Dit wordt écht een XL-deel ( té lang eigenlijk... sorry...).  Ik wou het eerst nog in twee delen splitsen, maar kon het uiteindelijk toch niet over mijn hart krijgen... .   

DISCLAIMER: dit hoofdstuk bevat inhoud van expliciet seksuele aard. 

-18-jarigen lezen dit op eigen risico.  

Stilletjes sloop Wolfs de kamer binnen. Het was nog niet erg laat, maar toch ging hij ervan uit dat Eva al sliep. Eva lag inderdaad in bed, maar bewoog meteen toen ze de deur hoorde open gaan.
'Hoi' zei Wolfs toen hij zag dat ze nog wakker was.
'Hoi' zei ze wat ongemakkelijk terug.
Wolfs liep naar zijn kant van het bed en begon zich uit te kleden. Hij voelde hoe de ogen van Eva op zijn huid brandde, maar probeerde het te negeren. Toen hij enkel nog in zijn boxershort stond, wou hij meteen in bed stappen, maar Eva protesteerde.
'Je moet je nog douchen. En je tanden nog poetsen!' zei ze kordaat.
Wolfs mompelde wat en liep schouderophalend naar de badkamer.
Een kwartiertje later kon hij dan toch eindelijk naast Eva gaan liggen. Hier had hij heel de dag naar uitgekeken. Eigenlijk was hij stiekem erg blij dat ze nog wakker was.
Hij keek toe hoe zij lief naar hem glimlachte en de kriebels in zijn buik begonnen weer abnormale proporties aan te nemen. Kriebelen... dat moet ik nog doen!
'Ik moet nog afmaken waar ik was gebleven...' fluisterde hij speels.
Even zag hij hoe Eva nadacht over wat hij bedoelde, maar hij wachtte niet tot haar kwartje gevallen was. Dan is het verrassingseffect er wel een beetje af... . Pijlsnel bracht hij zijn handen naar haar zij en hij zette meteen de aanval in , waardoor zij meteen weer begon te schaterlachen. Eva probeerde uit alle macht aan de kietelende vingers van Wolfs te ontsnappen, maar hij was veel te sterk. Dan maar het geheime wapen inzetten... . Van zodra ze haar kans zag, gooide ze haar armen rond zijn nek en trok zijn hoofd tot tegen dat van haar. Passioneel drukte ze haar lippen op zijn mond en ze voelde hoe Wolfs, overdonderd door haar actie, zich op haar liet neervallen. Ze streek met het puntje van haar tong zachtjes over zijn bovenlip en voelde meteen hoe hij verlangend naar meer zijn mond opende. Eva's tong danste om die van Wolfs en alleen al dat gevoel liet haar alles in de wereld vergeten. Met haar handen ging ze wild door zijn haren en over zijn ontblote bovenlichaam. Ze voelde hoe ook de handen van Wolfs hun eigen leventje leken te leiden. Zijn grote, zachte handen streelde vol verlangen over zijn eigen overhemd dat zij nu aanhad. Geen enkel plekje ontsnapte aan zijn tedere streling. Ter hoogte van haar borsten aarzelde hij even. Maar Eva duwde vol zelfvertrouwen haar borsten een beetje naar boven en Wolfs begreep de hint onmiddellijk. Zachtjes begon hij haar borsten te masseren. Hun ademhaling ging eerder over in een samenklank van licht gehijg en de intensiteit van hun zoen werd met elke seconde groter. Eva voelde hoe Wolfs met zijn vingers onderaan de rand van het overhemd kwam en hoe hij het niet kon laten om daarbij zachtjes de binnenkant van haar naakte dijen te strelen. Met zijn andere hand streek hij liefelijk over haar tepels die als kleine torentjes onder het overhemd naar boven staken, terwijl hij helemaal bezeten door zijn diep verlangen naar haar op haar tong zoog. Gedreven door een onwaarschijnlijk warm gevoel in haar onderbuik, duwde ze haar bekken richting zijn hand. Hierdoor gleden zijn gretige vingers tussen haar benen. Zonder dat hij het echt besefte, glipte twee van zijn vingers onder de rand van haar slipje. Hij was zich alleen nog maar bewust van een ontzettend verlangen toen hij op automatische piloot haar intiemste lichaamsdelen streelde en uiteindelijk zijn vingers bij haar naar binnen liet glijden. Eva kon zich niet meer bedwingen, sloeg haar hoofd achteruit terwijl ze haar rug bolde en haar bekken kantelde om zijn vingers nog dieper in haar te kunnen voelen. Een overweldigend heerlijk gevoel verspreidde zich vanuit haar bekken helemaal doorheen haar gehele lichaam. Opeens hoorde ze zichzelf luid kreunen, gevolgd door een diepere kreun die in lichte schokken uit haar mond kwam. Eventjes bleef ze stil liggen en stilaan ging de onwaarschijnlijk warme gloed in haar buik over in een voldaan, wam en intiem gevoel. De roes verdween stilaan uit haar hoofd en ze voelde hoe Wolfs naast haar kwam liggen. Verliefd glimlachte hij naar haar. De twinkeling in zijn ogen was zo vertrouwd, maar tegelijk zo nieuw voor haar. Beetje bij beetje kwam haar verstand terug en hoe meer het terug kwam, hoe minder ze kon begrijpen wat er net was gebeurd.
'Wat... wat was dat?' vroeg ze terwijl ze van de schorheid van haar eigen stem schrok. Wolfs keek haar liefdevol aan en schraapte zijn keel.
'Gewoon... je bent klaargekomen, Eva.' fluisterde hij met het schaamrood op zijn wangen.
Geschrokken door het besef dat hij gelijk had, sloeg ze haar handen voor haar gezicht.
'Oh nee!' riep ze uit 'Dat kan niet!'
'Oh jawel!' grinnikte Wolfs terwijl hij haar handen beetnam en deze van bij haar gezicht probeerde weg te trekken.
Maar dat had net het omgekeerde effect. Eva schoot helemaal in paniek het bed uit, liep naar de badkamer en sloot zich meteen op.
'Eef... ?' riep Wolfs nog verbijsterd vanuit het bed.
'Nee! Ik wil jou nooit meer zien!'

Wolfs zat op de rand van het bed en hoorde hoe Eva in de badkamer luid zat te huilen. Ze snikte met grote tussenpauzen. Hij zat nog maar enkele minuten als verdoofd naar haar luid gesnik te luisteren, maar toch leek het al uren te duren. En ze stopte maar niet... .
Hij kon het niet meer aan en besloot op de deur van de badkamer te kloppen.
'Eva...' riep hij zacht nadat hij eerst had aangeklopt.
Als antwoord kreeg hij alleen een nieuwe luide huilbui te horen.
'Eva, mag ik binnenkomen?'
'NEE, GA WEG! Ik wil je niet meer zien! Nooit meer! Pak je spullen, zorg dat je vannacht vertrekt en laat mij voorgoed met rust.' riep Eva woest van aan de andere kant van de deur.
'Eva, alsjeblieft? Je kan me veel vragen, maar niet om je zo achter te laten. Dat doe ik niet!  Nooit! Dat weet je toch?'
Meteen hervatte Eva haar stortvloed aan tranen en ze schreeuwde haar pijn uit.
Wolfs kon helemaal niets verstaan van wat ze tussen het snikken door riep, maar hij wist dat het alleen maar verwensingen aan zijn adres waren.
Oh, hoe dom kon ik zijn! Ik had mezelf nog zo voorgenomen om mij niet te laten leiden door mijn verlangen naar haar. Ik had verdomme kunnen weten dat het hierop zou uitdraaien!
Het was nog veel te vroeg... belachelijk te vroeg eigenlijk.
Wolfs nam het deken van het bed, sloeg het om zich heen en ging voor de badkamerdeur liggen. Zo zou zij tenminste niet zomaar de badkamer uit kunnen komen en de kamer kunnen ontvluchten zonder eerst met hem te praten. Ondanks het feit dat ook hij geschrokken was van wat er zich zonet allemaal in bed had afgespeeld, kon hij toch niet helemaal plaatsen waarom Eva hem nu niet meer wou zien. Dat ze zich ongemakkelijk voelde, dat kon hij wel begrijpen. Maar dat ze hem niet meer wou zien? Zou er meer aan de hand zijn? Zou hij zonet echt te ver zijn gegaan? Niet alleen omdat het nog te vroeg was, maar omdat ze het echt niet wou? Oh nee! Ik heb haar misschien gewoon verkracht! Ja, dat moet het zijn! Ze is helemaal van streek omdat ik dingen met haar heb gedaan die ze niet wou. Maar ze genoot er toch ook van? Ze was toch klaargekomen? Maar dan nog had ik haar de uitdrukkelijk toestemming moeten vragen om zo intiem met haar te zijn. Die toestemming had zij niet expliciet gegeven. Ik dacht dat ze mij die gaf, maar misschien was dat helemaal niet haar bedoeling. Misschien heb ik Eva verkracht!
Wolfs voelde zich opeens zo machteloos en verdrietig. Wat heb ik toch gedaan?
Hij moest zekerheid hebben. Hij moest zeker zijn of het wel of niet tegen haar wil was geweest. Als dat wel zo was, zou hij haar persoonlijk overtuigen om klacht tegen hem in te dienen, want met dit besef kon hij gewoon niet leven. Hij zou ermee moeten leren leven, maar hij zou er een straf voor moeten krijgen. Of hij het nu bewust gedaan had of niet, dat speelde geen rol meer. Als hij Eva echt zo gebruikt had, moest ze klacht indienen.
Hij stond op, klopte op de deur. Toen hij geen antwoord kreeg, ging hij naar binnen.

Daar zat Eva dan. Helemaal in het uiterste hoekje van de badkamer, op de vloer tegen de wand van het bad gedrukt. Haar benen had ze opgetrokken, haar armen erom heen geslagen en haar hoofd rustte op haar knieën. Haar haren hingen als een lang gordijn om haar frêle lichaam, zodat je onmogelijk haar gezicht kon zien.
Toen ze hoorde hoe de deur werd opengeschoven, hief ze haar hoofd een beetje op. Van achter het gordijn van haren blafte ze richting de deur: 'Waag het niet om mij aan te raken! Blijf van mij af!'
Wolfs kreeg tranen in zijn ogen toen hij haar zo zag zitten. Hij hief verontschuldigend zijn handen omhoog en zei: 'Ik kom nergens aan, beloofd! Ik kom naast je zitten... we moeten praten.'
Terwijl Eva hevig met haar hoofd schudde, zette Wolfs zich toch naast haar op de koude vloer.
Even werd het stil tussen de twee. Eva's tranen waren op, terwijl Wolfs deze nu niet meer kon binnenhouden.
'Eef, ik ga je nu iets vragen en jij gaat mij héél eerlijk antwoorden. Ook als jouw antwoord hetgeen is waar ik zo bang voor ben.'
Eva hield haar adem in, wat voor Wolfs het teken was om toch die vreselijke vraag te stellen.
'Eva, heb ik jou zonet verkracht?'
Geschrokken en overdonderd door de vraag, hief Eva haar hoofd omhoog en keek Wolfs meteen strak aan. Langzaam drongen zijn woorden door.
Verkracht? Hij? Mij? Was het dát maar! Dit is in zeker zin veel erger!
'Ach man, natuurlijk niet!' snauwde ze hem uiteindelijk af en ze liet haar hoofd weer op haar knieën neerzakken.
'Zeker?' vroeg hij nogmaals met een stem vol angst.
'Ja, natuurlijk ben ik zeker! Ik ben al wel eens verkracht hoor, weet je nog? Dus ik weet beslist wel het verschil tussen verkracht worden en... en... !' riep ze geïrriteerd uit.
'En wat?' bleef hij proberen.
'En dit, Wolfs!' schreeuwde ze luid terwijl ze haar handen wanhopig de lucht in sloeg.
Even bleef het stil. Uiteindelijk was het Wolfs die zachtjes verder praatte.
'Waarom wil je mij dan nooit meer zien, Eef? Waarom moet ik jou dan achterlaten?'
Ze slikte haar tranen weg en gooide wanhopig haar hoofd in haar nek. Het gordijn van haren verdween en Wolfs keek opzij in haar betraande gezicht.
Ze staarde voor zich uit en antwoordde met een trillende stem: 'Ik kan jou niet meer onder ogen komen ... ik ... ik schaam mij dood'.
Meteen liet ze haar hoofd weer op haar knieën vallen en haar blik bleef op de grond kleven.
'Eva...' vroeg Wolfs nu fluisterend omdat het zo delicaat lag 'was dit voor jou de eerste keer dat je... nou... dat je klaarkwam?'
Eva liet een spottende lach uit haar mond ontsnappen en schudde toen hevig haar hoofd.
'Nee, erger nog. De tweede keer...'
Wolfs knikte begrijpend maar vroeg toch verder:  'En wat is daar nou precies nog erger aan?'
'Je hebt echt geen idee, hé man!' zei ze opnieuw spottend terwijl ze haar nijdige ogen nu op hem richtte.
'Leg het mij dan uit, Eef.' zei Wolfs zacht.
'Ik... ik was het gevoel vergeten. Ik had het verdrongen.' riep ze met de moed der wanhoop.
'Ja...' zuchtte Wolfs begrijpend 'Frank is al een tijdje overleden.'
'Het was niet bij Frank, Wolfs. De eerste keer was... de eerste keer... toen die ene keer dat wij samen...'
Wolfs zijn herinneringen vlogen meteen terug naar die ene nacht in zijn kamer. Die geweldige nacht.
Die ene keer dat ze samen hadden gevreeën. Hij had toen inderdaad ook het gevoel dat Eva hier minstens even intens van genoot. Maar afgaand op het vervolg van die nacht, had hij dat idee snel terug weggestopt.
'Oh.' zei Wolfs zacht, zich bewust van de rode blos op zijn wangen.
'Oh? Is dat alles wat je kan zeggen, Wolfs? Ik schaam mij verdomme dood!' riep Eva in een nieuwe vlaag van paniek.
'Hé hé, waarom, Eef?' probeerde hij haar meteen te troosten.
'Het mocht niet, Wolfs! Toen niet, nu niet, nooit! We hebben ons veel te veel laten gaan! En ik laat mij nooit gaan! Bij niemand! Ik wil het niet, Wolfs! Niemand krijgt mij ooit zover! Niemand! Begrijp je, Wolfs? Niemand! Frank voelde daarin net heel veilig, want hij kreeg mij toch nooit zover. Maar jij... jij hoeft mij nog maar aan te raken of ik... of ik... . Hoe gênant is dat?'
Eva begon opnieuw luid te huilen. Wolfs kon het nu echt niet meer aanzien. Hij sloeg zijn arm om haar heen en trok haar tegen zich aan.
'Oh nee, Wolfs' protesteerde ze hevig. Eerst probeerde ze zich nog los te maken uit zijn armen maar toen ze begreep dat het geen zin had, liet ze zich toch maar tegen hem aan vallen.
'En dan nog het idee dat jij mij nu zo gezien hebt... terwijl ik... terwijl ik...' snikte ze hevig.
'terwijl je klaarkwam...' vulde Wolfs met de meest liefdevolle ondertoon in zijn stem aan.
'Ja! Oh, het moet een vreselijk zicht geweest zijn! Zo wil je mij zeker nooit meer!' riep ze helemaal wanhopig uit.
Wolfs schoot zachtjes in de lach en begon haar heen en weer te wiegen.
'Eva toch...' zuchtte hij en hij gaf haar een kus op haar kruin. Met twee vingers onder haar kin tilde hij haar hoofd omhoog zodat ze hem nu recht in de ogen aankeek.
'Eva, je was net zo ontzettend mooi. Zo echt. Zo puur. Zo ontspannen. Ik kan je niet zeggen hoe waanzinnig mooi je er uitzag. Je was mooier dan ooit tevoren.'
Eva slikte en wendde haar blik opnieuw verlegen naar de grond.
'Maar het had niet mogen gebeuren. ' mompelde ze 'nee, we hadden ons niet zo mogen laten gaan.'
Wolfs haalde zijn schouders op.
'Misschien niet, maar het is wel gebeurd.' zei hij zacht.
Even bleef het stil, terwijl Wolfs de moed verzamelde om toch nog wat vragen te stellen. Vragen die anders door zijn hoofd zouden blijven spoken.
'Maar... voelde het goed?' fluisterde hij uiteindelijk.
Eva keek verlegen op in zijn ogen en fluisterde: 'Ja'
'Voelde het juist? Vertrouwd?'
Ja! Zo ontzettend juist! Zo ontzettend vertrouwd!
'Ja' zei ze nu zekerder, terwijl ze haar antwoord ook nog eens bevestigde door een klein knikje.
'Het was alleen wat onverwacht? Een beetje vroeg?'
Opnieuw knikte ze bevestigend en vulde zelf aan.
'Ik ben zo geschrokken van mezelf, Wolfs. Ik wist niet eens dat ik zo'n verlangen naar iemand kon hebben. En dan die intensiteit tussen ons twee. Het is allemaal zo overweldigend.'
Wolfs knikte begrijpend.
'En het was toch ook nog te vroeg? Ik bedoel... we hebben nog niet eens echt een relatie. En we waren nog niet eens echt aan het vrijen, je raakte mij alleen maar wat intiemer aan en het werd mij al te veel.' fluisterde ze verlegen verder.
'Vrijen is niet de enige vorm van intimiteit, Eva.'
'Nee, blijkbaar niet, nee. Maar waarom kon ik mij gewoon niet bedwingen? We zijn nog geen stel, Wolfs! En het spijt me, maar dit alles verandert hier echt nog helemaal niets aan.'
'Maar Eef, dat vraag ik je toch ook helemaal niet.'
'Ja, maar, dat is wel zoals het hoort. Zoiets doe je toch niet als je nog geen relatie hebt!'
Wolfs haalde zijn schouders op en mompelde toen:
'Tja Eef, het is nou ook niet dat we niet weten wat we voor elkaar voelen, toch? En trouwens, wij twee samen zijn altijd al een beetje anders dan anderen geweest. Bij ons is niets zoals het hoort. Of ga je mij nu vertellen dat we 'gewone' vrienden, 'gewone' huisgenoten en 'gewone' werkpartners zijn? Aan ons twee samen is nog nooit iets gewoon geweest, Eva. Dus ik zie niet in waarom wij dit nu persé moeten doen zoals het hoort. In welke volgorde alles komt, maakt mij niet zoveel uit. Wat goed voelt, voelt gewoon goed, Eva. Punt.'
Eva knikte en zei met een verlegen lach: 'Ja, het voelde wel goed ja.'
Ze zuchtte diep en vroeg toen verlegen: 'En voor jou? Voelde het ook zo goed voor jou?'
Wolfs keek haar verliefd aan en fluisterde 'Het voelde fantastisch, Eef. Dit alles met jou delen, voelt gewoon fantastisch.'
Eva's glimlach werd heel even groter om dan opeens weer plaats te maken voor een bezorgde blik.
'Je... je gaat nou toch niet teveel van mij verwachten? Ik bedoel... op seksueel gebied dan... want het is niet omdat ik...' stamelde ze verlegen.
Wolfs zuchtte en trok haar tegen zich aan.
'Natuurlijk niet, alles op zijn tijd. En wat komt, dat komt. En wat goed voelt, voelt goed.'
Wolfs voelde hoe Eva tegen zijn borst knikte en sloot genietend zijn ogen. Hij streelde zachtjes met zijn hand over haar rug.
'Het is zo raar dat ik nu stukje bij beetje alles met je deel. Dat ik ook echt alles met je wil delen.' zuchtte Eva uiteindelijk zacht.
Wolfs zuchtte diep terwijl er een gelukzalige glimlach om zijn lippen kwam.
'Het is goed, Eva. Alles van jou is veilig bij me. Jij en ik, wij twee samen, of we nu wel of geen officieel stel zijn, dat maakt niet uit. Vanaf nu zijn wij twee samen een veilige cocon. Je hoeft je nooit meer voor me te schamen. Nooit meer je angsten of je geluk voor me te verbergen. Wat er ook om ons heen gebeurd, je bent veilig bij me. Wij zijn veilig bij elkaar.'