In het gebouw van de sollicitatie is Eda Alleman bezig met haar sollicitatieproces. Waar anderen normaliter gewoon meteen testen krijgen, heeft zij speciale testen gehad om zeker te weten dat ze niet namens de overheid hier is om informatie door te spelen. Loyaliteitstesten en hoe naïef Eda is, werden nog eens uitgevoerd en nu kan ze pas echt beginnen met de sollicitatieprocedure. Het is haar duidelijk dat niemand haar vertrouwt en zelfs nu en wanneer ze aangenomen is, zal ze streng in de gaten gehouden gaan worden. Zo heeft ze haar vermoede en dan moet ze maar hopen welke baan ze krijgt. Als ze een medewerker moet geloven, zal zij een functie krijgen waarbij zij niet met andere afdelingen in contact kan komen, laat staan met mensen die hier niet werken. Zou het een goed idee zijn geweest? Misschien was ze bij haar man toch beter af. Hoewel, niks houdt hem nog tegen om zijn zin door te drijven.

"Ik snap dat u baalt dat u nu pas in het sollicitatieproces stapt en u eerder tegenover andere mensen een strenge controle onderging. U moet begrijpen dat we willen voorkomen dat we iemand in dienst nemen die te loyaal is aan de overheid. Gezien de situatie waarin u zich bevond, is dit veel beter en veiliger voor u en uw dochter. Als u goed uw best doet en laat blijken betrouwbaar te zijn, zal u meer vrijheden krijgen." Een medewerker die opmerkt dat Eda compleet in gedachte verzonken is, probeert de vrouw op te vrolijken. "Niemand is in goede handen bij de overheid of haar medewerkers. Dat geldt ook voor u bij uw man. Uw man geeft niks om u, maar uw dochter overduidelijk wel, anders had ze ons niet gesmeekt om u te helpen. Het is nu aan u om te bewijzen dat u niks met Arné en zijn collega's te maken wil hebben."

"Ik snap het volledig, maar zou u niet dan beginnen te twijfelen of u de juiste keuze heeft gemaakt als u wéér ergens diep wordt weggestopt en niks kan? U zou dan toch ook twijfelen of u de juiste keuze heeft gemaakt?" vraagt Eda.

De werkneemster – wie zich niet voorgesteld heeft gezien dat een procedure is voor de veiligheid – slaakt een zucht. "Dat komt omdat u jarenlang uw wrede man van de overheid gesteund heeft en nu zelf bij een bedrijf bent die tegen de overheid is. Dat wekt argwaan. Je bent tegen de overheid of niet en de meesten van ons zijn dat altijd al geweest. Kan iemand met leugens opgroeien? Ja, natuurlijk en dat kan je die persoon niet kwalijk nemen. U daarentegen is bekend van dat u niet bent opgegroeid met leugens. Beter gezegd, uw ouders hebben hier een hoge functie gehad en zij waren zwaar teleurgesteld dat hun dochter zo naïef was om met een man te trouwen die bij de overheid werkte. Waarom? Dat is een raadsel, al werd gedacht dat Arné je compleet inpakte en je daarom je bij hem aansloot. U bent hier aardig bekend daardoor. We zijn daarom alleen maar blij dat uw dochter meteen voor ons heeft gekozen en enorm tegen de overheid is en zelfs haar vader haat."

Eda knippert met haar ogen. Hebben haar ouders hier ook gewerkt en dan ook nog een hoge functie? Hoe kan ze dat nooit hebben geweten? Is dat doordat ouders hun functie geheimhouden en de plek waar ze werken, tot ze zelf hun keuzes kunnen maken om ergens te werken? Wist ze het niet door toedoen van Arné? Ja, dat moet het geweest zijn. Dus als ze niet met hem was getrouwd, zou ze hier aan de slag hadden kunnen gaan en hier eveneens een hoge functie kunnen hebben? "Denk je dat het nog mogelijk is om in de voetsporen van mijn ouders te treden door mij op te werken zodra het duidelijk is dat ik te vertrouwen ben?"

De medewerkster grimast. "Daar kan ik niks over zeggen. Het is helemaal aan jou en toch zullen de twijfels wel altijd blijven. Je dochter weer van niks en hoewel je haar eveneens voorlopig niet zal zien, zal het de vraag zijn of ze jou nog vertrouwt of nog zou mogen als zij dit te weten komt."

Eda is bezig om te bewijzen dat ze voor de functie van de wasserij beschikt, zo zal ze niet zichtbaar zijn voor de mensen die hier niet werken, maar zelf ook niet in contact komen met andere medewerkers. Ze zal haar best doen om het vertrouwen te krijgen van Universe Connection, want wat haar man ook allemaal uitspookt, ze kan zich goed herinneren wat Arné voor plannen aan haar heeft verteld, maar ze betwijfelt of het zin heeft om dit aan te geven. Bij wie zou ze dan moeten zijn? Nee, hoe graag ze zich wil bewijzen, ze kan beter zich naar niet mee bezig houden en pas iets doorgeven daarover als haar daarnaar gevraagd wordt.

Voor de functie in de wasserij is ze geschikt geklaard, en Eda heeft dan ook een simpele sollicitatieprocedure gehad. Helaas voor haar heeft ze wel een strenge betrouwbaarheidstest moeten voldoen. Meerder zelfs, voordat ze überhaupt naar het sollicitatieproces kon gaan. Nu is ze eindelijk aangenomen en hoewel ze bijna nooit iemand ziet, merkt ze op dat ze niet de enige is die unanieme beroepen uitoefent, zonder dat ze de belangrijkere medewerkers zien.

Eda gaat aan de slag. Een geluk voor haar is dat ze aan de schone kant van de wasserij werkt, en ze zich alleen daarmee hoeft bezig te houden. Ze sorteert de was zodra het uit de machines komt. Vouwt alles netjes op en hoewel ze in het begin wat moeite heeft sommige kledingstukken op te vouwen, lukt dat steeds beter. De hoeveelheid is haar echter iets te veel en aangezien alles heel snel moet, besluit Eda twee robots te gebruiken die het opvouwen versnellen.

Ze is niet voorgesteld aan haar collega's die hier ook werken, net zoals dat het erop lijkt alsof niemand met elkaar contact heeft. Voor haar valt te hopen dat ze haar ook niet kennen, anders zou het niet eerlijk zijn. Zouden zij elkaar wel kennen? Zou ze wel samen met haar collega's pauze kunnen houden? Als ze ziet dat er een toezichthouder aanwezig is en een collega van hem steeds iemand meeneemt en een half uur later terugkeert met die persoon en dat met iedereen doet, waarbij niemand tegelijkertijd kort de ruimte verlaat, denkt ze dat ze zelfs samen pauze houden hier niet gedaan wordt. Zodra ze zelf aan de beurt is voor pauze, weet ze het zeker. Afvragend waarvoor ze het doet, beseft ze dat Dorothy vertrouwen in haar heeft en dat ze moet doorzetten tot ze een betere functie krijgt met meer waardering.

In het gebouw van de overheid zit Arné achter zijn bureau. Hij is zijn vrouw en dochter kwijt en deze zal hij nooit meer zien. Vrouwen en zelfs mannen sturen hem hatelijke berichten en hij vermoedt dat het alleen de personen zijn van wie hij haatmails krijgt die een hekel aan de overheid hebben. Het volk wil hem laten vermoorden en dus mag hij niemand meer omleggen van zij die geen werk hebben. De gouverneur heeft iemand anders aangesteld en laat die persoon zijn gezicht bedekken. Arné zelf doet nu de financiering en voorlopig mag hij ook niet naar zijn huis. Hij woont ondergedoken in een aangesteld appartement in een appartementencomplex dat speciaal gereserveerd voor overheids-medewerkers. Hoewel sommige collega's – en dan voornamelijk vrouwen – even goed laten blijken hem niet te mogen, blijven de meeste mannelijke collega's wel normaal tegen hem doen.

De gouverneur heeft in ieder geval voor nu andere plannen waar hij Arné bij wil inzetten. Hoewel hij voornamelijk financiële administratietaken uitvoert, is hij nu de rechterhand van hem. De gouverneur is van plan de touwtjes nog strakker aan te trekken, en waar hij het in eerste instantie prima vond dat er nog andere bedrijven waren, mag niemand nu nog een bedrijf runnen. Alleen grote bedrijven mogen blijven. Dit betekent dat alle scholen gaan sluiten en ook de zorg wordt verboden. Mensen die leren, doen alles online en met alleen boeken. Docenten zijn niet nodig volgens hem. Arné trekt een wenkbrauw op. "Gouverneur, het spijt me dat ik uw wil in twijfel trek, maar denkt u niet dat we juist goed geschoolde mensen hier moeten hebben? Leerlingen moeten ook de kans krijgen om stage te lopen en dat gaat mogelijk op deze manier niet. Of om examens af te leggen."

"Houd je mond Arné. Jij hebt veel schade aangericht, dus wees maar blij dat ik dat probeer goed te maken. Ik wil alleen nog mensen op deze wereld die trouw aan mij zijn. Trouw aan de overheid. En ik ga bepalen wat men geleerd krijgt terwijl ze thuis hun lessen volgen. Wees maar dankbaar, en baal maar flink dat jij nu je dochter kwijt bent en je vrouw, terwijl als dit eerder was, zou dat niet gebeurd zijn."

Arné zelf is geschrokken van hoe mensen nu tegen hem doen, alleen al omdat het in het voordeel was van de overheid. Deze beslissing gaat er alleen maar meer voor zorgen dat mensen de overheid gaan haten. Mogelijk gaat het volk in opstand komen. Als het dreigement naar hem al zo erg is, hoe erg zullen de dreigementen zijn naar de gouverneur en mogelijk de president die dit allemaal doen? Moet hij de president op de hoogte brengen?

"Gouverneur, als u het vertrouwen wil winnen van het volk, dan moet u zeker niet deze weg in slaan. U zal meer afstand creëren tussen u en het volk, u zal zorgen hiermee dat niemand bij de overheid wil werken en meer haters naar u toe lokken die u willen vermoorden. Als het volk mij al haat om mijn daden, zal de haat naar u alleen maar groter zijn en nog groter worden dan het naar mij toe is." Hoewel hij de man niet in zijn harnas wil jagen, wil hij de gouverneur wel laten beseffen wat hij kan aanrichten.

"Misschien heb je gelijk, maar ik zet dit plan door. En er wordt naar mij geluisterd. Ik heb de macht over het gehele land en deze wereld." Een grijns komt op het gezicht van de man te staan en Arné kijkt geschokt. Wat heeft hij aangericht? Zijn het zijn eigen daden die dit veroorzaakt hebben of was de gouverneur dit al van plan? Hij moet de president waarschuwen wanneer het kan. Hij moet het volk op de hoogte brengen voordat het alleen maar erger wordt.