„Znikasz we mgle, tak jak każdy co zagubiony, na wietrze już nie odnaleziony.

Jakby w morzu utonięciu bliski, a to tylko złudzeniem wypełniającym naczynie, ciemność zasłania nam powieki, cały czas śnimy i nigdy się nie obudzimy.

Nie wiedząc, wzrokiem za tobą nie wodząc, biegiem się nie unosząc, dłoni w górę nie puszczając, nawet w dół nie opuszczając.

Będąc bezsilnymi, małymi stworzeniami nie zdalnymi do zrozumienia w jakim miejscu nam machasz, dokąd zmierzają ludzie ktorych nigdy nie było a ich twarze puste i zimne? Następnie oni zanikli, zamilki.

Tak jak ty, nikt tego nie widzi, bo oni zawsze jak ty milkli...

Zawsze cieniami będąc, nikim tak właściwie będąc.

Znikają w tym samym morzu, toną otoczeni milczącymi drzewami, wykonują one taniec wam.

Jedyne co widzi to, to ci co sami nie żyją.
Jedyni co nigdy nie żyli, i żyć nie będą.
Tak jak ludzie którzy cieniem na ścianie będą.

Tak jak ty. "