Eva perste haar lippen op elkaar en probeerde haar opkomende lach te onderdrukken.
Oef, net gelukt!
Zij lag bijna op de rand van het tweepersoonsbed, Wolfs lag helemaal aan de andere kant.
Toen hij vanmorgen wakker werd, was het deze keer Eva die hem met een gelukzalige glimlach lag aan te staren. Daarom had hij het voorstel geopperd om een spelletje te doen. Een competitie. Het spel moest voor eens en voor altijd duidelijk maken wie van hen twee het beste naar de andere kon staren. Zonder in de lach te schieten weliswaar. Klaarblijkelijk waren ze hier beiden heel goed in, want ze hielden het al meer dan vijf minuten vol. Wolfs begon een beetje ongeduldig te worden en toen hij merkte dat Eva haar lippen op elkaar begon te persen, wist hij dat ze nog maar een klein zetje nodig had. Hij besliste een tikkeltje vals te spelen en helemaal onverwacht gaf hij haar een vette knipoog.
Eva probeerde haar lach nog even in te houden door nog harder haar lippen op elkaar te persen, maar proestte het uiteindelijk toch hard uit.
'Ja! Ik heb gewonnen!' riep Wolfs triomfantelijk uit.
'Wolfs! Dat is niet eerlijk! Jij hebt vals gespeeld!' riep Eva verontwaardigd.
'Wat? We hadden afgesproken dat we elkaar niet mochten aanraken... niet dat we niet naar elkaar mochten knipogen.' zei hij plagend. Hij kneep zijn ogen onheilspellend tot spleetjes en fluisterde er plagend achterna 'en trouwens... ik mag ook wel eens een verzetje hebben. Als ik mij goed herinner heb jij je pleziertje gisteravond al gehad...'. Wolfs knipoogde nogmaals waardoor Eva opeens hevig moest blozen.
'Nou ja... je moet het er niet steeds inwrijven...' stamelde ze een beetje gegeneerd.
'Sorry' verontschuldigde Wolfs oprecht 'ik wou je niet in verlegenheid brengen. En al zeker niet uitlachen. Hoogstens een beetje plagen.  Ik vind het eigenlijk gewoon stiekem zo fijn dat we meer en meer van die kleine intieme geheimpjes met elkaar kunnen delen.'
Eva glimlachte want ook zij vond dit eigenlijk wel leuk. Al zou ze dit nooit over haar lippen krijgen. Ze haalde dan ook meteen haar schouders op, al wist ze dat ze voor hem de schijn toch niet hoog kon houden.
'Hoe was het gisteren eigenlijk nog met Albert in de bar?' vroeg ze oprecht geïnteresseerd.
Nu was het Wolfs' zijn beurt om zijn schouders op te halen.
'Wel goed, eigenlijk.' antwoordde hij na een tijdje 'ja, het was wel gezellig, maar je had gelijk: hij is inderdaad wel erg nieuwsgierig.'
Wolfs lachte zacht naar haar, terwijl hij besloot haar terug dichter tegen hem aan te trekken. Daarna liet hij zijn vingers tussen die van haar glijden en zijn voorhoofd tegen dat van haar rusten.
'Oh was hij zo nieuwsgierig?' vroeg ze zacht.
'Ja, maar wel vriendelijk hoor. Niet overdreven opdringerig, maar hij heeft er blijkbaar een persoonlijke queeste van gemaakt om jou opnieuw wat beter te laten voelen.'
'Hoe komt dat?' vroeg ze verbaasd.
'Gewoon, blijkbaar heeft de goede man jarenlang als opvoeder bij misbruikte kinderen gewerkt. Hij denkt dat jij ook iets vreselijk hebt meegemaakt in je jeugd.' zei Wolfs, schijnbaar luchtig.
Eva keek meteen argwanend.
'Wat heb jij gezegd?' zei ze met een angstige stem.
'Niets natuurlijk! Ik ben niet gek, joh! Hij zal misschien wel aan mijn blik hebben gemerkt dat hij ergens gelijk had, maar hij had dan toch ook meteen begrepen dat hij niet verder moest vragen. Hij zei me alleen nog dat hij blij was te merken dat ik jouw vertrouwen niet schond.'
'Ja...' zei ze zacht 'daar ben ik ook blij om.'
Wolfs gaf een kus op de rug van haar hand en schonk haar een bemoedigende knipoog.
'En daarnaast heb ik ontdekt dat Albert nog een andere reden heeft om zo bezorgd te zijn over jou...'
'Oh?' werd Eva nieuwsgierig door de guitigheid in Wolfs zijn stem.
'Ja! Die oude man is verliefd op jou!' lachte Wolfs breed.
'Oh nee! Niet nog één!' riep Eva uit terwijl ze met haar ogen rolde.
'Waarom is opeens nou iedereen verliefd op mij?' riep ze verontwaardigd uit.
'Eerst Bols en dan jij en nu nog die Albert...' voegde ze er zuchtend aan toe.
Wolfs zuchtte even diep bij de gedachte aan Bols, maar besloot het niet weer over die vreselijke gek te hebben. Hij herpakte zich en ging luchtig verder.
'Nou, ik ben al heel lang verliefd op jou, dus dat is nou niet meteen "opeens". En jij hebt trouwens altijd al veel aanbidders gehad.'
Eva schoof haar hoofd bij Wolfs vandaan en trok ongelovig haar wenkbrauwen omhoog.
'Oh ja? Daar heb ik zelf anders nooit veel van gemerkt, hoor!'
Wolfs slikte en besefte dat hij nu net iets teveel had gezegd. Met een rode blos op de wangen wendde hij zijn blik van Eva af. Deze had natuurlijk meteen onraad geroken en keek hem nu indringend maar toch vragend aan.
'Nou ja...' mompelde hij beschaamd '... dat is misschien een beetje mijn schuld.'
Nu keek Eva hem nog ongeloviger aan.
'Hoezo?' stamelde ze.
Wolfs zuchtte en rolde met zijn ogen.
'Wolfs?' vroeg Eva ongeduldig.
'Ja, Eva, jij hebt het zelf niet door, maar er zijn echt wel heel veel mannen die in jou geïnteresseerd zijn. Bijna elke nieuwe mannelijke collega die bij ons binnenstapt is na één werkdag met zijn hoofd in de wolken door jouw verschijning.'
Eva lachte wat ongemakkelijk en zei toen zacht 'Maar Wolfs, jij hebt een enorme fantasie, ja! Als dat zo zou zijn, hoe komt het dan dat ik daar nooit iets van merk?'
'Wel, euh... door mij.' zei hij zacht en hij vervolgde 'Ik euh... ja, ik zie hen altijd meteen naar je kijken, Eva. Jij merkt dat niet, want ze doen best charmant tegen jou, maar in de kleedkamer van de mannen hoor je ze meer dan eens op één bepaalde manier over jou praten. Niet op de meest kuise manier, als je weet wat ik bedoel... . Dan begint het vanbinnen te koken bij mij... en dan...'
'Wat dan?' vroeg Eva hoofdschuddend, hopend dat de nieuwe informatie dan beter bij haar zou binnenkomen.
'Ja, meestal knoop ik gewoon onopvallend een gesprek met hen aan. Ik probeer hen wat in de war te brengen door dubbelzinnige opmerkingen te geven over onze relationele stand van zaken. Net niet genoeg om hen af te dreigen, wel genoeg om hen te laten weten dat ze zich niets in hun hoofd moeten halen, want dat ze dan toch via mij moeten gaan.' zuchtte Wolfs beschaamd.
Eva's mond viel beetje bij beetje open en ze keek hem aan met een blik die meteen om nog meer opheldering vroeg.
Wolfs haalde zijn schouders op en vervolgde: 'Ja... en soms beginnen ze gewoon zelf tegen mij te praten. Ze komen me dan advies vragen over hoe ze jou het beste kunnen benaderen en soms komen ze ook gewoon hun verleidingstechniek bij mij afchecken. Of ze komen rechtuit vragen of ik niet gewoon van werkpartner wil ruilen en of ik het zou zien zitten om op termijn te verhuizen.'
Eva schoot in de lach.
'Wat zeg je dan?'
'Ik geef hen meestal de raad jou aan te klampen en heel romantisch te zijn...' zei hij verlegen.
'Wolfs! Dat haat ik net!' riep ze verontwaardigd maar met een lach.
'Ja dat weet ik... net daarom... sorry.'
'Maar waarom doe je dat nou?'
'Ja, waarom denk je, Eef? En ik weet het, het is fout, maar je moet eens horen hoe ze soms over jou praten. Net of je bent een seksobject. Ik walg er gewoon van. Ik wil je gewoon beschermen, Eef. Laatst nog was die nieuwe partner van Ferdy, die Dick, nog enorm geïnteresseerd in jou... vooral dan op seksueel gebied. Hij zei dat hij zeker weet dat jij stiekem een bijbaantje hebt als zo'n seksmeesteres ofzo. Hoe dan ook: in zijn beleving ben je zeker en vast een seksgodin.'
Eva trok geschrokken haar wenkbrauwen omhoog.
'Wees gerust,' voegde Wolfs meteen eraan toe 'ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat hij elke poging om jou het hof te maken maar meteen moet staken.'
Eva kon het nu niet laten om haar ingehouden lach naar buiten te laten.
'Ben jij niet gewoon een tikkeltje jaloers, Wolfs?' vroeg ze nu plagend.
Wolfs zijn hoofd was helemaal rood aangelopen en schuldbewust haalde hij zijn schouders op.
'Nee, of ja... wel een beetje ja... ik hou er gewoon niet van dat ze zo naar jou kijken of dat ze zo om je heen blijven hangen. Maar ja, ik ben eigenlijk ook gewoon bang om jou kwijt te raken...' gaf hij uiteindelijk zacht toe.
Eva glimlachte liefelijk. 'Maar Wolfs toch, net of ik ben ooit oprecht geïnteresseerd in iemand anders... .' fluisterde ze lief.
'Jawel... dat ben je soms wel.' fluisterde Wolfs beschaamd. Eva keek hem niet-begrijpend aan en Wolfs besloot dan toch maar open kaart te spelen.
'Je was ooit eens geïnteresseerd in ene Mark. Die man die je daar tijdens het hardlopen een keertje had ontmoet en met wie je toen een aantal keren bent gaan lopen.'
'Maar dat was toch maar gewoon samen gaan hardlopen?' zuchtte Eva.
'Voor jou misschien wel ja... maar voor hem was jij blijkbaar wel meer.'
'Hoezo, je hebt hem toch nooit ontmoet?' vroeg Eva ongelovig.
'Jawel, Eef, ik heb jou dat alleen nooit durven vertellen.'
'Wat?'
'Op een avond was jij met Marion naar de film. Ik zat gewoon rustig nog wat dossiers door te nemen toen de bel ging. Ik deed de deur open en opeens stond daar een man met een grote bos bloemen. Hij stelde zich voor als Mark, maar vroeg verbouwereerd wie ik was en wat ik in jouw huis deed. Zonder er echt bij na te denken, stelde ik mezelf voor en legde ik kort uit hoe we samenwerken en gewoon als vrienden samenwonen. Ik zag meteen de opluchting op zijn gezicht en ik bedacht in mezelf hem even binnen te vragen om hem te leren kennen. Ik was echt niet van plan hem weer verkeerde adviezen te geven, want jij had al wel veel goeds over hem verteld en ik wou echt wel respect opbrengen voor het feit dat jij hem graag mocht. Maar hij had blijkbaar ineens het idee dat ik niet zoveel om je gaf en begon van die platvloerse mannenpraat tegen mij uit te kramen. Blijkbaar had hij seksafspraakjes met verschillende vrouwen, maar geen enkele van al die vrouwen kon die avond afspreken en hij had opeens zoveel zin in seks dat hij dacht om bij jou maar eens zijn kans te wagen. Jij zou, volgens hem, wel overstag gaan. En als dat niet zou gebeuren, zou hij jou op één of andere manier wel op andere gedachten brengen. Ik vroeg nog of jij dan niet meer voor hem betekende dan een potentiële bedpartner en hij lachte mij gewoon vierkant uit. Voor hem was een vrouw nooit meer dan een potentiële bedpartner zei hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was.'
Wolfs pauzeerde even zijn verhaal om het tot Eva te laten doordringen. Hij had gezien hoe haar blik tijdens zijn verhaal evolueerde van spottend, over verbaasd, over ongelovig, tot een blik vol walging.
'Wat heb je toen gedaan?' vroeg Eva nog steeds stomverbaasd.
'Hem met zijn hoofd knalhard tegen de muur geduwd, hem bij ballen gegrepen en hem gezworen dat, als hij nog maar zou proberen ooit nog in je buurt te komen, ik zijn geslachtsdelen er eigenhandig kwam afknippen.' fluisterde Wolfs beschaamd.
'Dus daarom liet hij opeens niets meer van zich horen...' stamelde Eva.
'Nee, sorry.' zei Wolfs schuldbewust.
Eva knikte nog steeds verward en vroeg 'Maar waarom heb je...?'
'Waarom heb ik nooit iets gezegd?' gokte Wolfs haar vraag.
'Ja.' zei Eva terwijl ze zacht knikte.
Wolfs haalde diep adem en zuchtte 'Ik... ik kon het niet. Eerst en vooral had ik je dan moeten vertellen waarom zijn interesse in jou mij zo kwaad maakte.  En toegeven dat ik verliefd op je was, nou ja... dat kon gewoon niet.  En ik dacht ook gewoon dat het beter was dat je het allemaal niet wist. Je hebt al zoveel meegemaakt en ik wou je die ellende besparen. En zolang ik jou kon beschermen tegen die vieze mannetjes... . Alleen... Bols had ik echt niet zien aankomen.'
Wolfs' ogen schoten vol tranen. Hij voelde zich hier echt zo schuldig over. Eva zag meteen hoe oprecht zijn bezorgdheid en schuldgevoel was.
'Het is niet jouw schuld, Wolfs. Die gek had je echt niet kunnen tegenhouden.' fluisterde ze zacht.
'Ja, nee, ik weet het.' zei hij terwijl hij zich probeerde te herpakken en de tranen uit zijn ogen wreef.
'Trouwens' zei ze opnieuw plagend om de sfeer opnieuw wat te verbeteren 'eigenlijk ben jij niet meer of niet minder dan gewoon stikjaloers.' Eva schonk hem een vette knipoog wat hem meteen aan het lachen bracht.
'Ja, OK, ik geef toe... ik ben gewoon jaloers op elke man die nog maar naar jou kijkt.' zei hij blozend maar met een liefelijke glimlach op zijn lippen.
'Sorry... .' voegde hij er schuldbewust aan toe.
Ze glimlachte en fluisterde zacht: 'Zolang je mij beschermt tegen al die enge mannen, is het je vergeven.'
Wolf verdronk in haar verliefde ogen en trok haar opnieuw dicht tegen hem aan.
Hij wou net zijn lippen op die van haar drukken, toen zij haar vinger op zijn lippen legde, haar hoofd naar achter schoof en met een quasi serieuze blik vroeg: 'Als jij dan zo jaloers bent op iedereen die verliefd op me is... wat heb jij dan gisteren met die arme Albert gedaan?'
Wolfs keek eerst verbaasd maar besloot het spel mee te spelen. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en fluisterde speels: 'Eerst was ik van plan om hem gewoon om te leggen... maar ach, welke concurrentie heb ik nou van zo'n bejaarde man te vrezen?' Wolfs wreef weer vol zelfvertrouwen door zijn grijze haren en lachte zelfvoldaan.
Eva schudde lachend haar hoofd maar besloot zich niet gewonnen te geven. Nu was het haar beurt om hem uitdagend aan te kijken en zwoel fluisterde ze:
'Mmm... dat weet ik nog zo niet. Je hebt gisteren toch zelf gemerkt hoe een grijze, oude man mij toch héél makkelijk geil kan maken...'