Hij heeft nog geen enkel woord gezegd. Nadat hij heeft gezien dat ik op zijn plek zit verandert zijn blik abrupt. Echt vrolijk zag hij er sowieso niet uit, maar nu is zijn uitstraling pure irritatie geworden. Zelf vind ik het belachelijk. Als dit een VIP plek is hadden ze er net zo goed een rood lintje omheen kunnen doen!

Op een langzaam tempo komt hij deze kant op. Hij draagt zwarte gympen, een donkerblauwe spijkerbroek en een wit T-shirt. Het witte lijkt fel door zijn bruine haar. Drie van de vier jongens die naast hem liepen zijn gaan zitten. Eentje staat als een braaf hondje achter hem. Kenzo stopt met lopen wanneer hij slechts een halve meter van me vandaan staat. Zijn armen slaat hij over elkaar. Met een benauwd gevoel zie ik hoe zijn bruine ogen me koelbloedig aanstaren.

'Wat ben je aan het doen?' zegt hij op een toon alsof ik achterlijk ben. Gelijk nadat hij zijn zware stem heeft laten horen wordt het stiller in de klas. Er zijn nog genoeg mensen die hun gesprek doorvoeren, maar het geschreeuw is weggevallen. Mevrouw de Groot schrijft wiskundesommen op het bord en staat nu met haar rug naar ons toe. Ik wacht op het reddende geluid van de bel.

'N-niks,' is het enige wat ik kan zeggen. Ik kan mezelf wel voor m'n hoofd slaan. Waarom moet ik gelijk zo zwak reageren? Kom voor jezelf op Elena! 

'Lieg niet. Je doet wel wat.' Hij wenkt naar de tafel voor me. 'Je zit op mijn plek. En dat nog wel op de eerste dag van het schooljaar. Je zou denken dat iedereen dan nog wel helder kan denken, of niet Floris?' Hij kijkt kort van me weg om de blonde jongen achter hem aan te kijken. Die knikt alleen maar kort. Aan zijn gezicht kan ik zien dat het hem niet zoveel boeit wat Kenzo doet en zegt.

Hij kijkt me weer aan. Opnieuw word ik nerveus. Het liefst spoel ik de tijd terug zodat ik ergens anders kan zitten. Onzin als dit hoef ik niet vandaag. Helaas denkt meneer "ik ben hier de baas" er anders over.

'Wat is je naam?'

'Elena,' zeg ik vanzelf. Hierna krullen zijn lippen omhoog. Ik vraag me af wat er grappig is.

'Ik erger me aan je Elena.' Meteen is zijn serieuze blik weer terug. 'Een stomme fout van je. Iedereen weet dat je mij niet boos moet maken.'

In gedachte smijt ik een boek in zijn gezicht. Deze arrogante kwal verpest mijn dag volledig! Ik ben het zo onderhand zat om braaf zijn vragen te beantwoorden en stil te zijn. Hij heeft ervoor gezorgd dat iedereen me aanstaart. Als dit toch al gebeurt, dan kan ik net zo goed voor mezelf opkomen.

Feller dan voorheen laat ik mijn stem horen. 'Waarom zou ik je serieus nemen? Niks geeft je het recht om je beter te voelen dan andere leerlingen. Of heb ik als "nieuwe" iets gemist en ben jij hier de koning?'

Hij grijnst. Zijn spierwitte tanden worden ontbloot. Zonder aarzeling zet hij een laatste stap naar voren. Met zijn handen op de tafel buigt hij zich voorover. Nu zijn gezicht verdomd dichtbij de mijne is voel ik me weer klein worden. Mijn hart bonst sneller en sneller.

'Je hebt geen idee Elena. Maar dat komt nog wel. Sneller dan je denkt.' Hij knipoogt. De bel gaat. Precies op dat moment fluistert hij er nog wat achteraan.

'Sneller dan je wilt.' 

Mevrouw de Groot heeft zich naar ons omgedraaid. Haar luide stem zorgt ervoor dat iedereen stil wordt. 'Oké, een hele goedemorgen allemaal! Ik hoop dat jullie een fijne vakantie hebben gehad. Niet iedereen is er even blij mee geloof ik, maar we moeten er toch echt aan gaan geloven: het schooljaar is weer begonnen! Welkom in 5-havo. Ga alsjeblieft op een plek zitten zodat we kunnen beginnen met de allereerste wiskundeles. Kenzo en Floris, dat geldt ook voor jullie.'

Kenzo staart me nu dreigend aan. Ik weet dat hij me recht voor 30 paar ogen voor schut gaat zetten als ik niet op sta. Met tegenzin en een beschaamde blik pak ik mijn tas. Wanneer ik van de stoel af ben gaat hij meteen langs me heen. Zijn schouder raakt me hierdoor aan. Ik krijg er een rilling van. 

Om niet nog meer op te vallen dan al is gebeurd probeer ik zo snel mogelijk een nieuwe plek te vinden. Ik kijk zoekend om me heen en vind vervolgens de vriendelijke blik van het meisje dat me net had gewaarschuwd. Ze wenkt naar de lege stoel naast haar.

Door naast haar te zitten voel ik me al iets minder rot. Er is tenminste één iemand die überhaupt tegen me praat en niet doet alsof ik lucht ben. Al die andere kunnen alleen maar staren en achter mijn rug lachen om wat Kenzo net deed. Fijne school...

De docente begint met uitleggen. Eerst vertelt ze over het boek en welke hoofdstukken we gaan behandelen. Hierna wijst ze naar de sommen die ze op het bord heeft geschreven. Het hoort bij de leerstof die we van de eerste paragraaf moeten kennen. Tegelijkertijd is het belangrijk voor je examen. Aandachtig luister ik naar wat mevrouw de Groot zegt.

'Het ligt niet aan jou,' fluistert het meisje naast me opeens.

Ik kijk haar aan. 'Wat? Dat van net?'

Ze knikt. 'Zo doet hij eigenlijk tegen iedereen. Daarom proberen de meeste hem te ontwijken, behalve zijn vrienden natuurlijk. Oh, ik ben trouwens Kiara.' 

'Elena,' antwoord ik. Ze glimlacht. 'Dat weet ik. Je zei het net tegen Kenzo.'

'Sorry, stoor ik daar achterin?' klinkt het opeens. Mevrouw de Groot heeft het tegen ons. Het is de tweede keer dat iedereen me aanstaart vandaag. Ik weet niks terug te zeggen maar Kiara duidelijk wel.

'Nee hoor mevrouw, u stoort ons niet. U kunt gewoon doorgaan met uw praatje. Dan doen wij dat ook.' Mensen moeten lachen om haar brutale antwoord. Kenzo ook, valt me op. Ik besef me dat ik naast een populair meisje zit. Iemand die bevriend kan zijn met iedereen.

'Goh, wat heb ik jouw grapjes gemist Kiara! Als jij en je buurvrouw stil kunnen zijn zou ik dat fijn vinden. En nu we toch bezig zijn: wie van jullie mist een boek? Ik zie er maar een.'

Shit. Nu moet ik wel iets zeggen. Mijn mond is al open, tot Kiara voor mij reactie geeft: 'wat denkt u zelf mevrouw? Ik ben mijn boek vergeten en Elena is zo aardig om de hare met mij te delen deze les. Ik beloof u dat ik de volgende les alles bij me heb.'

Ze zegt het zo makkelijk en overtuigend dat mevrouw de Groot het nog goedkeurt ook. De les gaat verder alsof er niks aan de hand is. Ik kijk Kiara vragend aan. Want waarom loog ze over het boek?

Ze kan mijn gedachte lezen. 'Ik wilde hem niet nog een kans geven om je voor schut te zetten.'

'Oh, bedankt,' mompel ik.

Ze lacht. 'Geen probleem. Niet bang zijn Elena. Je bent nieuw en de dag is pas net begonnen. Voor je het weet is iedereen het vergeten.'

Ik kijk naar Kenzo. Zijn bruine ogen staren me aan.

'J-ja. Je hebt vast gelijk.' Ik slik. 'Straks weet niemand meer wat er gebeurde..'