Hi,
Rozdział jest wcześniej, dlatego że w sobotę nie dam rady go dodać. Nauka ssie ludzie :C


NIESPRAWDZANY za wszystkie błędy przepraszam

ENDŻOJ!

_____________________________________________________________________

Kolejny tydzień spędziłem w tych czterech ścianach wychodząc tylko wtedy kiedy byłem pewny że szanownego boczka nie ma w domu. Codziennie miałem co najmniej cztery pielgrzymki. Poranna po tytułem Zayn-Stan, obiadową pod tytułem Marie-Sally, podwieczorkową Emma-Lara i wieczorno-nocną pod tytułem NIALL W MOIM ŁÓŻKU. Oczywiście mężczyzna Nialla był bardzo tym faktem nie zadowolony jednak blondyn zawsze znajdywał jakiś sposób na jego narzekania. Nie wnikam. Tym sposobem obejrzałem z Irlandczykiem tysiące seriali i filmów. Polubiłem tego gościa który zachowywał się jak naćpany endorfinami szczęścia.

Dzisiaj któregoś tam dnia pod koniec października postanowiłem wyjść z pokoju żeby udać się z Sal i Niallem na obiecane zakupy. Założyłem za duży czarny sweter, ciasne czarne rurki i oczywiście biały opatrunek na twarz. Moje żebra i brzuch miały się dobrze a mnie aż świerzbiły ręce. Czemu? Ponieważ mam ochotę przemaglować tą cholernie przystojną twarz. Wziąłem kilka uspokajających oddechów zanim wyszedłem na korytarz. Podążyłem dobrze znaną drogą na dół, już słysząc wesołe rozmowy Sally i Nialla. Uśmiechnąłem się widząc ich czekających w holu, już miałem do nich zeskoczyć z ostatniego schodka kiedy wysoka zmarnowana postać pojawiła się przede mną. Zachłysnąłem się porządnie. Butelkowe oczy wpatrywały się w moje z dziwną intensywnością. Moje bebechy wywróciły się na druga stronę z nerwów? Nie byłem pewien. Nie mogłem oddychać patrząc w jego zwierciadła, które w jednej sekundzie patrzyły w moje niebieskie tunele a w drugiej na mój policzek. Widziałem jak jego jabłko Adama porusza się pod wpływem przełknięcia nadmiaru śliny. Harry wyciągnął dłoń w moim kierunku. Skuliłem się w środku podświadomie czekając na uderzenie które nie nadeszło. Długie, ciepłe palce pogładziły ranę którą same zrobiły.

-Kto ci to zrobił?-Zapytał cichym, zachrypniętym głosem a we mnie zawrzało. Chciałem krzyczeć że to jego robota, że to on mnie tak urządził ale chyba mój cudny pan Styles miał inne plany. A mianowicie rzniecie głupa.-Zabije go. Nikt...-nie dałem mu skończyć. Sam nie wiem skąd u mnie taka odwaga i ta bipolarność. W jednej chwili mam ochotę mu ulec i poddać się przyjemnemu dotykowi a w drugiej mu przywalić. Moja pięść spotkała się z idealnym policzkiem w którym podczas uśmiechu pojawiały się dołeczki. Chyba uderzyłem go za mocno bo lekko się zachwiał. Wsparłem się na jego ramieniu tak aby móc dosięgnąć ucha skrytego pod burzą miękkich loczków. Widziałem przerażone spojrzenia polowy domowników którzy obserwowali nas z jadalni.

-Ty, Harry, ty mi to zrobiłeś.-Wysyczałem do ucha mężczyzny, jego ciało momentalnie się spięło. Nie mam pojęcia co mną kierowało kiedy wgryzłem się w jego szyję, w miejsce idealnie pod uchem. Odsunąłem się od niego z wielkim uśmiechem.

-Do potem Panie Styles.-poklepałem go po policzku po czym zwinnie zeskoczyłem z schodka. Wyszedłem z domu nawet się nie oglądając. Dopiero kiedy wsiadłem do samochodu uderzyło we mnie to co zrobiłem.

O.

Kurwa.

Mać.

On.

Mnie.

Zabije.

Ulokowałem swoje szanowne pośladki bliżej okna. Uderzyłem czołem o szklaną powierzchnie i tak kilka razy zanim do czarnego Audi nie wsiedli moim kompani. Nikt się nie odezwał do czasu. Jak tylko wjechaliśmy na drogę prowadzącą do Londynu, Niall wybuchł głośnym śmiechem a Sally chichotała. Patrzyłem na nich jak ja jakieś pieprzone ufo.

-Loui! Jesteś moim mistrzem! Nigdy jeszcze nie widziałam tak zdezorientowanego Stylesa!-Krzyknęła z uśmiechem Sal chcąc się do mnie odwrócić.

-Patrz na drogę!

-Oj. Tak tak patrzę. Musimy z ciebie zrobić młodego boga.-Uniosłem brwi w akcie zdziwienia. Po co ze mnie robić jakiegoś boga?-I musimy ci kupić graniak.-pokiwała głowa na prawdziwość swoich słów. Nagle Niall zaczął się krztusić własnym śmiechem na co parsknąłem cicho pochylając się i klepiąc go po plecach. Chłopak płakał z śmiechu. Szczerze? Nie widziałem nic zabawnego w tym ze odbiłem swoją małą dłoń na mlecznym policzku Harry'ego. Choć muszę przyznać że jego mina była komiczna. Jakby nie dowierzał w to co zrobiłem a jednak! Mężczyzna wyglądał trochę jak przejechana żaba...parsknąłem na to porównanie.

Droga minęła nam na wesołej rozmowie. Nigdy nie spodziewałem się że sprawcą całego śmiechu może być ktoś taki jak Harry. W znakomitym humorze wysiadłem z samochodu. Niespodziewanie poczułem na sobie czyjś wzrok. Odwróciłem dyskretnie głowę tylko po to żeby zobaczyć jak jakiś gość w garniturze szybko odchodzi. Wzruszyłem ramionami. Zapowiadały się zajebiste zakupy!

@

Ja już wolę te przeklęte petunie, które musiałem przesadzać dla Lary przez pięć godzin! Sally i Niall to sklepowe potwory! Nie pozwalają mi nic wybrać. Ba! Oni się mnie nawet o zdanie nie pytają tylko kupują co im się podoba co chwile krzycząc jakieś dzikie 'ooo!', 'ahh!', 'too jest boskie!'. Cichaczem uciekłem z sklepu Toma Taylora. Rozejrzałem się po ogromnym wnętrzu budynku. Ruszyłem w kierunku ruchomych schodów czując się bardzo nieswojo. Opatrunek z mojej twarzy niestety zniknął z racji tego ze mokry od wody był do niczego. Tak, Niall przez przypadek opluł mnie wodą kiedy powiedziałem ze nigdy nie ubiorę bielizny z Victoria's secret. Nie patrząc gdzie idę wyjechałem na ostanie piętro. Zdarzyłem zaledwie postawić krok na brudnej podłodze kiedy na kogoś wpadłem. Uniosłem wzrok na szeroko uśmiechniętego, mega przystojnego faceta.

-Uważaj jak chodzisz.-Warknąłem agresywnie wtedy mężczyzna zrobił coś czego się nie spodziewałem. Jego palce musnęły mój policzek. Znalem ten dotyk. Bardzo dobrze go znalem. Patrzyłem na niego wielkimi oczami nawet nie zauważając pojawienia się dwójki moich towarzyszy. Wpatrywałem się zahipnotyzowany w ciemno-złote oczy które chłonęły każdy kawałek mojej twarzy. Opuszki palców nieznajomego przejechały delikatnie po znaku na policzku a w moim żołądku coś się zaczęło rwać. To coś krzyczało 'zajeb go Louis! Zajeb tego śmiecia!'.

-Nic się nie zmieniłeś kochanie.-jego głos był miły dla ucha jednak nawet nie umywał się do glosy Harry'ego.-widzę że to małe ścierwo mnie uprzedziło. Tsss nie zasługuje na taki skarb jakim ty jesteś. Nie patrz tak skarbie. Odzyskam cię. Będziesz mój a nie tego bachora.-zaśmiał się a mnie ręka zaczęła świerzbić. Chciałem rozwalić tą pieprzenie idealna fryzurę poprzez wplątanie w nią palców, mocne chwycenie głowy i uderzenie nią o barierkę koło nas. Nagle okazało się że zna wiele sposobów na rozwalenie czyjejś głowy. Jednak nie zrobiłem nic. Patrzyłem na niego jak ciele w malowane wrota nie zdolny do żadnego ruchu.

-Nadal mnie kochasz prawda? Zawsze mnie kochałeś i żaden śmieć od Stylesów tego nie zmieni. Byłeś, jesteś i będziesz mój.-mówiąc to pochylił się nade mną z chytrym uśmiechem.-Tym razem mi nie uciekniesz William. Tym razem nie pozwolę ci mnie rzucić jak jaką szmatę dla tego gówniarza.-Warknął chwile przed tym jak wpił się w moje usta. Chciało mi się rzygać od uczucia jego ust które było tak pieprzenie znajome. Nagle całe czucie wróciło. Zrobiłem mały zamach kolanem i uderzyłem go w brzuch. W tym samym czasie ugryzłem go w wargę. Odsunął się ode mnie z krzywym uśmiechem. Zanim zdarzył coś powiedzieć zamachnąłem się na niego a moja pieść spotkała się z wygolonym policzkiem. Kiedy już był zgięty w pół chwyciłem go za te czarne jak noc kłaki. Pociągnąłem za nie mocno żeby spojrzał w moje oczy.

-Nie mam pojęcia o czym pieprzysz koleś ale się odwal.-Syknąłem do jego ucha. Pościłem go pchając go przy tym lekko do tyłu.

-Taki nieświadomy, taki niewinny, a jednak taki zadziorny. Takiego cię uwielbiam Louis.-Zaśmiał się gardłowo przecierając wargę.-Nadal dziobiesz, to wspaniale. Za niedługo się zobaczmy skarbie.-Jego głos dział mi na nerwy. Nie chcąc go dalej słuchać odwróciłem się na pięcie, chwyciłem zszokowaną dwójkę i pociągnąłem na dół po schodach. Czarnowłosy wybuchł psychopatycznym śmiechem. Znałem go cholernie dobrze niczym swój własny. Wzdrygnąłem się z obrzydzeniem na wspomnienie ust które mnie całowały. Sally coś do mnie gadała tak samo jak Niall ale ich nie słuchałem. Wręcz ich wrzuciłem do samochodu samemu wsiadając na miejscu kierowcy. Jedyne o czym myślałem to to że potrzebuje poczuć malinowe wargi na moich i miękkie loki pod placami. Nie miałem pojęcia czym jest ten strach czający się na dnie serca. Z głośnym piskiem wyjechałem spod galerii. Byłem jakby głuchy na słowa. Nie obchodzili mnie. Jedyne o czym myślałem to HarryHarryHarry. W ostatniej chwili zatrzymałem się na czerwonym. Szeroko otwartymi oczami patrzyłem na drogę. Moje serce waliło niczym dzwon a ja? Trząsłem się jak osika w ferworze. Wydałem z siebie mało męski pisk kiedy kobieca dłoń znalazła się na moim ramieniu. Spojrzałem na Sally oczami niczym pięciozłotówki.

-Zabijesz nas Louis jak będziesz tak jechał. Nie wiedziałam ze umiesz prowadzić.-Dodała z lekkim uśmiechem siadając kolo mnie. Słyszałem jak Niall coś stuka w swoim telefonie. Pokręciłem głową nerwowo.

-Bo nie mam. To był impuls...nie umie prowadzić.-na zielonym ruszyłem ale już spokojniej o dziwo dobrze mi szło.

-Nie sądzę Lou. Jedziesz lepiej niż ja.-Zaśmiała się co chwila patrząc na blondyna. -Czy...możesz mi powiedzieć co się stało w galerii?-Zerknąłem na nią nie rozumiejąc o co chodzi. Kłamstwo. Wiedziałem co ma na myśli.-Czemu...czemu..-przełknęła ślinę zanim dokończyła.-...czemu Martin Black cie całował?-spojrzałem na nią nie wierząc że to powiedziała. Nie. To nie mógł być on...a może jednak mógł. żołądek zawył niczym głodny niedźwiedź a serce niczym ranny jednorożec. Nie wiem. Nie pamiętam. Teraz do mnie dotarło że nikomu o tym nie powiedziałem. -LOUIS DRZEWO!-Krzyknęła w tym samym momencie kiedy Niall a ja? A ja się zrzygałem na szybę zatrzymując się minimetry od wielkiej sosny która rosła przy drodze od rezydencji. Wysiadłem z samochodu oddając całą resztę żołądka na zieloną trawę. Martin Black. Na sam dźwięk tego imienia i nazwiska miałem ochotę wypluć żołądek wraz z sercem albo wątrobą. Nie rozumiałem reakcji mojego własnego ciała, nie rozumiałem czemu te dwa słowa wywołują u mnie strach. Strach o przeklętego loczka/ nienawidzę tych luk w pamięci.

-...jesteśmy niedaleko rezydencji. Spokojnie nic nam nie jest....-słyszałem strzępki rozmowy Nialla. Muszę z kimś pogadać. Z kimś komu ufam do głowy przyszła mi tylko jedna taka osoba. Na drżących noga podniosłem się z zimie. Lewa rękę oparłem na dachu pojazdu. Wziąłem kilka głębszych oddechów po czym przetarłem dłonią usta. Fuj. Odszedłem kilka kroków od pojazdu, muszę być sam przez chwile. Jedna jebana chwile jednak nie było mi to dane. Kilka minut po tym jak usadowiłem się na miękkiej trawie samochód Malika zatrzymał się kolo naszego. Stan i Malik od razu popędzili po swoich drugich połówek. Tak, Stan spotyka się z Sal od jakiegoś tygodnia. Cieszę się ich szczęście. Ukryłem twarz w dłoniach które nadal drżały. Moje głupie serce miało nadzieje zobaczy lokową burze ale jak zwykle się rozczarowałem. Chłopaki coś do mnie krzyczeli kiedy podnosiłem się z ziemi. Nie zwróciłem na to większej uwagi po prostu ruszyłem za drogą w stronę miejsca które nazywam domem. Powoli uspokajałem moje ciało jak i nerwy jednakże dopiero teraz uderzył we mnie ten brak w mojej głowie. Te braki w wspomnieniach. Uderzyło niczym pociąg towarowy i przygniotło do ziemni. Tak mało wiedziałem o tym świecie który teoretycznie był moja rzeczywistością. Chwyciłem się za włosy. Co się tu do cholery dzieje? Czemu moje ciało lepiej wie co umiem? Czemu tamten perfumowany dupek wiedział o mnie cokolwiek? Czemu....wydałem z siebie dziki wrzask czym spłoszyłem jakieś leśne ptaki ale miałem to gdzieś. Szarpnąłem mocno moje karmelowe kosmyki.

-Kurwa!-warknąłem ciszej żwawym krokiem ruszając w kierunku wielkiego domu który już widziałem zza drzew. Przeszedłem przez bramę patrząc jedynie pod swoje nogi. Czułem nieprzyjemny smak własnego żołądka w ustach. Przeszedłem przez hol w ekspresowym tempie będąc głuchym na zdziwiony krzyk Harry'ego. Wparowałem do łazienki nawet się nie zamykając. Pochyliłem się nad kranem w celu wypłukania ust. Po chwili usłyszałem odgłos zamykanych na klucz drzwi. Wytarłem usta dłonią i spojrzałem w te piękne oczy. Wtedy cala potrzeba poczucia malinowych ust wróciła z zdwojona siła.

-Louis co się stało?-zapytał poważnie Harry, postawiłem pierwszy krok w jego kierunku. To nie tak że zapomniałem o tym co mi zrobił nie dalej jak tydzień temu jednak ta potrzeba była zbyt duża. Jakby...była we mnie od bardzo, bardzo dawna.-Lou...-brzmiał bardzo męsko do tego wyglądał jak jakiś pieprzony model w tych siwych dresach. Nawet czerwony policzek z śladem moich pięciu palców nie psuł jego boskiego wyglądu.-Nie chciałem cię wtedy pobić.-Zatrzymałem się minimetry od niego.-A może chciałem...nie pamiętam.-brzmiał stanowczo, a mi z jakiegoś powodu się to podobało i to bardzo. zarzuciłem ramiona na jego kark po czym nie patrząc w butelkowe oczy wpiłem się w jego wargi. Harry od razu odwzajemnij pieszczotę chwytając mnie w pasie. Nie miałem pojęcia co robię. W jednej sekundzie chce go zabić za to jak mnie potraktował, w innej całuje go jakby to był koniec świata a on był wszystkim czego chce. Jęknąłem cicho kiedy miękki organ zaczął badać wnętrze moich ust. Wplątałem palce w czekoladowe loki z przyjemnością je ciągnąc. Pocałunek stawał się coraz bardziej namiętny i gorący. Co jakiś czas nasze zęby się spotykały. Cholernie mocno to na mnie działało. Duże dłonie przeniosły się z mojej tali na pośladki chwytając je na co wydałem z siebie zduszony jęk. Usta Harry'ego były idealne do uciszania. Oderwałem się od gorących warg żeby zaczerpnąć choć trochę drogocennego tlenu. Wtem mężczyzna zmienił nasze pozycje tak że opierałem się o ścianę a jego kolano było pomiędzy moimi udami. Odchyliłem głowę w bok kiedy ciepły język przejechał po miejscu w którym było czuć szaleńczy puls na mojej szyi. Tym razem kiedy Harry robił mi malinkę był delikatny, wręcz czuły? Pociągnąłem go za loki żeby na mnie spojrzał. Wstrzymałem oddech widząc zielone oczy przepełnione pożądaniem i czymś czego nie rozumiałem. Kiedy loczek miał mnie pocałować po raz kolejny ktoś zaczął walić z całej siły w drzwi.

-Harry, kurwa! Wychodź stamtąd! Zaraz przyjedzie ta dziwka! Ruszaj się! A dobrze wiesz że nikt z nas nie umie się z nią dogadać nie tracąc przy tym części mózgu! Masz pięć minut! Słyszysz chuju!?-Malik nie szczędził sobie słów a ja wpatrywałem się w twarz Harolda żądając wyjaśnień. Moja dłoń nadal znajdowała się w jego pięknych włosach.

-Kurwa,-przeklną dokładnie wtedy kiedy Zayn znowu uderzył w drewnianą barierę.-Idę już kurwa! Daj chwile Malik!-warknął nie spuszczając ze mnie przeszywającego spojrzenia od którego było mi raz gorąco, raz zimno a raz niedobrze. Paradoks jakiś normalnie. Z cichym sykiem wypuściłem powietrze. To nie tak ze w jakieś sposób jestem podniecony...skąd! Ja? W życiu. Przeniosłem drugą dłoń z boku Harry'ego na jego szyję. Czułem przyśpieszony puls pod palcami. Co ja mam teraz zrobić. Znowu chce go uderzyć a najlepiej przywalić mu w jego klejnoty rodowe i wyjść prychając niczym rasowa księżniczka.

-Miałem nadzieję że mamy więcej czasu.-głęboki głos Harolda wyrywa mnie z zamyślenia. Czuje jego oddech na ramieniu kiedy opiera czoło o moje ramię.-Nienawidzę chodzić na Bankiety z Bereniką, ale jak mus to mus.-Przepraszam panie że co? Patrzę na tył jego głowy wzrokiem mówiącym 'gadasz z idiotą Harry'.

-Co to jest ten Bankiet?-na razie nie pytam o Berenikę. W sumie to imię już mi się nie podoba. Czuje moim siódmym zmysłem że to jakaś suka. Fajnie mieć siedem zmysłów. Gejradar i wykrywacz suk to jest to czego potrzebuje do życia.

Harry parsknął w moje ramie przy okazji opluwając moja koszulkę. Pięknie. W tym momencie nie przypominał tego Harry'ego który mnie pobił. Ile on ma twarzy? Na pewno więcej niż pięćdziesiąt, tego byłem pewien.

-Co miesięczne spotkanie wszystkich szych miasta żeby omówić co się dzieje w naszym cudnym świecie i inne takie pierdoły, później się pije do białego rana. Jest kilka warunków.-żachnął się osuwając się ode mnie na tyle żeby spojrzeć na moja twarz.-Trzeba mieć parę, graniak i zero broni.

-Więc ta cała Berenika jest twoja towarzyszka?-Zapytałem z uniesioną brwią czują dziwne uczucie w dole żołądka jednak zignorowałem je na rzecz twarzy Stylesa.

-Tak od ponad trzech lat tam ze mną chodzi.-westchnął pochylając się nade mną. Delikatnie pocałował znak na moim policzku.- Powiedzmy że nikt w tym domu jej nie lubi.

-Czemu?-zmarszczyłem brwi chociaż mój sukoradar wydawał odgłosy niczym piętnaście karetek sygnalizując mi ze to na bank jest sucz. Harry pokręcił głową wyrazie rozbawiony mną. To było dziwne. Nawet bardzo! Jeszcze nie dalej jak tydzień temu był chujem a teraz stoi ze mną w kiblu i się śmieje jak jakiś nastolatek. Nie łapie tego jednak coś wewnątrz mnie cieszy się z tego ze to dzięki mnie w tych policzkach ukazują się dołeczki. Ale! To niczego nie zmienia! Ogar Louis! Znasz go mniej niż dwa miechy a pozwalasz mu na stanowczo za dużo! Co z tego że to tak jakby mój właściciel? I co z tego że tak jakby gdzieś głęboko w sobie czuje że...to co teraz czuje nie jest mi obce?

eh.

pierdolona amnezja!

Prycham cicho totalnie zapominając że młodszy chłopak cały czas mi się przygląda z cieniem uśmiechu. Nagle słyszę coś co boli moje uszy i to też jest...kurwa znajome!

-Haruś?! Gdzie jesteś skarbie?

TO.

JEST.

NAJGORSZY.

GŁOS.

EVER!

Coś jak umierający waleń, pomieszany z mewą znad Bałtyku i jakąś toną błyszczyku. Aż mnie przechodzi dreszcz. Harry krzywi się brzydko na słowa dziewczyny. Odsuwa się na bezpieczną odległość tak bym mógł poprawić koszulkę która nie wiadomo jak znalazła się na wysokości pępka. Doprawdy ciekawe. Czyżby magia? Ładnie doprowadziłem się do ładu po czym położyłem dłoń na klamce jednak w tym momencie ciepłe, twarde ciało przywarło do moich pleców.

-Teraz będzie zabawnie. Uważaj na jej szpony i małą małpę w jej torebce.-ciepły oddech musnął moją skórę na co drgnąłem zbyt gwałtownie nawet jak na mnie. Otworzyłem drzwi z duszą na ramieniu. Powoli ruszyłem w kierunku salonu. Zastałem tam podkurwionego Zayna, Nialla który był wtulony w jego bok oraz sztucznie uśmiechnięta Sally.

-Louis!-Krzyknęła szczęśliwa Emma wpadając w moje nogi. Wszystkie spojrzenia przeniosły się na mnie, a ja skupiłem się tylko na tych kompletnie mi nie znanych oczach. Nie powiem ta dziewczyna była piękna. Czarne jak noc, proste włosy do ramion, duże złote oczy i szeroki fałszywy uśmiech. Kiedy wstała mogłem ujrzeć jej proporcjonalną figurę i długie nogi. Była wyższa ode mnie o kilka centymetrów co jeszcze bardziej podziałało na jej niekorzyść. Idealnie nadawała się na publiczne pokazy. Szpilka nienawiść wbiła się w moja wątrobę uświadamiając mi ze nigdy nie będę nawet w połowie tak piękny jak ona. Z czymś ołowianym w żołądku musiałem przyznać, że pasuje do Hazzy. Pasuje jak piernik do wiatraka.

Podeszła do mnie. Przeskanowała moja osobę od góry do dołu po czym prychnęła.

-Więc to ty jesteś Louis? Myślałam że Haruś ma lepszy gust co do służby.-wyćwierkiwała.

. . .

Słucham? Czy ty mówisz do mnie? Powoli na moja twarz wpływał słodki uśmieszek przepełniony niechęcią co każdy pewnie weźmie za typowy sztuczny uśmiech.

Panie i panowie Louis Styles powinienem słuchać swojego siódmego zmysłu, który już nie wył jak popierdolony. Teraz bombardował mój umysł pomysłami na wykończenie tej baby. Nagle z czarnej torebki wyskoczyło psopodone coś i zaczęło na mnie szczekać. Lala posłała mi zdenerwowane spojrzenie po czym chwyciła to to na ręce żeby przestało drzeć mordę.

A. To. Suka.

Brawa dla mnie odkryłem Amerykę!

_________________________________________________

Jestem ciekawa co powiecie na to co się wydarzyło >:D prooooszę o komentarze <3