"... είναι δική μου η συνταγή." Ολοκλήρωσε ο Λούσιεν. Ο Χένρι άνοιξε παραπάνω τα μάτια του.

"Δική σου συνταγή! Τι εννοείς;!"

"Θα αναγνώριζα από παντού τις συνταγές μου για ουσίες και δηλητήρια! Αποκλείεται να απατώμαι τώρα! Μα πώς και ποιος;! Πότε;!" Ο ξανθός κάλυψε το πρόσωπο του με τις παλάμες του.

"Μήπως την έχεις πουλήσει σε κάποιον στο παρελθόν; Γενικώς, πουλάς ουσίες εκτός από το να τις χρησιμοποιείς για τις δικές σου προσωπικές δουλειές;" Έκανε την εύλογη ερώτηση ο Χένρι.

"Αρκετές από τις συνταγές μου τις είχα για πούλημα, ναι. Άλλες όμως τις είχα διαθέσιμες μόνο για τους φόνους μου."

"Αυτή που λες ότι μυρίσαμε και οι δύο έγκαιρα για τι την είχες;"

"Όχι για πούλημα."

"Πες μου τι κάνει." Είπε ο Χένρι κοιτώντας τριγύρω του. Τα πράγματα έδειχναν ακόμη ήσυχα, για την ώρα.

"Την ήθελα να βγει στην αγορά. Όμως όσες φορές κι αν την τέσταρα στο κάθε αρσενικό κάθαρμα που έπεφτε στα χέρια μου και δεν το είχα για σκότωμα αμέσως, αποτύγχανε να μου δείξει τα αποτελέσματα που ήθελα."

"Τα οποία είναι;"

"Πάνω από τουλάχιστον τρεις ώρες αργού οδυνηρού βασανισμού από ανεκπλήρωτη ανάγκη."

"Ααα..." Έκανε ο Χένρι και θα ξεροκατάπινε άμα καταλάβαινε το τελευταίο. "Τι εννοείς με το ανεκπλήρωτη ανάγκη;" Ο Λούσιεν αναστέναξε ηχηρά και γύρισε επιτέλους να κοιτάξει τον γίγαντα.

"Ας σου εξηγήσω λοιπόν. Που το ζήτησες και πιο πριν. Δώσε βάση." Σταύρωσε τα χέρια του και η έκφραση του πέτρωσε. "Το αποκαλώ Θερμό Κύμα. Στην κανονική του μορφή μοιάζει σαν άχρωμο υγρό, με κολλώδη αίσθηση ωστόσο. Ναι, δοκιμάζω την υφή όσων φτιάχνω, δεν τα καταναλώνω κανονικά. Προσπερνάμε. Από μόνο του έχει μια εξαιρετικά διακριτική πικρόγλυκη γεύση και μυρωδιά, δύσκολα το καταλαβαίνεις, παρά μόνο άμα πλησιάσεις τη μύτη σου πολύ κοντά. Πάλι καλά που μυρίσαμε τις τηγανίτες δηλαδή. Τέλος πάντων και στα πρώτα καθάρματα που το δοκίμασα, πέθαναν στα επόμενα 20 δευτερόλεπτα."

"Δυνατό." Σχολίασε ο Χένρι.

"Άμα αναμιχθεί με τρόφιμα και ποτά που έχουν μεγάλα επίπεδα αμύλου, φρουκτόζης ή συγκεκριμένων μετάλλων μέσα τους, μπορεί να ενισχύσει την γλυκιά γεύση σαν να τρως ή πίνεις με συνοδεία 5 κουταλιών ζάχαρης. Και τότε, έχει εντελώς άλλα αποτελέσματα από τον γρήγορο θάνατο άμα καταποθεί μόνο του. Ή τουλάχιστον θα ήθελα να έχει."

"Τι συμβαίνει δηλαδή;"

"Ό,τι θα δεις να συμβαίνει σε όλους αυτούς στα επόμενα λεπτά. Στην αρχή, με την κατάποση ατομικής μερίδας φαγητού που έχει μέσα 2 σταγόνες από Θερμό Κύμα, το ανθρώπινο σώμα θα αρχίσει να ανεβάζει θερμοκρασίες. Βασικά στα πρώτα στάδια του λειτουργεί σαν βιαγκρά ή αφροδισιακό." Ο Λούσιεν κοίταξε τον ψηλότερο έντονα. "Ξέρεις τι είναι αυτά, έτσι;"

"Όχι." Ο Χένρι κούνησε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά.

"Γιατί είσαι αθώος;!" Σκέφτηκε ο ξανθός. "Λοιπόν όχι για πολύ." Ξεφύσηξε. "Είναι ουσίες που με απλά λόγια, βασικά σε κάνουν να θέλεις να έχεις σεξ."

"Ο-Οου..." Έκανε ο Χένρι άβολα.

"Όπως πήγαινα να πω!" Συνέχισε ακάθεκτος ο Λούσιεν. "Στα πρώτα στάδια το σώμα αρχίζει να ανεβάζει θερμοκρασίες και οι ορμόνες με την αδρεναλίνη αρχίζουν να κάνουν τρελό πάρτι μέσα στο αντρικό σώμα, ιδιαίτερα στο 'επίμαχο' σημείο, σε φάση που αρχίζει να είναι εξαιρετικά οδυνηρό. Οι καρδιακοί παλμοί αρχίζουν να αυξάνουν σε ταχύτητα και προκαλείται δυνατός πονοκέφαλος, παρόμοιος με αυτόν του να σου σκάβουν το κεφάλι με ηλεκτρικό τρυπάνι. Αυτή η κατάσταση, μαζί με τον ολοένα και αυξανόμενο πόνο στο μόριο του άντρα αντιμετωπίζεται μόνο με έναν τρόπο: σεξ. Να πάει να χώσει ο άντρας το πράγμα του σε άλλο ανθρώπινο ον και να χύσει για να ανακουφίσει τον πόνο."

Παρά την ιδιαίτερη ορολογία που ενίοτε χρησιμοποιούνταν, ο Χένρι καταλάβαινε. Κοίταζε τον Λούσιεν με ανησυχία και κοίταζε και πίσω του. Θα υποσχόταν πως έβλεπε και άκουγε πολλούς από τους φυλακιζόμενους πιο 'αγχωμένους'-.

Να! Κάποιοι είχαν αρχίσει ήδη να σκουπίζουν τα μέτωπα τους. Ίδρωναν. Άλλοι είχαν βάλει χέρια στα στήθη τους και ανέπνεαν πιο γρήγορα. Προφανώς δεν αισθανόντουσαν καλά.

"Και τι συμβαίνει άμα δεν... ανακουφιστούν;"

"Απλώς συνεχίζουν να υποφέρουν σε φρικτούς ανελέητους πόνους που ξεκινάνε από το μόριο και στις περισσότερες περιπτώσεις ανεβαίνουν στην κοιλιακή χώρα, μαζί με τους έντονους πονοκεφάλους."

"Κάνει κάτι σε γυναίκες;"

"Δεν το έχω δοκιμάσει σε γυναίκες και δεν σκόπευα ούτως ή άλλως."

"Υπάρχει περίπτωση να... πεθάνουν άμα δεν αντιμετωπίσουν το πρόβλημα;"

"Πολύ λίγοι έχουν πεθάνει όταν τους χορήγησα την ουσία αναμειγμένη σε φαΐ ή ποτό, κι αυτό κυρίως από έντονη ταχυπαλμία ή επειδή το σώμα δεν ήταν αρκετά δυνατό να αντέξει τον πόνο. Οι περισσότεροι απλώς ούρλιαζαν από πόνο επειδή έτσι όπως τους είχα δεμένους δεν μπορούσαν να ξαλαφρωθούν. Ήταν μέχρι να με παρακαλέσουν να τελειώσω το βασανιστήριο τους. Άμα υπολόγιζα πόσοι από τους φυλακιζόμενους που είναι στην τραπεζαρία και έχουν φάει τις τηγανίτες θα είχαν πιθανότητες να πεθάνουν, θα έλεγα με το ζόρι ένα 3%."

"Δεν υπάρχει κάποια θεραπεία; Αντιμετώπιση;"

"Μόνο άμα χύσουν, όπως είπα."

Ο Χένρι κοίταξε πάλι τριγύρω. Το γενικό 'άγχος' όσο πήγαινε μεγάλωνε μεταξύ των φυλακιζόμενων. Ήδη έβλεπε κάποιους να βάζουν τα χέρια τους ανάμεσα στα πόδια τους σαν να προσπαθούσαν να κρατήσουν κάτι κάτω. Κατάλαβε. Κοίταξε πάλι τον Λούσιεν αγχωμένος. Την ίδια στιγμή αναρωτιόταν.

Πώς κατάφερε μια τέτοια ουσία να περάσει μέσα στην ADX; Ποιος την χρησιμοποίησε και την έβαλε στις τηγανίτες; Γιατί; Μια ακόμα σκέψη εμφανίστηκε στο κεφάλι του Χένρι.

"Λούσιεν, είπες ότι αυτή την ουσία δεν την είχες για πούλημα, έτσι;" Ρώτησε.

"Όχι."

Προτού προλάβει όμως ο Χένρι να συνεχίσει τις ερωτήσεις του, μια κραυγή πανικού, πιατικά, δίσκοι και μαχαιροπίρουνα που έπεφταν στο πάτωμα τον έκανε μαζί με τον Λούσιεν να κοιτάξουν κάπου στα αριστερά.

Ένας σχετικά μικροκαμωμένος και στρουμπουλός φυλακιζόμενος ήταν πεσμένος ανάσκελα στο πάτωμα και από πάνω του ένας πολύ ψηλότερος τον είχε καρφώσει κάτω. Είχε κατεβάσει εντελώς τα παντελόνια του και προσπαθούσε να κάνει το ίδιο στον καημένο φυλακιζόμενο από κάτω του.

Ο οποίος τιναζόταν προς όλες τις κατευθύνσεις προσπαθώντας να απελευθερωθεί. Και ύστερα, ό,τι είχε φάει ο Χένρι απείλησε να σκαρφαλώσει από το στομάχι του προς το στόμα και στο πάτωμα όταν ο πιο μεγαλόσωμος φυλακιζόμενος άρχισε να...

"ΤΙ ΣΤΟ ΔΙ*ΟΛΟ ΚΆΝΕΤΕ;! ΚΌΦΤΕ ΤΟ!" Ούρλιαξε ένας από τους φύλακες που ερχόταν καταπάνω στους δύο άντρες που κάνανε τα ακατανόμαστα, με το όπλο έτοιμο να ρίξει.

Πέντε βήματα μακριά όμως ένας άλλος φυλακιζόμενος έτρεξε καταπάνω του και τον έριξε στο πάτωμα, καθώς και το όπλο του μακριά. Ύστερα, αφού τον χτύπησε στο κεφάλι δύο φορές αφήνοντας τον μισοαναίσθητο, άρχισε να του κάνει ό,τι και ο πρώτος φυλακιζόμενος.

Από εκείνο το σημείο και ύστερα, όλοι, σχεδόν την ίδια στιγμή, χάσανε το μυαλό τους εντελώς.

Η τραπεζαρία είχε κατακτηθεί από άντρες που έτρεχαν καταπάνω σε ό,τι έμοιαζε σαν άνθρωπος και είχε τρύπα. Οι φύλακες και η απειλή των όπλων τους δεν τους ένοιαζε καθόλου και εξακολουθούσαν να επιτίθενται σαν πεινασμένα σαρκοφάγα.

Οι κραυγές πόνου και διεστραμμένης οδυνηρής ηδονής, οι πνιχτές κραυγές που έβγαιναν από κάποιους όταν και... τα στόματα ήταν απασχολημένα, προκαλούσαν ήδη πονοκέφαλο στον Χένρι, ο οποίος δεν ήξερε που να κοιτάξει για να μην βλέπει αυτά που συνέβαιναν. Κοίταξε τον Λούσιεν.

Μέχρι τώρα δεν τον είχε νοιάξει για πολύ να τον ακούει να του περιγράφει τι φόνους έκανε και τι ουσίες έφτιαχνε. Μα τώρα, το να βλέπει τα αποτελέσματα από ένα από τα δημιουργήματα του ζωντανά, κάτι που δεν προκαλούσε θάνατο αλλά... όλο αυτό, του προκαλούσε μεγάλη ανησυχία.

"Όχι όχι όχι... κάτι δεν είναι σωστό εδώ! Δεν θα έπρεπε να πηγαίνει έτσι, γιατί είναι τόσο... επιθετικοί;!" Μουρμούρισε ο Λούσιεν. Κοίταξε τον Χένρι για λίγο προτού ξανακοιτάξει τριγύρω. "Αυτό είναι λάθος! Είμαι σίγουρος πως μυρίσαμε Θερμό Κύμα, μα δεν-! Δεν καταλαβαίνω, το τέσταρα, δεν ήταν κανένας τους επιθετικός!" Μάλλον μίλαγε για τα θύματα του.

Ο Χένρι το σκέφτηκε. Ο Λούσιεν είχε ήδη παραδεχτεί πως αναγνώριζε την ουσία να είναι φτιαγμένη από εκείνον, αλλά τώρα έδειχνε εντελώς και ειλικρινώς προβληματισμένος (;). Σαν να μην αναγνώριζε ο ίδιος ξαφνικά τι είχε φτιάξει.

"Δεν το είχες σκοπό να φέρονται οι άντρες έτσι;" Ρώτησε.

"Απλώς να πονάνε, όχι να φέρονται... έτσι!" Έσκουξε ο ξανθός και κούνησε τα χέρια του για να δείξει το χάος με αγανάκτηση. Εξακολουθούσε να δείχνει μπερδεμένος και ταραγμένος.

"Λούσιεν είσαι σίγουρος πως δεν την πούλησες σε κανέναν αυτή την-;"

"ΝΑΙ γ*μώτο!" Ο ξανθός γύρισε να κοιτάξει τον γίγαντα νευριασμένος. "Δεν το είχα τελειοποιήσει, δεν επρόκειτο να το αφήσω να το δει ο κόσμος της μαύρης αγοράς άμα δεν το έβλεπα έτοιμο όπως θέλω!" Ξαφνικά ο ξανθός είχε παρανοήσει.

Άμα δεν ήταν η κατάσταση όπως τώρα, σχεδόν ο Χένρι θα μπορούσε να σκάσει χαμογελάκι καθώς του θύμιζε τόσο άσχημα τον Ενρίκε όταν απειλούσε να κόψει λαιμούς επειδή η Ντάστιν του βούτηξε σοκολάτες. Η κατάσταση όμως ήταν πολύ μακριά από κωμική και ο γίγαντας κοίταξε τον Λούσιεν ήρεμα, ο οποίος τον κοίταζε νευριασμένος.

"Εντάξει." Είπε ήρεμα.

"Εντάξει τι;!" Έσκουξε ο Λούσιεν.

"Δεν την πούλησες την ουσία σε κανέναν, ούτε αποκάλυψες την ύπαρξη της και δεν την ήθελες να μετατρέπει όποιον την παίρνει σε... εξαιρετικά σεξουαλικά λυσσασμένο ζώο. Σε πιστεύω." Η παρανοϊκή αγριεμένη έκφραση του Λούσιεν μετατράπηκε σε απορίας και αγανάκτησης.

"Έτσι απλά;!"

"Λούσιεν, είσαι κλεισμένος δύο χρόνια εδώ μέσα, χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Τι υπήρχε να κάνεις το οποίο θα σου έδινε την ευκαιρία με τον οποιοδήποτε τρόπο να γίνεις η πιο μεγάλη αιτία να περάσει η ουσία μέσα στην ADX; Επίσης γιατί να ήθελες να βάλεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο με το να θέλεις να περιτριγυρίζεσαι από άντρες που πήραν Θερμό Κύμα;" Ούτε ο Χένρι περίμενε από τον εαυτό του να είναι τόσο λογικός, αλλά ουάου. Παραταύτα ο Λούσιεν δεν φάνηκε να χαλαρώνει στο ελάχιστο.

"Τώρα γιατί με υποστηρίζεις! Ρε με δουλεύεις;!" Τον ξανθό απειλούσε να τον ξαναπιάσει παράνοια και ανέβαζε τόνο φωνής. "Μπορεί να μην έκανα τίποτα για να καυλ*σουν όλοι τριγύρω μας, αλλά δεν σου λέει τίποτα ότι από δικό μου δημιούργημα είμαστε σε τέτοια κατάσταση;! Θα πέσουν απάνω μας να μας γ*μήσουν- μάλλον να ΜΕ γ*μήσουν, ποιος θα πάει να παρενοχλήσει σεξουαλικά ένα θηρίο σαν εσένα;!"

Αγχωμένος ο Χένρι κοίταξε τριγύρω του. Δεν ήθελε να πέσει απάνω τους ή προσοχή τουλάχιστον όχι τώρα, τόσο σύντομα. Δεν ανησυχούσε τόσο για τον εαυτό του όμως, όσο για τον ξανθό.

Με μια κόφτη αλλά προσεκτική κίνηση, έσκυψε και έπιασε σταθερά τον Λούσιεν από τα μπράτσα και τον ακινητοποιήσε. Προσωρινά ο ξανθός πάγωσε και έμεινε ακίνητος σαν στύλος. Και τότε τα μάτια του κάρφωσαν σχεδόν δολοφονικά τον Χένρι.

"Λούσιεν-."

"Ά. Σε. Με." Είπε αργά και συλλαβιστά ενώ ένα ελαφρό τρέμουλο είχε αρχίσει να τον πιάνει. Ο Χένρι σήκωσε τα χέρια του στον αέρα και έκανε ένα βήμα πίσω. Αναστέναξε ενώ έβλεπε τον άλλο να αγκαλιάζει τον εαυτό του σφικτά και να τον κοιτάζει με ταραχή και νευρικότητα.

"Λούσιεν, παραείσαι ταραγμένος και σε μια τέτοια κατάσταση είναι λογικό. Κάτι που έφτιαξες εσύ βρήκε το δρόμο του μέσα στην ADX και τώρα..." Ο Χένρι κοίταξε τριγύρω του. Όσο πήγαινε κι άλλοι άρχιζαν να κυνηγάνε άλλους να τους-... δεν ήθελε ΚΑΝ να την σκέφτεται τη λέξη! Τουλάχιστον δεν τους έδιναν σημασία ακόμη. Ξανακοίταξε τον ξανθό. "... περιτριγυριζόμαστε από αυτό." Πήρε μια ανάσα, δίνοντας χρόνο στον εαυτό του να συμμαζέψει τις σκέψεις του. "... Όταν ήσουν ακόμη ελεύθερος. Είχες κάποιον ειδικό χώρο στον οποίο έκανες πειράματα και έφτιαχνες ουσίες;" Άλλαξε πορεία ερωτήσεων.

"Σε όσες πόλεις πήγαινα έστηνα και τον κρυψώνα μου και έφτιαχνα εργαστήριο όπου συνέχιζα να φτιάχνω ουσίες." Απάντησε αργά ο Λούσιεν. Υπήρχε τρέμουλο και στη φωνή του.

"Μήπως με την απουσία σου κάποιος ανακάλυψε το μέρος όπου τις έφτιαχνες..." Καθώς ο ξανθός είχε καρφώσει ένα τρομερό δυσοίωνο βλέμμα στον Χένρι, εκείνος όλο και πιο διστακτικά συνέχιζε να προτείνει την απλή θεωρία του. "... είδε τις συνταγές σου... έκλεψε... αυτή του Θερμού Κύματος... και... την έφτιαξε έτσι ώστε να κάνει αυτόν που την παίρνει... βίαιο αντί απλώς να πονάει μέχρι να-..." Ο Λούσιεν ήταν παντελώς έτοιμος να προκαλέσει λεκτική βία προς τον Χένρι.

Είχε ήδη σηκώσει το δάχτυλο του και ανοίξει το στόμα του να μιλήσει ενώ έκανε ένα βήμα προς το μέρος του γίγαντα. Μα σταμάτησε απότομα, κοίταξε κάτω και στα δεξιά του και φάνηκε να το σκέφτεται αυτό το ενδεχόμενο. Ύστερα έβαλε χέρι στο πηγούνι του. Προσωρινά φάνηκε να χαλαρώνει, δευτερόλεπτα αργότερα όμως, ξαφνικά η όψη του πέτρωσε από θυμό.

"Γαμ*το... Γ*ΜΏ! Είναι κι αυτό πιθανό! ΠΟΙΟΣ ΠΟ*ΣΤΗΣ;! ΠΟΙΟΣ ΤΌΛΜΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΚΛΈΨΕΙ;! ΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΠΉΡΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑ-;! ΑΑΑΑΑ!" Ένας φυλακιζόμενος είχε κάνει επίθεση από πίσω του και τον είχε ρίξει στο πάτωμα μπρούμυτα προσπαθώντας να τον ακινητοποιήσει χωρίς να τον καταλάβει ούτε ο Χένρι.

"ΆΦΗΣΕ ΤΟΝ!" Πιο γρήγορος από την σκέψη, ο γίγαντας βούτηξε τον φυλακιζόμενο, κατάφερε να τον ξεκολλήσει από τον Λούσιεν που του είχε γραπώσει την μπλούζα και με ένα σχεδόν ζωώδες γρύλισμα τον εκσφενδόνισε 10 βήματα μακριά.

Ο οποίος έσκασε σαν καρπούζι απάνω σε άλλους τρεις, οι οποίοι μετά πέσανε απάνω του να τον *ΓΚΟΎΧΟΥ* *ΓΚΟΎΧΟΥ*. Ο γίγαντας γονάτισε κοντά στον Λούσιεν και προσπάθησε να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Του είχε προσφέρει το χέρι του, όμως ο ξανθός το αρνήθηκε και σηκώθηκε μόνος του.

"Είμαι εντάξει." Ήταν εξαιρετικά ζαλισμένος από το πέσιμο και το σαγόνι του είχε μελανιάσει. Οι δυο τους κοιτάχτηκαν έντονα και ανήσυχα.

THEY CALL ME AN AMERICAN HORROOOR

Από τα ηχεία της τραπεζαρίας ακούστηκε μια δυνατή γυναικεία και κάπως βραχνή φωνή. Την επόμενη στιγμή μια κάπως σκοτεινή μελωδία άρχισε να ακούγεται και φωνές να φωνάζουν σαν χορωδία.

"Ποιος έβαλε μουσική;!" Ρώτησε φωναχτά ο Χένρι.

"Το μισώ αυτό το τραγούδι." Γρύλισε ο Λούσιεν.

Δεν πρόλαβε ο ένας να αναρωτηθεί παραπάνω, ούτε ο άλλος να δείξει τη δυσαρέσκεια του για το τραγούδι. Άλλοι δύο φυλακιζόμενοι έτρεχαν καταπάνω τους, αλλά φαίνονταν να κοιτάζουν τον Λούσιεν κυρίως. Χαμογελούσαν σαν τρελοί μαστουρωμένοι και τα μάτια τους γυάλιζαν.

Ο Χένρι μπήκε μπροστά από τον Λούσιεν και άρπαξε και τους δύο από τους καρπούς των χεριών, σύντομα στέλνοντας τους πετώντας προς τα πίσω. Ο Λούσιεν τον κοίταξε κρυφά και διακριτικά με θαυμασμό, μόλις όμως ο Χένρι γύρισε να τον κοιτάξει φάνηκε απλώς σοβαρός.

"Λούσιεν ξέρεις να παλεύεις;" Ρώτησε γρήγορα ο γίγαντας καθώς το τραγούδι περνούσε στους επόμενους στίχους.

"Όχι ακριβώς." Απάντησε μαγκωμένα ο ξανθός ενώ έπιανε τα μαλλιά του στα χέρια του και τα έβαζε κάτω από την μπλούζα του, αφού δεν είχε κάτι να τα πιάσει.

"Τι ξέρεις;"

"Δεδομένου ότι δεν χάνω χρόνο να παίξω κανονικό ξύλο με τους στόχους μου και συνήθως απλώς καρφώνω πισώπλατα, ξέρω μόνο βασική αυτοάμυνα και να παλεύω βρόμικα και ευκαιριακά. Επίσης με βοήθησε ο χορός με το να είμαι ευλύγιστος και ευέλικτος."

"Α ωραία! Τι χορός;" Έκανε ο Χένρι.

"Της μπάρας. Και μπαλέτο."

"Οου…" Έκανε άβολα ο Χένρι. "Και τι κάνεις σε αυτόν τον χορό της μπάρας; Περιλαμβάνει κάποιου είδους πολεμικές τεχνικές;"

"Σοβαρά τώρα δεν ξέρεις και μου κάνεις τέτοιες ερωτήσεις τη στιγμή που-;! ΩωωΩΩ ΣΚ*ΤΆ ΠΊΣΩ ΣΟΥ!" Ο Χένρι αισθάνθηκε κάτι να πηδάει στην πλάτη του.

Την επόμενη στιγμή χέρια άρχισαν να τον χτυπάνε στο κεφάλι. Άρχισε να στριφογυρίζει προσπαθώντας να ξεφορτωθεί τον φυλακιζόμενο. Εντέλει έκανε ελεύθερη πτώση προς τα πίσω και τον έκανε λιώμα. Σηκώθηκε πάλι πάνω και εξέπνευσε ανακουφισμένος που τον έβλεπε ακόμη ζωντανό.

"Τελικά ούτε εγώ είμαι ασφαλής. Δεν τους νοιάζει πως φαίνομαι, απλώς θέλουν να με βιάσουν!" Σχολίασε καθώς γύριζε να κοιτάξει τον Λούσιεν.

"Εξακολουθεί να μην είναι τόσο πρόβλημα για εσένα. Είσαι τεράστιος και εύκολα τους ξεφορτώνεσαι. Εγώ είμαι πιο κοντός από τους περισσότερους εδώ μέσα. Θα τον σκοτώσω όποιον μου πείραξε τη συνταγή!" Είπε ο ξανθός.

Στο παρατσάκ πρόλαβε να κάνει ένα βήμα στα αριστερά και ρίξει τρικλοποδιά σε έναν ακόμα φυλακιζόμενο, ο οποίος έσκασε με τα μούτρα στο πάτωμα. Σήκωσε ψηλά το ένα πόδι στον αέρα, σχεδόν σε τέλειο ευθύγραμμο σπαγκάτο και το έφερε κάτω με σχεδόν φονική ταχύτητα στο κεφάλι του τύπου αφήνοντας τον αναίσθητο... μάλλον😥. Ο Χένρι κοίταξε τον Λούσιεν έκπληκτος.

"Μανούλα μου." Σκέφτηκε. Ο Λούσιεν γύρισε να τον κοιτάξει με σηκωμένο φρύδι.

"Τι;"

"Εεε, τίποτα." Έκανε ο γίγαντας έτοιμος να κοκκινίσει κοιτώντας στα αριστερά του. Και πάλι καλά που κοίταξε, επειδή ερχόταν καταπάνω του με μανιακή ταχύτητα ένας άλλος μεγαλωπός φυλακιζόμενος, τον οποίο έπιασε και τον πέταξε παραπέρα.

"Τι κάνεις, χτύπα τους να λιποθυμήσουν! Δεν βλέπεις ότι απλώς πάλι σηκώνονται και έρχονται;!" Παρατήρησε ο ξανθός και τη στιγμή που ένας ακόμα φυλακιζόμενος πλησίαζε να τον πιάσει, εκείνος κοίταξε πίσω του κοφτά και έκανε άλμα απάνω σε ένα τραπέζι.

Στάθηκε στα πόδια του και τότε κλότσησε ταχύτατα ένα πιάτο που κατέληξε στη μούρη του φυλακιζόμενου, ο οποίος πισωπάτησε κρατώντας τη μύτη του. Ένας άλλος τότε ξεκόλλησε μια ήδη σπασμένη και ξεκολλημένη καρέκλα και την πέταξε προς το μέρος του Λούσιεν.

Εκείνος τότε, με μια μάλλον σέξι κίνηση την απέφυγε. Ο Χένρι δεν χρειαζόταν πολύ κόπο για να ξεφορτωθεί όποιον ερχόταν καταπάνω του, μπορούσε έτσι την ίδια στιγμή να παρακολουθεί τον ξανθό και πως πάλευε.

Δεν τα πήγαινε καθόλου άσχημα! Κυρίως απέφευγε αλλά φαινόταν να ξέρει πότε να ανταποδώσει ένα χτύπημα. Με εξαίρεση τον πρώτο που τον έριξε στο πάτωμα, κανείς άλλος δεν είχε καταφέρει να τον αγγίξει έστω και λίγο.

Μόνο εκείνος, για να τους ρίξει μια καλή κλοτσιά κυρίως στο πρόσωπο, ή να τους πετάξει πιάτα και μαχαιροπίρουνα που άμα δεν έκαναν αρκετή ζημιά, έκαναν καλή δουλειά στο να αποσπούν προσωρινά τις άγριες διαθέσεις των φυλακιζόμενων για γαμ*σι.

Εντυπωσιακή ήταν επίσης πραγματικά η ευλυγισία που είχε ο Λούσιεν. Απάνω στο τραπέζι ήταν σχεδόν λες και χόρευε. Όποιος πήγαινε να ανέβει μαζί του, τον προλάβαινε φαινομενικά αβίαστα να τον κλοτσήσει ή καρφώσει με ό,τι είχε μυτερό και εύκαιρο στο τραπέζι και να τον σπρώξει πίσω.

Καμιά φορά και προς τον Χένρι για να τους κανονίσει. Όταν άλλοι φυλακιζόμενοι του πέταγαν πράγματα, τα απέφευγε, άλλες φορές τα έπιανε άμα ήταν μικρά και τα πέταγε με την ίδια ταχύτητα πίσω, βρίσκοντας φάτσες, ώμους και διαφράγματα.

"Κάλιστα θα μπορούσε να γίνει καλό μέλος στις Σκιές… άμα ήθελε και άμα ο αρχηγός δεν πήγαινε να τον σκοτώσει βέβαια. Ή ο Ενρίκε… Μα τι σκέφτομαι, θα τον σκότωναν τη στιγμή που μάθαιναν πως εκείνος πήγε να δηλητηριάσει τον αρχηγό. Από την άλλη ίσως η Ντάστιν θα τον έκανε κομματάκια πρώτη απλώς και μόνο επειδή εγώ ήμουν αυτός που παραλίγο να πέθαινε από το δηλητήριο." Σκέφτηκε άβολα ο Χένρι στο τέλος.

"ΣΚ*ΤΆ!" Ακούστηκε πάλι να βρίζει ο Λούσιεν και ο γίγαντας εστίασε την προσοχή του.

Απ'ότι φαινόταν τα 'πυρομαχικά' του είχαν τελειώσει και πολλοί φυλακιζόμενοι είχαν αγριέψει τόσο πολύ που δεν μπορούσαν να ανέβουν στο τραπέζι και να τον αγγίξουν, που αντί να στρέφονται ο ένας στον άλλον να φασωθούν και να τελειώνει η υπόθεση είχαν αρχίσει να το ταρακουνάνε.

Ανά πάσα ώρα και στιγμή το τραπέζι θα ξεκόλλαγε και θα το έκαναν να 'μπατάρει'. Με το ζόρι ο ξανθός κράταγε την ισορροπία του να στέκεται στα πόδια του και κοίταζε από που να σαλτάρει και να μην υπάρχει κάποιος κα*λωμένος να τον πιάσει στην προσγείωση.

Σε τούτη τη στιγμή, το πρώτο παρορμητικό πράγμα που ήρθε στο μυαλό του Χένρι να κάνει ήταν να τρέξει προς στο τραπέζι, να ρίξει δύο φάπες δεξιά και αριστερά σε μερικούς φυλακιζόμενους που βρίσκονταν στο δρόμο του, να αρπάξει μια σπασμένη καρέκλα και να πετύχει ένα από τους φυλακιζόμενους που ταρακούναγε το τραπέζι στο οποίο ήταν πάνω ο Λούσιεν αφήνοντας τον σχεδόν αναίσθητο.

"Λούσιεν!" Κάλεσε. Ο ξανθός κατάφερε να τον κοιτάξει. "Πήδα, θα σε πιάσω!"

Όχι όχι όχι!

Γιατί του έλεγε κάτι τέτοιο τώρα, γιατί;!

Ο Λούσιεν είχε ρωτήσει τον εαυτό του άμα ήθελε ή μπορούσε να εμπιστευτεί τον Χένρι. Προφανώς ήταν σε μια δύσκολη στιγμή και χρειαζόταν να φύγει από το τραπέζι.

Άτιμη δυσπιστία, που δεν τον άφηνε να αποφασίσει γρήγορα. Ένα ακόμα πιο ισχυρό ταρακούνημα παραλίγο να έκανε τον ξανθό να πέσει μπρούμυτα και στρίγγλιξε πανικοβλημένα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Ήθελε να ουρλιάξει για πολύ και δυνατά από την πίεση που του ασκούνταν. Δίχως άλλες επιλογές, τόλμησε, έτρεξε, πάτησε στο κεφάλι του αναίσθητου φυλακιζόμενου και πήδηξε ψηλά στον αέρα. Σχεδόν το μετάνιωσε καθώς ένας φυλακιζόμενος τον περίμενε με απλωμένα χέρια και τρελαμένο χαμόγελο να τον πιάσει.

Πιο γρήγορα από την αστραπή όμως ο Χένρι τον παραγκώνισε, τον πέταξε 5 βήματα μακριά και πρόλαβε να γυρίσει και πιάσει τον Λούσιεν γαμήλιο στυλ. Ο ξανθός τον κοίταξε έκπληκτος και τα βλέμματα τους έμειναν προσωρινά κολλημένα το ένα στο άλλο.

Η στιγμή διακόπηκε από έναν φυλακιζόμενο να πετάει και σπάει στο κεφάλι του γίγαντα μια ολόκληρη καρέκλα που παραλίγο να τον έκανε να ρίξει τον Λούσιεν κάτω. Με φρίκη ο ξανθός είδε το κεφάλι του Χένρι να αρχίζει να βγάζει αίματα.

"Χένρι;" Ρώτησε σχεδόν ξεψυχισμένα.

"Δεν είναι τίποτα για μένα αυτό." Δήλωσε ψύχραιμα ο Χένρι χαμογελώντας. Προσεκτικά και απαλά άφησε τον Λούσιεν κάτω και κοίταξε τον φυλακιζόμενο που του είχε πετάξει την καρέκλα. Χαμογελούσε χαιρέκακα και κοροϊδευτικά στον γίγαντα. Ο οποίος κάγχασε ειρωνικά. "Ίσως θα θέλεις να κάνεις πίσω, Λούσιεν." Είπε με φωνή ξαφνικά γεμάτη αυτοπεποίθηση και ελαφρώς αλλαγμένη. Πιο... άγρια.

Ο ξανθός τον κοίταξε έκπληκτος. Ο γλυκούτσικος γίγαντας είχε αντικατασταθεί με έναν τύπο γεμάτο ήρεμη αυτοπεποίθηση και δραματικές διαθέσεις. Τα μάτια του σχεδόν λαμπύριζαν πιο κόκκινα. Αφότου πήρε λίγο αίμα στα δάχτυλα του από το πίσω μέρος του κεφαλιού του και το έγλειψε, γέλασε ειρωνικά.

"Δεν ξέρω εάν πρέπει να ανησυχώ ή ανάψ-. ΌΧΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΈΦΤΗΚΑ ΑΥΤΌ ΜΌΛΙΣ ΤΏΡΑ!" Ούρλιαξε το μυαλό του Λούσιεν.

Χωρίς χρονοτριβή, ο Χένρι που είχε εστιασμένη την προσοχή του αλλού, έπιασε ένα κοντινό τραπέζι, το ξερίζωσε από τα πόδια του και με αυτό χαστούκισε τον φυλακιζόμενο που τον βάρεσε στο κεφάλι.

Τον έστειλε στην άλλη άκρη της τραπεζαρίας. Ως μέρος των ψυχολογικών του διαταραχών, ο Χένρι είχε αναπτύξει επίσης μια παράξενη αντίδραση όταν μύριζε αίμα, κυρίως το δικό του και ήταν φορτισμένος, λόγου χάρη όπως τώρα, σε μάχη.

Όπως όταν ο καρχαρίας τρελαίνεται όταν μυρίσει αίμα, έτσι και ο γίγαντας πάθαινε μια μάλλον αλλόκοτη φρενίτιδα και ξαφνικά γίνονταν πιο βίαιος προς τους αντιπάλους του. Άλλαζε η συμπεριφορά του και κυρίως αποκτούσε περισσότερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση στις κινήσεις του. Επίσης τα αντανακλαστικά του οξύνονταν.

Πάντως δεν έπεφτε σε κατάσταση όπου δεν αναγνώριζε ποιον χτύπαγε, άλλες φορές που τον είχε πιάσει η φρενίτιδα, μια χαρά μπορούσε να ξεχωρίσει τα άλλα μέλη των Σκιών και να αποφύγει να τους χτυπήσει. Όπως και τώρα, γύρισε να κοιτάξει τον Λούσιεν χαμογελώντας όχι χαριτωμένα, αλλά με 'ήρεμη τρέλα'.

"Πιο πριν, στο είπα ότι θα σε πιάσω. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην." Είπε και του έκλεισε το μάτι. Α, από ότι φαινόταν, η φρενίτιδα του προσέφερε επίσης ξαφνικά πόντους στο να είναι καυτός πάρα την ασχήμια, επειδή ο Λούσιεν άρχισε να κάνει αέρα με το χέρι του προς το πρόσωπο του για να κρυώσει🤣🤣🤣.

"Τι; Ποιος; Πού; Πότε; ΧΕΛΌΟΥ;! Ε;!" Ούρλιαζε το μυαλό του. Ο γίγαντας κοίταξε πίσω από τον ξανθό όλους τους φυλακιζόμενους που πριν λίγο προσπαθούσαν να ρίξουν τον Λούσιεν από το τραπέζι. Έτρεχαν καταπάνω τους. Το χαμόγελο του μεγάλωσε.

"Καλύτερα να σκύψεις, εντάξει;" Δήλωσε. Και τότε σήκωσε το τραπέζι πάνω από το κεφάλι του. Ο Λούσιεν κατάλαβε και βιάστηκε να σκύψει. Το τραπέζι πέταξε προς τους φυλακιζόμενους, χτυπώντας περίπου μια ντουζίνα από δαύτους.

"Ουάου!" Έκανε ο ξανθός καθώς στεκόταν κανονικά και ο γίγαντας γέλασε σιγανά.

"Ώρα για πάρτι!" Φώναξε.

Η μάχη συνεχίστηκε επικά από εκείνο το σημείο κι ύστερα. Οι δυο τους αντιμετώπιζαν τους φυλακιζόμενους κυρίως χωριστά, είχαν υπάρξει όμως λίγες φορές που συνεργάστηκαν. Όπως για παράδειγμα που όπως ερχόταν ένας καταπάνω στον Χένρι, όταν ο Λούσιεν του ζήτησε να τεντώσει το δεξί του χέρι και το έκανε, πήδηξε και πιάστηκε από αυτό.

Λες και έκανε μονόζυγο κλότσησε τον φυλακιζόμενο, ύστερα προσγειώθηκε στα πόδια του και έκανε thumbs up στον Χένρι, που ανταπέδωσε την θετική χειρονομία προτού γυρίσει και ρίξει μπουνιά σε έναν ακόμα κα*λωμένο που πήγαινε να του κάνει επίθεση από πίσω.

Ή όταν ο γίγαντας έσκυψε και άφησε τον ξανθό να πατήσει πάνω στην πλάτη του, για να πηδήξει ψηλά στον αέρα και κατεβάσει με δύναμη το πόδι του σε έναν ακόμα επιθετικό φυλακιζόμενο. Έκανε κινήσεις που δεν πίστευε μέχρι τώρα ότι μπορούσε να κάνει, δήλωσε. Όσο πήγαινε, οι ξύπνιοι φυλακιζόμενοι μειώνονταν σε αριθμό.

Οι περισσότεροι βρίσκονταν αναίσθητοι στο πάτωμα και με... απόκρυφα 'πεσμένα'. Δύο λεπτά αργότερα όμως τότε, μια αρμάδα φρουρών μπούκαρε στο εστιατόριο, άλλοι με τέιζερ όπλα και άλλοι με υπνωτικά βελάκια και άρχισαν να ρίχνουν στους ακόμη ξύπνιους.

Τότε μόνο ο Χένρι έκανε παύση. Τότε μόνο πήρε κανονικές μεγάλες ανάσες, κοιτώντας με μάτια που έβγαζαν σπίθες ενθουσιασμού τριγύρω το θέαμα. Το βλέμμα του ύστερα αναζήτησε τον Λούσιεν. Στην αρχή κοντά. Ύστερα πιο μακριά. Τον είχε χάσει από τα μάτια του και η φρενίτιδα άρχισε να φθίνει μέσα στον Χένρι, αντικαθιστόμενη από ανησυχία.

"Λούσιεν;!" Κάλεσε ενώ ένα πολύ κακό προαίσθημα άρχισε να τον στοιχειώνει.

"ΜΗ!"

4065 λέξεις

μεγάλο χαριτωμένο παιδάκι, ορίστε ένα χοντρούτσικο κεφάλαιο για την αφεντιά σου, με συνέπεια ωστόσο πως το αφήνω πάλι σε κρίσιμο σημείο😈😈😈

ΜΟΥΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑΑΑ

μέχρι το επόμενο κεφάλαιο~