Την ίδια μέρα και αμέσως μετά την έκρηξη του αρχηγείου των Σκιών...

Το τηλεφώνημα την έφτασε εν ώρα δουλειάς.

Το αστυνομικό τμήμα του Ντένβερ ήθελε εκείνη συγκεκριμένα να έρθει στην ADX Florence για να ανακρίνει τον Βραζιλιάνο χάκερ. Να τον κάνει να παραδεχτεί πως εκείνος έβαλε τις βόμβες. Να ανακαλύψει το πως το έκανε. Όχι μόνο επειδή ήταν ένα από τα υψηλότερα και πιο ικανά μέλη στο FBI του Σικάγο όμως.

Η Γκρατσιέλα έχωσε το πρόσωπο της στις παλάμες της και αναστέναξε βαριά. Αφότου ενημερώθηκε από το τηλέφωνο για το τι συνέβη, εκείνη η λίγο ενοχλητική αλλά πολλές φορές σωστή φωνή μέσα της που έλεγε πως μια μέρα δεν θα αργούσε να συμπεριληφθεί με τις υποθέσεις των Σκιών είχε επαληθευτεί.

Έπιασε το κινητό της, πήγε στις επαφές, πληκτρολόγησε έναν αριθμό και έβαλε τη συσκευή κοντά στο αυτί της. Δεν άργησε καθόλου να το σηκώσει αυτός που καλούσε.

Χέέέι κούκλα~

Ρόλαρε τα μάτια της αλλά ένα διακριτικό χαμογελάκι της ξέφυγε προτού υιοθετήσει πέτρινη και σοβαρή έκφραση.

"Με συγχωρείς που σε ενοχλώ Χάρη-."

Α α α!

Την έκοψε ο τύπος ονόματι Χάρη από την άλλη γραμμή.

Σε παρακαλώ φλόγα μου, ένα σου τηλεφώνημα δεν είναι ενόχληση μου, κάθε άλλο
Γιατί με παίρνεις όμως;
Σου έλειψα μήπως~

"Χάρη!" Η Γκρατσιέλα αναστέναξε και κατάφερε να κρατήσει υπό έλεγχο το κοκκίνισμα που ανέβηκε στα μάγουλα της. Σοβάρεψε ξανά σύντομα. "Θα είμαι εκτός Σικάγο για μερικές μέρες. Θα πάω στο Ντένβερ. Ξεκινάω αύριο πρωί."

Σε καλεί το καθήκον για μία ακόμα ιδιαίτερη αποστολή ή υπόθεση ε;

"Περίπου. Πρέπει να κάνω μια ανάκριση. Με χρειάζονται επειγόντως λένε."

Μπα;
Για να καλούν εσένα πάει να πει πως οι κύριοι είτε δεν έχουν γλώσσες να ανακρίνουν μόνοι τους και αποφάσισαν να ξεσηκώνουν το λουλούδι μου από το Σικάγο, είτε ανακρίνουν κάποιον τρομερό και φοβερό και τον φοβούνται
Ποιος ασκεί μπούλινγκ στους μπάτσους του Ντένβερ και καλούν τα μεγάλα όπλα για να επιβάλλουν τάξη;

"Τον Ενρίκε."

Νεκρική σιωπή έπεσε μεταξύ της Γκρατσιέλας και του Χάρη για κάμποσα δευτερόλεπτα. Επιτέλους ο άντρας αναστέναξε.

Κατανοητό
Θα ενημερώσω τον Θανάση να έρχεται να προσέχει τα παιδιά όταν δεν θα είμαι σπίτι ούτε εγώ

"Ευχαριστώ Χάρη."

Παρακαλώ
Κουράγιο ψυχή μου
Καλό ταξίδι

Η κλήση τερματίστηκε. Η Γκρατσιέλα εφυγε από τις κλήσεις και έκλεισε το κινητό της. Μια σκοτοδίνη, μια αδυναμία την έπιασε καθώς κάλυπτε τα μάτια της με το χέρι της και ακουμπούσε κεφάλι και πλάτη στην καρέκλα της.

"Μακάρι να ήσουν ακόμα εδώ Pai. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε και δεν θα φτάναμε ως εδώ. Αλλά και να γίνονταν τα πράγματα όπως τώρα, μόνο εσένα θα άκουγε ο Ενρίκε, μόνο για σένα θα σταματούσε... να ακολουθεί αυτό το δρόμο. Θα με συμβούλευες και εμένα καλύτερα για το τι να κάνω. Γαμ*το..."

"Δρεπάνου!"

Σηκώθηκε κοφτά από τη θέση της και άρχισε να περπατά προς το μέρος της φωνής που την είχε καλέσει. Η έκφραση του προσώπου της είχε ψυχράνει απότομα, καμία σχέση με τα όσα σκεφτόταν και της συνέβαιναν πριν λίγο.

~

Δύο μέρες μετά...

Εκείνες τις δύο μέρες που η αστυνομία του Ντένβερ ανέμενε την άφιξη της Γκρατσιέλας, ο Ενρίκε είχε σπάσει τα αρχ*δια ολονών. Αλλά και οι φύλακες στην ADX προσπαθούσαν να τον σπάσουν ψυχολογικά. Με τα νέα της έκρηξης, δεν του έδειχναν επιείκεια καθόλου.

2 ανακριτές όλοι κι όλοι είχαν έρθει και προσπαθούσαν να τον κάνουν να παραδεχτεί πως εκείνος ευθυνόταν για την έκρηξη. Κάθε φορά που ο Ενρίκε φερόταν αλαζονικά και εκνευριστικά, οι φύλακες τον βάραγαν.

Όταν έφευγε από το ανακριτήριο που τον έφερναν, αφήνοντας τους ανακριτές σύξυλους, ταραγμένους και ενοχλημένους έτρωγε κι άλλο ξύλο. Και με το γυμνασμένο και δουλεμένο σώμα που είχε ο Ενρίκε, ίσως κατά μία ειρωνική έννοια, αυτό το ίδιο σώμα δεν ήταν ανθεκτικό στα χτυπήματα σχεδόν καθόλου, ακόμη και τα πιο απαλά.

Έμπαινε η αφηφοβία στη μέση. Το κάθε χτύπημα που του ερχόταν δεν ήταν απλώς μια μπουνιά ή μια κλοτσιά, ήταν πυρακτωμένο σίδερο που ακόμη και αν η επαφή ερχόταν πρώτα στο ύφασμα της στολής φυλακιζόμενου, τον έκαιγε από κάτω.

Κατέρρεε εύκολα από τα πρώτα χτυπήματα. Άλλες φορές όταν τον άγγιζαν γινόταν επιθετικός, όμως όταν δεν μπορούσε να αμυνθεί ή αποφύγει την επαφή, όλο του το σώμα κατέρρεε και έπεφτε σε κάποιου είδους κώμα, αρνιόταν να αισθανθεί το οτιδήποτε.

Αυτό το κώμα προκαλούνταν όταν τον άγγιζαν για πολύ και καμιά φορά διαρκούσε και παραπάνω από 5 λεπτά. Απλά παρέλυε, τα άκρα του δεν δουλεύανε λες και δεν είχε κόκαλα και δεν ανταποκρινόταν πλέον στα αγγίγματα.

Και αυτό το κώμα-παράλυση, του ήταν πιο χρήσιμο τώρα που βρισκόταν στη φυλακή και είχε τα χέρια του (κυριολεκτικά) δεμένα για να κάνει πολλά. Όταν οι φύλακες τον έβλεπαν να πέφτει κάτω και να μην ανταποκρίνεται στα χτυπήματα, απλώς τον πέταγαν πίσω στο κελί του.

"Reboot επιτυχές." Έλεγε ο Εφιάλτης από δίπλα όταν καταλάβαινε πως ο Ενρίκε συνέρχονταν.

Έτσι το αποκαλούσαν όλο εκείνο το χρόνο που έπαιρνε ο Ενρίκε για να βρει ξανά τις αισθήσεις του. Reboot, Επανεκκίνηση. Με το Reboot ο Ενρίκε είχε αποφύγει μέχρι τώρα να παραδεχτεί το οτιδήποτε για την έκρηξη, αφού φυσικά δεν ήταν ξύπνιος να μιλήσει.

Ήθελε να παίξει, ήθελε να κουρελιάσει τα νεύρα των φυλάκων και του οποιουδήποτε ήθελε να του αποσπάσει πληροφορίες, ακόμη κι αν είχε συνέπειες σωματικές, που ω πως μισούσε. Είχε νευριάσει μαθαίνοντας πως ο Νιξ είχε επιβιώσει το 'δωράκι' του και σκύλιαζε.

Όλα όμως θα άλλαζαν και θα γίνονταν ακόμα χειρότερα για εκείνον όταν η Γκρατσιέλα θα έφτανε στο Ντένβερ και θα ερχόταν να τον ανακρίνει.

"Κουνήσου Κάστρο!" Είπε ένας από τους 2 φύλακες που τον συνόδευαν και σκούντηξε τον Ενρίκε να περπατήσει. Ο χάκερ είχε νευριάσει με τον συγκεκριμένο φύλακα, όλο εκείνος τον έσπρωχνε να περπατάει πιο γρήγορα όταν πήγαιναν να κάνουν ανάκριση, όπως και απόψε. Φρέναρε απότομα και του έριξε μια δολοφονική ματιά.

"Σπρώξε με άλλη μια φορά καριόλη και η γυναίκα σου θα μάθει πως την απατάς." Απείλησε. Ο άλλος δεν φάνηκε να τον παίρνει σοβαρά.

"Ναι φοβήθηκα τώρα." Είπε αδιάφορα και τον ξανάσπρωξε.

"Τότε δεν θα σε πειράξει να στείλω στην Μόλι και την μάνα σου φωτογραφίες, έτσι Ντέσμοντ;" Ρώτησε ο Ενρίκε με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Και χωρίς να περιμένει απάντηση γύρισε να κοιτάξει μπροστά. Προσποιούμενος πως ισιώνει τα γυαλιά στη μύτη του τα ενεργοποίησε.

Σε λιγότερο από 20 δευτερόλεπτα είχε τελειώσει. Είχε βρει τις φωτογραφίες σχετικές με τον συγκεκριμένο φύλακα και επέλεξε να τις στείλει εκεί που είχε ρυθμίσει από παλιά να σταλθούν όταν θα το επέλεγε. Είχε πολλούς 'φακελωμένους' και έτοιμους για εκβιασμό ο Ενρίκε.

Ένα λεπτό αργότερα έμπαιναν στο ανακριτήριο όταν το κινητό του Ντέσμοντ χτύπησε και το σήκωσε, μόνο και μόνο για να το απομακρύνει από το αυτί του. Μια γυναίκα ακουγόταν να ουρλιάζει και να του λέει ότι τον μισεί, τον σιχαίνεται και να πάει να πνίγει. Ύστερα τον στόλισε με ένα σωρό άλλες βρισιές και του το έκλεισε στα μούτρα.

Ο Ντέσμοντ με τον δεύτερο φύλακα κοιτάχτηκαν σοκαρισμένοι και μετά κοίταξαν τον Ενρίκε ο οποίος κοίταζε το ταβάνι και σφύριζε τάχα αδιάφορα. Προτού προλάβουν να αντιδράσουν όμως το κινητό ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά ακουγόταν σαν κάποια πιο ηλικιωμένη γυναίκα. Εκείνη του τα έψελνε πιο ήρεμα.

Έλεγε ότι ήταν απογοητευμένη, πως δεν ξέρει που έκανε λάθος στο να τον μεγαλώσει, πως καλά θα έκανε να μην πατούσε πόδι στο πατρικό σπίτι για πολύ καιρό και πως θα έπρεπε να ντρέπεται που κυνηγάει άλλες γυναίκες και δεν εκτιμούσε την Μόλι. Προτού προλάβει ο Ντέσμοντ να εξηγήσει το οτιδήποτε, η κλήση τερματίστηκε.

"ΆΘΛΙΟ ΛΑΣΠΕΡΌ ΣΚΟΥΛΉΚΙ!" Ούρλιαξε ο Ντέσμοντ και πλησίασε τον Ενρίκε έτοιμος να του αλλάξει τα φώτα.

"Άγγιξε τον και έχεις απολυθεί." Ακούστηκε μια γυναικεία φωνή που έκανε τον φύλακα να σταματήσει μόλις μια ανάσα μακριά από το να χτυπήσει τον Ενρίκε.

Ο οποίος σταμάτησε να χαμογελάει ακούγοντας αυτή τη γνώριμη φωνή. Αργά-Αργά εκείνος και οι δύο φύλακες γύρισαν να κοιτάξουν την κοκκινομάλλα με τα γαλάζια μάτια και το σοβαρό δυναμικό ντύσιμο να στέκεται στην ανοιγμένη πόρτα, με σταυρωμένα τα χέρια και σχεδόν αγριοκοιτάζοντας.

"Ωχ, μας έφεραν γυναίκα ανακρίτρια." Μουρμούρισε ο Ντέσμοντ. Ο άλλος φύλακας όμως του έριξε αγκωνιά στο πλευρό.

"Σκάσε βρε ηλίθιε, αυτή είναι η Γκρατσιέλα Δρεπάνου από το FBI του Σικάγο!" Το όνομα και θέση σίγουρα είχαν δύναμη, κύρος και σημαντικότητα από πίσω επειδή ο Ντέσμοντ ξεροκατάπιε και στάθηκε προσοχή.

"Χαίρετε μαντάμ!" Ο Ενρίκε κρυφογέλασε. Η Γκρατσιέλα πλησίασε τους φύλακες και έκανε νόημα στον έναν (όχι τον Ντέσμοντ) να της δώσει τα κλειδιά για χειροπέδες. Ετοιμάστηκε να φέρει αντίρρηση ο άντρας.

Ένα όμως σκοτεινό βλέμμα της Γκρατσιέλας ήταν αρκετό για να τον κάνει να τις τα παραδώσει. Μπορεί η Γκρατσιέλα να ήταν πιο κοντή από όλους μέσα στο ανακριτήριο, ακόμη κι αν φόραγε ψηλοτάκουνα, δεν ήταν όμως λιγότερο απειλητική. Εξάλλου δεν μπήκε στο FBI επειδή φαινόταν γλυκούλα και όμορφη.

"Αφήστε μας μόνους." Είπε στους φύλακες και τους έκανε νόημα να βγουν από το ανακριτήριο.

Αβέβαιοι, οι φύλακες βγήκαν και έκλεισαν την πόρτα από την οποία μπήκαν. Η πόρτα από την οποία μπήκε η Γκρατσιέλα έκλεισε επίσης και εκείνη με τον Ενρίκε έμειναν μόνοι. Χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, η γυναίκα πλησίασε τον χάκερ και τα χέρια της άρχισαν να ξεκλειδώνουν τις χειροπέδες.

Ήταν εμφανές πως τα χέρια της είχαν άμεση επαφή με του Ενρίκε και ακουμπούσαν. Κι όμως εκείνος δεν αντέδρασε καθόλου! Καμία δυσφορία, κανένας πανικός, μηδέν τρέμουλα και τινάγματα από την επαφή. Απλώς κοίταζε σοβαρός την Γκρατσιέλα, περιμένοντας την να τελειώσει.

Όταν οι καρποί των χεριών του είχαν λυθεί, έμεινε στο ίδιο ακριβώς σημείο και συνέχισε να κοιτάζει την κοκκινομάλλα καθώς πλησίαζε το τραπέζι στη μέση του δωματίου και καθόταν στη μία από τις δύο καρέκλες. Εκείνη κοίταξε τον Ενρίκε και του έκανε νόημα να καθίσει στην άλλη, απέναντι της.

"Δεν έβρισκαν άκρη μαζί μου και αποφάσισαν να με βασανίσουν εκτός από σωματικά και συναισθηματικά με το να σε καλέσουν, ε ΔρΕπΆνΟυ;" Ρώτησε ο χάκερ μισοειρωνικά. Παραταύτα όταν η Γκρατσιέλα του έκανε ξανά νόημα να καθίσει, εκείνος πλησίασε και βρέθηκε απέναντι της. Έμειναν σιωπηλοί για κάμποσα δευτερόλεπτα ακόμη προτού ο Ενρίκε καθαρίσει τον λαιμό του. "Γεια σου Γκρατσιέλα." Είπε σοβαρά.

"Γεια σου αδερφούλη." Είπε η Γκρατσιέλα, επίσης σοβαρά.

~

Το πατρόνυμο της- ή μάλλον τα πατρώνυμα, ήταν Κάστρο Βάρα Πίντο Ρότσα, όμως παντρεμένη εδώ και σχεδόν 6 χρόνια με Έλληνα, το Δρεπάνου ήταν το επίθετο με το οποίο την γνώριζε ο περισσότερος κόσμος.

Έτσι όπως φαινόταν η Γκρατσιέλα, κοκκινομάλλα και γαλανομάτα, ο οποιοσδήποτε που δεν την γνώριζε αρκετά, δεν θα σκεφτόταν ποτέ πως γεννήθηκε και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στη Βραζιλία, μάλλον για Ευρωπαία θα την περνούσαν.

Στα 16 της μετακινήθηκε με την οικογένεια στη Λουιζιάνα και αργότερα σπούδασε και εκπαιδεύτηκε να μπει στο αστυνομικό σώμα, που με το ζόρι το πέρασε επειδή παρότι είχε εξαιρετικές ικανότητες παραλίγο να μην περνούσε εξαιτίας ύψους. Όταν έγινε επίσημα αστυνομικός, στα επόμενα χρόνια με τις υπηρεσίες της απέδειξε την αξία της πολλές φορές.

Κλείνοντας επίσης χιλιάδες κακά στόματα, κυρίως μισογυνιστικά. Όσα πέτυχε ήταν τόσο σημαντικά που σχεδόν ήταν κρίμα να μην ανέβαινε βήμα παραπάνω θα λέγε κάνεις. Στα 24 της διάφορα FBI γραφεία άρχισαν να την προσεγγίζουν και ζητούν να γίνει μέλος τους.

Αν και για αρκετό καιρό αυτές οι προσφορές από το FBI παραλίγο να πάγωναν καθώς με την αποκάλυψη του Ενρίκε πως 'ξεκοίλιαζε' διάφορες τράπεζες από λεφτά, την σύλληψη του και αργότερα φυγής του όταν εκείνος ήταν κοντά 20 χρόνων (χάρη στον Εφιάλτη) υπήρχαν αρκετά μάτια που κοίταζαν την Γκρατσιέλα με μισό μάτι και λεφτά που έπρεπε να επιστραφούν.

Ειλικρινώς εκείνη και η οικογένεια της ίσως δεν θα κατάφερναν ποτέ να απωθήσουν τις κακές γλώσσες και να ξεπληρώσουν ό,τι ξεπληρώνεται άμα δεν ήταν ο Χάρης. Εκείνος ήταν από ευκατάστατη οικογένεια, υψηλής φήμης και κύρους γιατροί, με τους γονείς να έχουν φύγει από την Αττική και μετακομίσει στην Αμερική πριν καν εκείνος και ο μικρότερος του αδερφός ο Θανάσης γεννηθούν. Είχαν δικό τους νοσοκομείο.

Γνωρίστηκε με την Γκρατσιέλα, σε καιρούς που ο Ενρίκε δεν είχε εξαφανιστεί και φύγει για να γίνει Σκιά. Είχε μεταφερθεί η Γκρατσιέλα στο νοσοκομείο των γονιών του για να της βγάλουν μια σφαίρα από τον ώμο της και να της κάνουν ράμματα. Φυσικά δεν είναι τα πράγματα μέλι-γάλα όταν είσαι αστυνομικός.

Ο Χάρης την είχε αναλάβει και από τη πρώτη στιγμή της έκανε διαφορά πειράγματα που νευρίαζαν την Γκρατσιέλα αλλά την βοηθούσαν με το να ανέχεται τον πόνο. Από την άλλη, εκείνος ο γιατρός με τα γυαλιστερά μαύρα μαλλιά και επίσης μαύρα αλλά εύθυμα και γελαστά μάτια ήταν καυτός. 😏

Εκείνη δεν γνώριζε πως ήταν γιος των καλύτερων γιατρών του νοσοκομείου. Από εκείνη τη μέρα κι ύστερα, ο Χάρης είχε καταδικαστεί να είναι SIMP για την Γκρατσιέλα. Εκείνος, 5 χρόνια μεγαλύτερος της, φαινομενικά σοβαρός και μετρημένος άντρας, ήταν σχεδόν σαν παιδί τριγύρω της.

Δεν σταματούσε να την αναζητά, να την πολιορκεί, να την φλερτάρει-εκνευρίζει-πειράζει. Και αργότερα, κυριολεκτικά να παρακαλάει γονατιστός την μητέρα της να την παντρευτεί και να πάρει την ευλογία της όταν έγιναν ζευγάρι. Οι γονείς του δεν είχαν αντίρρηση, την συμπαθούσαν την Γκρατσιέλα.

Η μαμά της όμως, η κυρία Σιμόν, στην αρχή δεν ήθελε καν να ακούει το όνομα του Χάρη. Δυναμική και αλύγιστη γυναίκα, έκρινε πολύ αυστηρά τους άντρες, εκείνη η ίδια είχε κακές σχέσεις στο παρελθόν με κάποιους, πριν τον μπαμπά της Γκρατσιέλας και του Ενρίκε τουλάχιστον.

Ήθελε να είναι σίγουρη πως η κόρη της δεν είχε ερωτευτεί τα μάτια κάποιου καθάρματος που θα την βασάνιζε. Με τα πολλά υποχώρησε, είδε πως ο Χάρης αγαπούσε πραγματικά την κόρη της και τους έδωσε την ευχή της.

Ακόμη και σαν γιατροί, η οικογένεια Δρεπάνου μπορούσε να ασκήσει μεγάλη επιρροή άμα ήθελε και ειδικά όταν ήταν για την Γκρατσιέλα και την οικογένεια της, με την φυγή του Ενρίκε τους υποστήριξαν και έτριξαν τα δόντια σε όποιον τα έβαζε με τους Κάστρο.

Πάνω από όλα όμως έδειξαν την μεγάλη και αμετάκλητη τους υποστήριξη με το να ξεπληρώσουν για χάρη της νύφης τους και της οικογένειας της όσα ο Ενρίκε είχε κλέψει και δεν είχαν ξεπληρωθεί.

Η Γκρατσιέλα ντρεπόταν βαθιά και αισθανόταν άσχημα που η οικογένεια του Χάρη είχε ξοδευτεί τόσο για να τους βγάλουν από τη δύσκολη θέση, όσες φορές κι αν την διαβεβαίωναν πως δεν τους πειράζει.

"Κόρη μου, μην ντρέπεσαι και μην νιώθεις άσχημα. Η βοήθεια μας έρχεται από καρδίας. Άμα περιμέναμε και θέλαμε αντάλλαγμα, δεν θα λεγόταν βοήθεια. Λεφτά υπάρχουν δόξα τω Θεώ. Απλά συνέχισε να κάνεις χαρούμενο τον Χάρη μας και είναι αρκετό." Έλεγε η κυρία Δήμητρα και ο κύριος Νέστορ, η κεφαλή της οικογένειας Δρεπάνου, που σπάνια μιλούσε και χαμογελούσε, κουνούσε καταφατικά το κεφάλι του.

Όταν τα πράγματα καταλάγιασαν η Γκρατσιέλα μπόρεσε να ξανακοιτάξει τις προσφορές για μια θέση στο FBI. Ένα χρόνο μετά είχε αποδειχθεί άξια να βρίσκεται στο Σικάγο και η καριέρα της να εκτοξευθεί ψηλά.

Ο Ενρίκε σαν την μαμά τους δεν είχε συμπαθήσει τον Χάρη από την αρχή. Η διαφορά ήταν πως συνέχισε να τον βλέπει με μισό μάτι ενώ η Σιμόν τον δέχτηκε εντέλει. Ακόμη και τώρα ήταν σίγουρη η Γκρατσιέλα.

Ήταν ο τρόπος που πρόφερε ο αδερφός της το Δρεπάνου όταν έκατσε απέναντι της. Ο Χάρης δεν είχε παρεξηγήσει ποτέ τον Ενρίκε, γέλαγε όταν ο μικρός φαινόταν έτοιμος να τον κόψει φέτες με το βλέμμα του.

"Θέλει πολύ να σε προστατέψει μωρό μου. Τι καλός μικρός αδερφός! Πως και είναι όμως τόσο... παθιασμένος να με σκοτώσει! Ου! Εντυπωσιακό!"

Αχ και να ήξερε. Η Γκρατσιέλα δεν του είπε ποτέ. Ένα βαρύ και λυπητερό μυστικό κρατούσε μέσα της, που μόνο εκείνη και ο Ενρίκε ήξεραν, η μεγαλύτερη αιτία που συνέβαλε στο να τον κάνει απότομο, φιλύποπτο και δύσπιστο, του έδωσε έναυσμα να στραφεί στο έγκλημα και να στιγματιστεί με αφηφοβία.

Σχεδόν 15 χρόνια τώρα. Στα 30 της η Γκρατσιέλα και ακόμη το κράταγε μέσα της. Το θυμήθηκε το μυστικό καθώς κοίταζε τον Ενρίκε όπως τον είχε απέναντι της, μέσα στο δωμάτιο του ανακριτηρίου της ADX Florence, καθώς θυμόταν κι άλλα από εποχές που υπήρξαν και πιο χαρούμενη οικογένεια.

Της έλειψε ο Ενρίκε. Ήταν χαρούμενη που ζούσε. Όμως τα περισσότερα μάτια ήταν απάνω του κατηγορώντας τον για εμπρησμό και σχεδόν ανθρωποκτονίες. Πως με κάποιο τρόπο είχε προκαλέσει την έκρηξη χωρίς να φαίνεται πως είχε εμπλακεί καθόλου.

Το ενδεχόμενο προγραμματισμού έκρηξης από πριν είχε αναφερθεί αλλά δεν στάθηκαν σε αυτό. Η Γκρατσιέλα όμως ήξερε πολύ καλά πως το είχε κάνει ο Ενρίκε και η φωνή της οικογένειας θα έπρεπε να αντιταχθεί σθεναρά σε αυτή της δικαιοσύνης για να μην καρφώσει τον αδερφό της και βρει χειρότερη αντιμετώπιση.

Άραγε, μέσα της, η διευκόλυνση του αδερφού της θα υπερτερούσε ή το καλό των πολιτών άμα τον άφηνε να συνεχίζει να κρατάει στα χέρια του το εργαλείο με το οποίο προκαλούσε μπελάδες ακόμη και από την ADX; Ή μάλλον φόραγε.

Ακόμη και αν αυτά συμπεριλαμβάνονταν στους λόγους που ο Νιξ της ζήτησε να έρθει. Ως οικογένεια του Ενρίκε υποτίθεται τον ήξερε καλύτερα και ήξερε με τι τρόπους θα τον έκανε να μιλήσει, όχι απλώς επειδή ήταν ανώτατο μέλος του FBI. Η Γκρατσιέλα αναστέναξε και έγειρε λίγο προς τα μπροστά, κοιτώντας τον Ενρίκε ψυχρά.

2830 λέξεις. καλά θα πάει η ανάκριση, ΠΟΛΎ ΚΑΛΆ😂

η ανάκριση σε άλλο κεφάλαιο. ίσως όχι στο επόμενο όμως. *προσφέρω πετσετάκι στα μικρά χαριτωμένα παιδάκια που έφαγαν αυτό το κεφάλαιο*

γεια σας τώρα *πηδάω στον σκουπιδοτενεκέ :D*