Ik word wakker omdat Lenora op de deur klopt. Als ik mijn ogen opendoe schrik ik. Mijn arm bloed nog steeds. Minder erg, maar meestal stop het meteen met bloeden. Ik sta op en kijk nog even in de spiegel.

Monster.

Dan kijk ik weg en loop naar mijn kast om een vest aan toe doen. Ik kijk uit met mijn arm, maar maak het alleen maar erger. 

Fuck. 

Ik stap de bus uit en loop naar die van de jongens. Ik klop op de deur en Luke doet hem open. Zonder iets te zeggen loop ik langs hem en ga op zoek naar een EHBO-doos.

"Wat is er gebe- Oh god." Luke zorgt ervoor dat ik ga zitten als hij mijn arm ziet en pakt waar ik naar op zoek was. Hij begint de wond schoon te maken en doet dat heel voorzichtig, aangezien ik per ongeluk 3 andere ook open had gekrabt.

Oops?

"Het spijt me zo erg." Komt er half jankend uit mijn keel. Luke kijkt op en zijn blauwe ogen staan vol met tranen. Ik krijg ineens een heel erg déja-vu gevoel, maar kan het niet plaatsen.

"Het is oke. Je kan er niks aan doen." Hij kijkt me aan. "Ik moet je wat vertellen."

"Is het goed of slecht?" 

"Goed," ik sein dat hij verder moet gaan, "tenminste, het hangt ervan af. Je had het gister over je broertje, voor dat dat hele gebeuren met Cal gebeurde. Weet je zijn naam nog?"

"Rob." 

"Oh mijn god." Hij slaat zijn hand voor zijn mond. Ik kijk hem vragend aan.

"Ik heb gister m'n moeder gebelt. Nadat jij over je broer vertelde. Je verhaal kwam me gewoon nogal bekend voor. Ik heb mijn moeder gebeld en ze zei dat ik inderdaad een zusje had, tweelingzusje, die Anne heette. Anne is-"

"Mijn eerste naam. Anne Lieke van den Brink is mijn volledige naam. Oh my god, bedoel je dat-"

Luke Robert Hemmings. Alles valt op zijn plaats. De blauwe ogen, de herkenning in de stem, de harmonie tijdens het concert en de manier waarop we elkaar blindelings vertrouwden terwijl we elkaar pas een week kenden. En de déja vu. 

"Volgens mijn moeder heb ik eindeloos lang gehuild nadat ze me adopteerden, omdat ik mijn zusje moest missen." Hij heeft alweer tranen in zijn ogen, ik ook trouwens. 

"Dit word niet leuk voor de rest van de mensen." Luke kijkt me vragend aan. 

"Twee keer een Hemmings op tour." zeg ik grijnzend, en Luke trekt me lachend in een knuffel. Precies op dat moment gaat de deur van de bus open en stapt Calum naar binnen. Hij kijkt even rond, ziet Luke en mij, en gaat weer naar buiten. Ik zucht.

"Ga je niet achter hem aan?"

"Nee. Hij is irritant. Ik snap niet dat ik hem leuk vin-vond." zeg ik. 

"Oh wow. Hij is gewoon gestrest vanwege de tour. Hij vind je heel aardig." Ik trek mijn wenkbrauw op. Tuurlijk vind hij dat. 

"Ga achter hem aan. Kom op."

"Bro, ga zelf achter hem aan." Luke moet lachen.

"Bro?"

"Zo noem ik iedereen. Ga je niet al te speciaal voelen. Nou, hup. Achter hem aan." Zeg ik, terwijl ik zijn krullen in de war maak. Hij staat op en loopt de bus uit, om achter Calum aan te gaan. Na een minuut hoor ik heel veel geschreeuw, en ik sta op om te kijken. 

Luke en Calum tegenover elkaar, Lenora ertussenin.

G e w e l d i g.