Hoofdstuk 3.2

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Nog een klein stukje, ik kan mijn huis nu al zien.

'Mam, met mijn voet gaat het wel echt beter,' zeg ik enthousiast.

'Gelukkig maar,' zegt mijn moeder vrolijk.

Je kan aan haar gezicht zien, dat ze echt blij is, dat het beter gaat met mij.

Eindelijk, we zijn er.

Papa doet de deur open.

Ik trek mijn schoenen en mijn jas uit.

Het is nu kwart voor zeven.

'Ik denk dat ik om half acht klaar ga maken om naar bed te gaan,' zeg ik tegen mijn moeder.

'Prima, jij moet morgen opstaan,' zegt mijn moeder terug.

'Mam, kan jij mij wakker maken om zes uur wakker maken?' vraag ik.

'Moet ik dan ook jou broodtrommel maken?' vraagt ze.

'Soort van.'

'Ik had er al op gerekend,' zegt mijn moeder.

Ik leg mijn spullen alvast klaar voor morgen.

Het is best een redelijk zwaare tas geworden.

Maar goed, het is nu half acht geworden.. En ik heb gezegt dat ik om half acht, klaat zou maken om naar bed te gaan.

Ik loop naar boven, naar de badkamer.

Wij hebben boven óók een badkamer.
De meeste mensen in de stad hebben
geen badkamer boven, dat komt omdat er heel vaak lekkage's waren.
Nu niet meer, maar de meeste mensen hebben er gewoon geen zin meer in.

Ik pak m'n tandenborsten, en doe er tandpast op. Ik heb Oral-B proxper.
Die is echt lekker...

Heb ik jullie al verteld dat ik brecets heb? Nee, hè.

Maar goed, ik heb dus brecets.

Ik ben klaar met poetsen.. Dus ik moet ragen, met zo'n ragertje

'Onderin, bovenin, en ik ben klaar,'
zeg ik heel dom tegen mezelf.

Ik doe er normaal vijf minuten over.
Maar, nu had er gewoon even geen zin in.

Zou ik gaan douchen? Ik doe het morgen wel.

Ik ga voor de spiegel staan, en maak een hoge knot. Ik moet wel, want anders kan ik niet slapen.

Ik loop mijn kamer binnen.

Ik doe mijn pyama aan, ik heb een hemdje met een kort broekje..

Ik plof op mijn bed neer.

Ik heb laatst een tweepersoonbed gekregen, van de Ikea.

Je kan hem eigenlijk uitschuiven naar een tweepersoonbed.

Ik hoor mama de trap op lopen.

Ze loopt mijn kamer binnen.

'En, ben je zenuwachtig?' vraagt mama terwijl ze op m'n bed gaat zitten.

'Een beetje,' antwoord ik terug.

'Onspan je zelf,' zegt mama.

'Jaa, maar hoe dan?'

'Je kan bijvoorbeeld naar je ademhaling luisteren,' antwoordt ze.

Mama weet altijd de beste tips.

'Het is acht uur, ik moet maar eens gaan slapen,' zeg ik.

'Is goed, welterusten,' zegt mijn moeder en geeft me een kus.

Mama loopt mijn kamer uit, maar ze doet eerst de gordijnen dicht.

Ik doe mijn slaapmasker op, anders kan ik niet slapen.

Mijn wekker staat op zes uur, ik heb dus slaap genoeg.

Ik staar naar het plafond, papa heeft het laatst wit geschilderd.

Oké, ik kan gewoon niet slapen.

Ik sla met mijn tong vijf keer tegen mijn gehemelte aan, dan schijn je te gapen, en van gapen word je blijkbaar moe.

Het werkt echt.

Maar als nog kom ik niet te slaap.

Ik probeer mijn hoofd leeg te maken, maar dat lukt niet echt.

Ik ben gewoon te druk bezig, met wat dat weet ik niet..

Uren vliegen voorbij.

Ik ben nog steeds wakker, ik kijk snel op mijn wekker hoelaat het is.

OMG, het is al half elf.

Ik moet nu echt gaan slapen, anders ben ik morgen niet fit genoeg.

'Slaap, slaap, slaap,' zeg ik super dom tegen mezelf.

En val in het niets, in slaap.












Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro