Ερνέστο και Ντόνα ΝτεΡόουζ.

Μιχαήλ Γκρέι.

Και οι 3 δούλευαν στο ίδιο εργοστάσιο. Οι οικογένειες γνωρίζονταν μεταξύ τους καιρό. Για χρόνια μάλιστα.

Αρκετά κοινά. Μαζί με το γεγονός πως δολοφονήθηκαν στον ίδιο χώρο εργασίας και η αστυνομία τους βρήκε μέσα σε μια μεγάλη λίμνη αίματος.

Το κακό άργησε να γίνει αντιληπτό στον οίκο Γκρέι. Σύντομα όμως έγινε. Αρχικά κάτι έδειχνε ότι δεν πήγαινε καλά όταν η Μιράντα και η κυρία Γκρέι συνειδητοποίησαν πως αργούσαν να επιστρέψουν, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Ύστερα το γεγονός πως ο άντρας της κυρίας Γκρέι δεν απαντούσε στις κλήσεις που του έκανε. Τότε για εκείνη το πράγμα άρχισε να γίνεται ανησυχητικό. Τότε ωστόσο δεν είχε ιδρώσει το αυτί της Μιράντας, η οποία πήγε πάλι πάνω στο δωμάτιο της Μέλανι όπου περίμενε για να συνεχίσουν το τουρνουά τους στο UNO.

Μία ώρα αργότερα ωστόσο οι δυο τους άκουσαν ένα γδούπο κάτω στο σαλόνι, σαν κάτι βαρύ να πέφτει στο πάτωμα. Περίεργες και παρότι η Μέλανι ήταν έτοιμη να πάρει νίκη μετά από 3 χαμένους γύρους στο UNO, σηκώθηκαν και κατέβηκαν κάτω να δουν τι συνέβη.

"Μαμά!" Έσκουξε η ξανθούλα τρέχοντας κοντά στην Σκάι Γκρέι η οποία ήταν πεσμένη στο πάτωμα με την πλάτη της να ακουμπάει στο τοίχο και μια απερίγραπτα σοκαρισμένη έκφραση στο πολύ πιο χλωμό πρόσωπο της.

Το σταθερό τηλέφωνο του σπιτιού, από αυτά που είναι κολλημένα στον τοίχο, κρεμόταν άχαρο αναπηδώντας με το ελαστικό του στριφογυριστό καλώδιο πάνω κάτω. Το σαγόνι της Σκάι έτρεμε έντονα, τα γουρλωτά της μάτια κοίταζαν κάτι που ίσως δεν υπήρχε.

Ύστερα από αρκετές προσπάθειες της Μέλανι να τη συνεφέρει, η κυρία Γκρέι γύρισε να την κοιτάξει. Μα δεν είπε τίποτα αμέσως. Απλώς σηκώθηκε αργά χωρίς να βάλει το τηλέφωνο στη θέση του. Ξαφνικά έστρεψε τη πλάτη της στα κορίτσια, πήρε τη τσάντα της, πλησίασε προς την πόρτα και γυρνώντας το κλειδί στην κλειδαρότρυπα την άνοιξε.

Η προσπάθειες της κόρης της να τραβήξει τη προσοχή της ξανά, απέτυχαν. Μόνο μια στιγμή η κυρία Γκρέι σταμάτησε στο κατώφλι. Γυρνώντας πολύ λίγο το κεφάλι της πίσω, συμβούλεψε τα κορίτσια στα σύντομα να είναι φρόνιμα, να μην ανοίξουν την πόρτα σε κανέναν και γενικώς να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι έκαναν.

Τόνισε όμως ιδιαίτερα να πάνε νωρίς για ύπνο και να μην δουν τηλεόραση. Είχαν σχολείο αύριο. Έκλεισε τη πόρτα σχεδόν κοπανώντας τη. Παρότι η Μέλανι θυμόταν που οι γονείς της λέγανε να μην κοπανάει την πόρτα, ούτε καν πρόλαβε να κάνει αυτή τη παρατήρηση. Για άλλη μια φορά η Μιράντα φάνηκε να παίρνει την όλη κατάσταση χαλαρά.

Κι όμως παρατηρώντας λίγο καλύτερα, θα μπορούσε να δει κανείς πως τα χέρια της είχαν αρχίσει να τρέμουν λιγάκι. Η Μέλανι ωστόσο ήταν πιο ανήσυχη. Και σαν την πιο χαλαρή και ήρεμη φίλη που ήτανε, η Μιράντα την αγκάλιασε και απλώς την κούνησε και κανάκευσε σαν ένα μεγάλο μωρό για να την ηρεμήσει.

Βαθιά μέσα της ήθελε να αισθανθεί και η ίδια πιο ήρεμη. Ύστερα χαμογελώντας χαλαρά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και με αυτοπεποίθηση. Την καθησύχασε πως όλα θα πάνε καλά, όλα ήταν εντάξει. Ακόμη κι αν δεν ήξερε η ίδια τι δεν πήγαινε καλά ακριβώς. Ύστερα τραβώντας την Μέλανι απαλά από το χεράκι κατευθύνθηκαν στον καναπέ.

Και ξεχνώντας το τουρνουά UNO που είχαν πάνω, έκατσαν κάτω μπροστά στην τηλεόραση, σίγουρα αγνοώντας εντελώς ότι είπε η μαμά της Μέλανι για την τηλεόραση. Η Μιράντα έπιασε το τηλεχειριστήριο και πρότεινε να βρουν καμιά ταινία να δουν.

ΠΟΛΎ κακή ιδέα τότε Μιράντα. Μα που να ήξερες και συ...

Σύντομα πέτυχαν σε ένα από τα κανάλια ακριβώς τη στιγμή που ήταν να ξεκινήσει, μια ταινία με έγκλημα και αστυνομία. Την πρώτη ώρα όλα ήταν χαλαρά και την ίδια στιγμή λίγο έως αρκετά χαοτικά.

Οι δυο φίλες ενθουσιαζόταν με το καθετί που συνέβαινε, από τη στιγμή που βρέθηκε το πτώμα, μέχρι το πρώτο ανθρωποκυνηγητό όπου ο πρωταγωνιστής μπάτσος κυνηγούσε έναν ύποπτο σχετικό με το φόνο, μέσα στην πόλη.

Τη στιγμή ακριβώς όμως που ο πρωταγωνιστής πηδούσε σαν κυριολεκτικό αρπακτικό πάνω στον ύποπτο για να τον ρίξει στο έδαφος, η ταινία διακόπηκε για μια έκτακτη είδηση.

"Γ*ΜΏΏΏ!" Γκρίνιαξε η Μιράντα που από νωρίς αισθανόταν άνετα να μιλάει 'Γαλλικά'. Welcome to America. Οι δυο φίλες έσκασαν στα γέλια και κάρφωσαν πάλι τα μάτια τους στην οθόνη. Θα περίμεναν υπομονετικά να τελειώσει η έκτακτη είδηση και μετά η ταινία θα συνεχιζόταν απερίσπαστη.

Μα μετά από αυτό που θα έβλεπαν ο ενθουσιασμός τους για τη συνέχεια της ταινίας θα κοβόταν μαχαίρι. Μάλιστα δεν θα συνέχιζαν να την βλέπουν.

Τριπλό φονικό σε μηχανικό εργοστάσιο. Τα δυο κορίτσια αναγνώρισαν το όνομα του εργοστασίου όπου δούλευαν οι γονείς τους. Οι επόμενες αναφορές έλεγαν πως τα θύματα μαχαιρώθηκαν το καθένα σε όλο τους το σώμα 10 φορές όπως η αυτοψία φανέρωσε και που εδώ και περίπου 2 ώρες κείτονταν στο πάτωμα του εργοστασιακού χώρου.

Υπήρχαν ξεκάθαρα σημάδια πάλης και στοιχεία που η αστυνομία είχε βρει και εξακολουθούσε, λένε, να βρίσκει και αναφέρει στη κάμερα.

"Περνάμε τώρα στον επικεφαλής της αστυνομικής ομάδας και με το άτομο κοντινό στα θύματα για περισσότερες λεπτομέρειες."

Τα κορίτσια απόμειναν παγωμένα να κοιτάζουν την οθόνη ακούγοντας και αναγνωρίζοντας την φωνή της μαμάς της Μέλανι. Ακουγόταν να κλαίει, με λυγμούς που μόλις και συγκρατούσε. Και μίλαγε.

Για τον άντρα της, για το πόσο αναπάντεχο ήταν όλο αυτό. Τον Μιχαήλ της και τι θα κάνει χωρίς αυτόν... Τα ματάκια της Μέλανι σκοτείνιασαν, το σαγόνι της άρχισε να τρέμει ακούγοντας το όνομα του μπαμπά της. Δεν μπορεί!

Ένας άντρας, αστυνομικός μάλλον, ρώτησε τότε την κυρία Γκρέι αν ήξερε τις σχέσεις του άντρα της με τους συνεργάτες του στο εργοστάσιο. Η Σκάι είχε να πει πως ο άντρας της τα είχε καλά με όλους, ειδικά με την οικογένεια ΝτεΡόουζ. Δεν φανέρωσε ποτέ κάτι που να έλεγε το αντίθετο, πως κάτι πήγαινε στραβά.

Μέλανι και Μιράντα κοιτάχτηκαν με κατάπληξη για μια στιγμή και ξανακοίταξαν την οθόνη. Ο αστυνομικός συνέχισε τις ερωτήσεις. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδε τον άντρα της πριν το φόνο. Αν είπε κάτι παράξενο. Αν επικοινώνησαν καθόλου στο τηλέφωνο.

Φόνο;

Υπήρχαν κάποιες μέρες που ο κύριος Γκρέι πράγματι πληροφορούσε τη γυναίκα του ότι θα έμενε παραπάνω ώρα στην δουλειά πριν φύγει από το σπίτι. Αν συνέβαινε κάτι απρόοπτο ενόσω ήταν στη δουλειά ακόμη, θα επικοινωνούσε μαζί της.

Φόνο;!

Τα ίδια είπε και πριν φύγει για δουλεία, δηλαδή περίπου 12 ώρες πριν τον φόνο και τίποτα δεν έδειχνε αλλαγμένο στην έκφραση του. Αυτή τη φορά όμως από επικοινωνία στο τηλέφωνο, τίποτα, μηδενικά σημάδια ζωής. Δεν απάντησε σε καμία κλήση.

ΦΌΝΟ;!

Ούτε οι ΝτεΡοούζ, τους οποίους κάλεσε και αυτούς και που, αφού ρώτησε ο αστυνομικός ποια ήταν η σχέση της με αυτούς, απάντησε ότι ήταν στενοί οικογενειακοί φίλοι καθώς και οι κόρες τους ήταν φίλες μεταξύ τους. Ξανακοιτάχτηκαν τα 2 κορίτσια μεταξύ τους πριν ξανακοιτάξουν την οθόνη.

Και έφτασαν στο σημείο που πήραν την κυρία Σκάι τηλέφωνο. Να έρθει επειγόντως στο εργοστάσιο για ανάκριση και αναγνώριση των θυμάτων. Έπρεπε να το σιγουρέψουν ή κάτι τέτοιο, δεν άκουγαν και τόσο πολύ οι 2 φίλες. Μια παγερή σκοτεινιά είχε αρχίσει να τις κυκλώνει...

Μα το αποκορύφωμα έφτασε όταν η οθόνη της τηλεόρασης πρόβαλε τα τρία πρόσωπα των θυμάτων. Στο τέλος του ρεπορτάζ ειπώθηκαν πως τα πτώματα είχαν ετοιμαστεί να μεταφερθούν αργότερα για νεκροψία και περισσότερη ανάλυση για τα αίτια θανάτου τους.

Η μαμά της Μέλανι έσκουζε και έκλαιγε μέχρι το τέλος του έκτακτου ρεπορτάζ από το κύμα πόνου και θλίψης που την κατέκλυσε. Σε αντίθεση με την Μέλανι και τη Μιράντα.

Έκεινες... ήταν σιωπηλές. Μάτια γουρλωτά, χλωμές σαν φαντάσματα και ακίνητες σαν αγάλματα. Σχεδόν άψυχες. Δεν επικοινωνούσαν, δεν άκουγαν, δεν έβλεπαν πια. Το ρεπορτάζ είχε τελειώσει και η ταινία συνέχισε να παίζει.

Μα δεν είχε πια θεατές. Όταν η κυρία Γκρέι επέστρεψε στο σπίτι, περισσότερο κακό και περισσότερες ανησυχίες την περίμεναν. Μπροστά από την ανοιχτή τηλεόραση οι δύο νεαρές φίλες ήταν πεσμένες κάτω στο πάτωμα αναίσθητες.

Από εκείνη τη μοιραία μέρα και για τα επόμενα χρόνια, η Μέλανι και η Μιράντα δεν θα ήταν ξανά ίδιες.

1320 λέξεις...

καλή σας ημέρα. ή νύχτα.👋🏽