Met zware oogleden stap ik mijn bed in. Ik val bijna in slaap als de deur opengaat.

Calum. Ik zucht, niet weer.

"Ik ben er niet om iets van je te vragen, calm down." Hij gaat naast me op mijn bed liggen en trekt me tegen zich aan. Hij is ook verbaasd als ik gewoon comfortabel tegen hem aan ga liggen, maar begint dan zachtjes een liedje te zingen om me te laten calmeren.

Don't be that way, fall apart twice a day, I just wish you could feel what you say.

Show, never tell. But I know you too well, kind of mood that you wish you could sell.

If teardrops could be bottled-

En toen viel ik in slaap.

***

Pijn, alles doet pijn. Ik ben terug in de donkere kamer met als enige lichtpuntje mijn telefoon. Op mijn linkerwang zit een snee, op mijn rechterwang een schaafwond en op mijn hoofd een bult van hier tot Tokyo. De deur gaat open, het licht schijnt in mijn ogen, dus ik zie alleen zijn silhouet. Het is niet Chris, wat ik verwacht had.

Het is Calum.

***

Schreeuwend word ik wakker, en meteen rollen de tranen over mijn wangen. Ik voel twee warme handen die zich heel snel naar hem toe trekken en ik huil tegen Calum aan. Dat kan niet waar zijn, hij kon het niet zijn, het was Chris, Chris en niet Calum. Lenora komt binnenstormen, ziet mij en Calum en loopt dan weer opgelucht naar buiten.

"Hey, hey," probeert Calum me te kalmeren, aangezien mijn ademhaling veel te snel gaat, "het is oke. Niemand hier gaat je pijn doen, je bent veilig." Hij trekt me zo mogelijk nog dichter tegen hem aan en ik smelt bijna weg in zijn armen.

"Ik wil niet meer slapen, god ik heb al zo lang niet geslapen dat mijn nachtmerries terugkomen." Hij kijkt me met medelijden aan.

"Ik bescherm je. Ik beloof het."

"Wat als jij het bent tegen wie ik beschermd moet worden?" Mijn hand gaat trillend omhoog, over mijn linkerwang, het kleine witte lijntje dat een litteken vormt van een snee. Cal ziet het en snapt meteen wat er gebeurd is.

"Lieverd, ik zou dat nooit doen. Nooit. Als er ooit nog iemand je pijn doet zal ik iedereen die ook maar iets met hem te maken heeft vermoorden. Of misschien iets minder aggressief maar je snapt de boodschap." een beetje bevend knik ik, een korte giegel ontsnapt mijn lippen.

"Ik hou van je, wist je dat Cal?" Hij staat stil, en kijkt me gewoon aan.

"Ik hou ook van jou, Liek. Daarom heb ik nog een verassing voor je als we klaar zijn met de tour. Ik weet dat het misschien een beetje snel is maar ik vroeg me af of je misschien.. nou ja, kijk om je heen." Hij gebaart naar de kleine kamer waar we in zijn.

"Zou je misschien in mijn huis willen komen wonen? Het is eenzaam in mijn eentje, ookal heb ik Duke, ik wil gewoon met nog iemand. Met jou." Ik knik.

"Lenora gaat me vermoorden, though."

"Helemaal niet." Klinkt het van achter de deur in Lenora's stem.