Ik zag Alina staan en ik rende meteen naar haar toe. Ze zag mij aan komen rennen en bleef met open armen staan. Ik nam een sprong en liet mezelf op Alina vallen. We lieten onszelf achterover in het mooie bloemenveld vallen. De witte bloemblaadjes dwarrelden om ons heen. Ik zat op Alina, terwijl ze onder mij lag. Toen sloeg Alina haar armen om me heen en drukte ze me tegen haar aan. Ik kon voor eeuwig zo blijven liggen; in Alina's armen, wetend dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken...

'Wakker worden, Snow! We gaan eten.' De dekens worden van me afgetrokken. Ik blaas en trek de dekens weer terug over mijn hoofd. 'Niet zo chagrijnig zijn, kitten.' Oh, na die stomme bijnaam weet ik al meteen wie me wakker probeert te maken. 'Laat me met rust, Jeff,' grom ik, terwijl ik mijn ogen nog steeds dicht houd. De dekens worden weer van me afgetrokken, mijn voeten worden vastgepakt en ik word met een gil uit het bed getrokken. 'Au!' roep ik. Jeff staat achter me en hij begint te lachen. Ik draai me boos om en krabbel op. Hij ziet wat ik wil gaan doen en rent weg. Ik ren woedend achter hem aan. We rennen de kamer uit en dan de gang op. Jeff rent zijn eigen kamer in en ik volg hem. Met een gigantische sprong land ik op het achterste bed. 'Au!' hoor ik van onder de dekens. Ik zie dat ik per ongeluk op Alina ben geland. 'So-' Jeff tilt me op en zet me op het andere bed. 'Hé!' roep ik uit. Alina komt overeind en kijkt verbaasd naar ons. 'Sinds wanneer kunnen jullie het zo goed met elkaar vinden?' vraagt ze. Shit! Ik kijk Jeff angstig aan. Hij slaat zijn armen om me heen en kijkt met een lief gezicht naar Alina. 'Snow heeft me ergens mee geholpen,' zegt Jeff. Ik heb Jeff inderdaad ergens mee geholpen. Over de kus durf ik niks te zeggen. Als Alina denkt dat de kus van Jeff is geweest is dat misschien juist alleen maar beter. Alina stapt uit haar bed en trekt wat kleren uit haar kast. Jeff en ik blijven allebei zitten, terwijl we naar haar kijken. 'Ehm...' zegt Alina. Ik merk dat ik ook nog in mijn pyjama zit en ik loop snel de kamer uit. Nu het weer goed is tussen Jeff en Alina zal ze waarschijnlijk weer meer tijd met hem doorbrengen. Ik loop mijn eigen kamer in en net als ik klaar ben met omkleden komt Alina binnen. 'Ik stoor toch niet?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd en ga op het bed zitten. 'Clockwork en ik willen vandaag weer gaan trainen,' legt Alina uit. 'Ga je mee?' Ik denk even na en knik dan. 'Oké, om 12 uur gaan we weg.' Daarna loopt Alina mijn kamer uit. Ik kleed me weer om en trek iets comfortabels aan. Even door het bos rennen zal me goed doen, denk ik. Even later loop ik naar beneden om te ontbijten. Er zitten niet veel mensen in de keuken; ik zie Eyeless Jack, Clockwork, Alina uiteraard en Ben. Ik ga zitten en kijk naar Alina. Die staat met Clockwork te praten. Na een tijdje merkt Alina dat ik naar haar kijk. 'Wat is er, Snow?' vraagt ze. 'Wil je eten voor me maken?' zeg ik zacht. Alina's gezicht vertrekt een beetje. 'Dat kun je zelf toch ook wel,' merkt ze op. Ik kijk haar niet-begrijpend aan. Ze vindt het toch zo leuk om voor me te zorgen? Dan kijk ik naar de grond. 

Ik kan het ook wel zelf, eigenlijk. Ik ben geen kind meer.

Ik vind het alleen zo leuk als Alina het doet. Ik sta op en ga zelf eten maken. Als ik de helft van mijn ontbijt op heb draai ik me om en verslik ik me bijna. Clockwork en Alina staan er niet meer. Alsof hij mijn gedachten heeft kunnen lezen zegt Ben ineens: 'Ze zijn net weg gegaan.' Ik sta op en ren snel de deur uit. Na een tijdje kom ik aan bij de plek waar we altijd trainen, maar er is helemaal niemand. Ik ruik in de lucht om te zien of ik een geur kan opvangen. Er is geen spoor van Alina of Clockwork te bekennen, maar ik ruik wel iets anders. Het is geen mensengeur, ook geen dierengeur. Ik besluit om uit te zoeken waar de geur wel vandaan komt. Dus ik loop het bos in. Een half uur later zit ik dieper in het bos dan dat ik ooit geweest ben. Ik volg de rare geur nog steeds. Ineens zie ik de struiken voor me bewegen en ik vlieg meteen een boom in. Ik verstop me hoog tussen de takken en als ik me om draai zie ik een jongen uit de struiken komen. Mijn hart staat even stil. De jongen is een stuk groter dan ik en hij heeft zwart haar. Het lijkt gewoon op een normale jongen. Maar ik zie dat hij zwarte oren en een zwarte staart heeft. Van welk dier kan ik niet prijsgeven, maar de drang om erachter te komen wordt nu steeds groter. Ik laat me langs de stam omlaag zakken en sluip om het wezen heen. Als ik in de struik achter hem zit draait de jongen ineens om en bespringt me. Met een sis probeer ik weg te springen, maar hij pakt mijn been vast en dan rollen we samen de helling af. De jongen blijft haken aan een tak en ik pak zijn been vast. Vervolgens krijg ik een trap van hem en ik val weer naar beneden. Als ik eindelijk tot stilstand ben gekomen voel ik me te beroerd om op te staan. Ik hoor de jongen achter me landen en naar me toe lopen. Hij pakt mijn arm en draait me op mijn rug. 'Ik heb je eindelijk gevonden,' zegt hij. De jongen haalt ineens zijn oren van zijn hoofd af en geeft me een klap tegen mijn hoofd.

__________

Hey guys!

Sorry dat dit deel zo kort is, maar ja. Ik ben dol op cliffhangers :)

Bye!

__________