Hoofdstuk 6

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

"Shit! Die verdomde Aliens vallen ons aan! Versterking graag!" wordt er door piloten van de ruimtestraaljagers geroepen die aan worden gevallen door de aliens. Iedereen weet dat de versterking niet snel genoeg zal zijn om hen te redden. Serena wordt pisnijdig op de Aliens. Het enige wat de piloten kunnen redden is hopelijk de magie. Serena begint zich meteen te concentreren, maar probeert ook de focus te houden op haar omgeving. Ze gaat proberen met magie de Aliens voor eens en altijd uit te schakelen.

"Serena gaat met magie proberen de piloten te helpen. Kan er een groep die kant op gaan vanaf de Aarde? Wij gaan ons best doen om zonder kleerscheuren bij de Zon en Ura te komen," vraagt John die erbij is gekomen, net zoals de andere ruimtereizigers.

Er lijkt eerst niks te gebeuren. Iedere piloot, de ruimtereizigers en iedereen in het commandocentrum houdt hun adem in. De spanning is te voelen, vooral omdat de Aliens hen blijven aanvallen en er nog niks gebeurd is om hen af te schudden. Iedereen is bang dat de piloten om het leven is gekomen.

"Ik weet niet wat er precies aan de hand is en wat er gebeurd is, maar het lijkt erop dat we voor nu veilig zijn. We worden ineens met rust gelaten? We zijn verder oké."

Op Serena na kijkt iedereen richting de plek waar de piloten werden aangevallen en waar de ufo's te vinden zijn. De ufo's lijken ineens door een onzichtbare hand of kracht weggetrokken te worden van de ruimtestraaljagers. Deze laatste maken dat ze richting de shuttle komen. De ufo's daarentegen vliegen meteen in vlammen op en worden letterlijk naar de planeet Alia geslingerd door dezelfde onzichtbare kracht.

Een ruimtestraaljager was al richting die planeet gegaan om te zien wat de schade is van deze vreemde gebeurtenis. Toch beseft iedereen dat het Serena is die dit voor elkaar weet te krijgen met haar magie. De piloten zijn daar zeker blij mee, zeker als zij niks kunnen doen om zichzelf te kunnen verdedigen en geen hulp kunnen krijgen via de normale weg.

"Serena, stop maar met je magie. Er zijn heel wat ontploffingen op de planeet Alia. Bijna alle ufo's ontploffen hier en zover ik kan zien zijn de Aliens woedend dat dit gebeurt, maar ook verbaasd. Ik denk dat ze voor nu hun lesje geleerd hebben. Ik kom jullie kant nu op, dus als je mij met je magie kan beschermen zou fijn zijn."

Serena heeft het duidelijk gehoord, want voordat iemand het probeert te herhalen of haar stoort, stoppen de ontploffingen en vliegen er ook geen ufo's meer in brand. De ufo's die denken dat ze toch nog kunnen aanvallen, geven het voor gezien. Het lijkt erop dat ze voor nu geen poging meer doen en de afgezonderde ruimtestraaljager komt steeds dichter bij de shuttle die zelf al goed op weg is naar de Zon.

Zodra de ruimtestraaljager zich bij de groep heeft gevoegd die de shuttle beschermen, laat Serena de muur van magie los. Het kostte veel energie, maar ze heeft een topconditie en heeft nog genoeg energie om niet uit te hoeven rusten. Net zoals de anderen gaat ze haar werk verder doen, er rekening mee houdend dat de Aliens het niet op zullen geven en mogelijk weer achter hen aan zullen komen.

De ruimtereizigers zijn in de buurt van de Zon gekomen en hoewel de shuttle en hun pakken tegen de hitte bestand zouden moeten zijn, merken ze toch wel enorm veel van de warmte. De ruimtestraaljagers daar tegenover zijn daar niet op gemaakt en proberen ieder aan een kant van de Zon te komen zodat geen van hen allen een gemakkelijke prooi is voor de Aliens. Daar tegenover proberen ook zij te zien of er leven mogelijk is. Het probleem is alleen dat zij zich wel om de Zon heen kunnen scharen, maar niet dichterbij kunnen komen vanwege de hitte. Hierdoor kunnen de piloten het minder goed vaststellen.

"Zullen we eerst om de Zon heen vliegen om te zien of er wel leven is zover dat nu zichtbaar is?" vraagt Serena die na het aantrekken van haar pak er weer bij is komen staan.

De piloten geven eerst geen antwoord en denken na over het antwoord. "Misschien is dat wel een goed idee. We hebben dat bij de andere planeten ook gedaan, dus laten we dat nu ook doen."

De ruimtereizigers vliegen met de shuttle om de Zon heen, terwijl de ruimtestraaljagers aan de kant toekijken wat de shuttle doet. Ze zien eigenlijk helemaal niets, maar besluiten toch maar om te proberen nog dichterbij de Zon te komen en eventueel te landen. Maar hoe dichterbij ze komen, hoe warmer het ook in de shuttle wordt en hoe benauwder het wordt voor de ruimtereizigers.

"Jongens, laat maar. Ik kan heel veel hebben, maar zelfs mij wordt dit te warm. En ik denk dat het ook voor alle anderen geldt. Laten we op een iets verdere afstand nagaan of er toch leven is. Ik licht het commandocentrum wel in."

De piloten knikken op het moment dat ook de anderen erbij komen met klachten dat het niet uit te houden is. Ze sturen de shuttle wat verder van de Zon vandaan en maken steeds meer een iets grotere kring om de planeet heen. Serena doet wat ze gezegd heeft.

"Commandocentrum, we hebben geprobeerd om dichter bij de Zon te komen, maar ondanks de aanpassingen aan de shuttle en de pakken krijgen we het allemaal enorm benauwd. We gaan proberen of we op een iets grotere afstand kunnen zien of er leven mogelijk is."

"Probeer eens met je magie alles te koelen of de warmte buiten te houden. Daarvoor heb je toch magie? Jullie gaan daar niet weg voor jullie daar geland zijn."

"Ik heb geen magie ontwikkeld om iedereen in gevaar te brengen! Sowieso weet ik niet eens hoe en daarnaast spreken jullie als egoïsten! Jullie spelen met onze levens, de reis alleen is super gevaarlijk, laat staan met deze planeet. En als het niet gaat, dan gaat het niet. Willen jullie persé erachter komen of er leven op de Zon is wat ons klein acht gezien de behoorlijke hitte, Jullie gaan er maar zelf naar toe. Breng jullie zelf maar in..."

Serena heeft haar blik niet op de warme planeet gericht, maar kijkt verder de shuttle in tijdens het spreken naar het commandocentrum. Anderen zien daardoor wel dat zelfs de Aliens iets dichterbij komen, maar geen moeite doen om hen aan te vallen. Waarschijnlijk willen zij ook weten of er leven is.

"Holy shit, zagen jullie dat? Er werd iets zichtbaar op of rond de Zon!" roept ineens een jonge knul waarmee hij Serena onderbreekt die zich meteen omdraait en een verrekijker pakt in de hoop het beter te zien.

"Wat zien jullie?!" roept iemand van het commandocentrum enthousiast door de portofoon, maar wordt genegeerd door de ruimtereizigers die het druk hebben met het kijken naar het figuur. Mogelijk zijn zij niet de enige die nergens op antwoord geven en hebben ook de Aliens het gezien.

Een soort duivelsachtig gezicht is ineens vanuit het niets zichtbaar geworden bij of op de Zon. Dat gezicht trekt een gemene grijns en Serena kan wel raden dat dit niet veel goeds betekent. Ze vergeet volledig het commandocentrum antwoordt te geven, maar omdat zij de portofoon nog vast heeft, kunnen zij alles meekrijgen wat Serena of iemand die vlak bij haar staat zegt. Ze houden zich nu stil.

"Jongens, die grijns bevalt me niet. Weg hier! We moeten voor Ura naar de andere kant van de Zon, Maga is nu dichterbij. Laten we daar snel heen gaan gezien die planeet korter bij en veilig is." Serena communiceert dit ook naar de piloten in de ruimtestraaljagers die allemaal in actie komen en weggaan van de Zon. De shuttle maakt direct rechtsomkeer en deze actie is niet ontgaan bij de Aliens. De Venia's blijken nu ook zelf ruimteschepen te hebben, althans enkelen, dat enkele van hen naar hun eigen planeet proberen te vluchten. Net zoals de Aarde kunnen Venus en Alia niet zien wat er allemaal gebeurt en zijn verontrust dat niemand elkaar aanvalt.

Er ontstaat meteen een Zonnestorm veroorzaakt door de persoon die er als een duivel uitziet. De zonnestorm wordt met en met naar alle ruimtevaartuigen geduwd. Doordat sommige ruimtestraaljagers daardoor niet langs de zon kunnen, gaan ze de andere kant op en komen ze langs enkele Aliens die de aanval proberen in te zetten, maar direct vernietigd worden door de ruimtestraaljagers. Ze willen absoluut juist nu geen problemen krijgen en racen er vandoor. Er zijn sommige Aliens die toch de aanval inzetten, maar als ook zij de zonnestorm opmerken die richting hen wordt geblazen, maken ze zich snel uit de voeten, ingehaald wordend door de ruimtestraaljagers die van die kant kwamen en er levend vanaf willen komen. De Aliens en de paar Venia's besluiten hen voor nu met rust te laten en zelf ervoor te zorgen dat ook zij levend wegkomen uit de zonnestorm.

De zonnestormen blijven komen en hoewel merendeel van de tijd iedereen buiten reikafstand van de storm is, merken ze toch wel de hitte. De shuttle vliegt zo snel mogelijk naar Maga toe waar ze een pauze gaan houden en waar ze gaan brainstormen hoe ze bij Ura gaan komen zonder nog eens in de zonnestorm terecht te komen.

Serena is helemaal vergeten om nog contact te leggen met het commandocentrum die zelf ook stil zijn gebleven. Serena weet niet hoe ze die hitte weg moet houden. Als ze dat doet, dan zullen de Aliens er zeker ook gebruik van maken en dat wil ze voorkomen. Ze heeft geen zin om ook nog door hen te worden aangevallen, maar het is duidelijk dat ondanks dat er een soort oorlog is tussen de hen en Alia en Venus dat ook zij de zonnestormen het maar niks vinden.

Een ruimtestraaljager besluit contact proberen te leggen met de Aliens. Dit lijkt te lukken voor het eerst en de piloot vraagt waarom zij hen aanvallen zonder dat zij iets gedaan hebben. Het contact tussen die twee blijft het stil en dat geldt ook voor de boordradio waarop beide groepen te horen zijn. Zelfs het commandocentrum blijft stil en luistert mee, vooral als een Alien antwoordt geeft zonder zich aan te hoeven passen met de taal.

"Wij zagen dat jullie twee planeten hadden bezocht en dat er van alles gebeurde. We dachten letterlijk dat jullie op oorlog uit waren en daarom waren wij bij de Aarde te vinden. We dachten dat jullie ook onze planeet kwamen overnemen en daarom hielden we jullie op afstand."

"Jullie hebben anders wel ervoor gezorgd dat het oorlog is geworden door enkele van ons te vermoorden. Dat gaf ons geen andere keus dat bij jullie ook te doen. Het enige wat wij wilden was uit nieuwsgierigheid nagaan of er leven mogelijk was en of dat er ook was. De ruimtereizigers die wij alleen beveiligen vanwege jullie doen verder niets. De vorige twee keer wilden ze ook alleen de levenswijze van Venus en Mars weten, maar werden door hen aangevallen."

"We wisten het echt niet, we voelden ons bedreigd. Ook toen jullie weer opnieuw de ruimte in kwamen. Maar wat gebeurt er nu, dat is de zon maar waar komt die golven hitte vandaan? En wat gebeurde er toen wij jullie aanvielen maar terug naar ons eigen planeten werden gedwongen en er veel ontploffingen waren op onze planeet? Wij deden op de planeet iets."

In de shuttle en commandocentrum is iedereen stil. Niemand wil zich bemoeien met het contact tussen beide. Niemand wil nu de Aliens afschrikken als ze al bang zijn.

"Serena, als je meeluistert, jij kan dit het beste verwoorden. Want van dat laatste weet ik nergens van."

"Wie is Serena?" klinkt het verbaasd. Iedereen moet gniffelen in de shuttle. Serena zelf ook wel, maar rolt ook met haar ogen. Ze had kunnen weten dat zij het weer allemaal kon opknappen.

"Ik weet niet of we elkaar kennen, maar misschien dat je mijn stem wel herkent," begint Serena die nog even tijd rekt om alles uit te leggen. Er komt geen antwoord, dus de Alien, mogelijk ook de anderen, zullen vast en zeker luisteren.

"Op een andere planeet waar wij enorm goed contact mee hebben als Aardebewoners, hebben wij ontdekt dat er magie blijkt te zijn. Ik blijk een goede magische krachten te bezitten. Omdat jullie mijn collega's in de ruimtestraaljagers zonder reden aanvielen, en dat ook nog niet de eerste keer is, heb ik met behulp van mijn magie jullie bij mijn collega's weggehaald. En gezien jullie, hopelijk, volledig eerlijk zijn dit keer, zal ik eerlijk toegeven dat jullie actie mij woedend hadden gemaakt en ik mij niet kon beheersen. Al die verongelukte ufo's en al die ontploffingen op jullie planeet Alia waren door magie die ik beheers."

"Dus, omdat wij jullie aanvielen omdat wij ons aangevallen voelden, vermoord je mijn soortgenoten? Wij vallen nooit zonder reden aan."

"Luister Alien, wij vallen ook niet zomaar aan. Wij werden door jullie aangevallen en om mijn collega's te redden had ik geen andere keus. Jullie hebben genoeg van onze kant vermoord. Als jullie ons niet hadden aangevallen, waren die ontploffingen op Alia nooit gebeurd. Kijk naar jullie eigen fouten en geef ons eens niet de schuld. Wij willen alleen maar vredig met andere planeten samenleven en leven ontdekken op andere planeten met een mogelijke interessante en leuke samenwerking en uitwisselingen."

"Oké, wij zijn begonnen en vielen jullie als eerste aan. Sorry daarvoor en het spijt ons. Sorry dat we sommigen van jullie de vorige keer zo bruut vermoord hebben en angst gezaaid hebben op jullie planeet. Kunnen we vrede sluiten en gaan samenwerken, net zoals jullie dat met die ene planeet hebben gedaan?"

Iedereen kijkt elkaar verbaasd aan om daarna weer Serena aan te kijken. Zelfs het commandocentrum en de piloten van de ruimtestraaljagers zijn verdacht stil. Serena wordt een beetje boos om de Alien, maar snapt de bedoeling voor de helft.

"Als jullie ons zonder proberen te vermoorden hadden toegelaten op jullie planeet, hadden jullie ons een rondleiding en uitleg kunnen geven op jullie planeet en andersom ook. Door ons aan te vallen onterecht en enkele van ons te vermoorden zijn we dat niet meer van plan. We willen jullie best nog een kans geven, maar dan moeten jullie je bewijzen door ons met rust te laten als wij weer naar een planeet gaan. Rond vliegen mag zeker, zolang jullie ons met rust laten. Op dit moment vertrouwen wij jullie niet."

Er komt opnieuw een zonnestorm aan die dit keer verder reikt dan anders en hen bijna te pakken krijgt. De piloten zijn echter zeer oplettend en versnellen de shuttle richting Maga. Ook de ruimtestraaljagers en ufo's weten eruit te blijven. Serena vloekt echter wel door de onverwachte snelheid, waardoor zij bijna haar evenwicht verloor. Ze biedt haar verontschuldigen aan voor het vloeken.

"We hebben je begrepen. Maar wat is dat met die zonnestorm? We snappen zeker wel door de warmte dat het gevaarlijk is, maar waarom gebeurt dit?"

"Wij probeerden te ontdekken of er leven was op de Zon, dat was ons opgedragen door mensen die hoger dan ons staan op de Aarde binnen onze organisatie, ook al weten ze dat het een zeer gevaarlijke missie is en dat het eigenlijk niet kan. Zoals je zelf ook gezien hebt is er inderdaad wel leven, maar dat figuur, als er niet nog meer van zijn, heeft zich duidelijk aangepast aan de hitte van de zon omdat hij erop is geboren. Hoe hij dat kan overleven weten wij ook niet. Zoals je gezien hebt is het ons niet gelukt om te landen, ook door de hitte. En betreft de zonnestorm weten wij ook niet waarom dat op ons afgevuurd wordt. Wij gaan daarom de Zon overslaan, houden een stop op Maga waar we al eens eerder zijn geweest en gaan daarna naar nog een andere planeet. Ik geloof dat we dan langs jullie moeten. Niet dat ik het erg vindt, maar het zou fijn zijn als jullie dat gewoon toelaten."

"Wacht, Maga, dat is de planeet waar wij beiden op terecht waren gekomen de vorige keer en waar ik gevangen gehouden werd tot jij weer terug thuis op Aarde was? Die zijn echt niet vriendelijk, hoor!"

Serena moet gniffelen. "Tegen jou waren ze niet aardig omdat je mij, mijn collega's en hen in gevaar had gebracht. Wij Aardebewoners, ofwel mensen, kunnen juist heel goed opschieten met de magiërs op Maga. Als jij je dit keer gedraagt en je wilt je bewijzen door met ons samen te werken, zullen ze je niet tegenhouden om te landen op die planeet. Maar dan moet je er wel geraken zonder in de problemen te komen door het magische veld dat om die planeet heen hangt."

Het blijft nu stil in de boordradio. De Alien heeft duidelijk door dat hij voor het goed te maken beter met hen kan samenwerken en zich gedragen. Samen met enkele andere Aliens, maar ook Venia's wil de Alien hun kant opkomen als er nog meer zonnestormen komen die nog heviger zijn. De shuttle was even stil gevallen voor de communicatie, bewust, maar nu zetten de piloten de shuttle direct in beweging richting Maga als er een zonnestorm hen bereikt en het een schok geeft. Dit komt zo onverwachts dat Serena haar evenwicht verliest en op de grond van de shuttle beland. Ze blijft even zitten als ze merkt dat de shuttle nog niet stabiel genoeg is en vloekend staat ze vervolgens op als het veilig genoeg is.

"We gaan nu naar Maga, zodra we in dat magische veld zijn wil ik wat gaan proberen met de magie. Alien, meld je! Alles in orde dat je zo stil bent?"

In de shuttle, maar ook aan de andere kant van de boordradio blijft het stil. Er is wat geruis wanneer de Alien mogelijk wat probeert te zeggen, maar er is niks van te verstaan.

"Ik ben oké, werd verrast door die verdomde zonnestorm. Mijn maten zijn wel geroosterd. Jullie zijn nu dichterbij dan mijn eigen planeet, ik kom voor nu met jullie mee naar Maga als jullie dat goed vinden. Hebben jullie een manier dat ook ik op die planeet kan landen?"

"Eerlijk gezegd weet ik niet of het ons gaat lukken nu om te landen zonder de magie. Het is mogelijk dat ook wij hulp nodig hebben en ik hoop dat de magiërs mee willen werken voor je. Van ons mag je onze kant opkomen, zolang je de Aarde maar overslaat. Die zullen het niet op prijs stellen als je daar naar toe gaat en je mogelijk het lootje laten leggen."

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro