Ik kijk van Luke naar Lieke. Het is duidelijk dat Lieke kwaad is, maar het uitmaken met Luke is wel enorm overdreven.

'Lieke waarom ben je nu opeens kwaad op Luke. Hij heeft helemaal niks verkeerds gezegd. Ja misschien in jou ogen, maar je moet weten dan Luke en Ash nogsteeds vrienden zijn en je weet dat vrienden het vaak voor elkaar opnemen,' zegt Nienke tegen Lieke.

Lieke geeft Nienke een kwade blik. 'Het is zijn eigen schuld,' zegt ze. Lenora zucht. 'Lieke, jij en Luke houden enorm veel van elkaar dus doe nou niet zo koppig,' zegt Lenora terwijl ze Lieke aankijkt.

Lieke begint te beseffen wat ze zojuist heeft gezegd en kijkt Luke met spijt in haar ogen aan. Als Lieke kwaad is zegt ze vaak dingen die ze niet meent en dat weet ze zelf ook wel, ook al zou ze het nooit echt toegeven.

Ik sta op van mijn plek en loop naar Lieke toe. Lieke kijkt me vragend aan, maar ik negeer haar en ga haar lekker tegen Luke aan duwen, want ik ben aardig.

Luke vangt haar behendig op zodat ze niet valt en geeft mij een "waarom-deed-je-dat" blik. Ik steek mijn tong uit naar Luke, wat Lieke niet kan zien.

Lieke kijkt Luke aan. 'Sorry, ik bedoelde het niet zo, ik ben gewoon enorm gefrustreerd en dat soort dingen. En dat had ik niet op jou af moeten reageren,' zegt ze zacht.

Luke glimlacht kort en knuffelt Lieke stevig alsof het een teddybeer is. 'Like is back!' Roept Lenora blij.

Daarna kijkt ze Ashton aan en verandert haar blik van blij naar verdrietig.

Lenora en Ashton houden van elkaar, maar ze zijn beide te stom om het toe te geven. Dat wat Lenora en Liam hebben is zo fake als wat dan ook.

Lenora en Ashton moeten gewoon weer bij elkaar komen, want anders wordt ik boos op ze en ga ik ze samen opsluiten in een kamer totdat ze het goed hebben gemaakt. Naja, dat gaat eigenlijk alleen als we hier wegkomen, want anders heeft het niet zoveel zin.

Opeens wordt al onze aandacht gevestigd aan de deur die open gaat. Dezelfde jongen als zes dagen geleden verschijnt in de deuropening.

'Luister goed. Over vijf minuten gaat het brandalarm af en worden alle deuren automatisch van het slot af gehaald.

In die tijd moeten jullie hier weg. Ik zorg ervoor dat de deur van het slot af blijft en dat er niemand in deze omgeving is.

Eenmaal buiten rennen jullie zo ver mogelijk als jullie kunnen. Ik weet dat jullie uitgeput zijn door het weinige voedsel en van het slecht te hebben geslapen, maar het is niet anders.

Als jullie het pad volgen komen jullie uit bij een zwart busje. De deuren daarvan staan open zodat jullie erin kunnen springen en dan zo snel mogelijk hier weg kunnen komen.

Wat er ook gebeurt blijf bij elkaar, want als dit fout gaat hebben jullie een enorm groot probleem,' zegt de jongen langzaam zodat wij het kunnen volgen.

'Begrepen?' Vraagt hij. Tegelijkertijd knikken we. 'Oké dan, hier hebben jullie wat spullen om jullie eventueel mee te verdedigen.' De jongens geeft ons wat pistolen en zakmessen.

'Gebruik dit alleen als het nodig is en lever het in als jullie in het busje zitten,' zegt hij.

'Ik ga nu, dus succes,' zegt de jongen voordat hij verdwijnt zonder de deur op slot te doen.

Vijf minuten later horen we het harde en irritante geluid van het brandalarm. We kijken elkaar aan en knikken.

Het is tijd om te ontsnappen...