Spotkanie szeryfa

Pov. Edward

Prowadziłem Sylwię do domu szeryfa, ale nie wiem czy Thompson ja polubi czy on nie będzie jej ufać. Pewnie ja muszę wszystko wytłumaczy mu o co tu chodzi. Doszliśmy do domu Thompson'a.

- Zostaniesz tutaj na chwilę?

- Jasne. Poczekam.

Weszłem do środka i nikogo chyba nie ma.

- Halo? Szeryf? Jesteś w domu?

- W kuchni.

Poszłem tam i zobaczyłem, że Thompson robi sobie obiad.

- Czego chcesz Edward?

- Mam taki mały problemik.

- Jaki?

No dobra. Trzeba ruszyć z konia.

- Mam takiego niespodziewanego gościa. Nie wiem czy ją polubisz, ale...

- Skąd ona pochodzi?

Teraz mam mówić? No dobra. Nigdy się nie dowiem jak na nią zaaraguję.

- Z innego świata.

Szeryf stał w miejscu i nic prawie nie robił, ale odwrócił się w moją stronę i patrzył się jednym okiem do mnie.

- Nie wiesz kim ona jest...

- Wiem, i jest taka sama jak my!

- Ale nie wiesz skąd jest! Myślisz, że ona jest taka sama jak my, ale tak nie jest i...

- Teraz ci pokażę jak wygląda na żywo! Daj jej szansę! Daj...

Szeryf myślał przez chwilę i kręcił się przez minutę.

- No dobra. Dam jej. Niech ona wejdzie do środka.

- Okej.

Pov. Sylwia

Czekałam strasznie długo aż Edward przyjdzie. Ile można czekać? Zauważyłam, że drzwi zaczynały się otwierać i zobaczyłam Edwarda w drzwiach.

- Wejdź do środka. Mój przyjaciel chcę cię zobaczyć.

- Okej.

Czemu on chce mnie zobaczyć? Trochę się denerwuję, bo ja pierwszy raz spotykam kogoś nowego. Weszłam do salonu i usiadłam na krześle.

- Poczekasz?

- Tak.

Poszedł chyba po swojego przyjaciela. Zauważyłam jakieś zdjęcie na półce no i zobaczyłam Edwarda i dwóch różnych osób. Jeden wygląda jak książę, a drugi jak szeryf czy coś. Słyszałam kroki, więc odłożyłam zdjęcie na półkę i usiadłam miejsce.

- Szeryfie, to ta dziewczyna, o której ci mówiłem. Ma na imię Sylwia. Sylwia, to jest mój przyjaciel, Sherrif Thompson.

Czemu... ja czuję motylki w brzuchu? Chyba to stres, albo... nie... to nie jest prawda.

Godzinę później po opowiadaniu...

- Czyli ona została przez kogoś wciągnięta przez portal no i pojawiła się na początku miasta?

- Tak. Właśnie tak było, ale nie wiem kto mnie wciągnął.

Thompson zastanawiał się przez chwilę, ale wiedział co powiedzieć.

- Za pierwszym razem nie chciałem ci pomóc, ale zmieniłem zdanie i chcę ci pomóc.

Byłam taka szczęśliwa, że aż przytuliłam Thompson'a.

- Dzięki, dzięki, dzięki, dzięki!!

Pov. Thompson

Ona mnie... przytula? Heh... odwzajemniłem uścisk. Jest nawet miła i... urocza. Teraz mam do siebie pytanie. Czy to prawda czy sen?

_____________________________________

404 słów

Sorki, że o takiej godzinie, ale zajęło mi to strasznie długo, ale chociaż rozdział jest.

Na razie ludziska!

Gwiazda już spada🌠