Παράλληλα με την Ντάστιν να συνηθίζει την 'θετική' ατμόσφαιρα του σχολείου προς εκείνη, ο Χένρι αργά και υπομονετικά συνέχιζε τις προσπάθειες του να προσεγγίσει τον Λούσιεν.

Ο λεπτεπίλεπτος ξανθός ήταν την περισσότερη ώρα στην επικοινωνία μαζί του απίστευτα κλειστός και επιφυλακτικός, δίνοντας τις περισσότερες απαντήσεις του γρήγορα και κοφτά. Τα μάτια του δεν σταματούσαν να ανιχνεύουν τις παραμικρές αντιδράσεις και εκφράσεις του προσώπου του γίγαντα.

Κάτι τέτοιο όμως, αντί να κάνει τον Χένρι να αισθάνεται άβολα τον έκανε κάπως να χαίρεται που ο άλλος τον κοίταζε στα μάτια, έστω και βλοσυρά. Οποιοσδήποτε άλλος τον κοίταζε απέστρεφε το βλέμμα του με φρίκη σχεδόν αμέσως. Το σημαδεμένο και πληγιασμένο πρόσωπο του προκαλούσε αηδία στους εχθρούς.

Και έκανε τα άτομα που ο Εφιάλτης έπιανε για να ανακρίνει, να φαίνονται έτοιμα να πεθάνουν από φόβο άμα έριχναν έστω και μισή μάτια στον Χένρι, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν να παρατηρεί τον αρχηγό του να κάνει την ανάκριση-βασανισμό, χωρίς να μιλά και καθισμένος στο πάτωμα παραπέρα.

Αυτό τουλάχιστον προτού ο Εφιάλτης γίνει ακόμα πιο τρομακτικός και δώσει ακόμα μεγαλύτερους... εφιάλτες στα θύματα του. Ο καημένος ο Χένρι δεν προσπαθούσε καν να είναι τρομακτικός, ήταν ο ίδιος ο τρόμος. Ο περισσότερος κόσμος που παρακολουθούσε τα media με εκείνον πάθαινε το μεγαλύτερο κοκομπλόκο.

Μηνύσεις είχαν γίνει στους υπεύθυνους που επεξεργάζονταν τα νέα στην τηλεόραση και ειδικότερα ό,τι αφορούσε τις Σκιές απαιτώντας να μην δείχνουν τον Χένρι ή να του θολώνουν το πρόσωπο, επειδή τα παιδιά τους ακόμη και κατά λάθος να έβλεπαν την φάτσα του μόνο, έκλαιγαν και είχαν εφιάλτες.

"Έχω δει ίδια και χειρότερη ασχήμια από τη δικιά σου και δεν περιορίζεται απλώς σε άσχημες φάτσες. Την έχω ζήσει ως το μεδούλι. Δεν μου είσαι κάτι καινούργιο βούβαλε." Ήταν και η απάντηση του Λούσιεν όταν ο Χένρι προσπάθησε να αστειευτεί καθώς ανέφερε αυτή τη λεπτομέρεια με την βλεμματική επαφή, τάχα μου ότι τελικά ίσως δεν ήταν και τόσο αποκρουστικός για να μην σταματάει να τον κοιτάζει ο ξανθός.

Ήταν και μια από τις λίγες φορές που τον άκουσε ξανά να γελάει καθώς γελούσε κι αυτός με τα χάλια του, κάνοντας το ξεκάθαρο πως αστειεύονταν και δεν πίστευε ούτε εκείνος αυτό που είπε. Το έβλεπε πως ο Λούσιεν ήταν εξαιρετικά προσεκτικός και ήθελε να είναι σίγουρος πως δεν θα έκανε ο γίγαντας κάποια 'λάθος κίνηση'.

Όπως δηλαδή την πρώτη φορά που είδαν ο ένας τον άλλον για παράδειγμα. Επίσης ο ξανθός δεν ήταν καθόλου πρόθυμος να μοιραστεί προσωπικές πληροφορίες και παρελθόν. Είχε πει και στον Χένρι να μην το κάνει, καθώς δεν θα τον ενδιέφερε. Απλά συμβιβάστηκε ο Χένρι.

Και οι δύο όμως ήταν πιο ανοιχτοί στο θέμα του εγκλήματος και μεθόδων επιτέλεσης του. Όταν μίλαγαν για τέτοια, όλα ήταν καλά. Άμα ο Λούσιεν ζήταγε να μάθει λεπτομέρειες για το πως οι Σκιές κατάφερναν να κάνουν ένα καλά οργανωμένο έγκλημα, ο Χένρι περιέγραφε αργά και προσεκτικά. Όχι τα πάντα.

Ναι μεν είχε όρεξη να πιάσει κουβέντα με τον ξανθό, έπρεπε και να έχει στο νου του όμως πως υπήρχαν πράγματα που ήταν προτιμότερο να μην εξηγούνται αναλυτικά και με λεπτομέρειες, αλλιώς 'θα χάλαγε η μαγεία'. Ο μάγος δεν αποκαλύπτει τα μυστικά του. Ή τουλάχιστον όλα. Άμα δεν ήθελε να αναλύσει παραπάνω ο Χένρι, το δικαιολογούσε με φράσεις του τύπου,

"Αλλά αυτά είναι αποτέλεσμα ανώτερης τεχνολογίας που μόνο ο Ενρίκε κατανοεί πλήρως οπότε δεν θα μπορούσα να σου εξηγήσω καλά."

"Μπορεί και να φαινόμαστε πολύ τυχεροί άμα τα βρούμε σκούρα, αλλά ο Εφιάλτης είναι τόσο προνοητικός και επιδέξιος να φέρνει καταστάσεις υπέρ του που ούτε και εγώ καταλαβαίνω για ποτέ έχουμε ξεφύγει από τον κίνδυνο."

Όχι και τόσο ψέματα, αφού στ'αλήθεια τι να καταλάβαινε από την τεχνολογία και πως να εξηγήσει την ικανότητα του Εφιάλτη να παρατηρεί και προσέχει και την παραμικρή λεπτομέρεια για να μην την πατήσουν;

"Και οι νεκροί που τα ρεπορτάζ για εσάς λένε ότι έχετε προκαλέσει;" Είχε παρατηρήσει σε μια από τις συζητήσεις τους ο Λούσιεν. Ο Χένρι ανέφερε ληστείες, μάχες και τραυματισμούς, αλλά καμία αναφορά σε σκότωμα.

"Αυτά τα κάνει μόνο ο Εφιάλτης. Πριν τον γνωρίσω, έκανα μερικούς. Ύστερα είπε σε εμένα όπως είχε πει και στον Ενρίκε πως το βάρος του φόνου θα το πάρει απάνω του αυτός άμα ποτέ κριθούμε για ό,τι έχουμε κάνει και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Μπορούμε πάντως να τραυματίσουμε άμα κάποιος μας στέκεται εμπόδιο. Όσο γίνεται όμως να αποφεύγουμε σκοτωμούς."

"Αχού τον μωρέ, δεν θέλει την αράχνη και το βουβαλάκι του να γεμίσουν αίμα." Είπε μισο-ειρωνικά ο Λούσιεν.

Ενώ όμως ο Χένρι απέφευγε να μιλάει για φόνους, ο ξανθός είχε μεγάλη όρεξη να αναφέρει λεπτομέρειες από τους δικούς του, όσους είχε κάνει. Κράταγε και 'ατζέντα' που ανέγραφε μόνο φόνους που διέπραξε!

Ακόμη πιο ανησυχητικό ήταν ίσως ότι θυμόταν πεντακάθαρα όλες τις λεπτομέρειες για να τις αναφέρει στον Χένρι. Σε όλους του τους φόνους ανεξαιρέτως περιλαμβάνονταν κάποιο δηλητήριο ή στην καλύτερη υπνωτικό που συνέβαλε στην επίτευξη των 'ευεργεσιών'.

"Ευεργεσία; Μου περιγράφεις πως κάνεις φόνο." Σχολίασε ο Χένρι.

"Ω, έλα τώρα βουβαλάκο. Το να ξεφορτωνώ τον πλανήτη Γη από παράσιτα είναι ευεργεσία. Και ο καλός αγρότης αναγνωρίζει τι είναι ζιζάνια για να τα ξεφορτωθεί από το χωράφι του." Είπε ψύχραιμα ο Λούσιεν καθώς πιρούνιζε τα λασπωμένα μακαρόνια που είχε για μεσημεριανό. "Σε κανέναν δεν θα λείψουν εξάλλου τα καθάρματα. Έχεις ιδέα πόσος κόσμος κάθε φορά, κυρίως γυναίκες, αισθάνονται ανακούφιση και μπορούν να βγουν έξω όταν μαθαίνουν πως άλλο ένα τέρας έχει φύγει από αυτόν τον κόσμο;"

"Εντάξει😰..."

Ο Λούσιεν περιέγραψε πως σχεδόν πάντα προσέγγιζε τον στόχο του μεταμφιεσμένος σαν γυναίκα. Σε κάποιους από τους φόνους απλώς έριχνε το δηλητήριο στο ποτό ή φαγητό και ύστερα έφευγε ήσυχα και γλυκά ενώ το 'κάθαρμα', όχι θύμα, έβλεπε τα ραδίκια ανάποδα.

Σε άλλους πήγαινε σαν πο*τάνα, είτε σε κλαμπ, είτε σε στριπτιζάδικα, ακόμη και στα σπίτια τους πήγαινε, ακολουθώντας τους μετά από πρόσκληση τους για να κάνουν 'τρελίτσες'.

Ποτέ δεν προλάβαιναν ούτε καν τα προκαταρκτικά να κάνουν και ο Λούσιεν του είχε ήδη καρφώσει στο λαιμό την σύριγγα με το δηλητήριο, ή, άμα ήθελε να παίξει πιο αργά και σαδιστικά, υπνωτικό και ύστερα έσπαγε την ψυχολογία και τα κόκαλα του θύματος ενώ είχε όλες του τις αισθήσεις.

"Μέχρι να με παρακαλέσει να πεθάνει." Είπε με ένα ψυχρό χαμόγελο και ο γίγαντας που τόσα άσχημα είχε ζήσει, περάσει και δει, αισθάνθηκε να ανατριχιάζει, ευχαριστώντας σιωπηλά που δεν μπορούσε ο ίδιος να αισθανθεί πόνο.

Καμιά φορά ωστόσο, άμα νευρίαζε πολύ με τον στόχο του ο Λούσιεν, έλεγε πως όποιον τον είχε δεμένο και ξαπλωμένο με ανοιχτά χέρια και πόδια, του έκοβε το μόριο, το έχωνε στο στόμα του και τον σκότωνε αργά-αργά ακούγοντας τους πνιχτούς ήχους που προσπαθούσε να βγάλει. Ούτε καν τον άφηνε να παρακαλέσει. Αφότου τελείωνε με τον αργό και βασανιστικό φόνο, καθάριζε τον τόπο του εγκλήματος από στοιχεία που θα τον κάρφωναν.

Και τέλος έφευγε αφήνοντας το πτώμα να αποσυντίθεται λουσμένο με ένα ειδικό οξύ δικής του επινόησης που κουβαλούσε μαζί του. Κάποιους άλλους φόνους δεν τους έκανε τόσο οργανωμένα ο Λούσιεν. Απλώς έβγαινε τη νύχτα στους δρόμους παριστάνοντας την χαμένη απροστάτευτη γυναίκα.

Όποιος τον πλησίαζε και δεν έπαιρνε σαν απάντηση το όχι άμα πήγαινε να... κάνει ό,τι νόμιζε πως θα κάνει εύκολα και χωρίς αντίσταση, πέθαινε. Δεν χρειαζόταν να ψάξει προφίλ και τέτοια ο Λούσιεν, από τη στιγμή που κάποιος τον πλησίαζε με βρώμικους σκοπούς του έδινε όσες αφορμές ήθελε για να 'ευεργετήσει'.

Ο Λούσιεν έδινε ιδιαίτερη έμφαση και ανέφερε πολλές λεπτομέρειες ειδικά στη φάση το πως υπέφερε ο στόχος του στις τελευταίες του στιγμές. Ανεξαιρέτως, όλοι τους ήταν άντρες με ιστορικό βιασμού και κακοποίησης, ονόματα που θυμόταν ο Χένρι από νέα της τηλεόρασης όταν ανακάλυπταν τα πτώματα γυμνά, δεμένα και μισολιωμένα.

Δεν χρειαζόταν και πολύ για τον γίγαντα να κάνει τα μαθηματικά για το γιατί στοχοποιούσε μόνο τέτοιους ο Λούσιεν. Τα θύματα του ήταν συγκεκριμένα και ακολουθούσαν τους όρους που χρειαζόταν για να γίνουν στόχοι του Λούσιεν. Δεν έλεγε κάτι, θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει λάθος. Από την άλλη όμως θυμόταν και τα λόγια του Εφιάλτη σε έναν από τους λόγους του που είχε κάνει μπροστά σε κοινό.

"Ο τρελός σκοτώνει επειδή δεν συνειδητοποιεί τι κάνει. Δεν σκέφτεται πως θα το κάνει και με τι μέσα, η τρέλα τον κρατάει από το χέρι. Δεν θα τον νοιάξει και τόσο άμα πιαστεί. Εκείνος με λογική ακόμη μέσα του που σκοτώνει από συμφέρον, είναι πάντα για οποιαδήποτε μορφή προσωπικού όφελους. Έχει συνηθίσει να σκοτώνει, αθώοι, οι ένοχοι, ούτε που το εξετάζει. Δεν του φταίει κάποιος σε κάτι, απλά βρίσκεται στον δρόμο του ή τον εμποδίζει από το να προχωρήσει. Μετά όμως υπάρχει και εκείνος που καταδιώκει πολύ συγκεκριμένους, πάντα ένοχοι για κάτι παρόμοιο. Και μόνο τέτοιους καταδιώκει. Εκείνος που έχει λίγα ακόμη λογικά στο κρανίο του, που σκέφτεται πως θα σκοτώσει οργανωμένα, οδηγημένος από την αδικία, τα εγκλήματα του αντανακλώνται από το παρελθόν του και το είδος βασάνων που πέρασε τότε. Έχει πικρία και κακία για συγκεκριμένους, εξαρτάται κατά πόσο είναι όμοιοι σε όσους του έκαναν κακό κάποτε..."

"... Οι βασανιστές ως τέτοια άτομα που είναι, ποτέ δεν τιμωρούνται, ξεφεύγουν, μέχρι τη στιγμή που το θύμα τους κάνει την κίνηση. Και τότε γίνεται το μαγικό. Το φταίξιμο δεν πέφτει σε αυτόν που έφτιαξε τον εγκληματία, το τέρας, ακόμη κι αν αποκαλυφθεί τι έχει κάνει. Όλοι δακτυλοδείχνουν το δημιούργημα του που τον σκότωσε. Το βάρος του φόνου είναι στ'αλήθεια τόσο πιο βαρύ από τον βιασμό, την κλοπή, την καταπάτηση, την εξαθλίωση, το σωματικό και ψυχολογικό σπάσιμο; Ο φόνος εξαγνίζει τον ένοχο που έχει κάνει 100 κακά, μα στιγματίζει τον απελπισμένο και οργισμένο φονιά που έκανε χάρη στον κόσμο να ξεφορτωθεί ένα τέρας." Ολοκλήρωσε ο Λούσιεν καθώς ο Χένρι τον κοίταζε με γουρλωμένα μάτια.

Είχε πει νεράκι όλα αυτά τα λόγια που είχε πει και ο Εφιάλτης κάποτε στον κόσμο. Λόγος 40, Είδη Φόνων και Δολοφόνων. Πρέπει να είχε βάλει να ακούσει τους λόγους του Εφιάλτη κάμποσες φορές.

"Μαμά μου..." Μουρμούρισε ο γίγαντας καθώς έκανε τον σταυρό του, όχι τόσο επειδή ήταν κανένας καλός Χριστιανός, όσο το ότι θυμόταν την Ντάστιν να το κάνει καμιά φορά, όταν εκπλήσσοταν από κάτι.

"Έφαγες την γλώσσα σου;" Ρώτησε ο Λούσιεν, διασκεδάζοντας με την κατάπληξη του.

Ήταν απόλυτα άνετος να περιγράφει τους φόνους του και ακόμη περισσότερο για το πως τους έκανε, με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη. Ήταν επίσης ίσως λίγο παράξενο το πως αποκάλυπτε έτσι εύκολα τις τακτικές του. Στην αρχή τουλάχιστον.

"Οι φόνοι που έχω διαπράξει έχουν ερευνηθεί και εξηγηθεί, ειδικά μετά την σύλληψη μου. Το ποιος ξέρει ή όχι τι έχω κάνει δεν με πειράζει. Ίσα-Ίσα που όταν κάποιος, όπως εσύ, έχει πρόθυμα αυτάκια για να ακούσει περισσότερες λεπτομέρειες, είναι απολαυστικό."

Πίσω από αυτή την απάντηση και άνεση ο Χένρι πάλι καταλάβαινε πως ο άλλος προσπαθούσε να τον αποθαρρύνει από το να τον συναναστρέφεται. Δεν ήταν απόλυτα παγερός όπως τις πρώτες φορές που φαινόταν και ακουγόταν απόμακρος μονάχα.

Όλο και περισσότερο ήταν 'εύθυμος' με την διεστραμμένη έννοια και περιέγραφε φρικιαστικά πράγματα λες και περιέγραφε τσάι-πάρτι με κούκλες μπάρμπι. Δεν προκαλούσε τόσο φρίκη στον Χένρι να τον ακούει να μιλάει έτσι.

Κυρίως έκπληξη. Σάμπως δεν είχε δει και δεν είχε κάνει εκείνος φρικιαστικά πράγματα επίσης, πριν και μετά τον Εφιάλτη, αλλά κυρίως πριν; Ίσως επειδή σε αντίθεση με εκείνον, ο Λούσιεν φαινόταν εντελώς περήφανος για τα όσα έλεγε.

Για το πως ξεγελούσε τόσο εύκολα χαζά αρσενικά που το μόνο που σκέφτονταν ήταν η ικανοποίηση του μορίου τους απάνω σε απροστάτευτα και ανίσχυρα κορμιά. Πίσω από την ευθυμία του, ο Χένρι σχεδόν μπορούσε να μυρίσει έντονο θυμό και οργή, σαδισμό και μανία για μικρές εκδικήσεις.

Προσωπική βεντέτα με όλους τους βιαστές και κακοποιητές του κόσμου είχε. Πιθάρι χωρίς πάτο τα αρνητικά του συναισθήματα, έτσι ήταν ο Λούσιεν που είχε αφήσει παραπάνω από ένα υπονοούμενα για το πως η δουλειά του δεν είχε τελειώσει στο ελάχιστο εκεί έξω και που δυστυχώς δεν θα τελείωνε ποτέ αφού ήταν κλεισμένος στην ADX Florence.

"Δηλαδή πως πιάστηκες;" Ρώτησε ο Χένρι. Ο Λούσιεν κατσούφιασε απότομα.

"Πήρε πολύ καιρό στους μπάτσους να συνδέσουν τα καθάρματα που έχω καθαρίσει με το ότι είναι βιαστές. Πολλοί είχαν καταφέρει να κρύψουν τη βρομιά τους τόσο καλά που νόμιζαν πως σκοτώνω και αθώους!" Κάγχασε. "Όταν όμως τελικά πείστηκαν πως πάντα βιαστές πέθαιναν με παρόμοιο τρόπο και πως τους πιο πολλούς από αυτούς μάρτυρες τους έβλεπαν για τελευταία φορά με συνοδεία 'μιας κοπέλας', μου έστησαν παγίδα. Έκαναν έρευνα λέει και εντόπισαν έναν άλλο άντρα με ιστορικό βιασμού κοντά στην περιοχή του Κολοράντο όπου έκανα τον πιο πρόσφατο μου φόνο τότε. Αντί να τον συλλάβουν τον παρατηρούσαν και περίμεναν. Δύο εβδομάδες μετά, προσέγγισα και εγώ τον συγκεκριμένο χωρίς να υποψιαστώ πως οι μπάτσοι τον είχαν υπό παρακολούθηση. Περίμεναν να δουν άμα πάθει και εκείνος ό,τι και οι άλλοι. Λοιπόν, με έφερε στο σπίτι του και κλασικά τον κάρφωσα πισώπλατα, τον δηλητηρίασα. Μέχρι εκεί όλα πήγαιναν καλά, όπως τα ήξερα. Όμως τότε το κάθαρμα ούρλιαξε, δεν έπρεπε να ουρλιάξει! Το δηλητήριο με το οποίο τον πότισα έπρεπε να του είχε νεκρώσει τις φωνητικές χορδές και να μην μπορεί να βγάλει άχνα. Λοιπόν, ίσως οι μπάτσοι που παρακολουθούσαν περίμεναν το κάθαρμα να δώσει κάποιο σημάδι πως πέθαινε. Εάν δεν ούρλιαζε, ακόμα εκεί θα έμεναν να περιμένουν. Όμως ακούγοντας τον, την επόμενη στιγμή βρέθηκα περικυκλωμένος από τα όργανα του νόμου. Και αφού με πήραν στο τμήμα, με εξέτασαν και ταυτοποιήσαν πως εγώ σκότωσα και όλους τους προηγούμενους βιαστές. Με την φύση και βιαιότητα των φόνων μου, βρήκαν πως η θέση μου ήταν στην ADX. Και να 'μαι εδώ."

"Πόσο καιρό είσαι κλεισμένος;" Ρώτησε ο Χένρι που είχε συγκεντρωθεί εντελώς στην αφήγηση του Λούσιεν και στήριζε το κεφάλι του στις παλάμες του.

"Σε τρεις εβδομάδες από τώρα θα είμαι έγκλειστος εδώ για δύο χρόνια."

Ελάχιστες φορές ο Λούσιεν είχε ξεχαστεί, ξέφευγε από τις βίαιες αφηγήσεις του και σχεδόν έλεγε μικρά ψίχουλα για το παρελθόν του. Μα μαγκωνόταν απότομα και σιωπούσε ενοχλημένος, τα μάτια του όμως πρόδιδαν μεγάλη ταραχή και σύγχυση. Ο Χένρι προσποιούνταν πως δεν καταλάβαινε και χαμογελούσε.

"Και πως κατάφερες να παρασύρεις τον στόχο σου μακριά από τους φίλους του;" Κάτι τέτοιες ερωτήσεις έκανε για να τον διευκολύνει. Τον λυπόταν την ίδια στιγμή, έβλεπε και μάντευε πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν το παρελθόν του και πως δεν φαινόταν ικανός να το χειριστεί.

Το τι του συνέβη τον είχε κάνει έτσι και παρέμεινε έτσι, αφού δεν είχε κάποιον που να εμπιστεύεται. Κι όμως ίσως να ήταν χρήσιμο να είναι πιο ανοιχτός, θα τον βοήθαγε αυτή η πιο βαθιά επικοινωνία. Θυμόταν ο γίγαντας τον πρώτο καιρό που ήταν στις Σκιές.

Αισθανόταν άβολα και επιφυλακτικός με τον Εφιάλτη και τον Ενρίκε. Αυτά τα συναισθήματα αυξάνοταν περισσότερο προς και εξαιτίας του χάκερ, που ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος και καταδεχτικός όπως το είδε με τα χρόνια. Συνεχώς τον στραβοκοίταζε και απομακρυνόταν από κοντά του.

Στο τραπέζι η κατάσταση ήταν ακόμα πιο άβολη και δυσάρεστη, προσπαθούσε να κάθεται όσο πιο μακριά του γινόταν, που και που τον κοίταζε με φανερή ενόχληση επειδή δεν μπορούσε να χειριστεί και πολύ καλά τα μαχαιροπίρουνα του και έκανε θόρυβο. Σαν να μην έφταναν αυτά τα μικροθέματα στην αρχή, μήνες αργότερα προστέθηκαν και τάσεις ανορεξίας.

Με τον Χένρι να θυμάται πως έκανε όταν έτρωγε ανθρώπους κάποτε και τις αναμνήσεις από τα σωθικά των ανθρώπων, δεν μπορούσε να συνεχίσει να τρώει και παράταγε το φαγητό του μισοτελειωμένο. Απλώς ένιωθε άθλια με το να τρώει, δεν του άξιζε να τρώει. Ο Εφιάλτης έπρεπε να τον κυνηγάει από πίσω και να τον πείσει να φάει κάθε φορά.

Πόσο υπομονετικός ήταν και πόσο διαφορετικός εκτός αποστολών, παρότι δεν του φαινόταν! Όταν ο Ενρίκε απλώς στραβοκοίταζε τον Χένρι στο τραπέζι, ο Εφιάλτης κάποιες φορές καθόταν δίπλα από τον γίγαντα και τον βοηθούσε να διορθώσει το κράτημα του στα μαχαιροπίρουνα.

Μάλιστα του είχε βρει και πιο μεγάλα, Χένρι μέγεθος, για να μην ζορίζεται. Τέλος τον είχε ενθαρρύνει να του μιλάει, να του πει εάν υπήρχε κάτι άλλο, οτιδήποτε που τον αποθάρρυνε από το να τρώει. Εντέλει ο Χένρι απλώς είπε,

"Πέρα από τις αναμνήσεις, έτσι όπως είμαι ούτως ή άλλως πρέπει να κόψω την πολλή μασαμπούκα."

"ΈΛΕΟΣ ΒΡΕ Γ*ΜΏΤΟ!" Έσκουξε ο Ενρίκε που άκουγε μαζί με τον Εφιάλτη. Αυτό που αποκάλυψε ο Χένρι, ο χάκερ του το είχε πετάξει αναίσθητα μήνες πριν, μάλιστα ήταν από εκείνη τη στιγμή και ύστερα που ο Χένρι άρχισε να δείχνει τις τάσεις ανορεξίας.

Ωστόσο ο Χένρι είχε σιωπήσει και αφήσει τα λόγια του Ενρίκε να τον επηρεάσουν στην όρεξη και χαμηλή αυτοεκτίμηση του. Ούτε που είχε ιδέα και ο ίδιος ο χάκερ πόσο προσωπικά το είχε πάρει αυτό το σχόλιο.

Ο Εφιάλτης δεν το είχε ακούσει αυτό μέχρι τη στιγμή που ο Χένρι μίλησε και είχε πάρει κάτι τρομερές ανάποδες, κοιτώντας δολοφονικά τον Ενρίκε τότε. Ευτυχώς για εκείνον, ο Χένρι ήταν καλός αρκετά ώστε να σταθεί ανάμεσα στον αρχηγό και τον χάκερ.

Τον υπερασπίστηκε. Αισθανόταν πολύ καλύτερα που το έβγαλε αυτό από μέσα του, δεν χρειαζόταν να πέσει βία τώρα. Από εκείνη τη μέρα κι ύστερα ο Ενρίκε πρόσεχε τα λόγια και τις γκριμάτσες του παραπάνω γύρω από τον Χένρι.

Ήταν αρκετά εγωιστής να καταδεχτεί να ζητήσει συγνώμη, αλλά ήταν πιο διακριτικός. Ίσως το πρώτο και από τα πιο γλυκά πράγματα που είχε κάνει μετά το ξεκαθάρισμα ως μια μορφή απολογισμού, ήταν να δώσει μια φετούλα από το μήλο του στον γίγαντα καρφωμένη σε μαχαίρι.

Ήταν εξάλλου ο Χένρι, πριν έρθει και η Ντάστιν στην ομάδα, ο μικρότερος σε ηλικία, έπρεπε οι άλλοι δύο άντρες των Σκιών να προσέχουν το τεράστιο ευαίσθητο μωρό τους. Τουλάχιστον έτσι φαινόταν, αφού ο Εφιάλτης δεν είχε αποκαλύψει ούτε την πραγματική του ηλικία.

~

Η ωμότητα των αφηγήσεων του Λούσιεν, η χαρά που είχε να περιγράφει τους φόνους του και άλλοτε η ψυχρότητα του ήταν ανησυχητικά αλλά δεν ήταν αυτά που έκαναν τον Χένρι να αισθάνεται στ'αλήθεια άβολα.

Ήταν όταν ο ξανθός τον φλέρταρε, λεκτικά και μη.

Από ότι φαινόταν του άρεσαν οι αντιδράσεις του γίγαντα και τον έκανε χάζι. Πότε στριφογύριζε νωχελικά τούφες από τα μαλλιά του ενώ τον κοίταζε με μισόκλειστα μάτια και μιλούσε, πότε χαμήλωνε τον τόνο της φωνής του και ακουγόταν απειλητικός και την ίδια στιγμή μελιστάλακτος.

Και άλλοτε έκανε γουργουριστή και γλυκούλικη τη φωνή του λες και έκανε χαζολογήματα σε μωρό ή κατοικίδιο. Άλλες φορές έγλειφε μια φορά τα χαμογελαστά χείλη του όταν ετοιμαζόταν να αφήσει κάποιο βρώμικο υπονοούμενο.

Ευτυχώς αρκετά από αυτά ο Χένρι ήταν αρκετά αθώος να μην τα καταλαβαίνει. Και άλλες φορές έτσι όπως μίλαγε, πέταγε στο άκυρο το φλερτ του προς τον γίγαντα που τον έπιαναν απροετοίμαστο.

Μα ο Χένρι είχε αρχίσει στ'αλήθεια να δείχνει εμφανέστατα πως έχανε την ψυχραιμία του όταν ο Λούσιεν άρχισε να σηκώνεται από την θέση του και να πλησιάζει το πρόσωπο του πολύ κοντά στου Χένρι, συνεχίζοντας να μιλάει φυσιολογικά σαν να μην συνέβαινε τίποτα.

"Όι! Σταμάτα να είσαι τόσο horny με τον Γκάλοου και κάτσε στην καρέκλα σου!" Είχε πετάξει μία από αυτές τις φορές ο Μάλκολμ που έβλεπε τον Λούσιεν να είναι τόσο κοντά στον αναψοκοκκινισμένο Χένρι.

"Γουατέβερ γέρο." Ανταπάντησε και ο ξανθός βγάζοντας την γλώσσα του προς τον φύλακα.

Ο καημένος ο Χένρι από τη μέρα που ο Λούσιεν άρχισε να παίρνει θάρρος και να τον φλερτάρει γύριζε στο κελί του ψυχικό ράκος. Δεν μπορούσε να ξεφορτωθεί από το μυαλό του... τα πάντα! Όλες τις εκφράσεις που έπαιρνε ο ξανθός, όλες τις κινήσεις.

Και ντρεπόταν φρικτά, κοκκίνιζε ως τις άκρες των μαλλιών του περισσότερο επειδή παρατηρούσε λεπτομέρειες, όχι τόσο για τα λόγια συνήθως! Όχι για πολύ ωστόσο, αφού μετά γινόταν πικρόχολος με τον εαυτό του. Κατακρινόταν και υπενθύμιζε στον εαυτό του το πως ήταν.

"Σταμάτα Χένρι! Γιατί τον ακούς, σε κοροϊδεύει. Δεν σου κάνει γλύκες από φιλικότητα και το ξέρεις."

Έτσι κατέληγε από το να αισθάνεται ντροπιασμένος, να αισθάνεται νευριασμένος. Μόνο μετά από εβδομάδες συναναστροφής όμως το έκανε ξεκάθαρο, αφού η υπομονή του είχε εξαντληθεί.

Έτσι όπως κάθονταν ο ένας απέναντι από τον άλλο και ο Λούσιεν έκανε άλλη μία από τις γαλιφιές του, εκεί αντί να δει τη συνηθισμένη αντίδραση που έβλεπε τον Χένρι να παίρνει, εκείνος γύρισε να τον κοιτάξει με ουδέτερη έκφραση.

"Λούσιεν, σταμάτα το." Είπε ήρεμα, χωρίς θυμό. Σήκωσε φρύδι ο άλλος.

"Ποιο από όλα;"

"Το να μου χαϊδεύεις τα αυτιά με λόγια που δεν ισχύουν. Εντάξει, εσύ το βρίσκεις αστείο να με κοροϊδεύεις στο άκυρο όταν μιλάμε, με το να με φλερτάρεις. Και ενώ κερδίζεις με το να με βλέπεις να αισθάνομαι άβολα, δεν μου αρέσει. Σε άλλους μπορεί να πιάνει που αισθάνονται πιο άνετοι και σίγουροι με τους εαυτούς τους, μην συνεχίζεις με εμένα. Σκέψου ό,τι θες, πες ότι κάνω σαν μωρό που δεν μπορώ να δεχτώ τέτοιου είδους αστεία. Εγώ μίλησα." Είπε ήρεμα καθώς ετοιμαζόταν να αρχίσει να τρώει.

"Τι από όλα όσα είπα προς εσένα 'δεν ισχύουν';"

Ο Χένρι σήκωσε κεφάλι έτοιμος να απαντήσει. Κάτι όμως στην έκφραση του Λούσιεν τον σταμάτησε.

Ο ξανθός δεν φαινόταν προσβεβλημένος, ούτε προσπαθούσε να φανεί χαλαρός για να ρίξει στάχτη στα μάτια του Χένρι ότι τάχα είχε συμπεράνει λάθος. Τον κοίταζε ειλικρινώς μπερδεμένος, ένα γνήσιο συναίσθημα από τις λίγες φορές που είχε δείξει. Φαινόταν πως δεν είχε ιδέα τι είπε λάθος.

"Να... όλο με αποκαλείς εκτός από βούβαλο, σκληρό, πέτρινο, μούσκουλο-."

Δεν πρόλαβε να συνεχίσει καθώς ο Λούσιεν άρχισε να γελάει. Καθόλου σαρκαστικά ή πικρά, αλλά εύθυμα και χαρούμενα. Κελαρυστό και σχεδόν γουργουριστό γέλιο, τα μάτια του φαινόταν κι αυτά χαρούμενα. Όταν σταμάτησε, κάτι από την παλιά του κλασσική ειρωνεία είχε επιστρέψει, το χαμόγελο παρέμενε.

"Πρώτα από όλα, συγχαρητήρια που αναγνωρίζεις καλά τον εαυτό σου. Ξέρεις πολύ καλά πως είναι η φάτσα σου και σίγουρα το μοντελίστικο δεν είναι μία από τις λέξεις με τις οποίες περιγράφεται. Άλλοι άντρες που δεν είναι καν μοντέλα φούσκωναν από περηφάνεια για κάτι που δεν ήταν όταν τους έδινα προσοχή, πριν τους καθαρίσω τους περισσότερους. Αλλά! Με θυμάσαι καθόλου να σου κάνω φιλοφρονήσεις σχετικές με εμφάνιση;" Ρώτησε. Ο Χένρι το σκέφτηκε και δεν μπόρεσε να θυμηθεί κανένα σχόλιο τέτοιου είδους.

"Όχι;"

"Ακριβώς βουβαλάκο. Άμα προσπαθούσα να σου κάνω φλερτ απάνω σε αυτό, θα έβγαζα γένια ως την κοιλιά μέχρι να βρω λόγια. Ξέχασες όμως φαίνεται πως είσαι δυνατός. Το έχω δει και από την τηλεόραση. Είσαι ασταμάτητος. Είσαι αυτό το τεράστιο, σκληρό, μουσκουλώδες ντούκι που δεν κολώνει μπροστά σε τίποτα!" Είπε και ανεβοκατέβαζε τα χέρια του που έδειχναν προς τον Χένρι λες και αποθέωνε άγαλμα. Αργά-αργά σταμάτησε να κουνιέται και ακούμπησε την πλάτη του στο κάθισμα σταυρώνοντας τα χέρια του ενώ συνέχιζε να χαμογελάει. "Εφόσον δείχνεις τόσο πρόθυμος να μάθεις για εμένα και έχεις όρεξη να γίνουμε 'φίλοι κολλητοί', ορίστε ένα στοιχείο για εμένα που μπορείς να ξέρεις: φλερτάρω γενικώς και φλερτάρω με όλους. Αλλά είμαι ειλικρινής σε αυτό μόνο με άτομα που ΑΣ ΠΟΎΜΕ τα βρίσκω συμπαθή. Οπότε, Henryk, μέχρι τώρα μπορεί να μου έχεις δείξει ότι είσαι ένα καλό αγοράκι, φρόντισε ωστόσο να μην κάνεις κάτι που θα χαλάσει το οτιδήποτε έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα. Ωραία; Ωραία." Είπε ατάραχος και επέστρεψε στο φαΐ του.

Για πρώτη φορά μετά από μέρες ο Χένρι γύρισε στο κελί του με ένα γνήσιο και αδέξιο χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, λίγο ηλιθιούτσικο, αλλά γνήσιας χαράς και ενθουσιασμού.

3880 λέξεις. ωραία. τώρα νομίζω πως μπορώ να απομακρύνω την αφήγηση προσωρινά από τις σχολικές σκηνές της ιστορίας και την adx florence και να συγκεντρωθώ στο να προκαλέσω ψυχολογικά στον ενρί-

εεε, εννοώ να οδηγήσω την αφήγηση σε αυτόν! και σίγουρα αυτό! μέχρι την επόμενη φορά, Roxane691!😄

όσο για σένα, @loyalAK, θα φανώ άπληστη, αλλά *σε βουτάω από την ιστορία σου*

ΠΟΎΝΤΑ VOTES ΚΑΙ COMMENTS ΜΟΥΟΥΟΥ ΣΤΑ ΥΠΌΛΟΙΠΑ ΚΕΦΆΛΑΙΑΑΑ;!;!;!

*σε ξεσκονίζω και επιστρέφω από εκεί που σε πήρα*