[ LAINERRY ESCAMILLA ]

After 2 months. Nag-aaral na ako sa Marikina University. On my first day I meet my new friends; Mairi Castro and Yvette Dizon. Katabi ko sila sa upuan kaya nakipagkilala sila sa akin na mukhang ilang araw na rin naman silang magkakilala. Mabait sila kaya sa kanila na ako sumasama sa tuwing snacks and lunch.

Two months after my last conversation with Mom at pagkatapos noon ay hindi na nasunod dahil laging may tension sa hapag kainan pag magkakasabay kaming kumain. My Dad and Mom. Kaya hindi na lang ako umiimik or nag-uusisa sa mga ginagawa nila. Minsan na nga lang kami magsabay sa harap ng pagkain ay ganoon pa lagi ang sitwasyon.  Hindi ko pa rin maramdaman na okay na ang lahat. Hindi pa rin bumabalik sa normal ang buhay namin. Hindi pa rin matanggap ni Dad ang pagkawala ni Kuya. Hindi ko na lang sila ginugulo para tahimik lang. Tsaka kahit ako ay nagluluksa pa rin naman pero bakit parang kahit ako ay nakalimutan na nila?Kahit ako parang patay na rin sa harapan nila.

Pero ayos lang. I can handle this. Siguro need pa ng mga magulang ko ng mahabang oras para matanggap ang pagkawala ni Kuya Lander at makita ulit nila ako. Ibubuhos ko na lang sa pag-aaral ang atensyon ko baka sakaling mapansin rin nila ako kapag nakapasa ako sa kursong gusto nila. I sudied well at hindi ako lumiliban sa klase. I'll focus myself for the future because I know my family needs me.

Kahit ang mga estudyanteng lalaki na nagtatanong ng pangalan ko ay hindi ko pinapansin. Wala akong oras para i-entertain sila. Pero makalipas ang dalawang buwan ay may magkakaroon ng Acquaintance Party sa school at hindi pweding hindi ako umattend. Mandatory daw kaya nagpaalam ako sa parents ko na ipinakita ko pa ang letters from school. Agree naman sila agad. Pero syempre ipagdadrive ako ni Kuya Noel at hihintayin ako hanggang sa maisipan ko nang umuwi.

'Magpapakita lang ako sa venue tapos uuwi agad ako.' Iyon ang nasa isip ko dahil wala ako sa mood makipagsaya. Hindi ko pa rin kaya na maging masaya because there's an emptiness inside my heart.

Pagbaba ko ng kotse'ng dinadrive ni Kuya Noel ay nagsilingunan ang ibang studyante.  I'm wearing a black halter dress na fit lang sa katawan ko hanggang tuhod and matching black high heels. My Yaya Lucy choose it not my Mom dahil busy siya. I'm entering party venue when I saw a group of boys pointing at me. Pero hindi ko naman sila pinansin dahil hindi ako sigurado kung ako ang tinuturo nila.

Pagpasok ko agad akong nakita nila Mairi at Yvette at patakbong sinalubong ako hinila sa mesa kung saan sila nakaupo.

"Akala namin hindi ka pupunta." Sambit ni Yvette habang kinukuha ang kopita na may lamang white wine.

"Oo nga. Super late ka na girl. Kanina pa nagsimula ang party. Pero ayos lang maaga pa naman." Si Mairi.

"Hi ladies.." kalahating oras na akong nakaupo doon at nakikipagtsikahan sa mga bago kong kaibigan nang may lumapit sa table namin. Hindi ko sila pinansin. Nakita ng gilid ng mata ko na tatlo silang magkakasama. Ayoko makipagkilala kahit ang party na ito ay para sana doon.

"Hello.! Yes?." Mairi entertain them. Sigurado ako'ng itong dalawang kaibigan ko ang sadya nila dahil mas maganda at maporma sila kesa akin. Mairi wearing a sleeveless and skirt while Yvette wearing a daring spaghetti red dress at kahawig niya pa si Maui Taylor noong kabataan nito.

"Uhmm. I'm Matthias. He is Shauniro and Kairos.."Nagpapakilala ng una. Hindi ko sila tiningnan dahil hindi ako interesado. But her voice seems familiar. Nakayuko lang ako at nakita ko na lang na may naglahad ng kamay sa harapan ko kaya kinuha ko naman dahil medyo awkward na dahil pinagtitinginan na ako ng dalawa ko'ng kasama sa table. Nakipagkamay ako at tiningnan ko ang mukha niya.

"I'm Matthias Ariagon. And yours?.."Hindi niya pa rin binibitiwan ang kamay ko kaya hinila ko na. Kaya pala familiar ang boses.

So. He is Matthias Ariagon. At kasama niya pa ang dalawa sa kaibigan niya. Nawala ako sa wisyo ko dahil nakita ko na naman ang nunal sa may labi niya. Yes. He is the guy who bumped me in the park and the same guy I encountered in a rooftop. At biglang naman bumilis ang pagtakbo ng pintig ng puso ko. Naalala ko tuloy 'yong kanina pagpasok ko that someone pointing at me. At sila iyon. I saw their polo at hindi ako nagkakamali na si Kairos ang nagtuturo sa akin.

"Can we join you? Wala na kasi'ng empty table na available. Kung okay lang naman?." I know they lied dahil madami pang upuan ang bakante.

"Sure! Ayos lang diba girls?."Yvette answered because I'm speechless.  Hindi ko expected na magkikita kami ulit ng stranger na ito. Well, hindi na pala siya stranger ngayon. "By the way, I'm Yvette, she is Mairi and she's Lainerry." Nilubos niya na dahil alam niyang wala akong ganang makipagkilala. Nakipag-shake hands sila sa amin kaya tinanggap ko naman.

"Finally. l got your name. Lainerry. I'm Shauniro Rimoto." It's Shaun and he held my hands so tight. Really? Siya talaga ang gustong malaman ang pangalan ko? Not him.

"And if I'm not mistaken. We have meet before." Tagal niya bitawan ang kamay ko na hinihintay niya magsalita ako pero wala naman akong gustong sabihin. At nakita ko na tumaas ang kilay ni Yvette at napa 'O' rin ng bibig si Mairi. Wala naman imik si Matthias.

"My hand." I muttered.

"Ohh sorry.. It'd be such a cliche to say that were destined for each other." Shaun whispered pero alam kung pinaparinggan niya lang ang mga kasama niya.

"Bilis mo naman pare. Segundo lang moves ka na agad." Panunukso ni Kairos.

"Sorry it's not me who talk recklessly. It's him."At itinuro niya pa si Matthias na mukhang naaliw rin kay Shaun. Hindi naman maipinta ang mukha nila Mairi at Yvette dahil walang alam sa nangyayari.

"Funny niyo. But I don't get it. So, you like my friend?." Yvette talking to Shaun at ipinilig naman nito agad ang ulo.

"So you are? You like Lainerry?." Ibinaling kay Matthias ang tanong. Very straightforward naman ng isang ito. Naalala ko tuloy sa kanya si Najella. Walang preno kung magsalita.

"Almost."I heard him whispered na ikinalaglag ng halter dress ko.

"Great! I love it. Then, it means tonight drinks is yours?." Pagbibiro ni Yvette pero mukhang totoo lang. Disappoint lang siya dahil sa akin ang atensyon ni Matthias pero ayos lang iyon dahil madami naman siyang boylit. Kauupo niya nga lang galing sa gitna ng sayawan eh. Halos magkasunod lang sila ni Mairi dumating. Habang ako bantay lang ng alak.

"Sure! It's on me." Matthias assured.

"Thanks pare! You're the best.!." Masaya namang sabi ni Shaun.

"Gagi! Hindi kayo kasali. Sa kanila lang ang free."Saad naman ni Matthias na itinulak pa ang dalawa.

"Shall we dance ladies?." Si Kairos inilahad ang dalawang kamay kila Mairi at Yvette. Natawa naman ang dalawa pero sumama pa rin. "Hoy Shaun! Sumunod ka dito.!." Tawag ni Kairos sa kaibigan dahil mukhang magpapaiwan pa ito. I know what their up to dahil hindi naman ako masyadong ourdated sa mga galawang ganyan.

"Woooh. Lakas mo talaga Kairos! Sige enjoy your night!." Papuri naman ni Matthias na nakipag-apir pa sa papaalis na si Shaun na sumunod sa tatlo.

"Kumusta? Lainerry right?." Nauubo siya habang sinusubukan na makipag-usap sa akin habang paupo sa tabi ko.

"Yap. Just call me Lance." I suggested dahil iyon naman talaga ang nickname ko.

"Lance sounds like a boy. Yeaah, kilala mo si Lancelot from Greek mythology? Hmmn Maybe.. Laine is nice." He suggested. Okay. May alam talaga siya ng mga ganyan-ganyan at parang nahirapan naman siya mag-isip ng itatawag sa akin kahit iyon naman talaga ang tawag sa akin sa bahay. Yun nga lang hindi ko na naririnig ngayon dahil busy sila.

"K. Whatever. Call me whatever you prefer." Sabi ko na lang sa kanya para hindi na humaba ang usapan.

"Talaga? So it is okay if I call you Mine?."

"No.?" Nagulat ako sa sinabi niya kaya mabilis kong sinagot. May mga linyahan talaga siyang hindi man lang iniisip pero he hit my lower lips and I bite it. He's trying to trick me.

"Okay. Then give me your digits. I call you later."He's funny. I know he was trying to break the awkwardness between us dahil nakakailang na kami lang dalawa sa table. Gusto ko sana mairita sa sinabi niya pero it sounds like music to my ear. Mine. Kaya napasmile na lang ako at nakita kong tinitingnan niya ang reaction ko. 'Magaling. Magaling siya mambola'. My mind giggling at kinikilig naman ako ng slight lang. Pero mas gusto ko yung nunal sa may labi niya.

"Can I have your number? Baka kase mawala ako para alam mo kung saan ako tatawagan?." He suggested. Iniba niya ang paghingi ng digits ko.

"Teka, seryuso ka? Ako talaga ang tatawag? Eh ikaw ang humihingi."

"Kung makakalusot lang naman." Nahihiyang sambit niya. Haha he is something huh., kanina pa nga siya nakulusot sa puso ko eh hahaha! 'Naku Lainerry umayos ka. Baka niluluko ka lang ng kaharap mo'. Saway ng utak ko. 'Oh my God. I am entertaining a guy right now?' My heart talks.

"I know how pretty I must look right now." Napakurap ako ng marinig ko ang mga katagang iyon. Ay oo. Mayabang din siya ano. Pinupuri ang sarili. Aba, parang hindi ko trip minsan ang lumalabas sa bibig niya. Baka over confident na siya sa sarili niya dahil gwapo siya.

"What did you say,." Naiirita kong tanong.

"Kase kalahating oras ka na nakatitig sa akin." Mahinang sambit niya pero mukhang totoo naman. So. Ako pala ang may kasalanan kung bakit niya naisipang sabihin iyon. Hala? Ganoon ba siya kagwapo kaya hindi ko maalis ang mga titig ko sa kanya? Kainis. Actually he is not too handsome like Daniel Padilla but the shape of Matthias face is similar to DJ and his smile makes my heart melt plus the mole near his lips. I feel hankering to touch it.

"Oww. Sorry. Pasensya na." Nahihiyang sabi ko. Kakaiba ang epekto niya sa akin dahil hindi ko namamalayan na nakakatulog na pala ang utak ko. Naalala ko ang sinabi ng kaibigan niyang makata. 'You meet a complete stranger and feel like you've meet your soulmate'. Is he my soulmate? Why my world stop when I stared his face. I lost my self and senses. Feeling ko tuloy nagmumukha akong tanga sa harapan niya dahil bigla na lang akong nakatulala.

Z