"Dus, waarom eh.. waarom wilden jullie ons backstage hebben?" Ik kijk de jongens een voor een aan, met Sierra nog half aan mijn lichaam geplakt. Ik glimlach even.

"Nou, we hebben jullie veel te lang niet gezien en bepaalde mensen hier," Luke legt de klemtoon heel erg op 'bepaalde mensen' en Lenora grinnikt even, "misten jullie. Nogal erg. Ik ook though."

"Bovendien hebben we nooit jullie verjaardagen kunnen vieren. Ik heb Luke nog nooit zo alleen gezien op z'n verjaardag." vult Sierra aan, en ik lach even. Ze heeft wel gelijk.

Mijn verjaardag was niet heel leuk dit jaar. Voor mij niet, voor Lenora al helemaal niet. Ik was vergeten om mijn pillen te nemen, en aangezien 1 van de 2 er voor zorgt dat ik geen last heb van agressieproblemen. Laten we het erop houden dat ik ongeveer 5 van mijn beste schilderijen heb vernield.

Drie keer raden wie erop stonden.

That's right.

De 5 schilderijen, 1 van Luke, 1 van Ashton, 1 van Mike, 1 van Calum en 1 van Noortje. Ik heb ze allemaal helemaal zwart geschilderd. Ik heb er spijt van, maar er is niet heel veel meer aan te doen.

"Nou girlies, ik zou zeggen kom een keer langs als jullie tijd hebben en gedouchet zijn. Het adres is nog hetzelfde." Ik sleep Lenora de deur uit en loop achter haar aan. Na ongeveer 20 meter word mijn pols vastgegrepen en draai ik me om.

"Ik heb nog een vraag."

"Zeg het eens, Hood."

"Waarom liet je ons weggaan?" Ik zucht.

"Omdat ik weet dat goede dingen in mijn leven maar tijdelijk zijn." Hij kijkt me heel even gebroken aan en tovert dan weer een lach tevoorschijn, alsof het niet de bedoeling was dat ik het zag.

"Maar- waarom op dat moment? I-ik bedoel hoe weet je dat dat het moment was dat het afgelopen was? Want als je dat niet had gedaan waren we misschien nog bij elka- goede vrienden." Ik glimlach kort.

"Ik wist niet dat het afgelopen was op dat moment, Cal. Maar ik wist wel dat als we nu nog steeds vrienden zouden zijn geweest en een van ons ging weg, dan zou het veel meer pijn doen als dat het deed op dat moment." Zijn glimlach vervaagt, en de verdrietige ogen komen ervoor in de plek en ik haat het.

Ik haat het dat ik de reden daarvoor ben.

"Wie zegt dat ik weg zou gaan?"

"Zoals ik al zei, goede dingen zijn tijdelijk. Nu moet ik gaan," ik wijs naar Lenora die ongeduldig ons staat af te luisteren, "want ik heb honger en Noorthe staat te wachten."

"Is Lenora geen goed ding?"

"Wat?"

"Je zegt dat alle goede dingen tijdelijk zijn. What about her?" Zijn accent hoor je nogal goed als hij engels praat en I love it.

"She's not a good thing. She's fantastic. Now if you'll excuse me, we're eating lasagne tonight. Come if you want, but take the boys with you." En dan sleep ik Lenora mee naar de auto en start hem. Er valt een nogal pijnlijke stilte. Na 5 minuten breekt Lenora.

"Dus, jij en Calum?"