Twee jaar al. Twee jaar geleden, exact, hebben Lenora en ik die brief geschreven en de jongens en de tours achter ons gelaten. Ik heb mijn schilderijen afgemaakt en mijn album uitgebracht. Lenora heeft geld verdiend met alle foto's en beeldjes die ze maakt. Het voelt raar, twee jaar. Het voelt langer, maar tegelijkertijd ook korter. Het voelt als een eeuwigheid, en toch als een honderste van een seconde.

Het voelt als een gevangenis en tegelijkertijd als een bevrijding.

Ik zal niet zeggen dat ik ze niet mis. Ik zal ook niet zeggen dat ik niet teleurgesteld in mezelf ben dat ik ze zo gemakkelijk heb laten gaan, maar ze zijn happy, right?

Luke heb ik nog elk jaar gezien, met het Hemmings kerstdiner. Hij is erg veranderd, op een positieve manier. Het is bijna onmerkbaar dat hij een hekel had aan Cal, of dat hij een hekel had aan mij of gewoon aan iedereen die bij hem in de buurt kwam. Langzaam aan werd ik beschouwd als onderdeel van de familie, en ik hem ook eindelijk mijn naam verandert.

Naar Hemmings. Jammer genoeg voor Calum, niet naar Hood.

Calum is wel bezig met de laatste naam van iemand anders veranderen though. Hij heeft een relatie met Rachel, en als ik het internet mag geloven gaan ze binnen no time trouwen, ook al moet Cal haar nog vragen.

Binnen de fandom is eigenlijk de enige plek waar je kan zien dat Lenora en ik ooit relaties met de jongens hebben gehad. Duizenden fans commenten nog steeds dagelijks op mijn en Lenora's fotos dat we terug moeten naar de jongens, dat we dom zijn geweest dat we ze hebben laten gaan en dergelijken. Noortje en ik hebben gewoon geleerd om het te negeren. We hebben onszelf wel wat beloofd though.

Als de jongens weer naar Nederland komen, gaan we hoe dan ook naar het concert. Hoe dan ook.

Ik krijg een melding van mijn telefoon en open hem.

@calum5sos: today marks the two year anniversary of me saying goodbye to two of the most wonderful friends ive ever had. I hope you're doing okay, that you're thriving and that you're happy. sincerely, all the boys @lenorabahtiri and @liekehemmings love you

Ik glimlach even. Hij is het dus ook niet vergeten. Soms vraag ik me wel eens af of hij dezelfde reactie had als ik, bij het alleen zijn. Voor Rachel, in ieder geval. Ik vraag me af of hij ook elke ochtend als hij wakker werd zijn vingers strekte, op zoek naar de warme huid van de ander, zoals ik nog steeds elke ochtend doe. Of dat hij naar dingen kon kijken zonder flashbacks te krijgen van de leuke tijden die we hebben gehad, in tegenstelling tot mij.

Wat wel een goed ding is sinds die twee jaar, ik ben gestopt met de pillen, en ik heb ze ook niet meer nodig geweest. De band van Lenora en mij is sterker dan ooit en de kaarsjes hebben ongeveer duizend keer geprobeerd het huis af te branden.

Twee jaar alleen ons tweeën. Twee jaar stilte.