Het getier over een vreemd huis aansluitend aan die van Arné houdt op. Dorothy betwijfelt of de man zich erbij neerlegt, hem kennende gaat hij verhaal halen bij de overheid zelf waarom daar een woning staat vlak naast die van hem die zijn privacy schendt. Dan wordt er ineens aangebeld. De twee vrouwen weten zeker dat het gewoon Arné is en waar Eda de voordeur gewoon wil openmaken, schudt Dorothy haar hoofd. Wil ze veilig voor hem zijn, zal ze zeker weten de deur niet voor hem moeten openmaken. Ze laat haar moeder zien naar de beveiligde manier waarop ze met de persoon aan de deur kan praten zonder de deur hoeft te openen voor iemand die kwade bedoelingen heeft.

"Zeg het eens, Arné. Kan ik je helpen?" zegt Eda poeslief. "Gezien de situatie waarop jij met mij en mijn dochter omgaat vinden we het verstandiger als we niet meer bij jou onder één dak leven, voor onze eigen veiligheid."

Door de camera zien de vrouwen dat Arné met zijn ogen knippert. Even is de man stil, maar dan antwoordt hij. "Eda? Wat doe jij in godsnaam in dat huis! Je hebt daar niks te zoeken. Ga je vreemd of wat?! Wie is er daar bij je!"

"Wees gerust, alleen Dorothy en ik zijn hier. En dit huis is voor ons neergezet zodat we in veiligheid zijn vanwege jouw gedragingen de laatste tijd. Als jij ons een veel veiliger gevoel kan geven thuis, dan komen we weer naar huis."

"Hoe bedoel je veiliger gevoel?! Heb je je wel eens onveilig gevoeld dan? Je hebt er nooit eerder een probleem van gemaakt. Kom alsjeblieft dat verdomde huis uit! En Dorothy ook. Dorothy is evengoed mijn dochter en aangezien ik boven jou sta moet Dorothy hoe dan ook naar mij luisteren." Zijn stem klinkt akelig kalm. Dorothy gebaart naar haar moeder dat zij even haar mond moet houden en dat Dorothy zelf even het overneemt.

"Ja, wij voelen ons tot de dag van vandaag zeer onveilig bij je. Je vermoordt andere mensen, je verkracht je eigen vrouw. Je hebt zonder toestemming van het werk een moordwapen mee naar huis genomen die je gebruikt. Je bedreigt iedereen die niet bij de overheid werkt. En nee, je zou mogelijk wel mijn vader moeten zijn, maar dat ben je voor mij niet. Ik luister alleen naar mijn werkgever en naar mijn echte ouders. Dat ben jij niet." Dorothy klikt ijzig kalm. "En ik luister vooral niet naar moordzuchtige overheidsmedewerkers die doen alsof ze een partner of familie hebben."

De handen van Arné worden tot vuisten gebald, zijn gezicht wordt rood van woede. "Pas jij maar op dametje. Jij staat toch al ten dode opgeschreven en als Eda zich nu niet bij mij komt melden en thuiskomt, zal ook zij het moeten ontgelden. Getrouwd of niet, ik mag mijn gezin vermoorden, in die positie zit ik wel. Ik kan heel gemakkelijk voor een nieuwe vrouw gaan en deze een zoon laten baren." Een grijns komt op zijn gezicht alsof hij weet dat deze woorden wel zullen helpen.

"Denk je? Heb je dan nog geen problemen gekregen omdat je je dienstwapen kwijt bent? Dat zal je baas niet zo leuk vinden, ofwel?" sneert Dorothy. Een plan vormt zich in haar hoofd. "Je kunt je maar beter gedragen, want ik hoef maar op sociale media te delen dat je je eigen gezin wil vermoorden met je dienstwapen en je carrière is over. Nooit zal de overheid toestaan dat haar medewerkers zich buiten de regels van henzelf treedt. De wereld zal weten wat voor persoon je bent. Dat je alle zonen, dochters, moeders, vaders, opa's en oma's hebt gedood die gewoon nog makkelijk hadden kunnen leven. Er hoeft iemand het maar anoniem te delen met jouw kop op een foto. Ik ken zelf al mensen die mij een foto van jou gestuurd hebben waarop jij duidelijk staat en je op het punt staat de persoon te doden. Er zullen vast veel meer mensen zijn die maar al te graag het verlies van hun geliefde willen wreken door anoniem de foto te delen met de wereld."

Via de camera ziet ze Arné verstijven, alsof hij beseft dat hij nooit goed heeft gecontroleerd of er foto's van hem zijn gemaakt. Merendeel van de slachtoffers hadden sowieso niet eens de tijd daarvoor, dus Dorothy moet in zijn ogen aan het bluffen zijn. "Dat is smaad en laster wat je doet, Dorothy. En dat is strafbaar. De regering zal zo iemand, en zeker als het bij een overheidsmedewerker gebeurt, de persoon aanpakken." Nu bluft hijzelf en dat weet hij. Hoewel overheidsmedewerkers vaak wel beschermd worden, heeft dat ook zijn grenzen.

Dorothy heeft ondertussen een andere verborgen camera gevonden. Ze gebruikt die en Arné wordt vanuit achter gefilmd met geluid, net zoals de camera die nu ook van voren wordt gebruikt even goed geluid heeft. Als er dan iets gebeurt wat ze totaal niet verwacht had, is ze alleen maar blij dat ze de beveiliging goed scherp heeft gezet.

De uiteindelijke trigger is onbekend, want Dorothy ging ervan uit dat haar vader gekalmeerd was. Echter, hij stormt ineens naar de deur en beukt deze open. Het alarmsysteem herkent hem en het alarm gaat dan ook loeien. Camera's nemen foto's, video's worden gemaakt en opgeslagen hoe hij de deur opentrapt. Scheldwoorden en bedreigingen klinken. Maar wat hij niet voorzien had, was dat hij opgesloten wordt in een robot zonder dat hij iets kan zien en ergens naar toe wordt gesleurd nadat de camera weer uit is gegaan. Als het goed is, denkt Dorothy, zal hij in zijn eigen kelder terecht moeten komen. Het zal alleen heel lang duren voor hij daar gevonden wordt, want zijn kelderdeur heeft hij altijd op slot. De beestjes die daar zitten in de ongebruikte kelder zullen het erg leuk vinden als ze gezelschap krijgen.

"Nou, we weten in ieder geval dat het alarm gericht op hem in ieder geval werkt. Hij heeft zijn kans gehad en gezien de manier waarop hij inbrak, wordt het tijd dat hij eens veroordeeld gaat worden," reageert Dorothy nonchalant.

Eda heeft nog grote ogen. Ze is helemaal geschrokken hoe haar man tekeerging. Hoe hij ineens het huis binnenstormde met bedreigingen en dan ook nog wat het alarm heeft gedaan met de man. "Dadelijk heeft hij letsel eraan overgehouden en worden wij aangeklaagd," snikt Eda.

Dorothy rolt met haar ogen. "Mam, alsjeblieft. Alles is opgenomen. Hij heeft ons bedreigd, hij heeft jou verkracht en hij wil mij doden. Hij is degene die verkeerd bezig is geweest. Hij zal degene zijn die wordt aangeklaagd. En vijanden gaat hij zeker erbij krijgen. Ik ben klaar met hem. Het alarm zal hem echt geen letsel hebben veroorzaakt en anders heeft hij dat meer dan verdiend. Je hebt zelf gehoord hoe tekeer hij ging."

Hoewel Eda nog steeds ongerust is over de manier waarop het alarm werkte, is ze wel meer gekalmeerd. Ze beseft dat ze enorm gevaar loopt als ze in het openbaar komt en Arné tegenkomt. Ze beseft nu des te meer dat ze zelf heel snel werk moet gaan zoeken, zodat ze een eigen woonplek heeft en kan scheiden van de gevaarlijke man waarmee ze getrouwd is. Hoe heeft ze in godsnaam iets kunnen zien in deze man voordat ze een relatie kregen? Hoe heeft ze in godsnaam hem aantrekkelijk kunnen vinden?

Zo snel als ze kan sluit ze zich op in een kamer waar ze alleen kan zijn, zodat ze naar werk kan zoeken. Dorothy daar tegenover heeft andere plannen, maar ze betwijfelt of ze moet wachten tot ze haar baan heeft en het dan pas moet toepassen, of dat ze het nu doet. Des te eerder ze zorgt dat haar vader in een hoek wordt geduwd, des te beter is het voor haar, haar moeder en zelfs de maatschappij. Het eerste wat ze hoe dan ook doet, is aangifte doen tegen haar vader en het beeldmateriaal erbij doen. Ze geeft de naam door, en ook het beeld dat hij een pistool vasthoudt terwijl hij thuis is. Die foto heeft ze per toeval gevonden en ze snapt niet hoe dom haar vader kan zijn. Denkt hij nu echt dat hij alles kan doen en laten wat hij maar wil als het hem uitkomt? Sinds de dood van haar beste vriendin en andere vrienden heeft ze zich ingelezen in de regels van de overheid en zelfs overheidsmedewerkers mogen in wat voor situatie dan ook geen wapens hebben, niemand pijnigen buiten het werk om en zeker niet bedreigen of aanvallen.

Naar verschillende mensen stuurt ze alle beeldmateriaal om te waarschuwen voor de persoon. Ze zegt er maar niet bij dat het om haar eigen vader gaat voor haar eigen veiligheid. Wel zegt ze erbij wat hij allemaal doet en dat het om een overheidsmedewerker gaat. Anoniem deelt ze het ook op sociale platformen. Ze heeft accounts op ieder platform dat niet naar haar te leiden valt en dat is maar goed ook. Nu ze dat gedaan heeft, kan ze zich ook weer gaan focussen op haar sollicitatie. Ze heeft geen enkel idee wat haar te wachten staat, wat van haar gevraagd kan worden. Er komt een volgende ronde, maar hoeveel rondes er zijn weet ze niet.

õõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõ

Arné wrijft over zijn hoofd en kreunt van de pijn. Was deze val normaal of was het echt voor hem bedoeld? Zou zijn dochter zich echt onveilig voelen in zijn bijzijn? Het is normaal voor mannen om vrouwen te nemen, zelfs als de vrouw het niet wil. Wat is daar verkeerd aan? Beseffend dat hij moet voorkomen dat hij degene is die opgepakt wordt en zowel zijn vrouw als dochter beschermd worden in plaats van hijzelf, zal hij zo snel mogelijk actie moet ondernemen. Hij moet voorlopig zijn dienstwapen op het werk houden, normaal doen naar zijn dochter en vrouw. Mogelijk zal zijn vrouw hem niet eens meer terug willen, maar ze kan geen kant op. Hij hoeft maar aan te geven dat hij wil scheiden en zijn huidige vrouw is ten dode opgeschreven. Hij weet dat hij regels van de overheid heeft overtreden, maar als hij goede redenen kan verzinnen, zou hij vrijuit moeten gaan, zeker als overheidsmedewerker. Die mogen meer en hoeven maar een goede reden te verzinnen voor iets kwalijks, en ze worden vrijgesproken. Ja, hij zal voorzichtiger te werk moeten gaan daarna. Hij zal hoe dan ook een andere vrouw moeten hebben die hem niet kent en niet weet hoe hij is, zodat deze voor hem een zoon kan baren. Dat is precies waar vrouwen voor zijn in zijn ogen. Hij wil geen dochter, en de dochter die hij heeft wil per se werken waar hij het niet mee eens is, maar tegenhouden kan hij het niet.

Nu de pijn begint weg te trekken, bekijkt hij de ruimte. Hij herkent zijn eigen ongebruikte kelder. Nou ja, ongebruikt. De kelder zit vol met spinnenwebben. Allerlei ongedierte krioelen door de vochtige kelder. Even is hij vergeten hoe hij hier is beland, maar hij kan niks bedenken hoe het kan dat hij in zijn eigen kelder is beland. Hij verstijft. Als hij in zijn eigen kelder zit, hoe komt hij er dan uit? Hij heeft altijd de kelderdeur op slot gehad. Niemand zal hem geloven als hij vertelt wat er is gebeurd gezien hij geen bewijs heeft. Om hulp vragen gaat ook niet. Zijn vrouw en dochter zullen hem nu laten stikken, zogenaamd niet wetend wat er met hem is gebeurd nu ze naar een ander huis zijn vertrokken. Maar dat kan toch niet? Sinds wanneer kunnen anderen mensen dan die van de overheid zelf een huis kopen, vooral als ze geen werk hebben? Iemand moet hen geholpen hebben. Iemand die werkt, misschien iemand die bij de overheid een functie heeft. Maar zover hij weet is er niemand van de overheid die andere mensen in hun voordeel zal helpen. De kelder zal hij in ieder geval vaker moeten gebruiken.

Hij loopt naar de trap die hij meteen beklimt. Voelend aan de deur bovenaan blijkt deze zoals verwacht op slot te zitten. Hij voelt in zijn zakken of hij toevallig de sleutel heeft. Normaliter heeft hij deze wel bij de hand, met de bedoeling iets met de kelder te gaan doen. Hij heeft de sleutel bij zich, en bevrijdt zichzelf uit de kelder. Hij wordt echter opgewacht door mensen van de veiligheidsdienst. Even knippert hij met zijn ogen, maar dan begint hij te glimlachen. Nu deze mensen er toch zijn, kan hij via hen zorgen dat zijn vrouw en dochter worden opgepakt.

"U wordt gearresteerd voor moord, bedreigingen, verkrachting, inbraak en het meenemen naar huis van een dienstwapen. U kunt gebruik maken van zowel het spreekrecht als het zwijgrecht, maar wees er wel van bedacht dat alles wat u zegt tegen u gebruikt kan worden." De voorste man spreekt met een strak gezicht. Arnés glimlach verdwijnt. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?

"Waar heeft u het over?" begint Arné in de hoop dat de groep mannen van de veiligheidsdienst een vergissing heeft begaan. "Ik heb geen dienstwapen hier, u kunt alles controleren van iedere ruimte. Inbraak doe ik niet, want dat huis hiernaast ben ik zelf niet eens binnen geweest. Toen de deur open was en ik dacht binnen te zijn, werd ik meteen door de bewoners naar buiten gegooid. Aan verkrachting doe ik niet, ik bedoel ik kan toch wel seks hebben met mijn eigen vrouw?" Arné doet zijn best om zelf slachtoffer te spelen. Hij kan het niet geloven dat hij degene is die wordt gearresteerd. "En mijn werk is juist om de werklozen af te maken bij wie de tijd om is voor werk te zoeken en geen baan hebben gevonden. Ik doe daar zelf ook de administratie voor en werk zelf bij de overheid."

"Er is bewijs wat je hebt gedaan. En alleen binnen in het overheidsgebouw waar je werkt mag je burgers vermoorden. Niet op straat, dat is ons domein. Op straat mag je niemand vermoorden en dat is precies wat je wel gedaan hebt."

"De persoon die ik op het werk wilde vermoorden, was ontsnapt en die moest ik te pakken zien te krijgen. Ik deed wel degelijk mijn werk."

"Dan had je ons moeten inschakelen, Alleman. Nu zal je voor dit alles gearresteerd worden, ook voor de verkrachting." De veiligheidsbeambtenaar grijnst en slaat Arné in de boeien.

"Stop daar onmiddellijk mee!" roept ineens een persoon. "Waar zijn jullie mee bezig! Ga criminelen opsporen en deze terechtstellen! Ga burgers opsporen die de wet overtreden! Maar laat mijn medewerker met rust!" Alle gezichten draaien naar de kant waar de stem vandaan komt. Arné weet niet of hij opgelucht moet zijn of dat hij moet vrezen voor zijn baan. "Weten jullie nu nog niet dat overheidsmedewerkers meer mogen dan de gemiddelde burger en jullie van de veiligheidsdienst? Waar ook ze ook zijn, als het niet anders kan dan op de werkplek zelf, mogen ze de executie ook op straat uitvoeren. Of thuis als dat niet anders kan. Ik heb hem zelf die opdracht gegeven."

De groep van de veiligheidsdienst druipen af. De leider van de groep haalt nog de handboeien van Arné af en maakt dan dat hij wegkomt. Het is de gouverneur en Arné blijft stil als deze naar hem toedraait. "Je hebt jezelf overduidelijk in de nesten gewerkt. Wat doe je jezelf aan, Arné? De video's en foto's van de moord waar jij duidelijk op te zien bent, zijn de hele wereld over gegaan. Je kan je gezicht nu niet meer op straat vertonen. Je hebt vijanden gemaakt. En ook foto's en video's hoe je iemand verkracht, hoe je je eigen familie behandelt. Jij bent verdomme het gezicht van de overheid en dan doe je dit? Nu denkt de hele wereld dat wij dit doen, dat dit ons werk is en dat is precies wat we moeten vermijden. Niemand mag dit weten."

"Sorry gouverneur, ik dacht niet na. Je weet zelf dat vrouwen er alleen zijn om kinderen te baren. Verder zijn ze nergens goed voor. Ik ben bedreigd geworden door mijn dochter, wie met mijn dienstwapen heeft geschoten. Ze heeft hem uit de kluis gehaald waar ze niet hoort te komen. Ik wilde met haar spreken, maar er staat ineens een illegaal huis hier waar ik niks mee van doen heb en zowel mijn vrouw als mijn dochter zijn in dat huis waar ze niet horen."

"Laten we dat op kantoor bespreken, niet hier. We gaan alle documenten er daar ook bij pakken. Je bent de beste werknemer die ik heb en ook de loyaalste waar ik mijn steun aan vind en ik kan je niet verliezen."

õõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõõ

Dorothy heeft geluisterd wat er aan de hand was. Toen haar vader gearresteerd werd door de veiligheidsdienst en deze aan zijn daden zijn ondergang begon te brengen, moet natuurlijk de gouverneur komen die het opkomt voor een crimineel. Voor haar vader en dan ook nog aangeven dat hij zijn loyaalste, betrouwbaarste en beste werknemer is. Ze weet niet wat ze met elkaar op kantoor gaan bespreken, maar het zal over haar en haar moeder gaan. En over dit huis. Ze moet maar hopen dat ze aangenomen wordt bij Universe Connection. Dan is zijzelf al veilig. De enige die dan nog gevaar loopt, is haar moeder naar wie ze nu kijkt. Eda staat er met een bleek gezicht.

"Ik heb sollicitaties verstuurt, zowel naar scholen als ook andere bedrijven. Zo te horen moet ik haast maken en maar hopen dat ik op tijd ben met een nieuwe baan. Ik ben echt bang voor wat er gaat gebeuren als ik terug bij hem in huis moet. De gouverneur deed hem niet eens corrigeren toen Arné vertelde hoe ik behandeld moet worden. Of beter gezegd, hoe alle vrouwen behandeld moeten worden. Als hij zijn zin krijgt, lopen we allemaal gevaar en gaat dit alles terug naar de middeleeuwen waar vrouwen ook amper rechten hadden. En dat terwijl we net een paar jaar op de goede weg zitten." Eda begint sneller te ademen.

Dorothy legt haar hand op de schouder van haar moeder. "Kalmeer mam. Niemand zal het met hen eens zijn. Niemand gaat Arné nog mogen en hij zal enorm veel vijanden erbij krijgen nu de video's en foto's zijn uitgelekt. Zover zal het echt niet komen."

Eda – niet helemaal gerustgesteld – kalmeert echter en sluit zich op in haar kamer. Dorothy die zelf niet meer weet wat er gaat gebeuren, moet hopen dat de plannen van haar vader geen vaart lopen en dat er geen plannen uitgerold worden om de vrouwen in te dammen en als huisslaaf te laten worden. Er zullen genoeg vrouwen zijn, en mogelijk ook mannen die wel normaal kunnen liefhebben, die daartegen zijn en dwars gaan zitten. Iedere negatieve beslissingen die genomen gaat worden, gaat het volk niet accepteren.

En toch, misschien gaatdat wel door het volk geaccepteerd worden, alleen mogelijk niet door alle vrouwen zoals haar die zelfstandig willen zijn en onafhankelijk. Als zij een baan heeft en de vrouwen mogen niet meer werken en alleen nog maar kinderen baren voor mannen, zal ze nergens meer veilig zijn. Mogelijk zal ze naar een andere planeet moeten vluchten. De tijd begint dus te dringen en ze moet hopen dat ze op tijd aangenomen is en genoeg planeten heeft bezocht als het zover is. Het idee dat zij aan een man wordt gelinkt en dag in dag uit verkracht gaat worden tot ze eindelijk zwanger is, staat haar niet aan. Het maakt haar bang.