'Laat me er langs!' Robby schreeuwde vanaf de bok naar de wachter voor Henry's kasteel. 'Als ik iedereen er langs moet laten, gaan we allemaal dood.' zei de wachter droog. De wachter plukte ongeïnteresseerd aan de plantjes, die tussen de dikke stenen van het kasteel groeiden. 'Ik ben hier met Koning Jim van Dorsan. Open de poort!' De wachter haalde zijn schouders op. Koning Jim leunde uit het raampje van de koets. 'Robby, wat is het probleem?' zei hij geïrriteerd. 'Waarom gaan we niet naar binnen!' Jim was een slanke man met korte bruine krullen. Hij was altijd enorm rustig, maar op dit moment was hij gespannen.'Ik ben de koning van Dorsan, laat me erin!' De wachter zuchtte. 'Ik ga even iemand halen.' Hij liep door de poort op zoek naar iemand, die hem kon vertellen of hij deze mensen binnen moest laten. 'We kunnen nu naar binnen.' zei Robby tegen Jim. 'Nee! We wachten tot er iemand komt, die ons binnen laat. Anders hebben we alleen nog maar meer problemen.' Robby keek teleurgesteld naar de deur, die op een kiertje stond. 'Anders is hij het er nooit mee eens.' zei Jim. De wachter kwam terug. 'Hij vind het helemaal prima als jullie binnenkomen.' Jim en Robby keken elkaar verbaasd aan. Nog nooit had iemand ze zo makkelijk binnen gelaten. Robby sprong van de bok en zette het paard opzij. Jim stapte uit en liep naar binnen bij het kasteel. 'Robby kom!' riep hij. Robby twijfelde even. Was het wel veilig om naar binnen te gaan? 'Robby Neen!' Uiteindelijk liep hij toch achter zijn koning aan naar binnen.

Het duo liep de binnenplaats op. Ze hadden eigenlijk geen idee hoe ze bij Henry moesten komen dus gingen ze zitten op een laag muurtje. 'Hier hoort een koning zoals u toch niet te zitten!' zei Robby boos. 'Wat een onbeschofte prins.' 'Ach, Robby het maakt mij niks uit. Ik ben ook maar een mens.' Even viel er een stilte. Totdat Jim een bekende zag lopen. 'Steve?!' riep hij verbaasd. Steve draaide zich om en herkende de koning. Hij liep met een grote lach op zijn gezicht naar de koetsier en de koning. 'Hallo Jim!' riep hij opgewekt. Robby zuchtte toen ook hij Steve herkende. Jim stond op en liep Steve tegemoet. Steve was de zoon van zijn vriend Raymond, die jaren geleden één van de legeraanvoerders van zijn land was geweest. Steve was de jongste zoon van Raymond, die nog 5 andere kinderen had. Jim was verbaasd Steve hier te vinden omdat al Steve's broers geridderd waren en legeraanvoerder waren geworden net als hun vader. 'Wat doet hij hier?' fluisterde Robby, die een hekel had aan de veel te vrolijke Steve, die geen moer gaf om moed, imago en wat andere mensen van hem dachten. Jim daarentegen vond Steve een hartstikke vrolijke jongen. 'Wat doe jij nou hier?' herhaalde Jim de vraag van Robby. 'Ik werk hier net. Nou niet op het kasteel van Henry, maar op het kasteel van Robert. Maar deze week was ik vrij dus ik dacht ik ga naar Henry, want ik ben bevriend met hem en-' 'Ben je hier in het leger gegaan?' vroeg Jim verbaasd. Hij onderbrak Steve omdat hij wist dat Steve een kwartier over niks kon praten en daar had hij geen zin in. 'Nee, ik ben schrijver.' zei hij vrolijk. 'Wat schrijf je dan?' vroeg Robby ontstemd. 'Ik heb de opdracht gekregen om al de lijsten met namen bij te houden, ik schrijf brieven van de koning en schrijf op wat iedereen bij een vergadering zegt zodat je later nog eens terug kan kijken.' zei Steve trots. 'Zo, zo.' zei Jim goedkeurend. Steve was dan misschien niet zo hoog geëindigd als zijn broers, maar hij stond best dicht bij een koning en schreef ook persoonlijke dingen op van Robert. Iets dat misschien nog wel belangrijker was dan een leger aanvoeren. 'Wauw, erg goed gedaan.' zei Robby sarcastisch, maar Steve had het niet door en dacht dat hij het meende. 'Dankje!' zei hij plezierig. Robby sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd. 'Weet jij misschien waar Henry is?' vroeg Jim uiteindelijk aan Steve. Steve dacht even na: 'Ja hij zit daar.' Hij wees naar een blauw glas in lood raam waar Henry's kamer was. Koning Jim en Robby liepen richting de toren waar de kamer was, die Steve had aangewezen. Net toen ze naar binnen wilden lopen vroeg Steve iets: 'Waarom zijn jullie hier eigenlijk?' 'Kom maar mee.' zei Jim en Robby zuchtte.

'-Ja en toen werd Henry verbannen. Dus we zijn nu spullen aan het pakken en waarschijnlijk gaat hij naar William, maar dat weten we nog niet. Ik blijf waarschijnlijk bij Robert anders heb ik geen baan meer maar-' Steve werd onderbroken toen koning Jim op de deur klopte. Robby keek gefrustreerd naar de deur. Hij had het heel verhaal van Steve aan moeten horen en was er nu echt klaar mee. Jim daarentegen had een paar hele gunstige dingen uit het verhaal opgemerkt. Dingen die Henry zeker zouden kunnen overtuigen. Henry deed de deur open. 'Ik had jullie al verwacht, maar waarom duurde het zo lang?' 'We wisten niet waar we naartoe moesten, maar Steve heeft ons gebracht.' Henry keek over de schouder van Jim en zag Steve staan. Hij zwaaide vrolijk naar Henry en glimlachte. 'Als jullie hier blijven gaan wij even in gesprek over-' Henry dacht even na. Hij had geen idee waarom koning Jim hier was. '-over de reden dat koning Jim hier is.' Steve knikte en ging tegen de buitenmuur van de kamer zitten. Robby keek van Steve naar Jim en ging toen met een diepe zucht naast Steve zitten. Henry en Jim liepen de kamer binnen. Jim ging tegenover Henry zitten en begon meteen te vertellen: 'Zoals je weet ben ik al jaren koning van Dorsan.' Henry knikte. 'Maar nu zit ik met een probleem. Mijn volk heeft namelijk verhalen over je gehoord en nu zijn ze helemaal weg van je. Henry keek koning Jim vragend aan. 'Ze willen dat jij koning wordt van Dorsan. Ze hoorden de verhalen uit Druma en dat beviel ze. Ik wil graag het beste voor mijn volk en als dit is wat zij willen vind ik dat goed. Zelf vind ik het ook niet erg om er mee te stoppen. Ik ben al lang koning en vind het goed om het door te geven aan jou. Ik weet dat je nog jong bent, maar ik heb zoveel goede dingen over je gehoord.' Henry viel even stil. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij had nog nooit gehoord dat iemand gewoon een land aangeboden kreeg. Dorsan was dan misschien niet zo groot, toch was het raar. Koning Jim zelf was zelf helemaal niet zo oud. Hij was ongeveer net zo oud als William. Het kwam hem wel perfect uit nu hij was verbannen door Robert. Maar wilde hij wel al die verantwoordelijkheid. Hij zou dan koning moeten blijven van Dorsan tot hij dood was of een zoon had, die oud genoeg was. Hij was 19, hij had nog helemaal geen zoon. Toch wilde hij graag koning worden, omdat het volk van Dorsan het graag wilde en omdat Jim dan kon stoppen. 'Ik doe het.' zei Henry na een tijdje. 'Ik word koning van Dorsan.'

Henry had zijn kasteel achtergelaten en was verhuisd naar het kasteel van Jim. De verhuizing was een hele klus. Hij had weinig tijd doorgebracht in zijn kasteel. Hij had het laten opknappen om er vervolgens maar een paar maanden in te wonen. Een deel van de meubles had Jim laten staan, maar de meeste nam hij mee naar een landhuis ergens achteraf. Het nieuwe huis waar hij zou gaan wonen. Henry had erop gestaan dat Jim niet te ver weg zou gaan wonen zodat hij het weer over kon nemen als het volk zich bedacht. Dit was wat Henry altijd al wilde. Hij was koning van een volk dat hem graag als koning wilde. Hij was geliefd. Zijn vader wilde altijd dat Henry het klooster in ging of trouwde met een rijke vrouw van adel. Hij was namelijk de jongste dus de troonopvolger was hij sowieso niet. Maar nu had hij een koninkrijk en hoefde niet eens veel te doen. Jim had een geniaal systeem met landheren die op een deel van Dorsan paste. Henry moest alleen zorgen dat er geen oorlog uitbrak. Dat klonk makkelijk, maar hij wist niet wat Robert allemaal ging doen. Er klonk geklop op de deur. Tommy liep de kamer binnen. 'Ik ben boos.' Henry keek verrast op. 'Wat is er?' Tommy ging op de vensterbank zitten. ' Nou vertel het eens. ' zei Henry droog. 'Ten eerste is Steve erg dom. Hij heeft ontslag genomen bij Robert omdat Robert jou heeft verbannen. Dus hij komt een deze dagen hier heen.' Henry probeerde er tussen te komen, maar Tommy bleef maar door praten. 'En nu is Robert boos op ons allemaal.' Tommy moest even ademhalen en daar maakte Henry gebruik van. ' Oke wacht even.' maar Tommy negeerde Henry. 'Verder haat ik hem omdat Kim het uit heeft gemaakt!' Tommy werd steeds bozer. 'Kim-' 'Wacht!!' riep Henry. 'Wat heeft Steve te maken met de relatie van jou en deze Kim?' Henry snapte er helemaal niks van. 'Kim is-' Tommy stopte even. 'Kim was mijn vriendin, maar nu vind ze Steve leuker dan mij. En toen maakte ze het uit!' Henry keek Tommy met medelijden aan. 'Heeft ze nu met Steve?' vroeg hij voorzichtig. 'Nee, volgens mij heeft Steve het niet eens door!' riep hij nog bozer. 'Het komt goed Tommy. Je bent van adel. Je zult binnenkort wel trouwen met een of ander rijk meisje' Henry had een enorme hekel aan liefdesproblemen en drama. Hij wilde liever praten over het feit dat Steve ontslag had genomen en er van uitging dat hij hier kon wonen. 'Ik ga hem uitdagen tot een duel!' zei Tommy na een korte stilte. 'Dat lijkt me een heel slecht idee.' zei Henry. Steve kon absoluut niet vechten en als hij dat al kon zou hij Tommy nooit pijn willen doen. En Henry was niet van plan één van zijn vrienden kwijt te raken. Jimmy liep de kamer binnen. Hij had Tommy en Henry niet eens gezien en liep naar Henry's bureau. Toen Jimmy de sleutel van de stallen wilde pakken besloot Henry hem te onderbreken. 'Jimmy, dat zijn mijn sleutels.' zei hij droog. Jimmy keek op en schrok zich dood toen hij Tommy en Henry zag staan. Henry wilde er wat van zeggen dat Jimmy sleutels aan het stelen was, maar Tommy begon weer opnieuw met zijn liefdesdrama. Jimmy keek hem vragend aan. 'Vind jij dat is Steve moet uitdagen?' Jimmy snapte er niks van. 'Uhm, nee.' zei hij onzeker. 'Ik heb ook niks aan jullie!' riep Tommy boos en hij stormde de kamer uit. 'Wat is er met hem aan de hand?' vroeg Jimmy verbaasd. 'Kim heeft het uitgemaakt omdat ze Steve knapper vindt.' Jimmy probeerde zijn lach in te houden. 'Steve is ook wel knapper dan Tommy.' Henry lachte. 'Dat is waar. Ik dacht trouwens dat jij en Steve elkaar haatte.' Jimmy stopte met lachen. 'Dat is ook zo, maar hij is nog steeds knapper dan Tommy. Ik denk dat iedereen knapper is dan Tommy.' Henry lachte. Tommy was inderdaad helemaal niet knap. Hij had stijl zwart haar dat plat langs zijn gezicht hing in een muddenscheiding, holle ogen en lange sullige armen. Toen bedacht hij dat Jimmy zijn kantoor wilde beroven. 'Jimmy, wat wilde je trouwens gaan doen?' Jimmy keek hem betrapt aan. 'Ik wilde naar mijn familie.' zei hij en hij keek naar de grond. 'Dat kan je toch gewoon zeggen. Waar woont je familie?' Jimmy keek Henry opgelucht aan. Hij was bang geweest dat Henry hem uit het kasteel zou zetten. 'Ze wonen niet zo ver hier vandaan.' Henry dacht na. 'Ik weet eigenlijk helemaal niks over je familie.' zei hij uiteindelijk. Jimmy keek hem geschrokken aan. Hij wist dat Henry er nu vanuit ging dat hij zijn hele levensverhaal ging vertellen en daar had hij geen zin in. Hij wilde niet over zijn vader praten. Dus besloot hij om zo snel mogelijk de kamer uit te lopen. Henry keek hoe Jimmy bijna de kamer uit rende. Hij begreep de hint dat Jimmy er niet over wilde praten en liep dus niet achter hem aan.

Een dag later kwam er een jonge vrouw het kasteel binnen. 'Ga Henry halen!' riep het meisje. De wachter, die haar de binnenplaats op had laten lopen, rende achter haar aan. Jimmy liep de jonge vrouw tegemoet en keek de wachter verwijtend aan. De wachter haalde zijn schouders op en liep terug naar zijn post bij de poort. Jimmy had een lange donkerblauwe mantel aan, die wapperde in de wind. 'Ik kan toch niet elk meisje zomaar bij Henry laten komen.' protesteerde hij. 'Hoe heet je eigenlijk?' Het meisje had heel licht blond haar, bijna wit en keek Jimmy recht in de ogen aan. Ze droeg een lange groene jurk met witte mouwtjes en haar ogen waren zo groen als gras. Ze deed Jimmy een beetje denken aan een elf. 'Breng me naar Henry!' zei ze bevelend. 'Hé, rustig dametje.' zei Jimmy beledigd. 'Wie denk je wel niet dat je bent? Een of andere koningin? Niet zo'n grote mond tegen me. Ik vroeg alleen wat je naam was.' De vrouw dacht na en besloot haar naam niet te vertellen. Ze glimlachte gemeen en spottend.  'Breng me naar Henry.' zei ze nu rustig. 'Nogmaals; ik kan niet iedereen zomaar naar Henry brengen.' Jimmy werd nu ongeduldig en ook de jonge vrouw verloor haar geduld. 'Oké mijn naam is Kim!' Jimmy zuchtte toen hij besefte waar hij die naam van kende. 'Oh, jij bent het vriendinnetje van Tommy.' zei hij geïrriteerd. 'Was!' verbeterde ze hem. 'Ik heb nu met Steve.' Jimmy keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'En weet hij ook dat jullie wat hebben?' Kim keek hem beledigd aan en sloeg haar armen over elkaar.'Natuurlijk! Breng me nu maar naar Henry.' Jimmy rolde met zijn ogen. 'Henry heeft waarschijnlijk geen zin in jou en je liefdesdrama. Je bent misschien wel knap, maar je bent ook erg irritant.' zei Jimmy verontwaardigd. Kim probeerde hem te slaan, maar Jimmy kon haar hand ontwijken en greep haar arm. 'En je hebt echt een agressieprobleem.' Kim trapte hem tegen z'n scheen aan en Jimmy liet haar los. 'Nu ga je te ver! Je gaat niet zo maar vechten met het personeel van een koning.' Kim keek hem vol haat aan en probeerde hem nog een keer te trappen. 'Het is dat ik ridderlijk ben en geen meisjes in elkaar sla, maar anders had ik je doorboord met mijn zwaard.' Kim trok zich niks aan van de belediging en liep richting de trap, die naar Henry's kamer ging. Jimmy rende achter haar aan en trok haar terug de binnenplaats op. Ze begon te gillen en Jimmy vloekte. 'Hou je muil!' riep hij terwijl hij Kim aan haar arm vasthield. Kim begon hem uit te schelden toen er een raampje open ging. 'Jimmy wat is het probleem?' zei Henry rustig. Hij had het blauwe glas in lood raam opgengeslagen en keek vanaf de vensterbank toe naar het tafereel. Kim stopte met schelden en Jimmy liet haar arm boos los. 'Ze probeert me te slaan.' zei Jimmy.. 'Hij begon!' riep Kim ter verdediging. 'Helemaal niet!' zei Jimmy verontwaardigd. 'Jullie klinken als een stelletje kleuters.' Zei Henry hopeloos en hij wilde zijn raampje weer dicht doen toen Kim riep; 'Wacht!' Henry deed zijn raam weer open. 'Wat is er?' vroeg hij zonder enige emotie. 'Ik wilde vragen of Steve al was gearriveerd.' Jimmy sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd. 'Dat had je ook aan mij kunnen vragen, idioot!' zei hij geërgerd. 'Ik wist toch niet of jij hem kende of niet?' fluisterde Kim. Ze keken tegelijk op toen ze het geluid hoorde van een sluitend raam. Henry had het raam dicht gedaan. 

Even een overzichtje:
land van Robert; Druma
land van William: Raina
land van Jim ; Dorsan (Neemt Henry over)