Χλωμό δέρμα, πράσινα μάτια, ακατάστατα μαλλιά βαμμένα μωβ που στις ρίζες φαινόταν το αληθινό ανοιχτό κάστανο χρώμα τους και ελαφριές ουλές στο πρόσωπο. Ντροπαλή, κλειστή, σκυθρωπή ή σκεπτική.

Κάπως έτσι θα περιέγραφε κάνεις κυρίως την Ντάστιν με μια πρώτη ματιά. Μυστηριώδης και ανώνυμη άμα φόραγε το γκρι καπέλο της και το φόραγε πολύ συχνά. Για τον έξω κόσμο και την κοινωνία, ήταν ένα ακόμα ανθρώπινο ον, απλησίαστο, ίσως και τρομακτικό κάπως με το πως φαινόταν.

Μα όπως έχετε ήδη δει, ήταν πολύ περισσότερα.

Η δεκαεννιάχρονη Ντάστιν Μπερίσα από τα Τίρανα, ήταν ο επονομαζόμενος "Προφήτης" που ο Ενρίκε έστειλε μήνυμα. Με λίγο πιο επιστημονική ονομασία, ήταν το μέντιουμ των Σκιών, το μοναδικό κορίτσι της ομάδας και το έξτρα "30% επιτυχίας που δίνεις στις αποστολές και πολύ σου είναι" όπως υπολόγισε ο Ενρίκε.

Παρότι κάνεις σχεδόν δεν ήξερε πως κι αυτή ήταν μια Σκιά και ποτέ δεν έδειχνε φάτσα στις αποστολές, προσέφερε μεγάλη βοήθεια στην ομάδα ως πληροφοριοδότης. Να πάρει, εφόσον δεν ήταν γνωστό πως ήταν Σκιά, κάλλιστα θα μπορούσε να πάει και να γίνει αστυνομικός άμα πήγαινε σχολείο!

Είχε την ικανότητα να προβλέπει με ακρίβεια αστεροσκοπείου λεπτομέρειες και κινδύνους που ούτε η προνοητικότητα του Εφιάλτη, ούτε το χακάρισμα του Ενρίκε μπορούσαν, όχι και λίγες φορές, να δουν.

Από λεπτομέρειες όπως, για παράδειγμα πόσοι φρουροί θα υπήρχαν σε ένα τάδε μέρος που οι Σκιές θα κάνανε ντου, πόσα και τι συστήματα ασφαλείας θα δυσκόλευαν την αποστολή, η Ντάστιν σπάνια έκανε λάθος σε τέτοια πράγματα, οδηγώντας πολλές φορές σε διαμάχη με τον χάκερ για το ποιος είναι πιο ακριβής στο να βρίσκει τέτοιου είδους στοιχεία.

Υπήρξαν αρκετές φορές, λόγου χάρη που όταν ο Ενρίκε ανακοίνωνε πόσους φρουρούς είχε ανακαλύψει θα βρίσκονται στο μέρος που θα πήγαιναν και οι Σκιές, η Ντάστιν την επόμενη στιγμή διόρθωνε και ανακοίνωνε πως αυτό δεν ήταν παρά μια ψεύτικη πληροφορία και θα υπήρχαν μερικοί παραπάνω.

Κινδύνους, αφορούσε κυρίως πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις και οράματα. Είχε προβλέψει πάμπολλες φορές κρυφές επιθέσεις που εάν δεν τις έλεγε, πιθανόν οι Σκιές να κατέληγαν όχι απλώς τραυματισμένες, μα προ πολλού στη φυλακή, ή και νεκρές.

Είχε προβλέψει μια φορά με μεγάλη λεπτομέρεια, πως ένας σκοπευτής από απόσταση, σνάιπερ, ακριβώς στις 11:35, 27 δευτερόλεπτα πριν το 36ο λεπτό, τη στιγμή ακριβώς που ο Εφιάλτης θα έβγαινε από μια τράπεζα που θα λήστευαν εκείνη τη μέρα, θα τον χτύπαγε στο κεφάλι από τα αριστερά, από μεγάλο ύψος.

Χάρι σε αυτή τη πρόβλεψη που ο Εφιάλτης έλαβε υπόψιν του, κυριολεκτικά, he dodged a bullet, που λέει και η αγγλική τούτη μεταφορά. Επίσης με τέτοιου είδους προβλέψεις, από τη μέρα σχεδόν που μπήκε στην ομάδα, μετά βίας κάτι παραπάνω από ένα χρόνο πριν τα κεντρικά γεγονότα της ιστορίας μάλιστα, είχε μειώσει πολλούς τραυματισμούς.

Ειδικά στον Χένρι. Ίσως ένας από τους λίγους λόγους που ο Ενρίκε ήταν ευγνώμων για τις μαντικές ικανότητες της Ντάστιν αφού είχε να φροντίσει λιγότερα τραύματα όταν και ο Χένρι θυμόταν τι επιθέσεις να αποφύγει.

Οι μαντικές της ικανότητες επεκτείνονταν σε άλλες. Η μνήμη της ήταν σχεδόν φωτογραφική, μα με έναν τρομερά μεγάλο ενοχλητικό περιορισμό: όταν προσπαθούσε να περιγράψει τι θυμήθηκε, σημαντικό και ζωτικής σημασίας, αδυνατούσε να το πει με λόγια και να το εξηγήσει. Σπαστικό.

Να έχεις κάτι σημαντικό να πεις και όταν σου ζητάνε να το κάνεις, χάνεσαι. Σε τέτοιες περιπτώσεις, έπρεπε να βρεθούν άλλοι τρόποι για να εκφραστεί, εκτός κι αν θυμόταν πολύ αργότερα τι ήταν αυτό που ήθελε να αποκαλύψει.

Από τα 6 της μπορούσε να θυμηθεί πως οι μαντικές της ικανότητες είχαν αρχίσει να αποκαλύπτονται, όμως από τα 8 όταν μετακόμισε με τους γονείς της στο Κολοράντο, τα προβλήματα της στο σχολείο έγιναν χειρότερα, με εκφοβισμό και ρατσισμό να πηγαίνουν χέρι χέρι.

Στα 10 της οι γονείς της πέθαναν απλώς και μόνο από καημό που δεν ήξεραν πως να βοηθήσουν την Ντάστιν και πως να κατανοήσουν τις ικανότητες της που τρόμαζαν τον περίγυρο και εκείνη την ίδια. Άρχισε να ζει σε ίδρυμα όπου και έμεινε μέχρι τρεις ημέρες πριν κλείσει τα δεκαοχτώ της.

Τα πρώτα δύο χρόνια της εκεί τα πέρασε δύσκολα, χωρίς συντροφιά, φίλους, οποιονδήποτε που θα μπορούσε να την καταλάβει. Οι αναμνήσεις από το σχολείο και το τι περνούσαν οι γονείς της για να την μεγαλώσουν την τυρρανούσαν, κατηγορώντας ακόμη περισσότερο την ύπαρξη της ως γενέτειρα τόσων κακών.

Εξαιτίας αυτών των σκέψεων είχε αναπτύξει την τάση να γδέρνεται. Και όχι μόνο στο πρόσωπο που μόνο εκεί φαινόντουσαν ουλές...

Τα υπόλοιπα έξι χρόνια ωστόσο δεν πήγαν τόσο άσχημα, είχε βρει μάλιστα έναν σημαντικό σύμμαχο και τον πρώτο άνθρωπο που την καταλάβαινε και τις ικανότητες της. Συγκεκριμένα το άτομο στο οποίο και πήγαινε για να ζητήσει τη βοήθεια του. Μα θα μιλήσουμε για αυτόν αργότερα.

Ο αποκλεισμός της από τον περισσότερο κόσμο της είχε αναπτύξει ισχυρή αντιπάθεια για αυτόν, ήταν εξαιρετικά αντιδραστική και όταν είχε κατανοήσει αρκετά τις μαντικές της ικανότητες, τις χρησιμοποιούσε για να τρομάζει τα άλλα ορφανά και όποιους ανθρώπους θέλανε έστω και να την γνωρίσουν, έτσι ώστε να την αφήνουν ήσυχη.

Και όταν ήταν αναγκασμένη να μιλήσει για παραπάνω από 10 δευτερόλεπτα με κάποιο άτομο, κυρίως άτομα που δεν ήξερε καν, αγχωνόταν και την έπιανε νευρικότητα.

Η Ντάστιν είχε μάθει για τις Σκιές από φήμες και κάποιες ζωντανές μεταδόσεις στην τηλεόραση που έτυχε να δει. Αντί να την ανησυχούν οι επιθέσεις τους και ο χαμός που κάνανε, κρυφά τους θαύμαζε. Περισσότερο της έκανε εντύπωση ο Χένρι και η αντοχή του να παίρνει όλα τα χτυπήματα απάνω του για να προστατέψει την ομάδα του χωρίς να παθαίνει τίποτα.

Έτσι και ταυτίστηκε μαζί τους, λίγο επειδή ήταν στιγματισμένοι από τους πιο πολλούς, λίγο επειδή και εκείνη την απέρριπτε ο κόσμος. Μεγαλώνοντας είχε πάρει την τρελή απόφαση μια μέρα να τους βρει και να γίνει μέλος των Σκιών. Δεν μπορούσε να σκεφτεί αλλιώς πως θα εξελισσόταν το μέλλον της, πικρόχολη καθώς ήταν από τη συνεχή απόρριψη.

Εάν ο κόσμος την θεωρούσε τέρας για τις ικανότητες της, so be it. Θα 'ικανοποιούσε' τις απόψεις των πάντων αφού τη θέλανε έτσι. Όπως είχε πει και ο Εφιάλτης σε μια ζωντανή μετάδοση όταν έβγαλε λόγο και εμπνεύστηκε από αυτόν,

"Πιστεύετε πως τα τέρατα γεννιούνται, μα εσείς τα δημιουργείτε με τον τρόπο που αντιμετωπίζετε κάποιους ανθρώπους επειδή έχουν κάτι εκτός του φυσιολογικού. Και ενώ συνήθως αυτό το μη φυσιολογικό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για το κοινό καλό, το αντιμετωπίζετε σαν κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ζήλια, φόβος, προκατάληψη. Αυτά σας τυφλώνουν από το να δείτε λαμπρές θετικές πιθανότητες από τέτοια άτομα. Εάν αντί να μας φτύνατε και αντιμετωπίζατε σαν ζώα μας δίνατε ευκαιρίες στη ζωή, τώρα δεν θα υπήρχαν Σκιές. ΔΕΝ θα υπήρχε έγκλημα. Στο τέλος τέλος, οι πραγματικοί εγκληματίες είστε εσείς, ο καθένας ξεχωριστά, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, που ακούτε και με τις πράξεις σας δημιουργείτε κι άλλους εγκληματίες."

5 μέρες πριν κλείσει τα 18 της η Ντάστιν, που αυτό θα σηματοδοτούσε και την οριστική έξοδο της από το ίδρυμα, μυστικά προετοιμάστηκε με προμήθειες και ό,τι ρούχα είχε. Μαζί με το να σχεδιάσει μια έξοδο της πήρε 2 μέρες. Όταν ήταν έτοιμη, χωρίς να χρονοτριβεί άλλο κατάφερε να ξεφύγει τη νύχτα και έτρεξε μακριά.

Από τη πρώτη αυτή νύχτα όμως, στάθηκε απολύτως τυχερή. Επειδή με την ισχυρή της επιθυμία να γνωρίσει τις Σκιές, οι μαντικές της ικανότητες οδηγούσαν τα βήματα της. 3 ώρες δρόμο αργότερα, με 5 διαλείμματα στο ενδιάμεσο, η Ντάστιν κατέληξε σε μια απόμερη γειτονιά και χτύπησε πόρτα στο πρώτο σπίτι που της γυάλισε το μάτι.

Ω ναι, είχε βρει την μυστική βάση των Σκιών με μαντεία. Από κει και ύστερα, η γνωριμία της με τα αγόρια ήταν εξαιρετικά αστεία μα ενδιαφέρουσα. Αν και ακοινώνητο άτομο, χτύπησε την πόρτα και ζήτησε σταθερά και θαρραλέα να μπει στην ομάδα του Εφιάλτη.

Για λίγο ήταν έτοιμοι να παλέψουν, μα στο τέλος τέλος και οι δύο πλευρές θέλανε να αποφύγουν τη φασαρία. Ύστερα ήταν το γεγονός πως η Ντάστιν κατάφερνε να προβλέπει τις κινήσεις τους, να τις αποφεύγει και να παραμένει σχετικά ανέγγιχτη. Όταν ρωτήθηκε τι μπορούσε να προσφέρει, τους είπε για τις μαντικές της ικανότητες.

Ο Χένρι δεν είχε κάποια ισχυρή γνώμη, ο Ενρίκε ήθελε να την πετάξουν έξω ή ακόμα προτιμότερο να την σκοτώσουν για να μην μιλήσει για την βάση τους λέγοντας πως τα μέντιουμ ήταν θρύλοι και μπούρδες, αλλά ο Εφιάλτης της έδωσε την ευκαιρία.

Με μικρές απλές δοκιμασίες που η Ντάστιν τις πέρασε με άριστα για να αποδείξει πως ήταν μέντιουμ και αφότου αφηγήθηκε σε μέσες γραμμές την ιστορία της ζωής της, ο Εφιάλτης πρώτος την δέχτηκε 'με ανοιχτές αγκάλες' που λέει ο λόγος και της επέτρεψε να ζει στη βάση μαζί τους, αναθέτοντας της τον ρόλο του πληροφοριοδότη.

Στις Σκιές η Ντάστιν είχε βρει μια νέα χαοτική οικογένεια. Ο Εφιάλτης ως αρχηγός φερόταν πολλές φορές αυστηρά μα ήταν σχεδόν μεγάλος αδερφός για όλους. Ο Ενρίκε ήταν κάτι σαν πολύ ενοχλητικός-αυταρχικός αδερφός, καθώς με αυτόν τσακώνονταν συνηθέστερα, μα όπως και να τον κάνεις, ήταν οικογένεια και τον ανεχόσουν.

Ο αγαπημένος της όμως ήταν σίγουρα ο Χένρι. 'Ταίριαξαν τα χνότα τους' σχεδόν αμέσως. Όταν δεν υπήρχε αποστολή, ήταν πάντα διαθέσιμος να βρίσκεται κοντά της. Αν και όχι μέντιουμ, κάπως, πάντα γνώριζε πρώτος πότε η Ντάστιν αισθανόταν χάλια και πότε βασανιζόταν από τύψεις και αναμνήσεις του παρελθόντος.

Και ενώ εκείνη με τις προφητείες της τον έσωζε από το να τραυματίζεται άσκοπα στις αποστολές, ο Χένρι την προλάβαινε από το να αυτοτραυματίζεται. Είχαν δεθεί στενά τόσο πολύ, σε σημείο που η Ντάστιν πολλές φορές κοιμόταν απάνω του για να μείνει ήσυχη, τόσο χαλαρή είχε γίνει μαζί του.

Όπως παραδέχτηκε, ο Χένρι ήταν σχεδόν όχι απλώς σαν αδερφός, μα σαν τον δίδυμο αδερφό που δεν γνώρισε ποτέ και που όταν είχε ακόμη τους γονείς της στη ζωή, της είχαν πει πως ο Ρόρι όπως θα τον ονόμαζαν, πέθανε από περιπλοκές στη γέννα.

~

Kelly won't kiss my friend Cassandra
Jessica won't play ball
Mandy won't share her friend Miranda
Doesn't anybody live at all?

Η Ντάστιν πάλευε να κρατήσει την προσοχή της στον δρόμο καθώς οδηγούσε το αυτοκίνητο ενώ έριχνε που και που γρήγορες ματιές στο κινητό της που δεν το είχε φορτίσει καν επαρκώς για να βρει τον προορισμό της. Ειρωνικό, καθώς είχε βάλει το ραδιόφωνο στη διαπασών να παίζει τραγούδια από CD που πάντα κουβαλούσε μαζί της όταν πήγαινε να οδηγήσει.

Με τη μουσική όμως, συνάμα προσπαθούσε να αποσπάσει τον εαυτό της από το να πανικοβληθεί. Για πρώτη φορά ύστερα από ένα χρόνο που γνώρισε τις Σκιές, ήταν πάλι σχεδόν μόνη της. Μα όχι μόνο, έπρεπε ως ισάξιο μέλος των Σκιών να βρει τρόπο να τους βγάλει έξω.

Δεν είχε την παραμικρή ιδέα πως να το κάνει αυτό, χώρια που ήταν η πιο ασφαλισμένη φυλακή του κόσμου. Για την ώρα το μόνο που ήξερε ήταν πως έπρεπε να βγάλει νόημα από τα οράματα που είδε. Όπως και στην φωτογραφική της μνήμη, υπήρχαν περιορισμοί και στις μαντικές ικανότητες της Ντάστιν.

Όταν ήταν ταραγμένη, εξαντλημένη, άρρωστη, σε κατάσταση πανικού, ή έχανε την συγκέντρωση της δεν μπορούσε να κάνει ακριβείς προβλέψεις και σε τέτοιες καταστάσεις δεν έβλεπε καθόλου σωστά το μέλλον. Ή μάλλον και καθόλου. Ακόμη χειρότερα, καμιά φορά αδυνατούσε να περιγράψει το τι είδε. Ξέχναγε κατευθείαν τα πάντα.

Με τα αγόρια στην ADX, εκείνη μόνη και ακόμη ελαφρώς κρυολογημένη, δεν έπρεπε απλώς να προβλέπει, όπως και συνήθως έκανε, έπρεπε και να δράσει μόνη της. Για αυτό και πήγαινε να ζητήσει βοήθεια από το άτομο που πήρε τηλέφωνο προηγουμένως.

Στην πραγματικότητα δεν θα ήθελε καν να τον πάρει τηλέφωνο, μα δεν είχε άλλη επιλογή και μόνο αυτόν εξακολουθούσε να εμπιστεύεται εκτός των Σκιών.

Η διαδρομή που έκανε ήταν μακρά, σχεδόν 2 ώρες καθώς ο προορισμός ήταν όχι κάπου μέσα στο Ντένβερ μα στο Πουέμπλο. Μα επιτέλους, έφτασε στον προορισμό της. Άφησε το αυτοκίνητο σε μια άδεια θέση πάρκινγκ, έκλεισε το ραδιόφωνο και βγήκε έξω χωρίς να το ασφαλίσει.

Όχι πως θα την πείραζε άμα κάποιος το έκλεβε. Εξάλλου και εκείνη το έκλεψε από άλλον και μπορούσε να βρει άλλο να διαρρήξει.

Εκτός των μαντικών ικανοτήτων της, η Ντάστιν είχε εξαιρετικό ταλέντο στο να κάνει μικροδιαρρήξεις και να οδηγεί αυτοκίνητα. Κανείς δεν την έμαθε. Στο ίδρυμα συνήθιζαν να την κλειδώνουν όταν επειδύκνυε αρνητική συμπεριφορά και κάπως έτσι ξεκίνησε να μαθαίνει να παραβιάζει κλειδαριές μόνη της.

Για τα αυτοκίνητα, ψάχνοντας πληροφορίες και εμπνευσμένη από τις λατρεμένες της ταινίες Fast and Furious έμαθε πως να τα παραβιάζει χωρίς να χρειάζεται να σπάσει τζάμια ή να ενεργοποιεί συναγερμούς, να τα βάζει μπρος χωρίς κλειδί και να οδηγάει. Και το έκανε πολύ καλά αυτό για σχεδόν αυτοδίδακτη.

Με τέτοιες δεξιότητες στην οδήγηση, όταν ο Εφιάλτης θεωρούσε πως θα το είχαν ανάγκη, την έβαζαν ως 'σοφέρ' (μεταμφιεσμένη εννοείται) για να ξεφύγουν πιο γρήγορα από αστυνομικούς, κάτι που ο Ενρίκε μισούσε αφάνταστα όταν έμπαιναν σε αμάξι και το μέντιουμ είχε το τιμόνι στα χέρια της.

Και ο Εφιάλτης και ο Ενρίκε ήξεραν να οδηγούν, μα όχι όπως η Ντάστιν. Ήξερε όλα τα κόλπα και τρικ στην οδήγηση και σε συνδυασμό με το να καταδιώκεται από μπάτσους καθώς και με το να προβλέπει τι τρέλες να κάνει για να τους ξεφύγει, έκανε την οδήγηση τρενάκι τρόμου.

Μα πριν την κατηγορήσει κάνεις, να πληροφορήσω πως η οδήγηση της έκανε θαύματα😤👆🏽! Ειδικά την πρώτη φορά που έδειξε αυτές τις ικανότητες της, ο Εφιάλτης είχε μάθει άπταιστα γαλλικά και η αφηφοβία του Ενρίκε ως δια μαγείας είχε θεραπευτεί καθώς αγκάλιαζε τον Χένρι σφιχτά και καθώς στρίγγλιζε ότι θα πεθάνουν όλοι τους.

Όσο για τον γίγαντα, αν και άβολα στριμωγμένος στο όχημα, είχε ένα μεγάλο χαμόγελο ενθουσιασμού και ευτυχίας στο πρόσωπο του. Αν και ποτέ η οδήγηση της Ντάστιν δεν είχε σκοτώσει την ομάδα της, ο Ενρίκε την αποκαλούσε μεθυσμένη σκοτώστρα όταν η συζήτηση ερχόταν στα αυτοκίνητα.

Η Ντάστιν γέλαγε μόνη της καθώς θυμόταν όλες τις τρελές 'κούρσες' που είχε με τα αγόρια, την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο, τον χάκερ να την βρίζει στα πορτογαλικά πανικοβλημμένος και κάπως έτσι, με πιο ελαφριά καρδιά μπήκε στο κτίριο, το οποίο είχε ανοίξει τις πύλες του.

Το Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας στο Πουέμπλο του Κολοράντο ήταν το μεγαλύτερο ψυχιατρείο της χώρας. Άρχισε να δουλεύει από το 1880 και δεχόταν παιδιά, ενηλίκους και γέρους ασθενείς.

"ΕΕΕΠ, εσύ!"

Το χαμόγελο της Ντάστιν την εγκατέλειψε και επανήλθε στην πραγματικότητα καθώς γύρισε να κοιτάξει την γραμματέα, μια βλοσυρή κουρασμένη μεσήλικη. Την πλησίασε διστακτικά.

"Έχετε έρθει να επισκεφτείτε κάποιον; Δεν μπορείτε απλώς να μπαίνετε έτσι μέσα στην κλινική."

Η Ντάστιν μουρμούρισε μια συγνώμη κοιτώντας αλλού. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνει αυτό που φοβόταν περισσότερο από κάθετι στο κόσμο. Την αρχαία νέμεσις της, τον χειρότερο εφιάλτη της (όχι των Σκιών), να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη της αδυναμία που δεν την είχε με τα αγόρια.

Να μιλήσει σε άτομο.

"Δεν... ήρθα να δω κάποιον ασθενή. Με κάλεσε ο γιατρός..."

"Νεαρά, έχουμε πάνω από 50 γιατρούς να δουλεύουν εδώ, γίνε πιο συγκεκριμένη." Την έκοψε η γραμματέας. Η Ντάστιν σχεδόν μπορούσε να την βρίσει, μα δεδομένης της ώρας, καθώς ήταν πολύ νωρίς, καταλάβαινε κάνεις γιατί η γραμματέας έδειχνε να μισεί τα πάντα γύρω της. Συν του ότι η στάθμη του καφέ στην κούπα της δεν είχε καν πέσει ακόμα. Το κορίτσι καθάρισε το λαιμό της.

"Θέλω να δω τον γιατρό Volkov."

"Μάλιστα. Κλείσατε ραντεβού;"

Πάλι κόλλησε το μυαλό της.

"... Ναααι;" Κυριολεκτικά ρώτησε και ο εγκέφαλος της ούρλιαζε για αυτό. Η γραμματέας σχεδόν της έριξε bombastic side eye.

"Όνομα;"

"Νταστίντα Μπερίσα."

Δεν υπήρχε κάποιο θέμα άμα έλεγε το πραγματικό της όνομα στον κόσμο. Εφόσον όπως ειπώθηκε ο κόσμος και η αστυνομία δεν ήξερε πως ήταν μέλος των Σκιών, μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερη. Φυσικά για όσο δεν την ανακάλυπταν.

Με το που είπε το (ολοκληρωμένο) όνομα της, ξαφνικά η γραμματέας χλώμιασε. Πληκτρολόγησε το όνομα της Ντάστιν στον υπολογιστή και μετά από λίγο χαμογέλασε νευρικά μα αρκετά μετριασμένα.

"Ο γιατρός σας περιμένει ήδη στο γραφείο του. 3ος όροφος και στα δεξιά σας κατευθύνεστε στο βάθος του διαδρόμου."

Ούτε καν την περίμενε η Ντάστιν να τελειώσει τη πρόταση της, ήξερε που να πάει, την είχε ξανακάνει την διαδρομή. Πήρε το ασανσέρ και ανέβηκε στον 3ο όροφο.

"Καινούργια πρέπει να 'τανε."

Αν και είχε ξαναπάει πολλές φορές στο ψυχιατρείο, πάντα το να πρέπει να μιλάει στον κόσμο την άγχωνε. Παρότι είχε πάντα την ίδια υποδοχή με το που η γραμματέας άκουγε το όνομα της, δεν μπορούσε να σταματήσει να είναι διστακτική. Το να παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες χωρίς κάποιον που εμπιστευόταν κοντά της την άγχωνε.

Αγχωνόταν γιατί οι Σκιές βασιζόντουσαν πάνω της, γιατί δεν ήξερε αν και πόσο σύντομα θα έπεφτε σε αδιέξοδο και μετά την έπιανε αίσθηση ματαιότητας. Ήταν κρίμα, γιατί οι ικανότητες της εξαιτίας του άγχους της σχεδόν πάντα πεταγόντουσαν από το παράθυρο.

Ειδικά σήμερα αγχώθηκε παραπάνω, επειδή δεν είχε την ίδια γραμματέα να την 'ανακρίνει'. Μα την ίδια στιγμή ήταν ίδιο, όπως κάθε προηγούμενη φορά. Η υποδοχή που είχε. Μάλλον και η σημερινή γραμματέας 'δασκαλεύτηκε' με τον δύσκολο τρόπο έγκαιρα από τον γιατρό...

Η πόρτα στο βάθος του διαδρόμου την χαιρέτησε παγερά και σιωπηλά, μα η Ντάστιν την πλησίασε και στάθηκε μπροστά της με σταθερά βήματα. Έσφιξε τα χέρια της δυνατά μεταξύ τους για μερικά δευτερόλεπτα, χάϊδεψε το ύφασμα των γαντιών που φορούσε και χτύπησε πόρτα.

"Εάν δεν είσαι η Μπερίσα, ή ο δεύτερος μου πρωινός καφές, μεταβολή και έφυγες!"

Τούτος ο 'χαιρετισμός' ήταν συνηθισμένος για την Ντάστιν να τον ακούει, κάθε φορά τον άκουγε όταν ερχόταν εδώ. Τράβηξε το μάνταλο, άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα.

*κοιτάω δεξιά και αριστερά*

*σιωπή*

...

*εισπνέω*

«Ώραναπάεικιαυτότοκεφάλαιοστονσκουπ-!» *τρέχω ενώ η Roxane691 με κυνηγάει με κολλητική ταινία για να μου δέσει το στόμα σε φάση 🏃🏽‍♀️😤*

αφού γνωρίσατε την ντάστιν σε γενικές γραμμές, σύντομα πουλάκια μου, θα γνωρίσετε και τον 'φίλο' της, ή τουλάχιστον σύμμαχο αν μπορεί να τον πει κανείς έτσι, με όσα έχετε διαβάσει και υποθέσει για αυτόν μέχρι τώρα. πόσο καλά θα πάει αυτό άραγε και θα καταφέρει να βοηθήσει το ταραγμένο μέντιουμ;

καλή συνέχεια και θα ξαναειδωθούμε στο επόμενο κεφάλαιο-. *η ροξάννη με ρίχνει στο πάτωμα και με δένει με κολλητική ταινία*

2950 λέξεις