and besides, kailangan niya din magpahinga. And about Kurt..." Sagot ni Margaret. Sayang naman, pero I understand her situation. Kailangan niyang magpahinga at bantayan si Kurt. Maybe later after the reception puntahan namin si Kurt.

"Ahh. Where's your mom? Andito lang si ate Emerald kanina ah. And si mama din pala?" Tanong niya habang nakayakap sa'kin. Tss. Hanggang ngayon ang sweet niya pa rin, hays!

"Sorry. Na-ihi lang kami. Hehe." Wow. Ang bilis naman nila ate.

"Halika na." Aya sa'min ni tita papuntang reception

While in the car, heading to the reception, while he's still hugging me, I remember those challenges and problems na nalampasan namin. Not one, but many. Because we promised not to leave each others arm.

The day we met, the day we become classmates, the day that I became his maid, the day that we became close to each other, the day that he became cold to me, the day that I confess him my feelings. The day that he accidentally confess his feelings to me, the day that we announced that we are officially dating and became a couple, the day I break up with him and beg for him to stay. And those challenges that we fight for to save our relationship. This man I saved from his fourth and fifth attempt of suicide, the man who  loved me and will be my forever love.

Nagulat ako ng hawakan niya ang kaliwang kamay ko at tiningnan ang singsing.

"Mrs. Garnet Symphony Declafera-Reezzer." Sabi niya at hinalikan ang kamay ko. Hindi pa rin nagbabago ang dating JB na nakilala ko, my weakness.

The sweet, cold and cool guy I met is now beside me, from the church, heading to the reception. And me, wearing this beautiful wedding gown. Today is my special day, my wedding, our wedding. The we promised to God that we will not leave each other, that till death do us apart. I, Garnet Symphony Declafera-Reezzer is now married to John Benedict Reezzer.

*~~~~*~~~~*

1 month later

Nandito kami sa ospital, sa kwarto ni Kurt. It's JB's birthday and we will celebrate it here. Kami-kami lang ni JB, Snow at Kurt ang nandito. Since it's his birthday, I think this is the time to announced the secret.

Kami ni JB ay naka-upo sa sofa, magkatabi habang magkahawak ng kamay. Samantalang si Snow ay naka-upo sa higaan ng nakahigang si Kurt.

Tinaasan ako ng dalawang kilay ni Snow, senyales na maaari ko ng sabihin ang sorpresa.

"Guys. Tahimik. May sasabihin si Garnet." Sabi ni Snow at tiningnan ako, tiningnan din ako ng dalawang lalaki na para bang hinihintay ang sasabihin ko.

"Wag kayong mabibigla ah..." Ako "Buntis ako." Halata sa mukha ng dalawang lalaki ang gulat "Two weeks na." Sabi ko at niyakap ako ng napaka higpit ni JB sabay halik sa'kin sa noo.

"Chill bro! Buntis yan!" Sabi ni Kurt. Kumalas sa yakap si JB at muling nagsalita.

"Bakit kasi hindi na rin kayo gumawa ni Snow?" Pagbibiro ni JB habang naka-akbay sa'kin. Binigyan siya ni Snow ng death glare habang si Kurt ay panay tawa lamang.

"Jutay kasi 'to." Pagbibiro ni Snow kay Kurt

"Ako? Jutay? Ilang anak gusto mo?" Paghahamon ni Kurt

"Anak? Seryoso ka? Ni hindi ka nga makatayo diyan yung junior mo pa kaya?" Pagbibiro ni Snow dahilan para tumawa kaming lahat samantalang si Kurt ay napakasama ng tingin kay Snow, pati na rin sa'min.

"Basta Kurt. Ikakasal pa tayo at magkakaroon ng pamilya!" Sabi ni Snow at itinaas ang kanyang pinky finger

"Promise!" Sabi ni Kurt at isinabit ang pinky finger sa pinky finger ni Snow

Promises are just words, pero sana, and please, matupad sa kanilang dalawa.

Third Person's POV

6 years later

"Aren't you guys excited to see your next brother?" Tanong ni Snow kay Alexandrite at Amethyst, ngunit tanging tingin lamang ang naging sagot ng dalawang bata. Habang si Kurt ay tumatawa na para bang walang bukas.

Pagdating ng ospital, dali-dali silang nagpunta sa recovery room kung na saan ang mag-asawang Garnet at JB. Kahapon pa nanganak si Garnet ngunit napag-usapan nila na ngayon na lang mag-punta upang hindi na mapagod ang dalawang bata.

"Garnet na saan na si baby?!" Biglang sigaw ni Snow pagbukas ng pintuan ng recovery room. Sinamaan siya ng tingin ni Garnet na noo'y buhat ang bata. Halos lahat ng nandoon ay napatingin kay Snow ngunit wala siyang paki  at dali-daling pinuntahan si Garnet at dahan-dahang kinarga ang baby.

"Hoy! Iniwan mo ko?" Pagrereklamo ni Kurt na noo'y naka wheelchair

"Kaya mo na yan." Sabi ni Snow at binigay ang atensyon sa bagong panganak na batang lalaki

Pumasok na si Alexandrite, Amethyst at Kurt habang nakangiti. Kitang-kita sa kanilang mga mukha ang sobrang saya dahil sa baby.

"Anong pangalan ni baby?" Tanong ni Kurt

"Onyx Gabriel Reezzer will be his name. The brother of Alexandrite Andrei Reezzer and Amethyst Diamond Reezzer." Sagot ni JB

Napatingin naman si Garnet sa katabi niyang babae na naging kaibigan niya at noo'y karga ang batang babae. Halata din sa mukha ng mag-asawa ang saya dahil sa bagong silang na babae.

"Babae ang anak mo?" Tanong ni Garnet sa katabi niyang nanay

"Oo." Sagot ng katabi niya "Eh yung sa'yo?"

"Lalaki. Anong pangalan nung anak mo?" Garnet

"Sapphire Ruby Sanchez. Yung iyo?"

"Onyx Gabriel Reezzer. Sana magkakilala sila paglaki nila 'no?" Garnet

"Oo nga eh. Sakto magkapareho pa sila ng birthday."

Parehong pamilya ay naging masaya dahil sa mga bagong panganak na cute na mga bata.

And the new beginning starts here.