Ik ben naar de tourbus aan het lopen als Calum ineens op me af komt. Hij loopt weg van Lenora en komt tussen mij en de bus te staan.

"Ik eh.. we hadden nog een afspraak." Ik kijk hem vragend aan.

"Koffie." Meteen schiet het me weer te binnen en ik glimlach. Zijn gezicht verandert van angst naar opluchting.

"Waar wil je heen dan?"

"Ik ken een heel leuk café achtig iets. Daar kunnen we wel heen?" Ik knik en wil dan langs hem stappen om me om te kleden.

"Nee! Ik- wat ga je doen?"

"Omkleden suffie. Luke was lomp bezig en heeft soep over mijn shirt gemorst." Cal kijkt even naar de rode vlek op mijn shirt en dan naar de tourbus.

"Weet je wat? Ik pak wel wat voor je en je kleed je om in onze bus." Ik kijk hem met grote ogen aan. What the fuck.

"Ja maar nee."

"Waarom niet?"

"Omdat jij geen sma-daarom niet." Hij moet lachen en stapt dan de bus in en doet de deur op slot zodat ik er niet in kan. Na 5 minuten komt hij weer naar buiten met een geel shirtje en een zwarte skinny jeans. Dat is nog te doen.

Ik pak de kleding aan en loop naar de andere bus. Als ik er in geklommen ben draai ik me om, duw Cal ervanaf en doe de deur op slot. Hij kijkt heel sad maar ik steek alleen maar mijn tong uit en loop naar de badkamer van de bus. Snel kleed ik me om en spring dan weer naar buiten.

"Let's go." Calum pakt mijn hand en begeleid me door nauwe straatjes naar een klein, afgelegen cafeetje. Het is heel schattig, met allemaal pastelkleuren en verukkelijke koffie.

Na 5 minuten een beetje praten besluiten we om om de beurten iets randoms over onszelf te vertellen. Cal begint en vertelt over zijn gezin. Ik vertel dat mijn lievelingsbloemen zonnebloemen zijn, en zo gaat het de hele tijd door. Hij vertelt dit, ik vertel dat en andersom. Als we allebei onze koffie op hebben (en ik heb betaalt) lopen we weer naar buiten. Er staan ontzettend veel mensen buiten. Ik probeer mezelf erdoorheen te duwen, maar alle fans proberen bij Calum te komen en dus kan ik niet weg. Uiteindelijk pakt hij mijn hand en begint gewoon iedereen die er staat weg te duwen. Als we uit de drukte zijn rennen we terug naar de bussen en het hotel. Uitgeput gaan we op de grond zitten en ineens begin ik te lachen. Like echt de slappe lach. Hij kijkt me raar aan en ik schud mijn hoofd maar gewoon.

Na een paar minuten sta ik op en pak (alweer) Calums hand. Ik trek hem overeind en trek hem dan mee naar het hotel. Als we de kamer binnenlopen kijken 4 paar ogen ons aan, of eigenlijk kijken ze naar onze handen.