H23. Leigh (door Nienke)

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Achter mij zie ik Jesy en Liam in het water duiken en snel zwemmen ze naar ons toe. Harry en Sarah zijn de voorste en die zoeken de volgende plek voor een raadsel. Aan Jesy's ogen zie ik dat ze op het punt stond te huilen maar zich op tijd heeft ingehouden. Na een minuutje zwemmen is onze lucht bijna op en zwemmen we langzamer en langzamer. Net als ik denk te verdrinken en dus een paniekaanval krijg zwemt Niall als een speer omhoog naar een wateroppervlak die iets groter is dan de vorige. Meteen zwemmen we achter hem aan voor lucht want iedereenn verdrinkt bijna. Als mijn hoofd boven water komt hoest ik gelijk al het water uit mijn longen en trek mij dan op de kant. We zijn in een grote ruimte met een schuin plafond. Aan het uiterste punt van de grot achtig iets is het onduidelijk wat er is maar er komen we rare geluiden vandaan. Het lijken wel stemmen. Ik wil er heen lopen maar en valt een groot hek naar beneden die bijna mijn tenen vermorzelt. Iedereen is uit het water en er staan allemaal voor het hek. Opeens begint er onder Liams voeten iets te branden.

"Hoe meer je er neemt, hoe meer je er achterlaat, wat is het?" Luid dezelfde stem als in de bankenkamer. Liam is nu de ongelukkige. Gelukkig is dit niet zo'n lastig raadsel.

"Voetstappen." Zegt Liam zelfverzekerd en het stukje grond onder zijn voeten gaat weg waardoor hij erin valt.

"Liam!" Schreeuwt Jesy en ze wil hem achterna gaan maar het stukje rots is weer terug. Het hek gaat weer omhoog en we kunnen verder lopen maar een nieuw hek verspert de weg. Dit keer is er licht onder Louis' voeten waardoor een stukje van mijn hart afbrokkelt. Ik wil hem niet kwijt. Snel pakt hij mijn hand vast en trekt mij naar hem toe. Meteen drukt hij zijn lippen op de mijne en zoent mij passie vol. We worden onderbroken door de stem die Louis zometeen van mij weghaalt.

"Wie het maakt, zegt het niet. Wie het krijgt, weet het niet. Wie het weet, wil het niet. Wat is het?" Louis ogen blijven in de mijne haken en hij kijkt mij de hele tijd aan terwijl hij denkt.

"Vals geld." Antwoord hij moeizaam en hij laat mijn hand los. De rots verschuift en hij valt schreeuwend naar beneden waarna een lichte plof klinkt aan het uisterste deel band grot. De rots schuift weer terug en het lijkt alsof Louis hier nooit geweest is. Het hek gaat weer open en we lopen weer door, de verdwijning van de volgende tegemoet.

💫

"Het touw zat nergens aan vast." Antwoord Sarah en ze valt gillend weg in de rots waarna weer de ondertussen bekende plof komt. Nu ben ik alleen. Het zoveelste hek gaat weer voor mij open en ik loop door. Plots schijnt er licht, dat op maanlicht lijkt op het uisterste van de grot waar ik ondertussen ben en zie een grote kooi voor mij met grote leeuwen, een das, een raaf en een slang erin. Allemaal duwen ze tegen het hek van de kooi waardoor ik bang en stapje achteruit doe. Woest kijken de dieren mij aan en ze bewegen snel door elkaar en tegen het hek aan. Als ik goed kijk komen hun ogen mij bekend voor. Het zijn ze. Al mijn vrienden zitten daar opgesloten in de huid van de zweinstein afdeling dieren, klaar om mij te verslinden. Mijn ogen zoeken die van Louis maar die word alleen maar woester. Hij is degene doen het hardst duwt.

"Om je vrienden te bevrijden moet je de volgende vraag goed hebben." Nialls vader stapt uit de schaduw naast de kooi. Twee doodoenders met maskers volgen hem op de voet.

"Sorry voor je vrienden, als je het fout hebt schatje." Klinkt een hoge vrouwenstem kakelend vanuit de andere hoek. Beatrix van Detta komt uit de schaduw gestapt.

"Op welke volgorde zijn je vrienden ontvoert?" Vraagt Nialls vader met een sluw lachje.

"Eerst Zayn en Perrie," begin ik. "Toen Jade, Liam, Louis, Jesy," Nu zit ik te twijfelen of Harry daarna kwam of dat het Niall was. "Dan Harry, Niall en als laatste Sarah." Antwoord ik snel. Bellatrix zwaait met haar toverstok en mijn vrienden worden weer de oude. Hijgend vallen ze op de grond en ren ik naar ze toe. De deur van de kooi gaat open en ik wil erin lopen maar ik word aan de kant geduwd door de gemaskerde dooddoeners. Ze slepen Jade uit de kooi en brengen haar bij Nialls vader.

"Pap!" Roept Niall boos en hij loopt stampvoetend de kooi uit. Ik ga er snel in en sla mijn armen om Louis heen.

"Goed gedaan." Fluisterd hij in mijn oor en ik glimlach zwak.

"Laat haar los." Zegt Niall overspannen. Ik trek Louis met mij mee naar Niall toe en we gaan naast hem staan. "Pap!"

"Rustig zoon, je krijgt des halfbloed wel weer terug maar je weet dat ik een hekel heb aan halfbloedjes." Hij grijnst kwaadaardig. "Vertel mij eens Jade," Hij spuugt haar naam uit alsof ze gewoon afval is. "Is je vader een dreuzel of je moeder?" Jade blijft stil.

"Pap, blijf met je poten van haar af." Roept Niall weer.

"Dus jij bent de enige die haar mag aanraken, he?" Hij knipt in zijn vingers en de gemaskerde dooddoeners laten Jade los en ze valt op de grond. Bellatrix verschijnselt naast haar en ze drukt de hak van haar schoen in Jade's rug.

"Blijf van haar af!" Gilt Niall nu en de tranen stromen over zijn wangen. Hij rent naar Jade toe maar zijn vader spreekt een schildspreuk uit dus kan Niall niet meer verder. Bellatrix buigt zich over Jade heen en ze pakt haar arm stevig vast. Ze trekt de mouw van haar bloesje kapot en ze pakt haar mesje. Ze prikt in de huid van Jade ermee en Jade schreeuwt het uit.

"Jade!" Gil ik. Ook Jesy en Perrie beginnen te gillen. Ik trek mijn toverstok en richt die op Bellatrix. "Paralitus!" Bellatrix valt verlamd over Jade heen waardoor het mesje uit haar handen valt. Nialls vader kijkt er verbaasd naar waardoor de schildspreuk is opgeheven. Niall rent er naar toe en duwt zijn vader omver. Hij trekt Jafe onder Bellatrix vandaan en hij trekt haar omhoog.

"We moeten hier weg." Roept hij en we rennen allemaal terug naar het water, op zoek naar een uitweg.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro