Μετά από το αιματηρό περιστατικό στην τραπεζαρία, ο Χένρι είχε επιστρέψει στην προηγούμενη ρουτίνα να παραμένει όλο το εικοσιτετράωρο στο κελί του, ως ποινή για τις μαλ*κίες που επέδειξε. Ευτυχώς ήταν μόνο για τρεις ημέρες προτού του επιτραπεί ξανά να βγει έξω.

"Εάν είναι στ'αλήθεια τόσο δύσκολο να μείνεις μακριά από φασαρίες, τότε σύντομα θα θεωρήσω πως δεν με πληρώνουν αρκετά." Γκρίνιαξε ο Μάλκολμ. Η γκρίνια του ήταν κατά κάποιο τρόπο ανακουφιστική για τον Χένρι.

Δεν τον γνώριζε καθόλου, όμως ήταν η μοναδική, ακόμη και αν ξεθωριασμένη, γραμμή σύνδεσης με την Ντάστιν. Κάπως, χάρις τη συνδρομή του μέντιουμ, είχε φτάσει ως εδώ να προσέχει τον γίγαντα και να τον διευκολύνει. Δεν μπορούσε όμως να του πάρει πολλά λόγια από το στόμα του.

Ό,τι είχε να πει την πρώτη μέρα το είπε και σταμάτησε μετά να κουτσομπολεύει. Άνοιγε στόμα για να παραπονεθεί κυρίως. Ακόμη και για τις ερωτήσεις που του έκανε για τον ξανθό φυλακιζόμενο, αρνήθηκε να πει παραπάνω από την πρώτη μέρα, πως δεν ήθελε να τον προσεγγίσει.

Άλλοι φύλακες ωστόσο φάνηκαν πιο 'πρόθυμοι' να μιλήσουν για αυτόν.

"Σε ενδιαφέρει η πουτ*να;"

"Να τον πηδήξεις θες; Δεν είμαστε σε μπουρδέλο χοντρέ κανίβαλε."

"Χάσιμο χρόνου να της μιλήσεις. Την προτιμάς να σου πάρει πίπα πάρα να την ακούσεις να μιλάει."

"Άθλια αρσενική τσο*λα, καλός μόνο στο να προσφέρει 'υπηρεσίες' και να σκοτώνει άντρες."

Τα βρομερά σχόλια των φυλάκων είχαν καταμπερδέψει εντελώς τον Χένρι. Κυρίως στο γεγονός ότι άλλοι φύλακες μίλαγαν για αυτόν ως άντρα και άλλοι ως γυναίκα. Ήταν αυτό κάτι προσβλητικό προς τους τρανσέξουαλ να τους αλλάζουν το φύλο που εκείνος δεν ήξερε; Δεν το είχε σκεφτεί ή ρωτήσει ποτέ για αυτό.

Μετά από τις τρεις μέρες απομόνωσης στο κελί του, ο Χένρι μπόρεσε να ξαναβρεί πρόσβαση στην τραπεζαρία. Κατευθείαν είχε προσπαθήσει να εντοπίσει τον ξανθό. Τι κι αν κοίταξε, τι κι αν μύρισε, ο άλλος δεν έδωσε σημεία ζωής. Αυτό επαναλήφθηκε για άλλες τρεις ημέρες.

Από την δεύτερη είχε αρχίσει ανησυχεί ο Χένρι, πως ίσως δεν έδειξαν επιείκεια στον άλλο και του έκαναν... απάνθρωπα πράγματα. Για κάποιο λόγο αισθανόταν τόσο απογοήτευση που δεν είχε την παραμικρή όρεξη να μιλήσει με κανέναν για όσο βρισκόταν στην τραπεζαρία.

Ούτε καν να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να υποκλέψει πληροφορίες από άλλους φυλακιζόμενους να του πουν για τον ξανθό. Ήταν καταδιακασμένος να μην γνωρίζει γιατί είχε φάει κόλλημα με τον συγκεκριμένο όταν υπήρχαν κι άλλοι φυλακιζόμενοι που δεν είχε ελέγξει ακόμα τις πιθανότητες τους.

Απλώς καθόταν και έτρωγε σιωπηλά στο τραπέζι όπου τον 'γνώρισε' για πρώτη φορά...

Την τέταρτη μέρα από την άδεια του Χένρι να ξαναφάει στην τραπεζαρία, όπως ετοιμαζόταν να κάτσει κάτω, του ήρθε σοκ. Γύρισε προς όλες τις πλευρές γρήγορα και κοφτά χωρίς να τον νοιάζουν τα σχόλια του περίγυρου.

"Τι διάολο έπαθε ο χοντρός;"

Άρχισε να οσφραίνεται γρήγορα ο Χένρι. Δεν είχε ξεγελαστεί καθόλου, αυτή η μία μυρωδιά που κράταγε στην μνήμη του εδώ και μια βδομάδα είχε επανέλθει στην τραπεζαρία!

Παράτησε κατευθείαν το φαγητό του και τα βήματα του τον οδήγησαν προς την μυρωδιά που όλο και δυνάμωνε, αρκετά κεντρικά της τραπεζαρίας. Ξαφνικά σταμάτησε. Κοίταξε τριγύρω του. Μύριζε αλλά δεν έβλεπε, που στο καλό ήταν ο-;! Ο Χένρι παρέμεινε εντελώς ακίνητος. Αργά-αργά γύρισε και κοίταξε πίσω του.

Μετά κάτω. Δεν μπόρεσε να μην χαμογελάσει θριαμβευτικά και ενθουσιασμένα. Επιτέλους, ο φυλακιζόμενος που γύρευε. Τον κοίταζε βλοσυρά με αυτά τα παγωμένα μάτια που φαίνονταν να κρίνουν ασταμάτητα.

Είχε τα χέρια του στον αυχένα του και πολύ λίγες χρυσαφένιες τρίχες πλαισίωναν το κάτω μέρος του προσώπου του. Το βασικότερο φαινόταν καλά, δεν φαινόταν χτυπημένος. Έμειναν σιωπηλοί και οι δυο τους για αρκετά δευτερόλεπτα. Ώσπου ο ξανθός έσπασε αυτή την σιωπή.

"Γιατί;" Ρώτησε απλώς.

"Για ποιο πράγ-; Α..." Είπε ο Χένρι, καταλαβαίνοντας που αναφερόταν η ερώτηση.

Εκείνη τη στιγμή χαμογέλασε πιο πλατιά. Όσο παράξενα χαρούμενος κι αν ήταν που τον έβλεπε, αποφάσισε να το παίξει σκληρός με τον τρόπο του. Δεν θα συμβιβαζόταν κατευθείαν μαζί του, όχι. Εάν ήταν τόσο πρόθυμος ο ξανθός να ακούσει τις απαντήσεις, δεν θα αρκούσε αυτό.

"Λοιπόν;" Είπε ο ξανθός σηκώνοντας φρύδι. Αντί για απάντηση ο Χένρι πέρασε από δίπλα του και τον προσπέρασε.

"Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να μάθεις." Είπε αινιγματικά και προχώρησε προς το τραπέζι όπου είχε αφήσει το φαγητό του, αφήνοντας τον ξανθό να τον κοιτάζει σύξυλο.

Ο Χένρι στριμώχτηκε στην καρέκλα του. Κοίταξε τον άλλο και χωρίς να σταματήσει να χαμογελάει του έγνεψε με το κεφάλι την καρέκλα απέναντι του, υποδεικνύοντας του να κάτσει.

Ο ξανθός το σκέφτηκε λίγο ακόμα, εξακολουθώντας να κοιτάζει τον γίγαντα κατάπληκτος, σχεδόν με αγανάκτηση. Στο τέλος κοίταξε προς το ταβάνι, τίναξε τα χέρια του με απόγνωση και άρχισε να περπατάει προς το μέρος του Χένρι. Στον δρόμο του άλλοι φυλακιζόμενοι του σφύριζαν.

"Ψ ψ ψ ψ ψ γατούλινι!"

"Κάτσε στα γόνατα του μπαμπάκα κοριτσάκι."

"Ω ρε το μανούλι της φυλακής!"

Ένας από αυτούς τεντώθηκε από το κάθισμα του όπως περνούσε ο ξανθός από κοντά του και προσπάθησε να του χτυπήσει τον πισινό. Προτού καν προλάβει όμως να κινήσει το χέρι του καλά καλά, ο άλλος γύρισε και του γράπωσε τον καρπό. Άρχισε να σφίγγει δυνατά. Και τότε χαμογέλασε ειρωνικά.

"Αν θες να το χτυπήσεις αυτό, πλήρωσε. Α, μισό, είσαι ο Ράντι ο 'Μαστουρωμένος Αρουραίος'. Ζούσες υπό άθλιες συνθήκες, δούλευες και σκότωνες για τον οποιοδήποτε που είχε λεφτά και τα ξόδευες για την γαμ*μένη την κοκαΐνη. Στο τέλος πούλησες το ίδιο σου το παιδί, την κοπέλα σου και μάντεψε!" Το χαμόγελο του μεγάλωσε πιο σκοτεινό. "Ξέρω ότι και την μάνα σου την πούλησες στο σωματεμπόριο, ένα έγκλημα που δεν έχει καταγραφεί να το κάνεις ποτέ. Όλα αυτά πρέπει σίγουρα να άξιζαν για να έχεις το πολύτιμο 'αλεύρι' σου. Δεν έχεις μία απάνω σου αυτή τη στιγμή όμως." Του άφησε τον καρπό, που είχε μελανιάσει.

Συνέχισε να περπατάει, πιο αργά αυτή τη φορά προς το μέρος του Χένρι, αγνοώντας τα κύματα προσβολών από τους γύρω φυλακιζόμενους. Ο Χένρι είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό από αυτό που παίχτηκε. Όλα αυτά που άκουσε.

Δεν κόμπιασε πουθενά, δεν σταμάτησε να αναφέρει όλα αυτά τα βαριά πράγματα σε αυτόν τον Ράντι. Αυτή η ευφράδεια και αποκάλυψη άπλυτων του άλλου ήταν λόγια ατόμου που ήξερε πολύ καλά σε τι πρόσωπο μιλούσε. Που είχε μελετήσει το προφίλ του και ήξερε τι σόι άτομο αντιμετώπιζε.

"Λοιπόν να κι άλλο πιθανό επικίνδυνο στοιχείο που πρέπει να ξέρω για αυτόν: ξέρει τα χειρότερα για πολλούς. Δεν φάνηκε να τα πλάθει όλα αυτά με τη φαντασία του, αυτός ο Ράντι φάνηκε εντελώς σοκαρισμένος που του έβγαλε τόσα πράγματα στη φόρα με τόση ακρίβεια, ακόμη και τα πιο κρυφά." Σκέφτηκε. Επιτέλους ο ξανθός έφτασε τον Χένρι, δεν δέχτηκε όμως να κάτσει. Στάθηκε μπροστά του και σταύρωσε τα χέρια του. "Μου φαίνεσαι καλά. Δεν σε χτύπησαν, έτσι;" Ρώτησε ο γίγαντας και ο άλλος κοίταξε στο ταβάνι.

"Μπα. Απλώς με βάλανε πάλι πίσω στο κελί μου. Μία βδομάδα εκτός τραπεζαρίας για 'συμμετοχή σε μαλ*κίες'."

"Μία από τα ίδια, αλλά λιγότερες μέρες." Είπε ο Χένρι χαμογελώντας πλατιά.

"Μπες στο ψητό και μην αποφεύγεις άλλο την συζήτηση. Τι λόγο είχες να με υπερασπιστείς εκείνη τη μέρα;" Ρώτησε κατευθείαν ο ξανθός. Ο γίγαντας σκέφτηκε την απάντηση του λίγο ακόμη.

"Θέλεις να σου πω την αλήθεια που προτιμάς να ακούσεις, ή την αλήθεια που ξέρω εγώ;" Ρώτησε.

"Σοβαρά τώρα;" Μουρμούρισε ο ξανθός. Αναστέναξε. "Απλώς λέγε γιατί το έκανες και μην καθυστερείς." Ο Χένρι γέλασε ήρεμα.

"Ωραία λοιπόν. Ξεκινάω με αυτό που ξέρω. Σε βοήθησα, επειδή ξέρω ότι..." Χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του εδώ ο Χένρι. "... δεν με μαχαίρωσες επίτηδες. Κατά ένα τρόπο δεν το εννοούσες." Είπε.

"Co kurwa-? (Τι διάολο;) Τι απάντηση είναι αυτή;" Ρώτησε ο ξανθός σηκώνοντας φρύδι.

"Αισθανόσουν πως ήσουν σε αυτοάμυνα." Συνέχισε ο Χένρι. Τα μάτια του άλλου στένεψαν.

"Και γιατί νομίζεις πως ξέρεις γιατί το έκανα αφού περνιέσαι για έξυπνος;"

"Η εξυπνάδα που έχω εγώ δεν αφορά στον σχεδιασμό, στους υπολογισμούς ή στην μάχη. Όχι, δεν έχω κάτι από αυτά. Εγώ όμως μπορώ να διαβάζω το συναίσθημα πολύ πιο εύκολα και καλύτερα από άλλους. Αυτό το βλέμμα που μου έδωσες, όταν έκανες ό,τι έκανες εκείνη τη μέρα, δεν μου έδειχνε άτομο το οποίο κάνει κάτι επίτηδες. Φοβόσουν." Είπε ο Χένρι ήρεμα, κάνοντας τον ξανθό να γουρλώσει μάτια ελαφρώς. Μα δεν μίλησε. "Σε τάραξε η κίνηση που έκανα όταν προσπάθησα να πιάσω το μαχαίρι μου. Νόμιζες πως ήταν επιθετική κίνηση. Έχεις κάποιο θέμα με τα αγγίγματα, τελικά όχι όμως και σε βαθμό αφηφοβίας όπως λανθασμένα πίστευα, μέχρι που γράπωσες αυτόν τον Ράντι. Κάτι κακό πρέπει να σου θύμησα όμως τότε. Και εάν πρέπει να κρίνω από τα λίγα σχόλια που έχω ακούσει για εσένα, νομίζω πως μαντεύω από τι είναι εμπνευσμένο. Οπότε, δεν το πήρα προσωπικά αυτό που έκανες και για αυτό επενέβησα για να σε υπερασπιστώ. Επίσης, όπως είμαι τώρα στη φυλακή, έχω ανάγκη, μπορεί να πει κανείς, από έναν συνομήλικο."

"Μαλακ*ες..." Είπε ο ξανθός και τα μάτια του στένεψαν. "Κάτι θες από εμένα. Μην μου πουλάς μούρη ότι τάχα είσαι τόσο καλοσυνάτος και σε ένοιαξε τόσο πολύ να με βοηθήσεις!" Κάγχασε. "Η ευγένεια δεν πουλιέται φτηνά και σίγουρα δεν δίνεται δωρεάν σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε. Πάντα ζητούνται ανταλλάγματα. Πάντα κάποιος βοηθάει κάποιον επειδή έχει συμφέροντα να εκπληρώσει. Οπότε πέτα την μάσκα του 'αγγέλου-προστάτη', σταμάτα να μου τσαμπουνάς τις συζητήσεις περί 'ειρήνης και φιλίας 'και λέγε τι στ'αλήθεια θες από εμένα."

Ο Χένρι χαμογέλασε. Ο ξανθός του έφερε την συζήτηση εκεί όπου ήθελε.

"Ξέρεις κάτι; Δεν θα διαφωνήσω με τα λόγια σου. Έχεις κάποιο δίκιο." Σηκώθηκε αργά αργά από την καρέκλα του και στάθηκε πάνω από τον ξανθό, ο οποίος δεν πισωπάτησε, ούτε έδειξε δισταγμό. "Τελείωσα με την αλήθεια μου, σειρά να ακούσεις και την αλήθεια που προτιμάς. Δεν έχεις άδικο που με υποπτεύεσαι και δεν εμπιστεύεσαι ότι δεν έχω καλούς σκοπούς που βοήθησα. Λένε πως αν φοβάσαι κάποιον για την σκληρότητα του, να τρομοκρατείσαι και είσαι σε επιφυλακή ακόμα περισσότερο όταν κάποιος το παίζει καλός. Εξάλλου από το πουθενά εμφανίστηκα και σου συστήθηκα ξαφνικά. Πράγματι, για αυτή την μεγάλη χάρη που έκανα και σε προστάτεψα, μου φαίνεται μόνο δίκαιο να ζητήσω μερικά ανταλλάγματα. Όχι κάτι πολύ δύσκολο ή υπερβολικό, μην πάει το μυαλό σε τόσα άσχημα πράγματα!" Ο άλλος ρόλαρε τα μάτια με μία "Το ήξερα" έκφραση και σταύρωσε τα χέρια του. "Έχω μόνο μερικές απλές ερωτησούλες, που εάν τις απαντήσεις, πιστεύω πως θα είμαστε πάτσι."

"Λοιπόν;" Ρώτησε ο ξανθός και φαινόταν έτοιμος να αντιμετωπίσει το χειρότερο. Ο Χένρι έκανε δραματική παύση καθώς έπαιρνε μια μεγάλη ανάσα. Τελικά κοίταξε τον ξανθό χαμογελώντας ακόμη.

"... Πώς σε λένε, από που είσαι και τι έκανες για να καταλήξεις εδώ;"

Σίγουρα ο άλλος δεν το περίμενε αυτό καθόλου. Φάνηκε στην κατάπληκτη του έκφραση, η βλοσυρότητα είχε σπάσει. Κοίταξε τον γίγαντα προσπαθώντας να καταλάβει εάν ήταν σοβαρός. Όμως ο Χένρι διατήρησε την ίδια γνήσια έκφραση του υπομονετικού ανθρώπου που περιμένει απάντηση.

Και τότε άρχισε να γελάει.

Είχε καλύψει το πάνω μέρος του προσώπου του και φαινόταν πως χαμογελούσε καθώς γέλαγε ήρεμα. Το γέλιο του αν και ακουγόταν μάλλον ειρωνικό, είχε κάτι το παράξενα γοητευτικό και τόσο αποπλανητικό που έπιασε τον Χένρι απροετοίμαστο. Όπως την πρώτη φορά που είδε το πρόσωπο του, ξαφνικά βρισκόταν στην ίδια ανεξιχνίαστη κατάσταση όπως τότε...

"Ώστε η ανταμοιβή σου επειδή έκανες τον ήρωα είναι απλώς να με γνωρίσεις καλύτερα;" Ρώτησε όταν είχε τελειώσει να γελάει, μα το ειρωνικό του χαμόγελο παρέμεινε. Ο Χένρι απλώς έγνεψε με εκείνο το αδέξιο πλατύ χαμόγελο που είχε. "Έχεις φάει κόλλημα να με γνωρίσεις, λες και δεν έχει τόσους άλλους εδώ γύρω, που μια χαρά θα μπορούσαν να σου πουν τα πάντα για εμένα."

"Τα μόνα πράγματα που έχω ακούσει για σένα αφορούν μάλλον στην πιο βρώμικη πλευρά του εαυτού σου. Φαίνεται να σε ξέρουν μόνο για τις 'ιδιότητες' σου. Εγώ όμως..." Ο Χένρι έσκυψε λίγο προς τα μπροστά. "... Νομίζω πως υπάρχουν πολλά παραπάνω από τους δυσφημισμούς. Θέλω να ακούσω και από εσένα τι έχεις να πεις για τον εαυτό σου ως άτομο, όχι για το τι 'ιδιότητες' έχεις και δεν έχεις." Πάλι φάνηκε να πιάνει τον ξανθό απροετοίμαστο, ο οποίος άρχισε να κοιτάζει τριγύρω του σκεφτικός. Ξαφνικά σοβάρεψε, αναστέναξε και κούνησε το κεφάλι του αριστερά και δεξιά.

"Όχι. ΔΕΝ θέλεις να με γνωρίσεις καλύτερα. Πίστεψε με. Εάν είχες ιδέα τι άλλα έκανα και τι πέρασα..." Σταμάτησε απότομα να μιλάει και κάγχασε προτού συγκεντρωθεί στον Χένρι, πάλι βλοσυρός. "Για να δούμε για πόσο ακόμα θα κρατήσεις την μάσκα του καλού. Θα είχες την ίδια επιθυμία να με γνωρίσεις 'φιλικά' άμα σου έλεγα πως παραλίγο να γινόμουν ο φονιάς του αφεντικού σου 2 χρόνια πριν;" Γούρλωσε μάτια ο Χένρι.

"Τι;!" Έκανε. Μα αφού το σκέφτηκε λίγο, ηρέμησε και κοίταξε στα δεξιά του σκεφτικός. "Εννοώ... πολλοί θέλουν τον Εφιάλτη νεκρό..." Ξαναγύρισε να κοιτάξει τον ξανθό. "Μα και εσύ;! Πότε και πού;" Ρώτησε.

"Δύο χρόνια πριν όπως είπα. Σε μια παμπ κάπου στην Αλμπουκέρκη, μέσα Μαΐου. «Ο Αστεράτος Επιβήτορας», μέρος για καθίκια και αποβράσματα της κοινωνίας. Σου χτυπάει καμπανάκι;" Ρώτησε ο ξανθός.

"Αλμπουκέρκη... Χμμμ, περιέγραψε μου κι άλλα και ίσως θυμηθώ."

"Ήθελες που ήθελες να με γνωρίσεις καλύτερα, θα πάρεις αυτό που θες." Μουρμούρισε ο ξανθός. "Γινόταν χαμός εκείνη τη βραδιά. Πελατεία πολλή, φασαρία άφθονη και ζέστη ακόμα περισσότερη, το μέρος έζεχνε! Μα οι Σκιές έκλεβαν την παράσταση. Ήσασταν όλοι ντυμένοι στα μαύρα, ειδικά ο κύριος Κάστρο, που όσο και να ίδρωνε με τα παραπάνω ρούχα που είχε, δεν μπορούσε να αφήσει κανέναν να τον αγγίξει κατευθείαν στο δέρμα, μην πάθει καμία κρίση πανικού 'Ο κΑηΜεΝοΎλΗς'."

"Οκέι, δεν πάει πίσω και για εμάς δείχνει πως είναι πληροφορημένος." Σκέφτηκε ο Χένρι.

"Τα κορίτσια που ήταν εκεί, σχολίαζαν όλο θαυμασμό και επιφύλαξη τον Εφιάλτη, που φόραγε μάσκα, καθώς πάρα μόνο πρόσφατα δεν έχει ποτέ δείξει πρόσωπο, λυσσάγανε βλέποντας τον Ενρίκε, μία από αυτές ειδικά που δούλευε ως σερβιτόρα και στο ταμπελάκι της είχε το όνομα Ρωξάνη ήταν εξαιρετικά αστεία έτσι όπως της τρέχανε τα σάλια και εσένα; Στην καλύτερη σε αγνοούσαν."

"Άουτς." Έκανε ο Χένρι τάχα πειραγμένος αλλά χαμογελώντας.

"Το λοιπόν, όλα ήταν ωραία, όλα πήγαιναν καλά. Σε μια φάση καλέστηκε ο Ενρίκε σε μια παρέα από άλλους χάκερς που είχε κάνει ήδη γνωριμίες μαζί τους πιο πριν από εκείνη τη μέρα και σύντομα είχαν μπει σε μια έντονη παθιασμένη κουβέντα περί τεχνολογίας, ρομποτικής και για να καυχηθούν ποιος έκλεψε περισσότερα μετρητά, ανταλλάσοντας συγχρόνως συμβουλές και τρικς περί χακαρίσματος. Μάλιστα ο Εφιάλτης τον έκανε χάζι, φαινόταν ικανοποιημένος να βλέπει το αραχνάκι του να κοινωνικοποιείται με άλλα άτομα."

"Τόσα πράγματα που λέει, τα λέει με αυτοπεποίθηση και εγώ δεν δύναμαι να τα θυμηθώ!"

"Όπως ήσασταν στραμμένοι και οι δυο σας προς τον Ενρίκε, μετά από λίγο ο Εφιάλτης έπιασε το ποτήρι με το κρασί του και έκανε να ανασηκώσει λίγο την μάσκα του να πιει. Και τότε! Τότε εσύ, ναι εσύ βούβαλε, μου χάλασες τα σχέδια!" Είπε ξαφνικά ο ξανθός βάζοντας τα χέρια στους γοφούς του. Ο Χένρι τινάχτηκε. Του ήρθε φλασιά από αναμνήσεις και συνειδητοποιήσε πως...

"Εσύ;! Εσύ του έβαλες το δηλητήριο;!" Ρώτησε αρκετά φωναχτά. Ο άλλος σήκωσε το πηγούνι του ψηλότερα και τίναξε πίσω τα μαλλιά του.

"Όλα πήγαιναν όπως τα σχεδίασα και είχα προμελετημένα. Είχα περάσει το δηλητήριο στο ποτό, κανείς δεν με είχε καταλάβει και ο αρχηγός σου ήταν έτοιμος να το πιει και να υποφέρει έναν επώδυνο, σχετικά γρήγορο θάνατο χωρίς πιθανότητες επιβίωσης. Μόνο ένα πράγμα δεν υπολόγισα, εσένα, το πιο πρόσφατο μέλος των Σκιών που δεν συγκέντρωσα όσες πληροφορίες ήθελα συν της ικανότητας σου να εντοπίζεις δηλητήρια."

"Ω γαμ*το..." Είπε σιγανά ο Χένρι και έκατσε αργά-αργά πίσω στην καρέκλα του προσπαθώντας να επεξεργαστεί αυτά που άκουγε.

"Εγώ παρακολουθούσα από την πόρτα που οδηγούσε στην κουζίνα. Ήμουν έτοιμος να πανηγυρίσω, όταν προτού προλάβει να ακουμπήσει το ποτήρι στα χείλη του ο Εφιάλτης, εσύ ξαφνικά ορμάς, του το παίρνεις από το χέρι και προς μεγάλη του αγανάκτηση το... πίνεις."

"Ωχ ωχ ΩΧ, θυμάμαι!"

"Το να σε δω ζωντανό στις επόμενες δημόσιες εμφανίσεις σου με εξέπληξε αρκετά. Η ποσότητα που είχα φτιάξει ωστόσο μπορούσε να σκοτώσει κατευθείαν άντρα στα κυβικά του Εφιάλτη. Με εσένα οι πιθανότητες θα ήταν 40/60. Μα συν της περιβόητης σου ανοσίας για την οποία πληροφορήθηκα αργότερα, οι πιθανότητες επιβίωσης για σένα ανέβηκαν."

"Για μισό όμως! Είπες έφτιαξες; Φτιάχνεις δηλητήρια!" Αναφώνησε ο Χένρι.

"Η μέθοδος μου να σκοτώνω. Ή όταν σκότωνα... Σου προκάλεσε παρενέργειες; Τώρα που είσαι εδώ πρέπει να ξέρω, έφυγα από την παμπ όταν είδα πως το σχέδιο ναυάγησε, για να μην πιαστώ."

"Ε λοιπόν, με αυτόν τον δυναμίτη που έφτιαξες, δημιούργησα πισίνα από εμετό. Κάθε 20 δευτερόλεπτα μου ερχόταν και νέα αναγούλα. Ο κόσμος είχε πανικοβληθεί και φώναζε, ειδικά όταν ο αρχηγός και ο Ενρίκε είχαν σηκωθεί όρθιοι κοιτώντας τριγύρω τους, με πιστόλια στα χέρια και ο Ενρίκε ξεφώνιζε για το ποιος μπάσταρδος ήθελε να πεθάνει απόψε." Ο ξανθός γέλασε ελαφρώς προτού ξανασοβαρέψει. "Ύστερα ο αρχηγός του είπε να ηρεμήσει και να πάει να ψάξει τις κάμερες ενώ εκείνος έμεινε κοντά μου παρότι τον επιβεβαίωνα πως θα ήμουν εντάξει, τουλάχιστον όταν δεν ξέρναγα. Πριν από αυτή τη βραδιά, δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που κάτι με έκανε να αισθανθώ στ'αλήθεια πως πεθαίνω..." Έμεινε σιωπηλός για λίγο ο Χένρι κοιτώντας το ταβάνι προτού κοιτάξει τον άλλο ξανά. "Μέχρι να σταματήσω να ξερνάω και να πάμε πίσω στο αρχηγείο πήρε τρεις ώρες."

"Ενδιαφέρον." Είπε ο ξανθός.

"Δεν πειράζει όμως τελικά. Έζησα και ο Εφιάλτης το εκτίμησε που τον έσωσα την τελευταία στιγμή. Είναι κι αυτός καλός στο να ανιχνεύει δηλητήρια, όμως αυτό που έφτιαξες εσύ, ότι κι αν ήταν, ήταν πολύ διακριτικό ακόμη και για εκείνον. Μόλις την τελευταία στιγμή πρόλαβα να το μυρίσω και να καταλάβω πως κάτι δεν πήγαινε καλά... Μιας και έχουμε μπει σε αυτή τη συζήτηση, πως μας προσέγγισες χωρίς να καταλάβουμε τίποτα;"

"Ντυμένος σερβιτόρα." Είπε απλά ο ξανθός, κάνοντας τον Χένρι να σηκώσει φρύδια ξαφνιασμένος. "Γιατί εκπλήσσεσαι, δεν βλέπεις πως φαίνομαι; Εύκολο είναι για μένα, μόνο να ξυριστώ, να βάλω σιλικόνη στο στήθος και ιδού! Θα φαίνομαι σαν γυναίκα." Ο Χένρι προσπάθησε να φανταστεί τον φυλακιζόμενο απέναντι του χωρίς μούσια. Δεν είχε άδικο. Συν της μάλλον πολύ λεπτής, για να είναι αντρική, μέσης, άνετα μπορούσε να παίξει το γυναικείο φύλο.

"Ενδιαφέρον. Και πώς ήξερες ότι θα είμαστε σε εκείνη την παμπ;"

"Αυτοί οι συνομήλικοι του χάκερ σας, από εκείνους άκουσα πράγματα. Ένας τους είχε πληροφορηθεί από τον Ενρίκε πως θα πήγαινε για ποτό στον Αστεράτο Επιβήτορα σε μερικές μέρες με τον Εφιάλτη και εσένα, το «πιο πρόσφατο μέλος των Σκιών». Και δεδομένου ότι «η μικρή αράχνη μόνη της δεν βγαίνει, λόγω αφηφοβίας και νευρικότητας που την κατέχει (στον ρυθμό του τραγουδιού Η μικρή αράχνη)», ήμουν σίγουρος πως όλες οι Σκιές θα κάνανε νυχτερινή εξόρμηση. Έπιασα δουλειά στην παμπ με ψεύτικο όνομα και ταυτότητα, έμαθα τις ρουτίνες και απλά περίμενα για 5 μέρες. Ύστερα, ξέρουμε τι έγινε."

"Παραείναι καλός στην καταδίωξη." Σκέφτηκε πάλι ο Χένρι όλο και πιο εντυπωσιασμένος μα και κατάπληκτος. Κοίταξε τον ξανθό σκεπτικός για μερικά δευτερόλεπτα προτού ξαναμιλήσει. "Λοιπόν, οι κάμερες έδειξαν μια κοκκινομάλλα γυναίκα με ρούχα δουλειάς να την κοπανάει από την παμπ και αργότερα να μπαίνει στο αυτοκίνητο της ενόσω εγώ πάλευα το δηλητήριο. Ωστόσο ο μάνατζερ το μόνο που ήξερε ήταν πως απλώς την έλεγαν Ματίλντα. 'Αυτή' ήσουν εσύ μεταμφιεσμένος."

"Σωστά." Είπε ο ξανθός. Οι δυο τους παρέμειναν σιωπηλοί. Ο Χένρι ήταν κατάπληκτος από αυτές τις αποκαλύψεις.

Ούτε που θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ πως αυτό το περιστατικό θα επανερχόταν μετά από αυτά τα δύο χρόνια. Και να που είχε τον ένοχο μπροστά του να του αποκαλύπτει ψυχρά πως παραλίγο να σκότωνε τον Εφιάλτη!

Ο αρχηγός και ο Ενρίκε είχαν αποφασίσει πως απλώς κάποια κοπέλα (*γκούχου* *γκούχου*), όπως και πολλές άλλες φάτσες, ήθελε για οποιονδήποτε λόγο τον Εφιάλτη νεκρό εκείνη τη βραδιά. Ακόμη και σήμερα ο Χένρι παρέμενε ανήσυχος με το πόσοι ήταν εναντίον του αρχηγού του.

"Με το μονοπάτι που διάλεξα Χένρι, του εγκλήματος, είναι αναμενόμενο να έχω κάμποσους εχθρούς." Του είχε πει ο Εφιάλτης όταν γύρισαν στο αρχηγείο από την παμπ και εφόσον ο Χένρι είχε σταματήσει να ξερνάει. "Έπειτα σας τράβηξα εσένα και τον Ενρίκε μαζί μου επειδή στον κόσμο του εγκλήματος χρειάζομαι συμμάχους και άτομα εμπιστοσύνης. Είναι αλήθεια πως σας έφερα σε ένα μονοπάτι σκοτεινό, ως αντάλλαγμα για να σας βγάλω από μια δύσκολη κατάσταση. Τον Ενρίκε από το να πάει φυλακή και εσένα από το να παραμείνεις πεινασμένος. Εάν με σκεφτείς ως επιπόλαιο, ίσως και να έχεις δίκιο. Είμαι... πολλά. Στο τέλος όμως, εσείς οι ίδιοι διαλέξατε να μείνετε, παρά το ότι ξέρετε τι κίνδυνο διατρέχετε και εσείς με το να είστε μαζί μου. Ειδικά μετά από το δηλητήριο... Εγώ ως άτομο όμως, θέλω να έχω καθαρή συνείδηση πως κρατάω τον λόγο μου με όσους είναι με το μέρος μου."

"Και εάν έπρεπε να πιω κουβάδες με δηλητήριο για να σε σώσω θα το έκανα! Για αυτό ακριβώς και είμαστε με το μέρος σου Εφιάλτη!" Είχε πει ο Χένρι. "Μπορεί να είμαστε στον κόσμο του εγκλήματος, όμως από τότε που μπήκα σε αυτόν, πότε δεν ένιωσα πιο ζωντανός και ενθουσιασμένος. Λες πως με έβαλες και τον Ενρίκε σε σκοτεινό μονοπάτι, μα εμένα με έβγαλες από τον βούρκο. Λες να ήθελα στ'αλήθεια να συνεχίσω να τρώω ανθρώπους για το υπόλοιπο της ζωής μου όταν δεν άντεχα άλλο και να μην δεχτώ την οποιαδήποτε ευκαιρία να αλλάξω;! Αφού η κοινωνία και η 'δικαιοσύνη' δεν μου έδωσε ποτέ αυτή την ευκαιρία μα εσύ και αφού πρώτος εσύ με βοήθησες να ξανανιώσω άνθρωπος, χίλιες φορές εγκληματίας στο πλευρό του καλύτερου αρχηγού να υπηρετώ, παρά οπουδήποτε αλλού!"

"Συμφωνώ με τον ψηλό." Είχε προσθέσει και ο Ενρίκε.

"Βρε Χένρι..." Έκανε ο Εφιάλτης καλύπτοντας τα μάτια του και γελώντας ελαφρά, αλλά το κάτασπρο πρόσωπο του πρόδιδε πως είχε κοκκινίσει ελαφρώς. Ξαφνικά ξανακοιτάξε τον γίγαντα βλοσυρά. "Φιλική όσο γίνεται παράκληση και δεν θα το ξαναπώ, την επόμενη φορά που πάμε να πιούμε και μυριστείς πως έχουν ρίξει κάτι στα ποτά μας, απλώς πες το και ζήτα την άδεια να το ελέγξεις, ΜΗΝ μου αρπάξεις το ποτό από τα χέρια και το πιεις. Αν έρθει μια μέρα που φτιάξουν κάποιο δηλητήριο που ούτε εσύ μπορείς να αντέξεις, θα σε αφήσει στον τόπο. Εξάλλου, έναν σε έχουμε."

"Πανικοβλήθηκα εκείνη τη στιγμή Εφιάλτη. Αλλά έγινε!" Συμφώνησε ο Χένρι.

Ο ξανθός ήταν μπερδεμένος με τον Χένρι. Τον μαχαίρωσε, τόσες φορές τον είχε προσβάλλει, τόσες φορές τον απέτρεψε από το να γνωριστούν, του είπε κατάμουτρα πως παραλίγο να σκότωνε τον Εφιάλτη!

Τίποτα. Τζίφος.

Ο γίγαντας παρέμενε σταθερός στην επιθυμία και το ενδιαφέρον του να τον γνωρίσει καλύτερα. Ούτε μια φορά δεν φάνηκε θυμωμένος ή απογοητευμένος. Και αυτό το ενδιαφέρον, δεν το έδειχνε με αυτόν τον αηδιαστικό τρόπο που τόσοι άλλοι έδειχναν όταν ήθελαν να τον προσεγγίσουν 'φιλικά' και είχε γνωρίσει στη ζωή του, όχι.

Ο Χένρι το έκανε λες και ήταν από εκείνα τα ενθουσιώδη, ενοχλητικά αλλά γνησίως φιλικά σκυλιά όπως τα Λαμπραντόρ ή Γκόλντεν Ριτρίβερ, που ζουν και θέλουν να κάνουν παρέα και φίλους και δεν το βάζουν κάτω μέχρι να κάνουν τον άλλο φίλο τους.

Όχι, δεν ήταν καθόλου χαζός, το είχε δει ο ξανθός. Φαινόταν κάπως, συν λίγο αφελής, αλλά μπορούσε να τα προσποιηθεί αυτά εύκολα. Την ίδια στιγμή φαινόταν εξωφρενικά ειλικρινής στις πράξεις και στα λόγια του.

Άλλοι ήταν πιο ψεύτικοι από το πλαστικό όταν του έκαναν 'γλυκόλογα' και κατευθείαν έβλεπε τις μαλ*κίες τους, έβλεπε μέσα από την φτηνή προσποίηση τους από χιλιόμετρα μακριά. Ο Χένρι τον κοίταζε κατευθείαν στα μάτια και το συναίσθημα και ενδιαφέρον που εξέπεμπαν, ούτε μια στιγμή δεν φάνηκε στον ξανθό ψεύτικο...

Εξακολουθούσε πάντως να του φαίνεται πολύ ωραίο για να είναι αληθινό.

"Δεν είναι ότι δεν αισθάνομαι κάπως παράξενα που μιλάω πρόσωπο με πρόσωπο με τον σχεδόν δολοφόνο του Εφιάλτη. Ή μάλλον τον δικό μου." Ξεκίνησε αργά ο Χένρι αφότου το σκέφτηκε. Κοίταξε τον άλλο μπερδεμένος. "Μπορείς να μου πεις τουλάχιστον γιατί προσπάθησες να τον δηλητηριάσεις; Τι σου έκανε;" Ρώτησε και οι αγκώνες του πίεσαν τα γόνατα του ενώ στήριζε το κεφάλι του στις παλάμες. Ο ξανθός ρόλαρε τα μάτια του.

"Δεν έκανε σε εμένα τίποτα συγκεκριμένα." Κοίταξε τον Χένρι. "Εφόσον δείχνεις να μην γνωρίζεις το πως λειτουργώ ως εγκληματίας, εκτός από το ότι δηλητηριάζω, τα θύματα μου ανεξάρτητα από το τι κάνανε, διακίνηση ναρκωτικών, δολοφονίες, ληστείες, καταστροφές, βανδαλισμό περιουσίας και τα λοιπά, ένα μόνο συγκεκριμένο πράγμα αρκεί να ακούσω πως έχουν κάνει, για να με κινήσει, να τους βάλω στη λίστα μου και να τους ξεκάνω. Για αυτό το ένα πράγμα που έχουν κάνει, έχω στείλει από αυτούς 735 στην Κόλαση σε τρία χρόνια." Ο Χένρι σφύριξε.

"Απασχολημένος." Είπε απλά.

"Λοιπόν, κάποιος μου έδωσε πληροφορίες και φωτογραφίες πως ο Εφιάλτης των Σκιών είχε στο παρελθόν βιάσει ένα κοριτσάκι οχτώ χρόνων και-."

Η αντίδραση που τόσο περίμενε ο ξανθός από τον Χένρι επιτέλους ήρθε, αλλά για τον λόγο που δεν περίμενε.

Ο γίγαντας είχε σηκωθεί όρθιος, έπιασε τον ξανθό από τον γιακά και τον σήκωσε μισό μέτρο από το πάτωμα, φέρνοντας τον κοντά στο πρόσωπο του για να δει ξεκάθαρα πως τον είχε θυμώσει.

"Ο Εφιάλτης έχει κάνει πολλά και είναι πολλά άλλα! Έχει σκοτώσει, έχει ξεγελάσει, είναι σαδιστής και χαίρεται να βασανίζει τους εχθρούς του με τους πιο οδυνηρούς τρόπους και μέσα, είναι χειριστικός και είναι ικανός να βγάλει την χειρότερη πλευρά του εαυτού σου! Αλλά βιαστής; ΒΙΑΣΤΉΣ;! Αυτό το παίρνεις πίσω τώρα!"

Ενώ κράταγε τον ξανθό, πολλοί φυλακιζόμενοι είχαν γυρίσει κεφάλια στην κατεύθυνση των δύο με ενθουσιασμένες φάτσες και λαμπερά πρόσωπα.

"ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ!"

"ΦΆΕ ΤΟΥ ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ!"

"ΤΡΊΨΕ ΤΗΝ ΜΟΎΡΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΆΤΩΜΑ!"

"ΔΙΈΛΥΣΕ ΤΗΝ ΠΟΥΤ*ΝΑ!"

Τέτοιου είδους σχόλια έδιναν και έπαιρναν και ο Χένρι κοίταξε ξαφνιασμένος γύρω του καθώς οι φυλακιζόμενοι του έλεγαν να διαλύσει τον ξανθό. Οι φύλακες που ήταν τριγύρω φαίνονταν έτοιμοι να παρέμβουν και να πλησιάσουν τον Χένρι, έτοιμοι να τον σταματήσουν.

Μα προς μεγάλη έκπληξη και σοκ του γίγαντα, παρέμειναν στις θέσεις τους και όπως οι φυλακιζόμενοι, άρχισαν να τον παρακολουθούν περιμένοντας ό,τι και εκείνοι. Δεν πίστευε αυτό που συνέβαινε ο Χένρι. Εντάξει από τους φυλακιζόμενους, μα και οι φύλακες;!

"Λοιπόν; Τι περιμένεις; Δεν θα προσφέρεις στον κόσμο αυτό που επιθυμεί;" Γύρισε να κοιτάξει τον ξανθό, ο οποίος ξεπερνώντας την πρώτη του έκπληξη με το να σηκωθεί στον αέρα, κοίταζε τώρα τον Χένρι χωρίς συναίσθημα.

"Μα τι στο διάολο, τον μισούν τόσο πολύ όλοι εδώ μέσα που ούτε οι φύλακες δεν επεμβαίνουν;!" Σκέφτηκε. Σιγά-Σιγά το σοκ έδωσε την θέση του στην αγανάκτηση. "Άθλια ανθρωπότητα! Ούτε που ξέρουν γιατί τον σήκωσα στον αέρα, δεν τους ενδιαφέρει! Μόνο το ότι φαίνεται πως πάω να τον κάνω κομματάκια." Έκλεισε τα μάτια του και κούνησε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά. "Ε όχι. Δεν πρόκειται να το πάω έτσι." Ξανακοίταξε τον ξανθό στα μάτια. "Το παίρνεις πίσω αυτό που είπες για τον Εφιάλτη;" Ρώτησε.

"Ένα πράγμα σου ζήτησε ο κόσμος και δεν μπορείς να το κάνεις..." Μουρμούρισε ο ξανθός. "Λοιπόν, προτού με σηκώσεις, ετοιμαζόμουν να πω πως ήμουν ελαφρώς ανακουφισμένος το ότι μου χάλασες την απόπειρα δολοφονίας του αρχηγού σου εκείνη την βραδιά." Σήκωσε φρύδια ο Χένρι.

"Ορίστε;"

"Βλέπεις, ξεγελάστηκα. Μετά την απόπειρα δολοφονίας ξαναέψαξα τα στοιχεία που μου δόθηκαν για τον Εφιάλτη και βρήκα πως ήταν ψεύτικα. Η φωτογραφία ήταν επεξεργασμένη και μάλιστα, ο τύπος που μου έστειλε αυτές τις μπούρδες ήταν ο πραγματικός παιδεραστής και απλώς έφτιαξε τα στοιχεία έτσι ώστε να φαίνεται πως ο αρχηγός σου το έκανε και να μου ξεφύγει."

"Ω το άθλιο κομμάτι κρέας! Ποιος ήτανε να πάω να τον κομματιάσω που τόλμησε να ρίξει το φταίξιμο στον Εφιάλτη;!" Ρώτησε ο Χένρι.

"Ένας τύπος ονόματι Κλέιτον Κουν. Μα μην ζητάς να τον κομματιάσεις. Τον έχω στείλει ήδη στην Κόλαση. Τον καταδίωξα, τον εντόπισα σε ένα ξενοδοχείο στο Κάνσας, έριξα μέσα από το παράθυρο του δωματίου του μια χειροποίητη βόμβα χλωρίου και προτού προλάβει να ξυπνήσει και βγει, ψόφησε σαν ποντικός." Είπε αδιάφορα ο ξανθός. Τότε έβαλε τα χέρια του στους καρπούς των χεριών του Χένρι. "Θα με κάνεις κιμά ή θα με κρατάς για πολύ ακόμα στον αέρα; Αν και..." Ξαφνικά πήρε μια χαριτωμένη και καυτή έκφραση με ένα ειρωνικό και την ίδια στιγμή μελιστάλακτο χαμόγελο. Ο δείκτης του αριστερού του χεριού κινήθηκε κατά μήκος του δεξιού χεριού του Χένρι και τα μάτια του κοίταξαν κάπως... πονηρά τον γίγαντα. "... το να με κρατάνε τέτοια στιβαρά και σταθερά χέρια δεν είναι και τόσο κακή φάση~"

(πηγαίνω στην κόλαση😂)

Ώπα λίγο, φλέρταρε τώρα;!

Ο Χένρι σχεδόν παρασύρθηκε από την έκφραση του ξανθού και τον τρόπο που μιλούσε. Το κοκκίνισμα σχεδόν απειλούσε να εμφανιστεί στο πρόσωπο του. Μα τότε... αναστέναξε. Ξαφνικά φαινόταν θλιμμένος. Αργά αργά άφησε τον ξανθό κάτω και κοίταξε αλλού.

"Πάλι καλά που έδωσες σε αυτόν τον Κλέιτον ό,τι του άξιζε." Είπε ψυχρά. Ο ξανθός τον κοίταξε απορημένος, πιάνοντας την αλλαγή διάθεσης. Μα σύντομα το αγνόησε καθώς βάλθηκε να φτιάχνει τον γιακά του πουκάμισου του. "Τουλάχιστον παραδέχτηκες πως έκανες λάθος για τον Εφιάλτη. Τώρα το πως θα σε αντιμετώπιζε εκείνος ή ο Ενρίκε άμα ήξεραν πως εσύ έριξες το δηλητήριο, είναι άλλη ιστορία. Εγώ είμαι εντάξει πάντως..." Κοίταξε τον ξανθό σιωπηλά.

Εντωμεταξύ οι φυλακιζόμενοι έβριζαν τον Χένρι που δεν έσπασε στο ξύλο τον ξανθό, αποκαλώντας τον δειλό, μο*νί και άλλα τέτοια ωραία πράγματα. Οι φυλακές γκρίνιαζαν, κάποιοι μάλιστα έδιναν λεφτά ο ένας στον άλλο, είχαν βάλει στοιχήματα για το αν θα δρούσε ο Χένρι ή όχι.

"Τον... εκτιμάς πολύ αυτόν τον Εφιάλτη φαίνεται." Παρατήρησε ο ξανθός, αγνοώντας όπως και ο γίγαντας τους πάντες.

"Τον θαυμάζω." Διόρθωσε ο Χένρι. "Εάν δεν τον γνώριζα, θα παρέμενα ένα εξαθλιωμένο ζώο. Ο κόσμος μου έδωσε το μεσαίο δάχτυλο στην απελπισία μου. Εκείνος μου έδωσε ευκαιρίες. Με αντιμετώπισε πιο ανθρώπινα και με περισσότερο σεβασμό από τον οποιοδήποτε άλλο." Είπε σταθερά και με ένα ήρεμο πάθος στην φωνή του, που εντυπωσίασε κάπως τον ξανθό. Μα κοίταξε αλλού καγχάζοντας.

"Τυφλή εμπιστοσύνη ε;" Ρώτησε με ειρωνεία.

"Δεν μου έχει δώσει λόγο να μην τον εμπιστεύομαι." Απάντησε με την ίδια σταθερότητα ο Χένρι. "Εάν αναφέρεσαι σε μυστικά, ναι, κρύβει πολλά για τον εαυτό του. Πέρα από αυτό όμως, σε όλα τα υπόλοιπα είναι ειλικρινής με την ομάδα του."

"Ότι πεις." Σχολίασε ο ξανθός ρολάροντας τα μάτια του.

"Τώρα που ξεκαθαρίστηκαν οι παρεξηγήσεις, όνομα." Είπε ξαφνικά ο Χένρι χαμογελώντας πλατιά.

"Gowno (Σκ*τά)..." Ψιθύρισε ο ξανθός.

"Άσε τα γκόγνο. Ύστερα από όλα αυτά που άκουσα, νομίζω πως θα χρειαστούν παραπάνω χάρες για να πατσίσουμε." Είπε ο γίγαντας. "Μην ανησυχείς, ερωτήσεις θα είναι κι αυτές."

"Τι ωραίο βασανιστήριο!" Γρύλισε ο ξανθός σταυρώνοντας τα χέρια του.

"Ας δοκιμάσουμε ξανά, όπως την πρώτη φορά. Είμαι ο Χένρι Γκάλοου των Σκιών. Εσένα πώς σε λένε;" Ρώτησε ο γίγαντας και κοίταξε τον άλλο με εκείνο το αδέξιο χαμόγελο και τα ενθουσιασμένα μάτια. Ο ξανθός κοίταξε κάτω σιωπηλός προτού αναστενάξει, κάτσει στην καρέκλα απέναντι από αυτή του Χένρι και τον κοιτάξει.

"... Λούσιεν." Είπε.

"Λούσιεν..." Πρόφερε το όνομα του ο Χένρι και κοίταξε πάνω σκεφτικός. "... Γαλλικό ακούγεται. Είσαι από Γαλλία;"

"Μπα. Πολωνία." Είπε αργά ο άλλος.

"Πολωνία, Ευρώπη..." Σκέφτηκε ο Χένρι. "Πώς προέκυψε να έχεις Γαλλικό όνομα εάν είσαι από Πολωνία;" Ρώτησε.

Προτού προλάβει όμως να πει το οτιδήποτε ο Λούσιεν, ξαφνικά τύλιξε τα χέρια του γύρω από το στομάχι του και βόγγηξε ελαφρά. Ο Χένρι μπορούσε να ακούσει το στομάχι του να γουργουρίζει. Και τότε συνειδητοποιήσε πως όταν είδε τον Λούσιεν προτού μιλήσουν, δεν είχε δίσκο στα χέρια του.

"Γαμ*το..." Έβρισε ο ξανθός.

"Δεν σου δώσανε πρωινό;" Ρώτησε ξαφνιασμένος ο Χένρι.

"Είχα... αλλά δύο μαλ*κες μου πέταξαν τον δίσκο από τα χέρια. Το μόνο πράγμα που κάνανε οι φύλακες ήταν να μας χωρίσουν και δεν μου επέτρεψαν να πάω να πάρω άλλο πρωινό. Πρέπει να περιμένω μέχρι το μεσημέρι για να φάω." Είπε ο Λούσιεν στηρίζοντας το κεφάλι του στην παλάμη του δεξιού του χεριού και ξεφύσηξε από την μύτη του νευριασμένα.

Ούτε δευτερόλεπτο δεν δίστασε ο Χένρι. Την επόμενη στιγμή ο ξανθός είδε ένα κόκκινο μήλο να κυλάει πάνω στο τραπέζι προς το μέρος του. Κοίταξε τον Χένρι ξαφνιασμένος καθώς το φρούτο σταμάτησε στον αγκώνα του και δεν το έπιασε.

"Πάρε." Είπε ο Χένρι και ο Λούσιεν στένεψε τα μάτια του, κάνοντας τον γίγαντα να γελάσει ελαφρά. "Προτού πεις κάτι, δεν θα στο χρεώσω ζητώντας κι άλλες 'χάρες'. Αρκετά μιλήσαμε για σήμερα. Μέχρι την επόμενη φορά." Και συγκεντρώθηκε στο πρωινό του.

"Ίου γκέι!" Πέταξε ένας από τους φυλακιζόμενους.

Ο Λούσιεν κοίταξε τον Χένρι, ο οποίος τώρα έτρωγε με απόλυτη ηρεμία, σαν να μην υπήρχε ο άλλος απέναντι του. Αργά και διστακτικά έπιασε το μήλο και κοιτώντας αλλού άρχισε να το τρώει.

"Λούσιεν..." Σκέφτηκε ο Χένρι και κοίταξε φευγαλέα τον άλλο απέναντι του καθώς έτρωγε το φρούτο. Χαμογέλασε πιο πλατιά. "Λούσιεν... μ'αρέσει το όνομα."

Επιτέλους ήξερε πως τον λένε!

Ο Χένρι αισθανόταν τόσο ενθουσιασμένος απλώς για αυτό, που έμοιαζε σαν παιδί που του έδωσαν κοπλιμέντο για μια ζωγραφιά που έκανε. Μπορούσε να το αισθανθεί φανερά πως ο Λούσιεν δεν τον εμπιστευόταν ακόμα στο ελάχιστο.

Όμως είχε κάνει μια κάποια αρχή. Και αυτό ήταν σημαντικό για εκείνον.

5460 λέξεις.

μικρό χαριτωμένο παιδάκι, περαστικά σου. κανονικά θα το ανέβαζα αυτό μετά από κάποια άλλα, αλλά ανυπομονούσα ιδιαίτερα για το συγκεκριμένο και δούλεψα σε αυτό αντί για άλλα που προηγούνταν. όχι πως ξεφεύγει και τόσο από τη ροή της ιστορίας.

συμπαθείς τον λούσιεν λίγο παραπάνω ή τον μισείς ακόμα περισσότερο;😂