Nagelbijtend loop ik door mijn kamer. Na een half uurtje word er geklopt, en aangezien het kwart voor 6 is, doe ik verbaasd de deur open. Als ik zie dat Luke voor de deur staat wil ik meteen de deur dichtgooien, maar hij zet snel zijn voet ertussen.

"Luister alsjeblieft heel even naar me." Ik zucht en ga op mijn bed zitten. Luke loopt ook naar binnen en gaat naast me zitten.

"Ik vind het heel moeilijk, weet je? Relaties. Voornamelijk na Arzaylea. Ik weet dat ik nu met Sierra ben, en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest, maar ik geloof gewoon niet dat Cal zo is bij jou. Hij heeft je al een keer pijn gedaan, Liek. Wat als hij het nog een keer doet?" Ik kijk hem even aan en glimlach dan zachtjes en pak dan zijn hand.

"Lucas, ik snap dat je het moeilijk vind, maar je moet me vertrouwen. Als hij me pijn doet, dan beloof ik je dat ik klaar met hem ben, maar voor nu- voor nu ben ik gewoon blij met hem. Kan je dat accepteren?" Hij knikt moeizaam en ik glimlach weer. Dan leg ik mijn hoofd op zijn schouder en kijk naar een van de schilderijen die aan mijn muur hangt.

Het is van twee blauwe ogen, waarvan iedereen altijd dacht dat ze van mij waren, alleen missen de sproeten. Het zijn ook niet mijn ogen.

Het zijn die van Luke.

Hij ziet het ook en glimlacht even, en gaat dan achterover liggen. Ik zucht en doe hetzelfde en val bijna meteen in slaap.

Als ik de volgende ochtend wakker word, ligt Luke niet meer naast me. Vermoeid sta ik op en loop naar beneden. Iedereen zit al voor de tv. Ik ga meekijken als mijn telefoon afgaat.

yeeHAZ🤠: haihai, ging jij nog mee op die tour? we gaan over een weekje en moeten nog een openingsprogramma dus als je wil? xx

Me: lijkt me leuk ja! misschien kunnen we ergens n keer afspreken om alles te bespreken?

yeeHAZ🤠: ik kom zo wel even langs. zelfde adres nog?

Me: yep. eet je mee?

yeeHAZ🤠: sure

Me: oke lit

"Guys, Harry komt zo langs om tour te bespreken en hij eet mee. Wie kookt?" Lenora steekt haar hand op om te signaleren dat zij kookt, en ik knik. Dan beseft iedereen pas wat ik heb gezegd en beginnen ze ontiegelijk veel vragen te stellen. Ik loop gewoon de kamer uit en na een kwartiertje gaat de bel. Ik sprint de trap af en doe de deur open om Harry binnen te laten. Meteen geef ik hem een knuffel en dan stapt hij langs me de woonkamer in om de rest ook te begroeten.

Na een half uurtje wat small-talk te hebben gemaakt begint Harry over de tour. Hij geeft wat details en ik stel vragen.

"Mag de rest ook mee?"

"Ik heb nog maar voor 1 iemand plek in de bus, sorry. Ze kunnen je wel komen opzoeken though." Ik glimlach opgelucht maar ook verdrietig tegelijk.

"Hoelang blijf ik weg?"

"7 maanden."